Το αφήγημα της «μεταμνημονιακής Ελλάδας» ανέπτυξε χτες ο πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής, στο πλαίσιο της συζήτησης για τον κρατικό προϋπολογισμό, την ώρα που παρουσίαζε στο κεφάλαιο την κυβέρνησή του σαν την ικανότερη και με «απτά αποτελέσματα» στην ανάκαμψη της κερδοφορίας του και την ενσωμάτωση του λαού στους στόχους του.

Ο πρωθυπουργός, προσπερνώντας το ταξικό περιεχόμενο του κρατικού προϋπολογισμού για το 2018, που όπως και οι προηγούμενοι αποτελεί εργαλείο για την υλοποίηση της στρατηγικής του κεφαλαίου και διακρίνεται για την επίθεσή του στο λαό, το πετσόκομμα κοινωνικών δαπανών, την απογείωση της φοροληστείας, και αντίστοιχα για τα κάθε λογής «πακέτα» φοροαπαλλαγών και «ενισχύσεων» στους επιχειρηματικούς ομίλους, μίλησε για «βεβαιότητα ότι αυτός είναι ο τελευταίος μνημονιακός προϋπολογισμός, κάνουμε άλλα πράγματα, με διαφορετικά αποτελέσματα»!

Σαν «άλλα πράγματα» υπέδειξε το τέλος της «εποχής σκληρής λιτότητας και βαθιάς ύφεσης», την ανάκτηση της «οικονομικής αυτοδυναμίας» και του «κύρους της χώρας στη διεθνή σκηνή», ενώ σπεύδοντας να διευκρινίσει ότι δεν αναφέρεται παρά σε στόχους της αστικής τάξης που επιτυγχάνονται στα ερείπια των δικαιωμάτων του λαού, κόμπασε ότι η παρούσα κυβέρνηση είναι που ολοκλήρωσε μια «δύσκολη δημοσιονομική προσαρμογή» και έχει «υλοποιήσει μεταρρυθμίσεις που ποτέ κανείς δεν τόλμησε», και της οποίας οι προσπάθειες «αρχίζουν σιγά σιγά να αποδίδουν καρπούς». Φυσικά δεν παρέλειψε να επικαλεστεί τα εύσημα εταίρων και αγορών για τις αντιλαϊκές κυβερνητικές επιδόσεις, τις «επιτυχίες» όπως τις χαρακτήρισε.

Επιβεβαιώνοντας ότι η αντιλαϊκή επίθεση επεκτείνεται και στη «μεταμνημονιακή εποχή», ο Αλ. Τσίπρας διαβεβαίωσε το κεφάλαιο ότι η κυβέρνησή του θα τηρήσει όλες τις αντιλαϊκές δεσμεύσεις που έχει αναλάβει προκειμένου «να εμπεδώσει τις θετικές της κατακτήσεις» για το ίδιο και την ανάκαμψη των κερδών του, και αναφώνησε ότι «το τέλος των μνημονίων δεν είναι λόγια προπαγάνδας και εσωτερικής κατανάλωσης αλλά κοινός τόπος για τις αγορές, επενδυτές, τους διεθνείς οίκους».

Επικαλέστηκε και τα στοιχεία που καταγράφουν ανάκαμψη για το κεφάλαιο, όπως η αύξηση του ΑΕΠ, η αύξηση των εξαγωγών, της βιομηχανικής δραστηριότητας, του τουρισμού κ.λπ., τα «ρεκόρ» που χτίζονται πάνω στο τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων, την ένταση της εκμετάλλευσης, το «σάρωμα» των αυτοαπασχολούμενων για να ανοίξουν πεδία κερδοφορίας σε σειρά κλάδων.

