«

Το πλαίσιο πολιτικής που διαμορφώνει η ΕΕ είναι διάτρητο. Αμφισβητείται από τους πάντες, ακόμα και από ισχυρές κυβερνήσεις της Ευρώπης. Σας διαβεβαιώνω ότι ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο μπορεί να πετύχει πάρα πολλά, αν στηρίζεται στην κοινωνική διεκδίκηση και στους αγώνες των εργαζομένων». Αυτά ισχυρίστηκε σε συνέντευξή του στον «Ελεύθερο Τύπο» ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρας. Για πολλοστή φορά είπε ψέματα.

Ως φανατικός οπαδός της ΕΕ ο ΣΥΝ εστιάζει την προσπάθειά του στον αποπροσανατολισμό του λαού και του κινήματός του, ώστε η πάλη του να μην αποκτήσει κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής της ΕΕ. Προπαγανδίζει ότι η ΕΕ είναι δυνατόν να μεταλλαχτεί σε φιλολαϊκή. Πρόκειται για θέση εξωπραγματική κι επιζήμια. Η ΕΕ δεν είναι δυνατόν να μεταλλαχτεί σε μια ένωση υπέρ των λαών. Συγκροτήθηκε και υπάρχει ως ένωση υπέρ των μονοπωλίων, αυτά καθορίζουν το χαρακτήρα της και το ρόλο της, τον οποίο ο ΣΥΝ εξωραΐζει. Οσο υπάρχουν, η ΕΕ θα είναι στο πλευρό τους, συνεπώς απέναντι απ' τους λαούς, που μπορούν να προσδοκούν σε μία μόνο θετική γι' αυτούς εξέλιξη: Την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου στις χώρες τους για να ανατραπεί και η ιμπεριαλιστική ΕΕ. Και να παλεύουν γι' αυτή και όχι για λίγο περισσότερα ψίχουλα, που ούτε αυτά δεν πρόκειται να έχουν αν με τον αγώνα τους δεν αμφισβητήσουν συνολικά την εξουσία του κεφαλαίου κι όσους πολιτικά την εκφράζουν.

Ο πρόεδρος του ΣΥΝ αναφέρεται σε ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο. Αν και δεν κάνει τον κόπο να γίνει πιο συγκεκριμένος, είναι βέβαιο ότι η μόνη εναλλαγή στην οποία προσδοκά ο ΣΥΝ είναι αυτή στους ενοίκους του Μεγάρου Μαξίμου. Καμία εναλλακτική πρόταση υπέρ του λαού δεν μπορεί να εφαρμοστεί όσο το μεγάλο κεφάλαιο έχει και το πεπόνι και το μαχαίρι. Και ο ΣΥΝ δεν έχει καμία διάθεση και πρόθεση να του τα αφαιρέσει. Διαβάζουμε στην «Αυγή» για το πρόγραμμα που επεξεργάζεται ο ΣΥΝ πως αυτό «προτείνει μια δυναμική συνύπαρξη, φυσικά σε συνθήκες ανταγωνισμού, του δημόσιου τομέα και του ιδιωτικού τομέα». Δηλαδή, καπιταλισμός.

Ο ΣΥΝ γνωρίζει καλά πως είναι απαράβατοι οι ευρωενωσιακοί κανόνες που θεσπίστηκαν για να διευκολύνουν την ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, τον ανταγωνισμό, την κερδοφορία. Τους οποίους ψήφισε. Και κανένα σχέδιο που να αντιβαίνει σ' αυτούς δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Δυστυχώς γι' αυτόν, ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι του μόχθου αντιλαμβάνονται το ρόλο της ΕΕ. Και μαζί την ουτοπική «αξία» προτάσεών του για έναν «εξανθρωπισμένο» και «ηθικό» ευρωενωσιακό καπιταλισμό. Μένει αυτή τους τη γνώση να τη μετατρέψουν σε πολιτική πράξη καταδίκης των κομμάτων του «ευρωμονόδρομου».