Eurokinissi

Ο πρωθυπουργός, προσπερνώντας το ταξικό περιεχόμενο του κρατικού προϋπολογισμού για το 2018, που όπως και οι προηγούμενοι αποτελεί εργαλείο για την υλοποίηση της στρατηγικής του κεφαλαίου και διακρίνεται για την επίθεσή του στο λαό, το πετσόκομμα κοινωνικών δαπανών, την απογείωση της φοροληστείας, και αντίστοιχα για τα κάθε λογής «πακέτα» φοροαπαλλαγών και «ενισχύσεων» στους επιχειρηματικούς ομίλους, μίλησε για «βεβαιότητα ότι αυτός είναι ο τελευταίος μνημονιακός προϋπολογισμός, κάνουμε άλλα πράγματα, με διαφορετικά αποτελέσματα»!

Σαν «άλλα πράγματα» υπέδειξε το τέλος της «εποχής σκληρής λιτότητας και βαθιάς ύφεσης», την ανάκτηση της «οικονομικής αυτοδυναμίας» και του «κύρους της χώρας στη διεθνή σκηνή», ενώ σπεύδοντας να διευκρινίσει ότι δεν αναφέρεται παρά σε στόχους της αστικής τάξης που επιτυγχάνονται στα ερείπια των δικαιωμάτων του λαού, κόμπασε ότι η παρούσα κυβέρνηση είναι που ολοκλήρωσε μια «δύσκολη δημοσιονομική προσαρμογή» και έχει «υλοποιήσει μεταρρυθμίσεις που ποτέ κανείς δεν τόλμησε», και της οποίας οι προσπάθειες «αρχίζουν σιγά σιγά να αποδίδουν καρπούς». Φυσικά δεν παρέλειψε να επικαλεστεί τα εύσημα εταίρων και αγορών για τις αντιλαϊκές κυβερνητικές επιδόσεις, τις «επιτυχίες» όπως τις χαρακτήρισε.

Επιβεβαιώνοντας ότι η αντιλαϊκή επίθεση επεκτείνεται και στη «μεταμνημονιακή εποχή», ο Αλ. Τσίπρας διαβεβαίωσε το κεφάλαιο ότι η κυβέρνησή του θα τηρήσει όλες τις αντιλαϊκές δεσμεύσεις που έχει αναλάβει προκειμένου «να εμπεδώσει τις θετικές της κατακτήσεις» για το ίδιο και την ανάκαμψη των κερδών του, και αναφώνησε ότι «το τέλος των μνημονίων δεν είναι λόγια προπαγάνδας και εσωτερικής κατανάλωσης αλλά κοινός τόπος για τις αγορές, επενδυτές, τους διεθνείς οίκους».

Επικαλέστηκε και τα στοιχεία που καταγράφουν ανάκαμψη για το κεφάλαιο, όπως η αύξηση του ΑΕΠ, η αύξηση των εξαγωγών, της βιομηχανικής δραστηριότητας, του τουρισμού κ.λπ., τα «ρεκόρ» που χτίζονται πάνω στο τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων, την ένταση της εκμετάλλευσης, το «σάρωμα» των αυτοαπασχολούμενων για να ανοίξουν πεδία κερδοφορίας σε σειρά κλάδων.

Δεσμεύτηκε και για επιπλέον μέτρα στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων, όπως νέα «χρηματοδοτικά εργαλεία», για ακόμα καλύτερο φιλοεπενδυτικό κλίμα, για χαμηλό ενεργειακό κόστος, νέα προγράμματα ενίσχυσης των επιχειρήσεων, όπως και μέτρα για «ισχυρό τραπεζικό σύστημα» που θα παράσχει ρευστότητα, στόχος που περνάει μέσα από τη μείωση των «κόκκινων» δανείων και τους πλειστηριασμούς της λαϊκής κατοικίας.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, διαγωνίστηκε με τη ΝΔ για το ποιος μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα την ανάκαμψη για λογαριασμό του κεφαλαίου. Κατηγόρησε τη ΝΔ για διαχειριστική ανεπάρκεια σε ό,τι αφορά τους στόχους του κεφαλαίου, λέγοντας ότι παρέδωσε μια χώρα με άδεια ταμεία, «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης, με υψηλή ανεργία, μηδενική αξιοπιστία σε εταίρους και διεθνείς αγορές, υψηλά επιτόκια δανεισμού και δεσμεύσεις για «τρελά» πλεονάσματα. «Κάρφωσε» ακόμα στο κεφάλαιο την αξιωματική αντιπολίτευση ότι καταψήφισε τη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων, που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έφερε στη Βουλή, όπως και τον «αναπτυξιακό» νόμο.

