- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- 12/2/2012
Κυρίως φύλλο- Ενθετο: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
- Ενθετο: "ΓΙΑΛΤΑ: ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ - ΚΑΠΙΤΑΛΣΜΟΥ"
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Γιατροί
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Οι διαδηλώσεις συνεχίζονται με αίτημα την παραίτηση του Προέδρου Μπασέσκου καθώς και την προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Οι Ρουμάνοι αντιδρούν στα μέτρα λιτότητας που έχει πάρει η κυβέρνηση με πρόσχημα τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Ο ρουμανικός λαός βιώνει εδώ και τρία χρόνια μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων κατά 25%, «πάγωμα» των συντάξεων, μπαράζ απολύσεων, ιδιωτικοποιήσεις, αύξηση του ΦΠΑ στο 24%. Την ίδια στιγμή που ο λαός πληρώνει το «μάρμαρο», η ντόπια πλουτοκρατία έχει προχωρήσει σε σύναψη δανείου με την τρόικα, ύψους 20 δισεκατομμυρίων ευρώ, με στόχο το κεφάλαιο να εξασφαλίσει την κερδοφορία με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες.
Οι θέσεις του ΚΚΕ
Στο προλογικό σημείωμα του βιβλίου επισημαίνεται το γεγονός ότι και από τις εισηγήσεις που κατατέθηκαν στη συζήτηση τεκμηριώθηκε παραπέρα η θέση του ΚΚΕ ότι η διεθνής καπιταλιστική οικονομία βιώνει μια βαθιά κρίση, με κύριο χαρακτηριστικό τον εκτεταμένο συγχρονισμό της. Είναι μια γενικευμένη κρίση υπερπαραγωγής, υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Αντικρούονται οι θεωρίες περί «καζινοκαπιταλισμού», «υπερκατανάλωσης», οι σοσιαλδημοκρατικές θεωρίες περί ρυθμίσεων, «πράσινης οικονομίας» κλπ.
Ο αναγνώστης μπορεί να κατανοήσει γιατί «το αναπόφευκτο των κρίσεων βρίσκεται στο DNA του καπιταλισμού» και πως «η πηγή της κρίσης μπορεί να στερέψει μόνο με την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας». Η έκδοση περιέχει την εναρκτήρια ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, την κεντρική εισήγηση της Ελένη Μπέλλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, δύο χαιρετισμούς και επτά θεματικές εισηγήσεις για την εκδήλωση της κρίσης στην ΕΕ και την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, τα αίτια της κρίσης και στην ελληνική οικονομία, την όξυνση της ταξικής πάλης και τους αστικούς σχεδιασμούς για την αντιμετώπισή της, το ρόλο των κοινοτικών κονδυλίων στην περίοδο της κρίσης κ.ά. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».
Γρηγοριάδης Κώστας |
Οσο η κρίση βαθαίνει και οι επιπτώσεις της αγγίζουν όλο και περισσότερο τους εργαζόμενους, όσο η λεηλασία των μισθών και των συντάξεων μεγαλώνει, όσο τα δικαιώματα του λαού μπαίνουν στην «προκρούστεια κλίνη», τόσο θα εμφανίζονται και διάφορες «φωνές» για «έξοδο από το ευρώ και επιστροφή στη δραχμή». Τέτοιες «φωνές» θα ακούγονται, μάλιστα, και μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα (όπως ήδη «ξεπηδούν»), από εκείνους που το προηγούμενο διάστημα υμνούσαν (και εξακολουθούν άλλωστε) την «ανταγωνιστικότητα της οικονομίας», από τους ίδιους που ήταν (και είναι) θιασώτες των «κοινωνικών διαλόγων» και του «κοινωνικού εταιρισμού». Θα προσπαθήσουν να θολώσουν τα νερά, να παίξουν και αυτό το χαρτί του αποπροσανατολισμού, ως «όψιμοι αντι-ευρωπαϊστές», με μόνο στόχο να εγκλωβίσουν εκ νέου τους εργαζόμενους σε νέες μορφές ενσωμάτωσης εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.
Το πρόβλημα δεν είναι το νόμισμα με το οποίο θα παίρνουν οι εργάτες τους λεηλατημένους μισθούς τους. Γιατί, με ευρώ ή δραχμή ή οποιοδήποτε άλλο νόμισμα, αλλά με την υπάρχουσα πολιτική και οικονομία οι εργάτες θα υφίστανται καθημερινά τις συνέπειες μιας ανεξέλεγκτης και μάλιστα ασταμάτητης γι' αυτούς χρεοκοπίας. Το ζήτημα είναι πώς - και τελικά ποια - οικονομία θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα του λαού. Ειδάλλως, κάθε πρόταση που λέει «έξοδος από ευρώ και επιστροφή στη δραχμή», δίχως να θίγει το ζήτημα της εξουσίας των μονοπωλίων και της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, είναι πρόταση αποπροσανατολισμού και εν τέλει ενσωμάτωσης των εργαζομένων σε μονοπάτια επικίνδυνα γι' αυτούς και ακίνδυνα για τους αντιπάλους τους.
