Οι λαοί της Ευρασίας μπορούν να... κοιμούνται ήσυχοι, εγγυούνται για την ασφάλεια και την ειρήνη τόσο στη γηραιά ήπειρο, όσο και στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, διεθνείς οργανισμοί όπως το ΝΑΤΟ, η ΔΕΕ, ο ΟΑΣΕ και το Συμβούλιο της Ευρώπης!

Θα μπορούσε να είναι ένα απλά «κρύο» αστείο, δεν είναι όμως. Οι παραπάνω αράδες αποδίδουν το περιεχόμενο της ομιλίας του Ελληνα υπουργού Εθνικής Αμυνας, Ακη Τσοχατζόπουλου, στο Summer University του Pes στο Δουβλίνο, με θέμα: «Η νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας στην Ευρώπη».

Ο Α. Τσοχατζόπουλος παρουσιάζοντας το «μαύρο - άσπρο», τόλμησε να εμφανίσει τις «ευρωατλαντικές δυνάμεις» ως εγγυήτριες της σταθερότητας και της ασφάλειας, τη στιγμή που το αίμα των εκατοντάδων αθώων θυμάτων του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία είναι ακόμα ζεστό. Ανέφερε επί λέξει στην ομιλία του: «Σημαντικό ρόλο στην ανατροπή των συγκρούσεων και την αύξηση της σταθερότητας έπαιξαν και παίζουν οι διεθνείς οργανισμοί ασφαλείας: ΝΑΤΟ, ΔΕΕ, ΟΑΣΕ, Συμβούλιο της Ευρώπης και σ' ένα ευρύτερο διεθνές πλαίσιο ο ΟΗΕ»!

Εφτασε ακόμα να ισχυριστεί πως η ανατροπή του υπαρκτού σοσιαλισμού «τερμάτισε τη διπολική διαίρεση Ανατολής - Δύσης» και «δημιούργησε νέες συνθήκες ασφαλείας στη γηραιά ήπειρο»!

Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας βάφτισε το ΝΑΤΟικό έγκλημα εναντίον του λαού της Γιουγκοσλαβίας και τη συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης σε αυτό ως «σειρά πρωτοβουλιών για τη σταθεροποίηση της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, που βρήκαν έκφραση σε μια σειρά περιφερειακούς θεσμούς στα Βαλκάνια. Η ελλάδα συμμετέχει σ' όλες αυτές τις πρωτοβουλίες»!

Υπεραμύνθηκε της απόφασης στρατιωτικοποίησης της Ευρωπαϊκής Ενωσης, προβάλλοντας ως επιχείρημα τον κεντρικό και αποφασιστικό ρόλο που παίζουν οι ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ, το οποίο αν και μετεξελίχθηκε «από παραδοσιακό οργανισμό άμυνας σε έναν ευρύτατης Ευρω - ατλαντικής εμβέλειας θεσμό ασφάλειας, σταθερότητας και συνεργασίας», έχει διευρυμένες δυνατότητες στρατιωτικών παρεμβάσεων «που δεν είναι ακόμα σαφές με ποιους τρόπους και σε ποιες κατευθύνσεις θα χρησιμοποιηθούν».

Επιχείρησε δε να απενοχοποιήσει τους «Ευρωπαίους συμμάχους» από τα ΝΑΤΟικά εγκλήματα που βαραίνουν εξίσου και τις δικές τους πλάτες, λέγοντας πως «ο ευρωατλαντικός δεσμός, είναι ένας δεσμός, τον οποίο κατ' εξοχήν διαμόρφωσε η ικανότητα της Ουάσιγκτον να επιβάλει τις επιλογές της στους συμμάχους της στη Δυτική Ευρώπη»!

Αναφερόμενος στις μεγάλες γεωπολιτικές προκλήσεις της ΕΕ συμπεριέλαβε σε αυτές τη διεύρυνσή της και την πορεία των σχέσεών της με τη Ρωσία. Συνεχίζοντας ανέλυσε τη γεωπολιτική σημασία της Μεσογείου (και της Ελλάδας), που «κερδίζει ολοένα έδαφος στις προτεραιότητες της ευρωπαϊκής και ευρωατλαντικής πολιτικής». Ειδικά για την Ανατολική Μεσόγειο σημείωσε - επιβεβαιώνοντας πως για την ΕΕ δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο δρόμος που οδηγεί στην εκμετάλλευση των λαών της Μέσης και Απω Ανατολής - πως «αποτελεί τη ζωτική εμπορική και στρατηγική αρτηρία της Ευρώπης προς τη Μέση Ανατολή και παραπέρα προς την καρδιά του κόσμου των αναπτυσσόμενων χωρών, μιας τεράστιας αγοράς δύο δισ. ανθρώπων, πλούσιας σε πρώτες ύλες»!

Καταλήγοντας, ανέφερε πως η μεσογειακή λεκάνη και η γηραιά ήπειρος φαίνονται περισσότερο από ποτέ άλλοτε κλειδωμένες σε μια εντεινόμενη αλληλεξάρτηση πολιτική, οικονομική και ασφάλειας, ενώ ειδικότερα για τον τομέα της ασφάλειας σημείωσε πως η «αντιβαλλιστική προστασία δε θα καταστεί μόνο αναγκαία εντός της Μέσης Ανατολής, αλλά η αύξηση της ακτίνας και της ακρίβειας δράσης των βαλλιστικών συστημάτων θα επιβάλλει αντίστοιχα μέτρα και στην Ευρώπη, κυρίως μάλιστα στον ευρωπαϊκό νότο. Η γεωγραφική θέση της Ελλάδας την τοποθετεί ανάμεσα στις αμεσότερα θιγόμενες χώρες της ΕΕ»!