Από παλιότερη κινητοποίηση των εργαζομένων της «Σόφτεξ»

Χαιρετίζοντας την υπογραφή της Σύμβασης, η Ομοσπονδία Τύπου και Χάρτου σημείωνε σε ανακοίνωσή της: «Αυτή η κατοχύρωση δικαιωμάτων των εργαζομένων της "Σόφτεξ", έγινε γιατί το σωματείο ακολούθησε την κατεύθυνση που έχει χαράξει το ΠΑΜΕ και η Ομοσπονδία. Γραμμή διεκδίκησης και όχι συνδιαλλαγής και παραχωρήσεων. Βοήθησε η θέση της Ομοσπονδίας, που απέκρουσε τις προτάσεις της εργοδοσίας στον κλάδο, για υπογραφή ΣΣΕ με μειώσεις και πάλεψε στην κατεύθυνση που είχε χαράξει, δηλαδή ούτε βήμα πίσω τουλάχιστον από τις ΣΣΕ του 2009.

Πάνω εδώ το σωματείο της "Σόφτεξ" με ταξική συνέπεια και σταθερότητα πέτυχε την ταξική ενότητα όλων των εργαζομένων και την πρωτοπόρα δράση για όλα τα δικαιώματα. Γι' αυτό είχε αποτελέσματα».

«Η υπογραφή ΣΣΕ με αύξηση για το 2014 και με όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα, δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός», λέει στον «Ριζοσπάστη» ο Δημήτρης Κατσιγιάννης, πρόεδρος του Σωματείου των εργαζομένων στη «Σόφτεξ» και εξηγεί: «Ηταν το αποτέλεσμα, ή καλύτερα ένα από τα αποτελέσματα, μιας προσπάθειας που έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια. Συγκεκριμένα, ξεκίνησε το 2004, όταν οι εργαζόμενοι γύρισαν την πλάτη στη συμβιβασμένη πλειοψηφία του σωματείου και εμπιστεύτηκαν τις ταξικές δυνάμεις.

Η εργοδοσία προσπάθησε το 2005 να κάνει απολύσεις με αναθέσεις τμημάτων σε εργολάβους. Αντιδράσαμε άμεσα και όλοι μαζί, σαν μια γροθιά, ξεκινήσαμε έναν τρίμηνο αγώνα για να γυρίσουν πίσω οι απολυμένοι».

Τότε ήταν που η εργοδοσία έδειξε όλο το ταξικό της μίσος. Κατέφυγε στα δικαστήρια και πέτυχε να κηρυχτούν παράνομες οι απεργίες των εργαζόμενων, που όμως συνεχίστηκαν και κατέληξαν νικηφόρα. Με τη βοήθεια της κυβέρνησης και της ταξικής Δικαιοσύνης, προσπάθησε να τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί την τότε διοίκηση του Σωματείου, που διώχτηκε για «παρακώλυση συγκοινωνιών», επειδή οι εργαζόμενοι έκαναν συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το υπουργείο Εργασίας, στην οδό Πειραιώς!

«Στον αγώνα μας είχαμε στο πλευρό μας όλα τα ταξικά συνδικάτα, που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ», λέει ο πρόεδρος του Σωματείου και συνεχίζει: «Τελικά, η εργοδοσία έκανε πίσω και επαναπροσέλαβε τους απολυμένους. Το κύρος του σωματείου και του ΠΑΜΕ μεγάλωσε στους εργαζόμενους. Οπως μεγάλωσε και η εμπιστοσύνη στη δύναμή τους, για το τι μπορούν να πετύχουν παλεύοντας ενωμένοι, με σωματείο που έχει ταξική γραμμή».

Μιλώντας για τις προηγούμενες Συλλογικές Συμβάσεις, ο Δημήτρης Κατσιγιάννης στέκεται στα εξής: «Το διάστημα μετά τις κινητοποιήσεις, υπογράψαμε σύμβαση με 7% αύξηση, αλλά συγχρόνως πήραμε πίσω δικαιώματα που οι προηγούμενες πλειοψηφίες είχαν παραχωρήσει.

Από τότε μέχρι σήμερα, πετυχαίνουμε ικανοποιητικές αυξήσεις στους μισθούς μας, χωρίς ταυτόχρονα να απεμπολούμε άλλα δικαιώματα. Μόνο το 2012 και το 2013 η σύμβαση προέβλεπε μηδενικές αυξήσεις, χωρίς όμως να παραχωρήσουμε τίποτα από τις προηγούμενες συμβάσεις.

