Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Τ. Γιαννίτσης πρότεινε να διατηρήσει το κράτος το ρόλο του ρυθμιστή στην κοινωνική πολιτική, να αναπτυχθεί ο τομέας της ιδιωτικής παροχής υπηρεσιών, χωρίς να υποκαθιστά το Δημόσιο, ενώ σημείωσε, πως το δημόσιο σύστημα πρέπει να κατευθύνει τη δράση του στις πιο αδύναμες ομάδες.
Ανοιχτά και ωμά, δηλαδή, ο άνθρωπος υποστηρίζει, ότι δικαίωμα στην ασφάλιση - και όχι μόνον σ' αυτή - θα έχει μόνον όποιος έχει να πληρώσει στις ιδιωτικές εταιρίες, ενώ το κράτος θα ενισχύει, με τα γνωστά ψίχουλα τύπου ΕΚΑΣ, τους πλέον εξαθλιωμένους, στα πλαίσια του ρυθμιστικού και εποπτικού ρόλου του...
Αυτό το μέλλον επιφυλάσσει ο Τ. Γιαννίτσης στους Ελληνες εργαζόμενους, στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Το σημείωνε και ο «Ριζοσπάστης» χτες το γεγονός, αλλά μια και η πληροφορία επιβεβαιώνεται και από άλλες εφημερίδες, το ξαναγράφουμε, επιλέγοντας τα όσα σχετικά έγραφε χτες η «Αυριανή»: «Το Χρηματιστήριο, η πορεία της Οικονομίας και οι ιδιωτικοποιήσεις ήταν το αντικείμενο της συνάντησης που είχε χτες ο πρωθυπουργός με τον κορυφαίο επιχειρηματικό παράγοντα της χώρας Βαρδή Βαρδινογιάννη. Σύμφωνα με πληροφορίες της ΑΥΡΙΑΝΗΣ, ο κ. Βαρδινογιάννης φέρεται αποφασισμένος μαζί με άλλους επιχειρηματίες να στηρίξει το χρηματιστήριο. Ενδιαφέρεται επίσης για την πορεία των ιδιωτικοποιήσεων και ιδιαίτερα για την εξαγορά των ελληνικών πετρελαίων».
Θυμίζουμε, ακόμη, ότι χτες ο υπουργός Ανάπτυξης ανακοίνωσε την, με επείγουσες διαδικασίες, παραπέρα προώθηση του ξεπουλήματος της δημόσιας επιχείρησης «Ελληνικά Πετρέλαια»...
Αποκαλυπτικός ήταν και πάλι χτες ο αρθρογράφος του «Βήματος», Γ. Πρετεντέρης. Και θα συμπληρώναμε, αποκαλυπτικός δυο φορές, μια και οι αντιλήψεις που εκπέμπει έχουν κατά τεκμήριο τη σφραγίδα του Μαξίμου. Διαβάστε για να καταλάβετε: «Ενας αναγνώστης έθεσε χθες ένα ενδιαφέρον ερώτημα. Οπως είναι γνωστό, αυτές τις ημέρες απεργούν (μεταξύ άλλων) οι εργαζόμενοι στο Αττικό Μετρό. Οπως είναι επίσης γνωστό, το μετρό έχει ηλικία δεκαοκτώ μήνες, άρα τόσους μήνες (πάνω - κάτω) θα υπάρχουν και οι εργαζόμενοι σε αυτό.
Ο αναγνώστης ερωτά: Γιατί αυτοί οι εργαζόμενοι δέχτηκαν πριν από ενάμιση - δυο χρόνια να προσληφθούν σε μια εταιρεία με τόσο άθλιες συνθήκες εργασίας, ώστε να χρειάζεται να απεργήσουν για να τις βελτιώσουν; Και αν οι συνθήκες ήταν αρχικά καλές, πότε πρόλαβαν να επιδεινωθούν τόσο εντυπωσιακά μέσα σε δεκαοκτώ μήνες;
Ειλικρινά, δεν έχω απάντηση. Υποψιάζομαι απλώς ότι οι διάφορες απεργίες των ημερών έχουν μία, μοναδική κοινή αιτία: την αίσθηση αδυναμίας της κυβέρνησης. "Πάρτε τώρα που γυρίζει"...».
Μετά από τα παραπάνω, μπορεί ο καθένας να καταλάβει πολύ καλύτερα τι σημαίνει το βασικό σύνθημα του κυβερνώντος κόμματος, για το επικείμενο συνέδριό του: Ισχυρή κυβέρνηση - Δυνατό ΠΑΣΟΚ.
Μια και δε... γνωρίζει, όμως, ο αρθρογράφος του «Βήματος» τι συμβαίνει στα υπόγεια του λουστραρισμένου «γκέτο», που λέγεται Μετρό, ας τον πληροφορήσουμε εμείς.
