ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 18 Μάρτη 2001
Σελ. /32
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
30ό ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΣΕΕ
Επαναβεβαίωσαν τη γραμμή της συναίνεσης και της υποταγής

«Ολοκληρώνονται σήμερα με τις αρχαιρεσίες για την 45μελή διοίκηση και την εκλογή των άλλων οργάνων της ΓΣΕΕ, οι εργασίες του 30ού Συνεδρίου της».

Αυτή θα μπορούσε να ήταν μία τυπική αναφορά στο «hapy end» του συνεδρίου μιας συνομοσπονδίας που έχει ήδη 80 χρόνια ιστορία.

Ομως οι αποφάσεις του, τα όσα διαδραματίστηκαν στην αίθουσα του «Αστέρα», στα φουαγιέ και τους διαδρόμους του, η όλη του εικόνα δεν αφήνουν περιθώρια για αυταπάτες. Για την εργατική τάξη, το 30ό Συνέδριο θα μείνει ως η καταθλιπτική αντανάκλαση της πορείας και λειτουργίας που έχει επιβάλει στη συνομοσπονδία η ηγετική της ομάδα.

Μια εικόνα που πήρε τα χαρακτηριστικά εκφυλισμού όταν κατά τη διάρκεια των εργασιών του συνεδρίου, παρευρίσκονταν στην αίθουσα οι σύνεδροι της ΔΑΣ και κάποιοι ακόμα μετρημένοι στα δάχτυλα των χεριών. Γεγονός που την Παρασκευή μετά το μεσημεριανό διάλειμμα οδήγησε στη διακοπή του για τρεις περίπου ώρες. Η μόνη στιγμή απαρτίας ήταν η ώρα που οι «εκλεκτοί» προσκεκλημένοι πήραν θέση μπροστά από τις κάμερες δικαιώνοντας όλους αυτούς που έκαναν λόγο για μια καλοστημένη φιέστα. Για μια παρωδία. Μια παρέλαση μόνο όσο κρατούν τα φώτα των προβολέων. Για ένα συνέδριο στο οποίο η ηγεσία της ΓΣΕΕ περιορίστηκε στη μάχη των εντυπώσεων και στις διαβουλεύσεις για τα κουκιά της κάλπης.

Εχουν πάρει διαζύγιο με την εργατική τάξη

Από την πρώτη κιόλας μέρα των εργασιών εκδηλώθηκε καθαρά η προσπάθεια παραπέρα ποδηγέτησης της εργατικής τάξης, η μεθοδευμένη προπαγάνδα για τη χειραγώγηση των εργαζομένων, για ν' αποδεχτούν την πραγματικότητα της ΟΝΕ, τις συνέπειες της παγκοσμιοποίησης, την υποκατάσταση των αγώνων τους από στόχους όπως «παραγωγικότητα», «ανάπτυξη», «συνδιαχείριση». Μια προσπάθεια που έφτανε μέχρι τον ξετσίπωτο και χυδαίο αντικομμουνισμό ορισμένων ακραιφνών εκσυγχρονιστών και πρώην αυριανιστών, τον οποίο διαδεχόταν η λοιδορία για την αγωνιστική στάση του ΠΑΜΕ, ο χλευασμός όσων επιμένουν να μιλάνε για τα οράματα και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης.

Για να πάρει στη συνέχεια τη θέση της, άλλοτε καμουφλαρισμένα άλλοτε ανοιχτά, η απαίτηση οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα, να υποταχτούν στα κελεύσματα του ΣΕΒ, να δεχτούν το μαύρο κόσμο της εκμετάλλευσης και της αειφόρας κερδοφορίας των καπιταλιστών.

«Ολοι τους μαζί»

Η επίθεση όμως αυτή συνάντησε τη σθεναρή αντίσταση των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων, που με τις ομιλίες και τις παρεμβάσεις των στελεχών της ΔΑΣ, με νηφαλιότητα και επιχειρήματα, έφεραν στην αίθουσα του συνεδρίου τα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων, τις αγωνίες και τα συμφέροντά τους. Ηταν ακριβώς γι' αυτό που η παράταξη της ΔΑΣ δέχτηκε τη σφοδρή επίθεση των εκπροσώπων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Αποδείχτηκε για άλλη μια φορά ότι μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα συγκρούονται δύο γραμμές. Η γραμμή της συναίνεσης και της υποταγής στους εκμεταλλευτές και στους πολιτικούς τους εκπροσώπους και η γραμμή της αντίστασης, των ταξικών αγώνων, της συσπείρωσης και της πραγματικής ταξικής ενότητας.

