Καλλιτέχνες και εργαζόμενοι στο χώρο της καλλιτεχνικής δημιουργίας, με πρωτοβουλία της «Κίνησης για τη Συσπείρωση Καλλιτεχνών», θα δώσει τη δική της απάντηση στην αντιπολιτιστική κυβερνητική πολιτική. Στις 17 Δεκέμβρη, μέρα έναρξης της συζήτησης του προϋπολογισμού, στις 12 το μεσημέρι, οι καλλιτέχνες θα συγκεντρωθούν μπροστά στο Αρχαιολογικό Μουσείο και θα κάνουν πορεία στη Βουλή, διεκδικώντας πολιτιστική ανάπτυξη και στήριξη των φορέων πολιτισμού που ασφυκτιούν. Μια μεγάλη κινητοποίηση καλλιτεχνών απ' όλους τους χώρους, με αίτημα να δοθεί το 2% του κρατικού προϋπολογισμού για τον Πολιτισμό.

«Για μια ακόμη φορά» - αναφέρεται στη διακήρυξη της «Κίνησης» - «το ποσοστό που θα διατεθεί για τον πολιτισμό - το "συγκριτικό" τους "πλεονέκτημα" - είναι μόνο 0,5%. Για μια ακόμη φορά, δημόσιοι φορείς όπως η Κρατική Ορχήστρα Ελληνικής Μουσικής, το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας, τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα, το Θεατρικό Μουσείο, το θέατρο της Δώρας Στράτου, θα καταδικαστούν στην υποχρηματοδότηση και κάποιοι θα βάλουν και λουκέτο. Η Κρατική Ορχήστρα Αθήνας θα συνεχίσει χωρίς δικό της χώρο για πρόβες και συναυλίες. Η Εθνική Λυρική Σκηνή διαρκώς υποβαθμίζεται. Θα βαθύνει ακόμη περισσότερο η εμπορευματοποίηση της Τέχνης, της λειτουργίας των Μουσείων και των Αρχαιολογικών χώρων».

«Την ίδια ώρα, το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης αυτονομείται από την Αρχαιολογική Υπηρεσία με προοπτική την ιδιωτικοποίησή του, στον Νιάρχο χαρίζεται ο "ιππόδρομος", με σκοπό να του εκχωρηθεί η Λυρική Σκηνή. Στο ίδρυμα Λαμπράκη δίνονται εκατομμύρια ευρώ από τον τακτικό προϋπολογισμό και το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, για τη λειτουργία και επέκταση του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Ανάλογα ποσά δίνονται και για το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Τεράστια ποσά διατίθενται από τον κρατικό προϋπολογισμό και ευρωπαϊκά κονδύλια για φιέστες που προπαγανδίζουν τον δικό τους κοσμοπολίτικο, ομογενοποιημένο πολιτισμό, των ευρωπαϊκών οικονομικών κολοσσών. Στις τράπεζες με το πρόσχημα της κρίσης χαρίζονται 28 δισ. ευρώ, ενώ καταδικάζονται οι εργαζόμενοι στη φτώχεια, στην ανασφάλεια, στην ανεργία και την πολιτιστική αφυδάτωση».

Οι καλλιτέχνες θα απαιτήσουν την αύξηση του ποσοστού για τον Πολιτισμό στο 2%. Για να στηριχτούν και να αναπτυχθούν οι δημόσιοι και δημοτικοί πολιτιστικοί φορείς και τα δημοτικά μουσικά σύνολα. Για να είναι τα Μουσεία ανοιχτά στον ελληνικό λαό. Για να δημιουργηθούν σε όλη τη χώρα υποδομές, δημόσιες και με συλλογική διαχείριση, ώστε να υπάρξουν χώροι συναυλιών, κινηματογραφικών προβολών, εκθέσεων εικαστικών τεχνών, θεάτρου, χορού κλπ., ανοιχτοί σε όλους τους καλλιτέχνες. Για να στηριχτούν οι προσπάθειες των ανθρώπων της Τέχνης για καλλιτεχνική δημιουργία. Να ληφθούν μέτρα για τους νέους καλλιτέχνες, ώστε να δημιουργούν και να επικοινωνούν με το κοινό. Για να στηριχτεί η ερασιτεχνική δημιουργία. Δουλειά με αξιοπρεπείς αποδοχές και όρους ζωής για όλους τους καλλιτέχνες. Για να διαμορφώνονται σιγά - σιγά οι προϋποθέσεις, για να απαλλαγεί η Τέχνη από τα δεσμά της εμπορευματοποίησης που της έχει επιβάλει το μεγάλο κεφάλαιο.

