Ηταν για όλους μας ο αγαπημένος μας Νίκος. Βαθιά ανθρώπινος και ευαίσθητος. Πνεύμα ανήσυχο, κομμουνιστής αταλάντευτος. Ηθος, σεμνότητα, ευγένεια, αγωνιστικότητα... διέκριναν όλη του τη ζωή. Ο Νίκος Ευγενίδης, ο δικός μας Νίκος, ο φίλος και σύντροφός μας, «έφυγε» χτες από κοντά μας.

Η είδηση του χαμού του, ένα μεγάλο πλήγμα για την εικαστική οικογένεια, αλλά και για όλους εμάς με τους οποίους μοιράστηκε οράματα, αξίες, ιδανικά, την πίστη για μια δίκαιη κοινωνία. Μέλος του Κόμματος από το 1975, του Κόμματος όπως έλεγε που «δεν έπαψε ποτέ να είναι γνήσιος φορέας της πιο προοδευτικής ιδεολογίας της ανθρωπότητας», ο Ν. Ευγενίδης αγωνίστηκε μέχρι τέλους μέσα από τις γραμμές του. Πίστευε πως είναι «ο μόνος αληθινός υπερασπιστής του πιο δημοκρατικού πολιτεύματος, του κομμουνιστικού, και άρα των πραγματικών, πνευματικών και υλικών συμφερόντων του λαού της Ελλάδας, αλλά και της παγκόσμιας αξίας της ειρήνης και της προόδου όλων ανεξαιρέτως των λαών της Γης».

Ζωγράφος, ψηφιδογράφος και διακοσμητής, γεννήθηκε στην Καλογρέζα Ν. Ιωνίας το 1935. Σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ, κοντά στον Γιάννη Μόραλη και αποφοίτησε το 1956. Στην πολύχρονη εικαστική του πορεία, ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, γλυπτική, αγιογραφία, νωπογραφία και ψηφιδωτό. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και μέλος του ΔΣ της Ενωσης Πτυχιούχων της ΑΣΚΤ (ΕΠΑΣΚΤ) που ιδρύθηκε το 1964. Μετά την πτώση της Δικτατορίας, οργανώθηκε στο ΚΚΕ. Από τη θέση του γραμματέα του ΕΕΤΕ ο Ν. Ευγενίδης βοήθησε με όλες του τις δυνάμεις στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εικαστικών καλλιτεχνών.

Σημαντική στιγμή στην εικαστική του διαδρομή, ήταν η οργάνωση στο πλαίσιο της ΕΕΔΥΕ, του εικαστικού δρώμενου «με τη συμμετοχή του κοινού», με σκοπό τη συσκευασία και επιστροφή του αγάλματος του Τρούμαν το 1984. Στο τέλος της δεκαετίας του '70, συμμετείχε στο «Δεκαήμερο Ειρήνης», όπου ζωγράφισε στην Καισαριανή μεγάλη τοιχογραφία με θέμα το Πολυτεχνείο. Θέλοντας να φέρει την τέχνη κοντά στον απλό κόσμο, και ιδιαίτερα στους ανθρώπους που υποφέρουν, δίδαξε το 1962 ζωγραφική και ψηφιδωτό σε οικοτροφείο για τα ορφανά του πολέμου στη Θεσσαλονίκη. Επίσης, στο Πρόγραμμα πολιτιστικής επιμόρφωσης άνεργων γυναικών σε Αργος και Αμαλιάδα, αλλά και στις φυλακές ανηλίκων στην Αυλώνα. Μέχρι σήμερα, συμμετείχε σε πολλές ομαδικές εκθέσεις, οργανωμένες από την ΠΠΚ, την ΕΠΑΣΚΤ, το ΕΕΤΕ, ενώ συμμετείχε τα τελευταία χρόνια στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ, μεταφέροντας στους νέους κομμουνιστές, τις πολύτιμες γνώσεις του για το ψηφιδωτό.