Αποδείχτηκε επίσης η δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, που όσο μεγαλώνει η απομόνωσή της από τους εργαζόμενους, τόσο δυναμώνει το σφιχταγκάλιασμά της με τις κυρίαρχες οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις με την κυβέρνηση και το Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων.

Αποκορύφωμα αυτής της επιχείρησης ήταν η φιέστα που στήθηκε την Πέμπτη το απόγευμα με την παρέλαση από του βήματος, των εκπροσώπων της κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων. Η σύμπνοια και η συναίνεση που διατρανώθηκε απ' όλους αυτούς μαζί και τους εκπροσώπους των πολιτικών κομμάτων - πλην Λακεδαιμονίων, ΚΚΕ - γύρω από τους παραπάνω σκοπούς, αποτυπώθηκε και στο σύνθημα του συνεδρίου: «Ολοι μαζί μπορούμε..!».

Ετσι το συνέδριο, από κορυφαία εκδήλωση του συνδικαλιστικού κινήματος όπου υποτίθεται οι εκπρόσωποι των εργαζομένων έπρεπε να συζητήσουν, για το πώς θα αντιδράσουν στα αντεργατικά μέτρα, στην αντιασφαλιστική λαίλαπα, στην κατακόρυφη πτώση του βιοτικού επιπέδου της εργατικής οικογένειας ακόμα και στην εξαθλίωση μεγάλων λαϊκών στρωμάτων, επιχειρήθηκε να μετατραπεί σε βήμα χαλιναγώγησης των αγώνων, αποπροσανατολισμού των εργαζομένων, να εκφυλιστεί σε ένα φτηνό μάρκετινγκ δημοσίων σχέσεων με την πολιτική εξουσία και τους εκπροσώπους του κεφαλαίου. Η ηγετική ομάδα έδωσε τα διαπιστευτήριά της και τώρα αναμένει να εισπράξει τα εύσημα από τα αφεντικά της.

Το χορό σε αυτή την καταστροφική πορεία έσυρε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ με τον απολογισμό της πλειοψηφίας, προβάλλοντας την ανάγκη για «νέες μορφές κοινωνικού διαλόγου», και κάνοντας νουθεσίες προς τα συνδικάτα, ότι «οφείλουν να ξεπερνούν το στενό διεκδικητικό, εισοδηματικό πλαίσιο, να υπερβαίνει το χώρο της αμοιβής και της εσωστρεφούς ζύμωσης». Υπερασπίζοντας τον «εθνικό» στόχο της ΟΝΕ και αποκρύπτοντας το γεγονός που κατανοεί και συμφωνεί και ο τελευταίος εργάτης: Πως μια χούφτα καπιταλιστές καρπώνονται τον τεράστιο πλούτο που έχουν δημιουργήσει και δημιουργούν οι εργάτες.

Από κοντά και οι ΔΑΚΕ - Αυτόνομη Παρέμβαση, ενώ τα τρία προηγούμενα χρόνια στήριξαν τη γραμμή της συναίνεσης, τις τρεις μέρες έψαχναν να βρουν άλλοθι, να ανακαλύψουν διαφοροποιήσεις, αλλά χωρίς ούτε στιγμή να εγκαταλείπουν την κοινή τους πορεία, το «Ολοι μαζί» στον κατήφορο.

Σταθερά υπερασπίστηκαν και από το βήμα του Συνεδρίου - όπως στην πράξη το έκαναν και τα τρία προηγούμενα χρόνια - τη γραμμή της υποταγής, τη γραμμή των εταίρων και της ταξικής συνεργασίας. Αποδεικνύοντας ότι «είναι ομόθρησκοι και κοινοί προσκυνητές στην Παναγιά των Βρυξελλών» όπως γλαφυρά είχε τονίσει στην παρέμβασή του ο Γ. Μαυρίκος.