Ομως, δεν εφησυχάζουμε. Ξέρουμε ότι στον καπιταλισμό καμιά κατάκτηση δεν είναι εξασφαλισμένη και ότι το κεφάλαιο γίνεται ολοένα και πιο επιθετικό. Ξέρουμε ότι η καλύτερη ασπίδα και ταυτόχρονα όπλο για την αντεπίθεση, είναι η ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος σε ταξική κατεύθυνση και πως πάνω εκεί πρέπει και εμείς να προσθέτουμε κάθε μέρα το δικό μας λιθαράκι»...

Αλλωστε, όπως σημειώνει με έμφαση ο Δημήτρης Κατσιγιάννης, οι κατακτήσεις των εργαζομένων οφείλονται στη δική τους συσπείρωση «και όχι βέβαια στην "καλοσύνη" της εργοδοσίας. Αυτήν προσπαθεί σταθερά να παρέμβει για να κόψει δικαιώματα, αλλά πάντα μας βρίσκει απέναντι, αποφασισμένους, ενωμένους, με μαζική συμμετοχή στις κινητοποιήσεις.

Οργανώνουμε μαζικές διαδικασίες, τακτικές και έκτακτες γενικές συνελεύσεις, ομιλίες και συζητήσεις σε όλα τα τμήματα και στις βάρδιες, με στόχο τη συμμετοχή των εργαζομένων στη λήψη των αποφάσεων, αλλά και στην υλοποίησή τους. Δώσαμε ισχυρά πλήγματα στη λογική της ανάθεσης».

Η δουλειά του σωματείου με τα μέλη του αποκτά ξεχωριστή αξία, αν υπολογιστεί ότι «οι εργαζόμενοι στη Softex είναι κατά 70% νέα παιδιά, μετά τη συνταξιοδότηση των παλιών εργαζομένων. Παρ' όλα αυτά, έχουν ήδη αναπτύξει δεσμούς μεταξύ τους όπως και με το σωματείο και συνειδητοποιούν ολοένα και περισσότερο ότι τίποτε δε χαρίζεται και ότι χρειάζεται σκληρός αγώνας για να αποσπάσεις και την παραμικρή κατάκτηση. Ολα αυτά έφεραν το αποτέλεσμα της ΣΣΕ για το 2014».

Οι εργαζόμενοι στη «Σόφτεξ» και το σωματείο τους έχουν ένα γερό στήριγμα στους αγώνες τους: Την ταξική Ομοσπονδία Τύπου και Χάρτου. «Ο ρόλος της Ομοσπονδίας ήταν και παραμένει σημαντικός, καθοριστικός», λέει ο Δημήτρης Κατσιγιάννης. Μεταξύ άλλων, στέκεται στο γεγονός ότι η Ομοσπονδία έγκαιρα «άνοιξε» στους εργαζόμενους τα ζητήματα της καπιταλιστικής κρίσης.

Ανέδειξε το χαρακτήρα της και το ρόλο των μνημονίων, έκανε προσπάθεια να οργανώσει την πάλη στον κλάδο, δίνοντας βάρος στις συζητήσεις και στις συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς. Δεν έχασε ποτέ το μέτωπο στον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, ανέδειξε τον επιζήμιο και υπονομευτικό του ρόλο.

«Ολα αυτά συνέβαλαν ώστε με καλύτερους όρους να δώσουμε τη μάχη της Σύμβασης στο επίπεδο της επιχείρησης», λέει ο πρόεδρος του Σωματείου της «Σόφτεξ» και καταλήγει: «Σήμερα, η Ομοσπονδία αρνείται να υπογράψει κλαδική σύμβαση με μειώσεις, όπως ζητούν οι βιομήχανοι και παλεύει για την υπογραφή σύμβασης η οποία θα κατοχυρώνει τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων στον κλάδο.

Μαζί με το κλαδικό των χαρτεργατών, συμμετέχοντας σε προσπάθειες συντονισμού με άλλες Ομοσπονδίες που δίνουν τη μάχη της Σύμβασης, παλεύουν να σπάσουν την εργοδοτική αδιαλλαξία, να βάλουν όλο τον κλάδο στη μάχη, για να μην περάσουν μειώσεις, σαν βάση για να παλέψει ο κλάδος για αυξήσεις».

Σχολιάζοντας τη νομοθέτηση των επιχειρησιακών συμβάσεων στους ναυτεργάτες, που ανοίγει διάπλατα το δρόμο για να καταργηθούν οι κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις, ο υποψήφιος δήμαρχος Πειραιά με τον ΣΥΡΙΖΑ, Θ. Δρίτσας, δήλωσε ότι «η κυβέρνηση για ακόμα μια φορά χτυπά ανάλγητα τους Ελληνες ναυτικούς προς όφελος των εφοπλιστών». Κάλεσε μάλιστα όλους τους υποψήφιους δημάρχους στον Πειραιά να πάρουν θέση. Λίγες ώρες πριν, ο ίδιος δήλωνε ότι «δέχεται ευχάριστα» τη δήλωση του εφοπλιστή Β. Μαρινάκη ότι θα ψήφιζε Δρίτσα, αν δεν υπήρχε το ψηφοδέλτιο Μώραλη.

