Με τη ρύθμιση της «εθελοντικής εισφοράς» των ...αναξιοπαθούντων εφοπλιστών, ύψους 40 εκατ. ευρώ (!), η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προσθέτει ένα ακόμη μέτρο σ' αυτά που νομοθετεί «κατά ριπάς» για το κεφάλαιο στη «μεταμνημονιακή» εποχή, ενισχύοντας το μνημονιακό αντιλαϊκό πλαίσιο.

Γιατί τέτοιο μέτρο είναι η διατήρηση όλων των συνταγματικά κατοχυρωμένων προνομίων και φοροαπαλλαγών που απολαμβάνουν οι εφοπλιστές, την ίδια ώρα που προκλητικά συμφωνούν με την κυβέρνηση να καταβάλουν για «ξεκάρφωμα» μια σταγόνα από τον ωκεανό της κερδοφορίας τους.

Στον αντίποδα, η άμεση και έμμεση φορολογία αυξάνεται κατά 1 δισ. ευρώ για το λαό με τον προϋπολογισμό του 2019, έχει ήδη προψηφιστεί η παραπέρα μείωση του αφορολόγητου από την επόμενη χρονιά, ενώ η κυβέρνηση αρνείται επίμονα να δώσει στους αγρότες ακόμα και τα ελάχιστα για την επιβίωσή τους, όπως αφορολόγητο πετρέλαιο και φτηνότερο ρεύμα, το οποίο αφειδώς προσφέρει στους εφοπλιστές και τις μεγάλες ενεργοβόρες βιομηχανίες.

Αλλωστε, η κυβέρνηση στο πρόσφατο Γιούρογκρουπ έχει δεσμευτεί για διεύρυνση της φορολογικής βάσης, ό,τι και να υπόσχεται ο πρωθυπουργός για το αφορολόγητο.

Ετσι μεταφράζεται στην πράξη αυτό που λέει η κυβέρνηση, ότι η «προοδευτική» πολιτική της ευνοεί τους πολλούς και όχι τους λίγους, χαράσσοντας κάλπικες διαχωριστικές γραμμές με τη «συντηρητική» και «νεοφιλελεύθερη» ΝΔ, σπέρνοντας κάλπικες υποσχέσεις και διλήμματα στο λαό, καλλιεργώντας λογικές συμβιβασμού με το «μικρότερο κακό».

Σ' αυτή την κατεύθυνση, προβάλλει και ορισμένα μέτρα που τα βαφτίζει «θετικά» για το λαό, τα οποία ετοιμάζεται να φέρει στη Βουλή. Ενα τέτοιο μέτρο είναι η πολυδιαφημισμένη ρύθμιση των χρεών στα ασφαλιστικά ταμεία με 120 δόσεις, που παρουσιάζεται ως σανίδα σωτηρίας για αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ.

Αν όμως ήθελε η κυβέρνηση να προσφέρει ουσιαστική ανακούφιση και ανάσα στα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, είτε για χρέη στις τράπεζες είτε στην Εφορία και τα Ταμεία, θα ψήφιζε τις προτάσεις νόμου που καταθέτει το ΚΚΕ και στις οποίες περιλαμβάνονται τα αιτήματα σωματείων και φορέων του κινήματος. Ομως η κυβέρνηση τις απορρίπτει, όπως και άλλες ανάλογες.

Στην πραγματικότητα, το μέτρο που εισάγεται, υπηρετώντας και προεκλογικούς σχεδιασμούς, έχει κυρίως εισπρακτικό χαρακτήρα. Αποσκοπεί δηλαδή να σύρει στο γκισέ του Ταμείου επαγγελματίες που αδυνατούν να πληρώσουν τα χρωστούμενα, σπάζοντας τα χρέη τους σε περισσότερες δόσεις και θυσιάζοντας τα μελλοντικά συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα.

Η ρύθμιση αυτή έρχεται να προστεθεί στις άλλες αντίστοιχες «ρυθμίσεις χρεών» που έχουν τον ίδιο εισπρακτικό χαρακτήρα σε Εφορία, τράπεζες, ΔΕΗ και που εξανεμίζουν το λαϊκό εισόδημα, δημιουργώντας πολλές αμφιβολίες για το αν θα γίνει κατορθωτό από την πλειοψηφία να ανταποκριθούν σε αυτές τις ρυθμίσεις. Την ίδια ώρα, βέβαια, η αντιλαϊκή πολιτική που συνεχίζεται, δημιουργεί νέες φουρνιές χρεωμένων στα Ταμεία.

Με τον ίδιο τρόπο, η κυβέρνηση παρουσιάζει ως «θετικά» για το λαό ορισμένες «καλές ειδήσεις» για το κεφάλαιο, όπως τη μείωση της φορολογίας στα κέρδη των μετόχων από το 15% στο 10% ή την εφάπαξ αποπληρωμή ενός μέρους από τα δάνεια στο ΔΝΤ. Κοροϊδεύει τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, που θα κληθούν με νέα φορολογικά βάρη να πληρώσουν τις φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο, ενώ και στην περίπτωση του ΔΝΤ με δικά τους λεφτά αποπληρώνονται και θα συνεχίσουν να αποπληρώνονται τα δάνεια.

Μπροστά λοιπόν και στις εκλογές του Μάη, το πραγματικό δίλημμα που προβάλλει για το λαό, είναι αν θα συμβιβαστεί με το «δέκα σου παίρνω, ένα σου δίνω», αν θα αποδεχτεί τη λογική του «μικρότερου κακού» για τον ίδιο και τα παιδιά του, αν θα συνεχίσει μάταια να ψάχνει διαφορές ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και τα άλλα κόμματα, που με την πολιτική τους στηρίζουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.

`Η θα στηρίξει παντού το ΚΚΕ, για ισχυρή λαϊκή αντιπολίτευση σ' αυτήν τη βάρβαρη πολιτική, για να διαμορφώσει προϋποθέσεις αντεπίθεσης και από καλύτερες θέσεις να δώσει τη μάχη για την ανάκτηση των απωλειών, να οργανώσει τον αγώνα για τις σύγχρονες ανάγκες του.