Τη στάση τους αυτή επιχείρησαν να την καμουφλάρουν είτε με επιθέσεις κατά της ΔΑΣ, είτε σηκώνοντας τη σημαία μιας τρύπιας ενότητας. Μιας «ενότητας» που παραδίνει την εργατική τάξη δεμένη χειροπόδαρα στα πόδια του κεφαλαίου, των στόχων της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης και λειτουργεί διαλυτικά για το συνδικαλιστικό κίνημα.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
Ανάγκη ζωής η ταξική ανασυγκρότηση των συνδικάτων

Για μια άλλη ενότητα και συνολικά για έναν άλλο προσανατολισμό του συνδικαλιστικού κινήματος που θα χτυπάει ευθέως την κυβερνητική πολιτική, θ' αντικρούει τους στόχους της ΟΝΕ, θα παρεμποδίζει τις επιδιώξεις του ΣΕΒ μίλησαν τα στελέχη της ΔΑΣ. Τις τρεις προηγούμενες ημέρες, με τις παρεμβάσεις τους και τη συνολική παρουσία τους στο συνέδριο με νηφαλιότητα και επιχειρήματα υπογράμμισαν την ανάγκη για την αναζωογόνηση και την ταξική ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος. Παρουσιάζοντας την πολιτική και τη δράση του ΠΑΜΕ, στο οποίο έχουν συστρατευτεί συνδικαλιστές και συνδικάτα διαφορετικών αποχρώσεων, διαφορετικών ιδεολογικών και πολιτικών πεποιθήσεων, έδειξαν ότι υπάρχει τρόπος, υπάρχουν οι προϋποθέσεις για την πραγματική και ουσιαστική ενότητα και συσπείρωση της εργατικής τάξης. Μια συσπείρωση που θα προσπαθεί ν' ανακόψει την επέλαση των μεσαιωνικών πολιτικών, να διαφυλάξει κατακτήσεις και να διευρύνει τις διεκδικήσεις σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής και λαϊκής οικογένειας.

Το μήνυμα αυτό διαπερνούσε και την τοποθέτηση του επικεφαλής της παράταξης Γ. Μαυρίκου, ο οποίος είπε χαρακτηριστικά: «Ξέρουμε ότι μόνοι μας θα δυσκολευτούμε να εμποδίσουμε την αντιασφαλιστική επέλαση. Εκτιμούμε πως αν στις προσπάθειες του ΠΑΜΕ, συστρατευτούν δυνάμεις, που έστω και προσωρινά, είναι διατεθειμένες να δράσουν, για να μην περάσουν τα μέτρα και να σταματήσει το παζάρι του ψευτοδιαλόγου, μπορούμε να τους χαλάσουμε τα σχέδια.

Ας συγκροτήσουμε παντού Επιτροπές Αγώνα, ας οργανώσουμε την εργατική τάξη, για ν' αναστήσουμε τα σωματεία, να συντονιστούμε με τους ΕΒΕ και την αγροτιά, να ορθώσουμε ένα μαχητικό και αποτελεσματικό κυματοθραύστη στην αντιασφαλιστική θύελλα».

«Τώρα -κατέληξε ο συνδικαλιστής- στις δύσκολες αυτές στιγμές, γίνεται αντιληπτή η επιτακτική ανάγκη της συγκρότησης του κοινωνικοπολιτικού Λαϊκού Μετώπου, που θ' αμφισβητήσει την κυριαρχία των μονοπωλίων και των πολυεθνικών, που θα διεκδικήσει την εξουσία για να εφαρμόσει τη λαϊκή οικονομία».

Την ανάγκη καθολικής αντίστασης απέναντι στην αντιασφαλιστική λαίλαπα την καταπάτηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και τα νέα ιδιώνυμα της κυβέρνησης, αλλά και την καταστροφική πορεία, που με ευθύνη των ηγεσιών ακολουθεί το συνδικαλιστικό κίνημα υπογράμμισε στο χαιρετισμό του ο Κώστας Παρασκευάς μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Σημειώνοντας ότι η αλλαγή του προσανατολισμού, η αλλαγή της κατάστασης στο συνδικαλιστικό κίνημα, είναι υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων υπογράμμισε τα ενθαρρυντικά μηνύματα που υπάρχουν αφού «όλο και περισσότερα τμήματα εργαζομένων, παρά τα μεγάλα εμπόδια αντιστέκονται, αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους. Παρακολουθώντας τις εξελίξεις-τόνισε ο Κ. Παρασκευάς- καταλήγουμε στο συμπέρασμα, ότι θα υπάρξουν μεγάλες λαϊκές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις. Νέα τμήματα εργαζομένων θα ακολουθήσουν το δρόμο του αγώνα. Σε όλους αυτούς απλώνουμε το χέρι, τους καλούμε σε κοινή δράση για τη συγκρότηση ενός ισχυρού συνδικαλιστικού κινήματος, ταξικά προσανατολισμένου που θα καθορίζει τις εξελίξεις».