Με τον νόμο 4254/2014, η κυβέρνηση καθιέρωσε τις επιχειρησιακές συμβάσεις στη ναυτιλία. Σε συνέχεια αυτού του νόμου, ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας έφερε τροπολογία στη Βουλή, που καθιστά τις επιχειρησιακές συμβάσεις κυρίαρχες έναντι οποιασδήποτε κλαδικής, ακόμα κι αν η επιχειρησιακή περιέχει χειρότερους όρους. Επίσης, επιτρέπει στις επιχειρήσεις που δεν εκπροσωπούνται στις εργοδοτικές Ενώσεις να μην εφαρμόζουν τις κλαδικές Συμβάσεις που αυτές υπογράφουν! Πρόκειται δηλαδή για κανονικό ξήλωμα των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων.

Υπερασπιζόμενος την τροπολογία της κυβέρνησης, ο Μ. Βαρβιτσιώτης είπε ότι με αυτή «φέρνουμε δύο βασικές τροποποιήσεις, οι οποίες εναρμονίζουν τις επιχειρησιακές συμβάσεις στην ακτοπλοΐα με τις επιχειρησιακές συμβάσεις σε όλες τις άλλες επιχειρήσεις της χώρας». Λέει δηλαδή ότι ο νόμος 4254/2014 και η τροπολογία που τον συμπλήρωσε εναρμονίζουν τη νομοθεσία που ισχύει στη θάλασσα με αυτή που ήδη εφαρμόζεται στη στεριά.

Αλήθεια, όμως, ποιος διαμόρφωσε τη νομοθεσία για τις επιχειρησιακές συμβάσεις στις «επιχειρήσεις όλης της χώρας», όπως λέει ο Βαρβιτσιώτης; Για όσους δεν το θυμούνται, ήταν ο «νόμος Κατσέλη» (3899/2010) αυτός που πριν από τέσσερα χρόνια έδωσε τη δυνατότητα για υπογραφή «ειδικών Επιχειρησιακών Συμβάσεων», κάτω και έξω από αυτά που προέβλεπαν οι κλαδικές Συμβάσεις και μάλιστα να τις υπογράφουν όχι μόνο σωματεία, αλλά ακόμα και ολιγομελείς «ενώσεις προσώπων».

Το ταξικό κίνημα προειδοποιούσε τότε ότι άνοιγαν την Κερκόπορτα για την ισοπέδωση των εργασιακών σχέσεων. Γιατί, βέβαια, κεφάλαιο και κυβερνήσεις δεν σταμάτησαν εκεί. Ακολούθησε η κατάργηση των κλαδικών Συμβάσεων και ταυτόχρονα η κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, μαζί με την περικοπή κατά 22% και 32% του κατώτερου μισθού.

Σήμερα, η Λούκα Κατσέλη, τότε υπουργός του ΠΑΣΟΚ, στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ και στελέχη της «Κοινωνικής Συμφωνίας», την οποία έφτιαξε όταν αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ, συμμετέχουν στα τοπικά ψηφοδέλτια και το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Που πάει να πει ότι η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να κοροϊδέψει τους ναυτεργάτες ότι νοιάζεται τάχα για τις Συμβάσεις και τα δικαιώματά τους, είναι τουλάχιστον ξεδιάντροπη και προκλητική.

Οι ναυτεργάτες, που έχουν «ματώσει» για να διαφυλάξουν τις Συμβάσεις τους, δεν πρέπει να δείξουν καμιά ανοχή στα κόμματα των εφοπλιστών, που νομοθετούν σε βάρος τους. Αλλά και σε εκείνες τις δυνάμεις που χαριεντίζονται με τους εφοπλιστές και σήμερα στεγάζουν στελέχη του ΠΑΣΟΚ που πρωτοστάτησαν τα προηγούμενα χρόνια στις αντεργατικές ανατροπές. Το ΚΚΕ στάθηκε πάντα αταλάντευτα στο πλευρό τους. Η ισχυροποίησή του είναι η καλύτερη εγγύηση ότι με καλύτερους όρους θα δίνουν από αύριο τη μάχη για να αποκρούσουν την επίθεση, να αναδείξουν την προοπτική.