Οι προσλήψεις στο Μετρό έγιναν την άνοιξη του 1999. Εκατοντάδες εργαζόμενοι τότε, προκειμένου να πιάσουν μια δουλιά και να ξεφύγουν από τον βραχνά της ανεργίας, υποχρεώθηκαν να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις εργασίας - τρόπος του λέγειν. Υποχρεώθηκαν, στην πραγματικότητα, να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις δουλείας, οι οποίες «τσακίζουν» δικαιώματα και κατακτήσεις. Το τι περιλαμβάνουν ή τι δεν περιλαμβάνουν οι συμβάσεις αυτές και ποια είναι η τακτική της εργοδότριας εταιρίας γίνεται φανερό από τη σημερινή πραγματικότητα. Δεν υπάρχει συλλογική σύμβαση εργασίας. Το σταθερό ωράριο, οι ειδικότητες και η αναγνώρισή τους είναι άγνωστα πράγματα στο υπόγειο του Μετρό. Δεν υπάρχει μισθολόγιο, ούτε δίνονται αναλυτικές καταστάσεις μισθοδοσίας. Οι όποιες αυξήσεις είναι επιλεκτικές. Δεν καταβάλλονται βασικά επιδόματα (π.χ. οικογενειακό και παιδιών). Δεν τηρούνται, δηλαδή, ούτε καν όσα προβλέπει η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας για τους ανειδίκευτους εργάτες. Και δε μιλάμε για το ύψος των μισθών ή άλλα προβλήματα, όπως οι συνθήκες ασφάλειας και υγιεινής ή το ασφαλιστικό.
Τώρα που τα έμαθε, λοιπόν, ο κ. Πρετεντέρης, μπορεί να μας απαντήσει με ποιο δικαίωμα μια - δημόσια, μάλιστα - εταιρία εφαρμόζει τέτοιες παράνομες, απαράδεκτες και αντεργατικές τακτικές; Αν δε γνωρίζει, ας ρωτήσει στου Μαξίμου...
Ούτως ή άλλως, τα λεφτά χαθήκανε, οπότε μόνον από περιέργεια για το μέχρι πού θα φτάσει η πτώση, παρακολουθεί ο κόσμος τα τεκταινόμενα. Αλλωστε, είναι ενδεικτικό το γεγονός πως ουδείς δηλώνει σήμερα «εγκλωβισμένος», όλοι «κατεστραμμένοι» δηλώνουν.
ΒΕΒΑΙΩΣ υπάρχει το ενδεχόμενο, τόσο οι απώλειες στη Σοφοκλέους, όσο και οι χαμηλοί μισθοί να είναι απλά μια ...οφθαλμαπάτη και να ζούμε όλοι σε έναν κακό εφιάλτη. Θα ξυπνήσουμε και πάει - έφυγε.
Αυτά, βέβαια, αν πιστέψουμε τον πρωθυπουργό, που είπε χτες στο Υπουργικό Συμβούλιο ότι «οι ισχυρισμοί περί κρίσης στην οικονομία δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα»! Η οικονομία - λέει - «βαδίζει σύμφωνα με τις προβλέψεις»!
Πάντως, αν παραδεχτούμε πως η σημερινή κατάσταση είχε «προβλεφθεί», τότε μάλλον για την προεκλογική περίοδο κάποιας άλλης - σε μάς άγνωστης - χώρας αναφέρεται ο Κ. Σημίτης. Εμείς θυμόμαστε ότι τα ακριβώς αντίθετα προέβλεπε η κυβέρνηση προεκλογικά...
Πάντως, μετά απ' αυτές τις δηλώσεις, διαλέγετε και παίρνετε: `Η εσείς δε ζείτε στην πραγματικότητα ή ο πρωθυπουργός. Τι από τα δυο νομίζετε ότι ισχύει;
Τι να πρωτοθυμηθούμε, δηλαδή; Τα ακατάλληλα τρόφιμα, που ουδείς είχε ελέγξει και βρίσκονταν στο εμπόριο ή την υπόθεση του απεμπλουτισμένου ουρανίου στη Γιουγκοσλαβία, που ακόμη ...δεν έχει ανακαλυφθεί;
Σας βεβαιώνουμε ότι ο κόσμος την περίοδο αυτή θέλει να κάνει τις διακοπές του και όχι να αγχώνεται για το τι θα φάει. Οταν ανησυχεί, λοιπόν, έχει τους λόγους του.
Από την ομιλία Σημίτη προκύπτει η διπλή φύση του εγχώριου κεφαλαίου, που θα μπορούσε να περιγραφεί με τον όρο «κοσμοπολίτικος ραγιαδισμός». Το κεφάλαιο της χώρας αποδεικνύει, ταυτόχρονα, τόσο την απόλυτη, μέχρι δουλικότητας, πρόσδεσή του με τα διεθνικά μονοπώλια, όσο και την αυξανόμενη επιθετικότητά του, αφού μέσω αυτής της σύμφυσης «διεκδικεί» μεγαλύτερο μερίδιο από τη λεία του πολυεθνικού κεφαλαίου.
Από δω και πέρα, οι καπιταλιστές και ο εκπρόσωπός τους, ο κ. Σημίτης, επιχειρούν να βαφτίσουν το δικό τους συμφέρον σε «συμφέρον» του λαού. Υποκρίνονται ότι η υπαγωγή της χώρας σε... επίνειο των Βρυξελλών συνιστά «αναβάθμιση» της Ελλάδας! Διατείνονται ότι τα προσδοκώμενα κέρδη των πολυεθνικών της ΕΕ στον ανελέητο πόλεμό τους με τις πολυεθνικές των ΗΠΑ θα καταλήξουν στα... λαϊκά ταμεία! Γι' αυτό θέλουν τον ελληνικό λαό «πειθαρχημένο στρατιώτη» στη σταυροφορία μετατροπής της ΕΕ σε «αντίπαλο δέος» έναντι των ΗΠΑ. Μόνο που το «έπαθλο» αυτής της σταυροφορίας θα είναι αμέτρητοι... σταυροί μαρτυρίου για τους εργαζόμενους.