Κόντρα στη νέα (α)ταξία
Σύγχρονοι Φουσέ χαφιεδο - τρομοκράτες

Ο Ιωσήφ Φουσέ, (1763-1820), υπήρξε διαχρονικό σύμβολο του χαφιεδισμού, του φακελώματος, της εποχής του, και της πολιτικής τρομοκρατίας. Υπηρέτησε, ως πολυπρόσωπος Ιανός άλλοτε τη Δημοκρατία, άλλοτε τη μοναρχία και άλλοτε ενδιάμεσα πολιτικά μορφώματα.

Αυτός ο ραδιούργος και φίλαρχος που, όπως αναφέρουν τα ιστορικά κείμενα, «άφησε μνήμην ανδρός, στερουμένου αρχών και ανηθίκου», σε όποια πολιτική όχθη και αν βρέθηκε, φακέλωνε, τρομοκρατούσε και έστελνε στα εκτελεστικά αποσπάσματα τους πολίτες της άλλης όχθης, τους οποίους είχε προηγούμενα υπηρετήσει με την ίδια διαστροφική μανία.

Το 1792, ως σημαντικό μέλος της λέσχης των Γιακωβίνων ψήφισε την καταδίκη σε θάνατο του Λουδοβίκου ΙΣΤ` και άσκησε αιματηρή τρομοκρατία κατά των βασιλοφρόνων και των μετριοπαθών δημοκρατικών. Ως φανατικός, τότε της Γαλλικής Επανάστασης πρωτοστάτησε στην κίνηση για την κατάργηση της θρησκείας.

Ξαφνικά αλλάζει στρατόπεδο και «εκσυγχρονίζεται», αναχρονιστικώς! Ετσι, πρωτοστατεί, στην υπονόμευση, τον διωγμό και την καρατόμηση του συντρόφου του, του Ροβεσπιέρου, διορίζεται επί του διευθυντηρίου υπουργός της Αστυνομίας, προσκολλάται, σαν γλοιώδης βεντούζα στο Βοναπάρτη, τον οποίο βοήθησε, έχοντας φακελωμένους τους πάντες, τόσο τους δημοκρατικούς, όσο και τους μοναρχικούς, όλων των αποχρώσεων.

Στη συνέχεια, αυτός ο ραδιούργος της Ιστορίας, προάγγελος, αντίστοιχων σύγχρονων φαινομένων, προσώπων και καταστάσεων, αναδείχτηκε ο μεγάλος πολιτικός προβοκάτορας «φακελωτής» των πάντων, καταδιώκοντας άλλοτε τους μεν και άλλοτε τους δε, στην κοινή κατεύθυνση τρομοκράτησης των εκάστοτε αντιπάλων. Και σύμφωνα με τις «υποδείξεις» των αφεντικών του.

Αν ζούσε σήμερα ο Ιωσήφ Φουσέ, θα μπορούσε να είναι ο εμπνευστής, ο ενσαρκωτής και ο εκτελεστής, - (κυριολεκτικά) - της Συνθήκης του Σένγκεν, του σύγχρονου ηλεκτρονικού φακελώματος, των τηλεπαρακολουθήσεων και τηλεχαφιεδισμών (ΕΣΕΛΟΝ) - των τρομονόμων και των αντιδημοκρατικών εκτροπών.

Θα έλεγε όμως στους σημερινούς εκσυγχρονιστές νεοφιλελεύθερης κεντρο-τάδε και κέντρο-δείνα απόκλισης, ότι οι πραγματικοί τρομοκράτες και όσοι πράκτορες τους υποδύονται, ότι ούτε από τα τηλέφωνα μιλάνε ούτε με ταχυδρομικά ραβασάκια συνεννοούνται για τις «επιχειρήσεις» τους. Εναντίον των κοινωνικών αγώνων και των δημοκρατικών αρχών στρέφονται οι απανταχού Φουσέ.


Του Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