Σε ένα τέτοιο έδαφος, επιχειρώντας να απαντήσει στις κατηγορίες της ΝΔ ότι τάχα η κυβέρνηση υπερφορολογεί το κεφάλαιο, αρνήθηκε ότι τα ματωμένα πλεονάσματα προέρχονται από τη φοροληστεία, αποδίδοντάς τα στην... πάταξη της διαφθοράς, για την οποία μάλιστα εγκάλεσε τον Κυρ. Μητσοτάκη ότι είναι «γιαλατζί φιλελεύθερος», αφού «η οικονομία της αγοράς δεν μπορεί να λειτουργεί σε συνθήκες διαφθοράς», όπως είπε.

Ο απολογισμός του απέναντι στο λαό περιορίστηκε φυσικά στα ψίχουλα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας, τα οποία εμφάνισε σαν ένδειξη ότι «κάτι αλλάζει», κρύβοντας βέβαια το γεγονός ότι τα εφάπαξ «μερίσματα» πηγαίνουν πακέτο με το τσάκισμα των κοινωνικών παροχών, ενώ αποτελούν και ομολογία για το ότι η πολιτική προς όφελος του κεφαλαίου θα φουντώνει τη φτώχεια και στην περίοδο της «ανάπτυξης».

Το αναποδογύρισμα της πραγματικότητας είχε κι άλλα: Την ώρα που ο τομέας της Υγείας «βαρυγκωμά» από τις τεράστιες ελλείψεις λόγω της υποχρηματοδότησης και η κυβέρνηση βάζει νέους «κόφτες» στις λαϊκές ανάγκες, ανοίγοντας νέα «χρυσωρυχεία» κερδοφορίας στο κεφάλαιο, ο πρωθυπουργός κοκορεύτηκε για την κυβερνητική μεταρρύθμιση στον τομέα, ενώ το «ρεσιτάλ» απογειώθηκε με τα περί «επιστροφής στην κανονικότητα» σε ό,τι αφορά την αγορά εργασίας, την «κανονικότητα» δηλαδή της άγριας εκμετάλλευσης και των δεκάδων αντεργατικών νόμων, που εμπλουτίζονται διαρκώς, και ενώ η κυβέρνησή του βάζει στο στόχαστρο το απεργιακό δικαίωμα και τη συλλογική οργάνωση και δράση των εργαζομένων!

Απογειώνοντας τον κυνισμό, απένειμε με τη σειρά του τα εύσημα στο λαό επειδή ...«άντεξε» (!), αφήνοντας να αιωρείται η αυταπάτη ότι θα ανταμειφθεί με την έξοδο από την «περιπέτεια των μνημονίων», παρότι η συζήτηση γινόταν με αφορμή έναν προϋπολογισμό που επιβεβαιώνει ότι για το λαό η ανάκαμψη θα είναι εξίσου αντιλαϊκή με την κρίση.

Πάνω στο κοινό με την κυβέρνηση έδαφος των στόχων του κεφαλαίου κινήθηκε και χτες η κριτική των υπόλοιπων αστικών κομμάτων, σε ό,τι αφορά τον προϋπολογισμό.

Η Φ. Γεννηματά χαρακτήρισε στην ομιλία της τον προϋπολογισμό «αντιαναπτυξιακό», καταγγέλλοντας «επιβαρύνσεις στην παραγωγή» και «φορολογική ασφυξία», που υπονομεύουν την ανάπτυξη και δεν δίνουν «αναπτυξιακή δυναμική» στην οικονομία. Κατήγγειλε δε τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει, για πολλά χρόνια μπροστά, η κυβέρνηση έναντι των δανειστών και εταίρων της στο εξωτερικό, χωρίς ικανά ανταλλάγματα, όπως απόσπαση δέσμευσης για αναδιάρθρωση και απομείωση του χρέους. Ζήτησε κι άλλα προνόμια για το κεφάλαιο, στοχευμένες μειώσεις των φορολογικών συντελεστών και των ασφαλιστικών εισφορών, «ζεστό» χρήμα, υποτίθεται για «δημιουργία σταθερών θέσεων εργασίας». Τέλος, ζήτησε εθνική συνεννόηση για κυβερνητική σταθερότητα, ώστε με στοίχιση ξανά λαϊκών στρωμάτων στους στόχους του κεφαλαίου να περάσουν με την ευρύτερη δυνατή συναίνεση και τα επόμενα αντιλαϊκά μέτρα.

Ο επικεφαλής του Ποταμιού, Στ. Θεοδωράκης, κατηγόρησε την κυβέρνηση για «πόλεμο χαρακωμάτων προς όλους τους υποψήφιους επενδυτές».

Ο πρόεδρος της Ενωσης Κεντρώων, Β. Λεβέντης, επανέλαβε το γνωστό του σλόγκαν για «σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης» «για να έρθουν επενδύσεις».

Ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ και υπουργός Αμυνας, Π. Καμμένος, έκανε με τη σειρά του λόγο για προϋπολογισμό «ομαλότητας», τέλος των μνημονίων, λέγοντας πως η Ελλάδα βγαίνει από την «παράδοση εθνικής κυριαρχίας». Επιτέθηκε στις προηγούμενες κυβερνήσεις για «εξωπραγματικές μειώσεις» στα κονδύλια του ΥΠΕΘΑ και τις αποδοχές των αξιωματικών, όλα διανθισμένα με αρκετή σκανδαλολογία.