Εκλειναν το «μάτι» στα μνημόνια και κατέθεταν υπομνήματα, με τα οποία εκθείαζαν την πολιτική της ΕΕ για τις «μικρομεσαίες» επιχειρήσεις.
Εκαναν προτάσεις για επιμέρους ζητήματα στις νομοθετικές ρυθμίσεις και αναζητούσαν λύσεις στη διευκόλυνση του ...δανεισμού μέσω του τραπεζικού συστήματος.
«Ελουζαν» με κάθε είδους χαρακτηρισμούς τις αγωνιστικές δυνάμεις που επέμεναν στην ανάγκη αντίδρασης, αντίστασης, συντονισμένου αγώνα και συμμαχίας με τους εργαζόμενους και τους αγρότες.
Πρόσφατα, έτρεξαν να στρογγυλοκαθίσουν στις καρέκλες του «κοινωνικού διαλόγου» με το παράγγελμα τρόικας - κυβέρνησης, για να κουβεντιάσουν πόσο θα κόψουν μισθούς και Συλλογικές Συμβάσεις.
Και τώρα, που οι ηγεσίες σε ΕΣΕΕ και ΓΣΕΒΕΕ κατάλαβαν ότι μαζί με τη «μαρίδα» των αυτοαπασχολούμενων, επαγγελματιών, μικροβιοτεχνών και μικρεμπόρων, η «μπάλα» της φιλομονοπωλιακής πολιτικής θα παρασύρει και πολλούς από τους «μικρομεγάλους» στο πέρασμά της, «θυμήθηκαν» να καλέσουν στους κοινούς αγώνες εργαζομένων και εργοδοτών.
Η αντίδραση δεν μπορεί να είναι γενική και αόριστη. Ηρθε η στιγμή να «πάρουν πόδι» οι δυνάμεις στις συνδικαλιστικές ηγεσίες που ταυτίζονται με το κεφάλαιο. Ηρθε η ώρα «να πάρει πόδι» η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου, να ανατραπεί η πολιτική της, να πάει αλλού ο τόπος. Εκεί που τα μονοπώλια θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία. Κι αυτό ούτε το θέλουν ούτε το εύχονται ούτε θα το στηρίξουν αυτές οι ηγεσίες...
Εθαβαν με κάθε ευκαιρία τους εργατικούς αγώνες και τις λαϊκές διεκδικήσεις κόντρα στην αντιδραστική πολιτική του μνημονίου, της τρόικας και της κυβέρνησης, όταν έκριναν ότι έχουν να κερδίσουν από αυτή, τώρα όμως που τους αγγίζουν - έστω και έμμεσα - τα μέτρα, οι ξενοδόχοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να αντιταχθούν στην κατάργηση του Οργανισμού Εργατικής Εστίας.
Στην πραγματικότητα, βέβαια, η έγνοια τους αφορά μόνο το χρήμα που τσέπωναν από τις ευκαιρίες που είχαν κάποιες λαϊκές οικογένειες να κάνουν λίγες μέρες διακοπές μέσω των προγραμμάτων κοινωνικού τουρισμού. Και προσπαθούν να ισορροπήσουν μεταξύ της μείωσης του μη «μισθολογικού κόστους» (που και αυτοί ζητούν ως μεγαλοεργοδότες) και της διατήρησης της πελατείας τους. Ετσι, το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο δηλώνει αντίθετο μόνο «στην ολοσχερή κατάργηση των λειτουργιών του Οργανισμού», λέγοντας ότι δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί «παντελώς» το κοινωνικό του έργο. Προτείνει, μάλιστα, να αυστηροποιηθούν τα κριτήρια και προτίθεται να συμβάλει - με τη μεταφορά των αντίστοιχων πόρων - στη γραφειοκρατική διεκπεραίωση των προγραμμάτων.
Για «λανθασμένη» και «άστοχη» ενέργεια, που θα πλήξει τις μικρές ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, κάνει λόγο η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ξενοδόχων, αναφέροντας ότι θα προκαλέσει ανεργία και απώλεια εσόδων για το Δημόσιο. Ζητά την ολοκλήρωση του προγράμματός της. Δεν έγιναν φιλεργάτες ξαφνικά οι ξενοδόχοι. Για τον τζίρο και τα κέρδη τους νοιάζονται.