Ηταν για όλους μας ο αγαπημένος μας Νίκος. Βαθιά ανθρώπινος και ευαίσθητος. Πνεύμα ανήσυχο, κομμουνιστής αταλάντευτος. Ηθος, σεμνότητα, ευγένεια, αγωνιστικότητα... διέκριναν όλη του τη ζωή. Ο Νίκος Ευγενίδης, ο δικός μας Νίκος, ο φίλος και σύντροφός μας, «έφυγε» χτες από κοντά μας.

Η είδηση του χαμού του, ένα μεγάλο πλήγμα για την εικαστική οικογένεια, αλλά και για όλους εμάς με τους οποίους μοιράστηκε οράματα, αξίες, ιδανικά, την πίστη για μια δίκαιη κοινωνία. Μέλος του Κόμματος από το 1975, του Κόμματος όπως έλεγε που «δεν έπαψε ποτέ να είναι γνήσιος φορέας της πιο προοδευτικής ιδεολογίας της ανθρωπότητας», ο Ν. Ευγενίδης αγωνίστηκε μέχρι τέλους μέσα από τις γραμμές του. Πίστευε πως είναι «ο μόνος αληθινός υπερασπιστής του πιο δημοκρατικού πολιτεύματος, του κομμουνιστικού, και άρα των πραγματικών, πνευματικών και υλικών συμφερόντων του λαού της Ελλάδας, αλλά και της παγκόσμιας αξίας της ειρήνης και της προόδου όλων ανεξαιρέτως των λαών της Γης».

Ζωγράφος, ψηφιδογράφος και διακοσμητής, γεννήθηκε στην Καλογρέζα Ν. Ιωνίας το 1935. Σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ, κοντά στον Γιάννη Μόραλη και αποφοίτησε το 1956. Στην πολύχρονη εικαστική του πορεία, ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, γλυπτική, αγιογραφία, νωπογραφία και ψηφιδωτό. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και μέλος του ΔΣ της Ενωσης Πτυχιούχων της ΑΣΚΤ (ΕΠΑΣΚΤ) που ιδρύθηκε το 1964. Μετά την πτώση της Δικτατορίας, οργανώθηκε στο ΚΚΕ. Από τη θέση του γραμματέα του ΕΕΤΕ ο Ν. Ευγενίδης βοήθησε με όλες του τις δυνάμεις στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εικαστικών καλλιτεχνών.

Σημαντική στιγμή στην εικαστική του διαδρομή, ήταν η οργάνωση στο πλαίσιο της ΕΕΔΥΕ, του εικαστικού δρώμενου «με τη συμμετοχή του κοινού», με σκοπό τη συσκευασία και επιστροφή του αγάλματος του Τρούμαν το 1984. Στο τέλος της δεκαετίας του '70, συμμετείχε στο «Δεκαήμερο Ειρήνης», όπου ζωγράφισε στην Καισαριανή μεγάλη τοιχογραφία με θέμα το Πολυτεχνείο. Θέλοντας να φέρει την τέχνη κοντά στον απλό κόσμο, και ιδιαίτερα στους ανθρώπους που υποφέρουν, δίδαξε το 1962 ζωγραφική και ψηφιδωτό σε οικοτροφείο για τα ορφανά του πολέμου στη Θεσσαλονίκη. Επίσης, στο Πρόγραμμα πολιτιστικής επιμόρφωσης άνεργων γυναικών σε Αργος και Αμαλιάδα, αλλά και στις φυλακές ανηλίκων στην Αυλώνα. Μέχρι σήμερα, συμμετείχε σε πολλές ομαδικές εκθέσεις, οργανωμένες από την ΠΠΚ, την ΕΠΑΣΚΤ, το ΕΕΤΕ, ενώ συμμετείχε τα τελευταία χρόνια στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ, μεταφέροντας στους νέους κομμουνιστές, τις πολύτιμες γνώσεις του για το ψηφιδωτό.