Κατά 10 εκατομμύρια αυξήθηκε ο αριθμός των ατόμων που έχουν επείγουσα ανάγκη από βοήθεια σε τρόφιμα, σημειώνει η έκθεση του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ, που δόθηκε προχτές στη δημοσιότητα. Μια αύξηση, που συντελέστηκε μέσα στους τελευταίους 12 μήνες και έφτασε το συνολικό αριθμό των ατόμων, με άμεση και επείγουσα ανάγκη τροφίμων, στα 62 εκατομμύρια ανθρώπους, κύρια από αφρικανικές χώρες. Την ίδια στιγμή, στην κοινή έκθεση της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας και της Γιούνισεφ, αναφέρεται ότι η πρόσβαση σε καθαρό νερό και στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής είναι αδύνατη, για 3 περίπου δισεκατομμύρια ανθρώπους, του μισού και πλέον δηλαδή πληθυσμού του πλανήτη. Πρόβλημα, το οποίο για να αντιμετωπιστεί χρειάζεται ένα ποσό, σημειώνει η έκθεση, που είναι ίσο με την ετήσια δαπάνη των Ευρωπαίων για παγωτά ή το μισό της ετήσιας δαπάνης των Αμερικανών για τη σίτιση των κατοικιδίων τους. Είναι μερικοί μόνον αριθμοί και εικόνες από τη σύγχρονη πραγματικότητα της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης...

Μπορεί το πρόσωπο του νέου Προέδρου των ΗΠΑ να παραμένει ακόμη άγνωστο, αλλά τα όσα έχουν μεσολαβήσει από τις αμερικανικές εκλογές μέχρι σήμερα μάς θύμισαν την τρομερή εκστρατεία των Δημοκρατικών, να πείσουν τους προοδευτικούς Αμερικανούς ψηφοφόρους να προτιμήσουν το «λιγότερο κακό»... Ελεγαν, λοιπόν, σε όλους: «Κράτα γερά τη μύτη σου, να μη σε πνίξει η δυσωδία, και ψήφισε τον Αλ Γκορ»... Δεν υπολόγισαν όμως τους συνταξιούχους του Μαϊάμι, οι οποίοι αντιμετώπισαν πολλαπλά προβλήματα. Κατ' αρχάς είναι εξαιρετικά δύσκολο να δει κάποιος καλά, όταν ταυτόχρονα κρατά τη μύτη του ερμητικά κλειστή. Επίσης, η έλλειψη οξυγόνου είναι παράγοντας που συμβάλλει εντόνως στη... μετάλλαξη των ψηφοφόρων σε ζαλισμένα κοτόπουλα, ιδιαίτερα όταν οι τελευταίοι έχουν και κάποια ηλικία. Οπότε μάλλον αναμενόμενο ήταν οι συνταξιούχοι του Μαϊάμι να ψηφίσουν τον Πατ Μπιουκάναν, λίγο πριν σωριαστούν στο έδαφος λιπόθυμοι...

Και μπορεί εσείς, βέβαια, να χαμογελάτε - διαβάζοντας τα παραπάνω - αλλά δεν ξέρουμε, αν κάνει το ίδιο και ο Αλ Γκορ. Οχι, μόνο ή κυρίως, γιατί το πολιτικό του μέλλον παίζεται ακόμη, αλλά γιατί, το 1994, ήταν ο εμπνευστής τού... μεγάλου προγράμματος «επανανακάλυψης της κυβέρνησης». Σύμφωνα με το πρόγραμμα αυτό, καταργήθηκαν μια σειρά ομοσπονδιακές -ακριβέστατες μάλιστα - οδηγίες, που είχε εκδώσει το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης και αφορούσαν την αντιμετώπιση ανάλογων... δύστροπων και... δύσκολων περιστατικών. Για παράδειγμα, πώς να περπατάς σε ίσια γραμμή, ενώ κλείνεις τη μύτη σου, σε περίπτωση μιας γεμάτης καπνούς ατμόσφαιρας από πυρκαγιά...

Ισως, αν οι οδηγίες αυτές δεν είχαν καταργηθεί. Αν δεν είχαν καταργηθεί τα δημόσια γραφεία που φρόντιζαν την προώθησή τους, κλπ., κλπ., οι συνταξιούχοι του Μαϊάμι, να μην... μπερδεύονταν.