Δεσμεύτηκε και για επιπλέον μέτρα στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων, όπως νέα «χρηματοδοτικά εργαλεία», για ακόμα καλύτερο φιλοεπενδυτικό κλίμα, για χαμηλό ενεργειακό κόστος, νέα προγράμματα ενίσχυσης των επιχειρήσεων, όπως και μέτρα για «ισχυρό τραπεζικό σύστημα» που θα παράσχει ρευστότητα, στόχος που περνάει μέσα από τη μείωση των «κόκκινων» δανείων και τους πλειστηριασμούς της λαϊκής κατοικίας.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, διαγωνίστηκε με τη ΝΔ για το ποιος μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα την ανάκαμψη για λογαριασμό του κεφαλαίου. Κατηγόρησε τη ΝΔ για διαχειριστική ανεπάρκεια σε ό,τι αφορά τους στόχους του κεφαλαίου, λέγοντας ότι παρέδωσε μια χώρα με άδεια ταμεία, «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης, με υψηλή ανεργία, μηδενική αξιοπιστία σε εταίρους και διεθνείς αγορές, υψηλά επιτόκια δανεισμού και δεσμεύσεις για «τρελά» πλεονάσματα. «Κάρφωσε» ακόμα στο κεφάλαιο την αξιωματική αντιπολίτευση ότι καταψήφισε τη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων, που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έφερε στη Βουλή, όπως και τον «αναπτυξιακό» νόμο.

Σε ένα τέτοιο έδαφος, επιχειρώντας να απαντήσει στις κατηγορίες της ΝΔ ότι τάχα η κυβέρνηση υπερφορολογεί το κεφάλαιο, αρνήθηκε ότι τα ματωμένα πλεονάσματα προέρχονται από τη φοροληστεία, αποδίδοντάς τα στην... πάταξη της διαφθοράς, για την οποία μάλιστα εγκάλεσε τον Κυρ. Μητσοτάκη ότι είναι «γιαλατζί φιλελεύθερος», αφού «η οικονομία της αγοράς δεν μπορεί να λειτουργεί σε συνθήκες διαφθοράς», όπως είπε.

Ο απολογισμός του απέναντι στο λαό περιορίστηκε φυσικά στα ψίχουλα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας, τα οποία εμφάνισε σαν ένδειξη ότι «κάτι αλλάζει», κρύβοντας βέβαια το γεγονός ότι τα εφάπαξ «μερίσματα» πηγαίνουν πακέτο με το τσάκισμα των κοινωνικών παροχών, ενώ αποτελούν και ομολογία για το ότι η πολιτική προς όφελος του κεφαλαίου θα φουντώνει τη φτώχεια και στην περίοδο της «ανάπτυξης».

Το αναποδογύρισμα της πραγματικότητας είχε κι άλλα: Την ώρα που ο τομέας της Υγείας «βαρυγκωμά» από τις τεράστιες ελλείψεις λόγω της υποχρηματοδότησης και η κυβέρνηση βάζει νέους «κόφτες» στις λαϊκές ανάγκες, ανοίγοντας νέα «χρυσωρυχεία» κερδοφορίας στο κεφάλαιο, ο πρωθυπουργός κοκορεύτηκε για την κυβερνητική μεταρρύθμιση στον τομέα, ενώ το «ρεσιτάλ» απογειώθηκε με τα περί «επιστροφής στην κανονικότητα» σε ό,τι αφορά την αγορά εργασίας, την «κανονικότητα» δηλαδή της άγριας εκμετάλλευσης και των δεκάδων αντεργατικών νόμων, που εμπλουτίζονται διαρκώς, και ενώ η κυβέρνησή του βάζει στο στόχαστρο το απεργιακό δικαίωμα και τη συλλογική οργάνωση και δράση των εργαζομένων!

Απογειώνοντας τον κυνισμό, απένειμε με τη σειρά του τα εύσημα στο λαό επειδή ...«άντεξε» (!), αφήνοντας να αιωρείται η αυταπάτη ότι θα ανταμειφθεί με την έξοδο από την «περιπέτεια των μνημονίων», παρότι η συζήτηση γινόταν με αφορμή έναν προϋπολογισμό που επιβεβαιώνει ότι για το λαό η ανάκαμψη θα είναι εξίσου αντιλαϊκή με την κρίση.