Ο αρχηγός της ναζιστικής Χρυσής Αυγής αφού πήρε τη σκυτάλη του αντικομμουνισμού από τα κυβερνητικά στελέχη (βλ. σελ. 7), μπαίνοντας στο «διά ταύτα» ζυγίστηκε - στοιχίστηκε με τους στόχους του κεφαλαίου, ζητώντας «ρύθμιση του χρέους» και αυτό γιατί, όπως εξήγησε, «αν υπάρχει αυτό το χρέος κανείς δεν πρόκειται να επενδύσει».

Με βασική «έγνοια» την «ανταγωνιστικότητα» και κερδοφορία του κεφαλαίου, αλλά και με «αγωνία» να δείξει στο κεφάλαιο ότι η ΝΔ μπορεί καλύτερα να διαχειριστεί τις υποθέσεις του, ο Κυρ. Μητσοτάκης κατήγγειλε την κυβέρνηση ότι απέτυχε και ως «αντιμνημονιακή» και ως «μνημονιακή», ως διαχειριστές του τρίτου μνημονίου, που υπερψήφισε και η ΝΔ.

Σημείωσε ότι επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ η εγχώρια οικονομία «έχει τους χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ευρώπη», είπε ότι ο προϋπολογισμός του 2018 είναι άλλος ένας προϋπολογισμός «αχρείαστης λιτότητας» για το κεφάλαιο και τους στόχους του, ενώ στο κοινό αυτό έδαφος της στρατηγικής του κεφαλαίου, αμφισβήτησε τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς ότι η οικονομία υπεραποδίδει, λέγοντας ότι αντίθετα πέφτει έξω σε όλους τους βασικούς στόχους της.

Οτι ο ρυθμός ανάπτυξής της είναι αναιμικός, με χαμηλότερη από χρόνο σε χρόνο ιδιωτική και δημόσια κατανάλωση, γεγονός που απέδωσε κατά βάση στην «υπερφορολόγηση» των επιχειρήσεων, αλλά και στο γεγονός ότι η κυβέρνηση από «λάθη» και «ανικανότητα» έχει δεσμεύσει την εγχώρια καπιταλιστική οικονομία με μέτρα αυστηρής επιτήρησης για πολλά χρόνια μπροστά, υπονοώντας δηλαδή ότι δεν θα υπάρχει το «δημοσιονομικό περιθώριο» για τη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων.

Επιτέθηκε στην κυβέρνηση και για μια σειρά άλλα ζητήματα, όπως για διαπλοκή με συστήματα παράνομου τζόγου και καναλάρχες, αλλά και για σκόπιμη καθυστέρηση στην καταβολή συντάξεων.

Παρακάτω, μίλησε για «ωρολογιακές βόμβες» που αφήνει η τωρινή κυβέρνηση στην επόμενη να τις διαχειριστεί: Την τραγική - όπως την χαρακτήρισε - κατάσταση στις αστικές συγκοινωνίες και την έλλειψη ρευστότητας στη ΔΕΗ, προϊδεάζοντας για δραστικά μέτρα σε αυτά τα δύο πεδία.

Εστίασε στην «έλλειψη αναπτυξιακής προοπτικής» και την υποχώρηση της «ανταγωνιστικότητας», «όπου η χώρα μας υποχωρεί συνεχώς, παρά τους χαμηλούς μισθούς και την κατάρρευση αξιών», παρά δηλαδή το τσάκισμα του λαού στο οποίο πρωταγωνίστησε και το κόμμα του από κυβερνητικές θέσεις τα προηγούμενα χρόνια, προσέθεσε δε ότι «χιλιάδες θέσεις εργασίας καρκινοβατούν, αποκρατικοποιήσεις σέρνονται, μεγάλες επιχειρήσεις με ιστορία δεκαετιών κλείνουν τα εργοστάσιά τους και μεταναστεύουν σε γειτονικές χώρες».

Σ' ένα τέτοιο πλαίσιο, επανέλαβε τον ισχυρισμό του ότι ο ίδιος και το κόμμα του είναι έτοιμοι να αναλάβουν τα ηνία της αστικής διαχείρισης, μακριά από τα «δεσμά του κρατισμού και της ασφυκτικής φορολογίας», κάνοντας το κράτος «μικρότερο και αποτελεσματικότερο» για τις ανάγκες των ομίλων, προσελκύοντας «επενδύσεις» με νέα προνόμια στο κεφάλαιο. «Η Ελλάδα χρειάζεται ένα τολμηρό σχέδιο ριζικής ανασυγκρότησης και μία αποφασισμένη ηγεσία που θα το εφαρμόσει χωρίς αναστολές και χωρίς την ανάγκη εξωτερικών παραινέσεων», είπε, δηλώνοντας «έτοιμος» να υλοποιήσει τα σχέδια του κεφαλαίου για ανάκαμψη των κερδών του.