Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι όταν οι πρώτοι διαδηλωτές έφταναν στον Αγνωστο Στρατιώτη και στο μνημείο για τα θύματα του εγκλήματος των Τεμπών, εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους στον απεργό πείνας Πάνο Ρούτσι, τα τελευταία μπλοκ δεν είχαν ακόμα ξεκινήσει ακόμα από το «Rex».

Με συνθήματα όπως «Το 13ωρο δεν θα εφαρμοστεί - Με οργάνωση και αγώνα θα ανατραπεί», «Κανονικότητα δεν είναι η σκλαβιά - Καμιά θυσία για τα αφεντικά», «7ωρο - 5ήμερο - σταθερή δουλειά - αυτό ζητάει η εργατιά», διατράνωσαν την αποφασιστικότητά τους να μην συμβιβαστούν με τον εργασιακό μεσαίωνα που επεκτείνει το νέο αντεργατικό έκτρωμα, με τη βαρβαρότητα του συστήματος της εκμετάλλευσης.

Από τη μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση δεν λείπουν φυσικά τα συνθήματα αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό, με τους χιλιάδες να δονούν την ατμόσφαιρα: «Λευτεριά στην Παλαιστίνη», «Η Ιστορία έχει μια σωστή πλευρά, με την Παλαιστίνη ως τη Λευτεριά». Να διαδηλώνουν για να πάψει κάθε συμμετοχή της Ελλάδας στο μακελειό, για καμιά στήριξη στο κράτος - δολοφόνο, για το δίκιο του παλαιστινιακού λαού να αποκτήσει τη δική του πατρίδα, κράτος στα σύνορα του 1967.

Οι χιλιάδες φωνές ενώθηκαν ενάντια στους ...φουσκωμένους κρατικούς προϋπολογισμούς για τους πολεμικούς εξοπλισμούς του ΝΑΤΟ, την ίδια στιγμή που η ζωή του λαού και των παιδιών του μετριέται σαν «κόστος».

Απέναντι στις θυσίες για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων και τα γεράκια του πολέμου ύψωσαν τη σημαία των σύγχρονων αναγκών διεκδικώντας: 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, Συλλογικές Συμβάσεις με αυξήσεις στους μισθούς, μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων.

Στο κέντρο της Αθήνας, στο επίκεντρο του απεργιακού ξεσηκωμού, οι προσυγκεντρώσεις των Συνδικάτων του ιδιωτικού τομέα στην πλατεία Κάνιγγος έδιναν από νωρίς τον παλμό. «Στα σκουπίδια το νομοσχέδιο για το 13ωρο», έγραφε το πανό της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, που τέθηκε και «επικεφαλής» της μεγάλης απεργιακής διαδήλωσης.

Στην Πλατεία Κοραή είχαν συγκεντρωθεί οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι στα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά κέντρα και οι Φοιτητικοί Σύλλογοι Αθήνας. Οι φοιτητές, σηκώνοντας ψηλά τις σημαίες του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών, δηλώνουν: «Είμαστε άνθρωποι και όχι μηχανές. Αντεπίθεση για σύγχρονες σπουδές και δουλειά με δικαιώματα».

Δίπλα στους φοιτητές και τα αδέλφια τους, οι μαθητές με το πανό της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Αθήνας: «Σχολείο σκλαβιά - Ζωή σκλαβιά. Δεν μένει χρόνος να ζούμε πραγματικά».

Μετά το πέρας των ομιλιών, οι συγκεντρωμένοι κατευθύνονται με την ογκώδη τους πορεία προς το Σύνταγμα, ανάμεσά τους γονείς κρατώντας τα παιδιά τους από το χέρι, άλλοι ακόμα και με τα καρότσια, συνταξιούχοι, νεολαίοι, φοιτητές, εργαζόμενοι από όλους τους κλάδους.

«Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά», «συμβάσεις κλαδικές, αυξήσεις των μισθών, αυτή είναι η απαίτηση των εργατών» αντηχεί. Ενα μεγάλο ορμητικό απεργιακό ποτάμι απαιτεί βροντερά «τέρμα πια στη σύγχρονη σκλαβιά, σταθερή δουλειά για την εργατιά»!

Φτάνοντας, η πορεία περνά μπροστά από το σημείο που είναι γραμμένα τα ονόματα των 57 θυμάτων του εγκλήματος των Τεμπών, με τους διαδηλωτές να ξεσπούν σε δυνατό χειροκρότημα για τον απεργό πείνας Πάνο Ρούτσι.

Η σκυτάλη εκεί περνάει στην Ελένη Βασάρα, μητέρα της Αγάπης Τσακλίδου και γραμματέα του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων του εγκλήματος των Τεμπών, που απευθύνει χαιρετισμό.

Ακόμα, συνέχισε, και «στην προσχηματική δημόσια διαβούλευση, με πάνω από 12.000 συμμετοχές, δεν βρέθηκε εργαζόμενος ή σωματείο να στηρίξει αυτό το αντεργατικό έκτρωμα. Πρέπει να ψάξει στην ...Τεχνητή Νοημοσύνη η κυβέρνηση για να βρει εργαζόμενο που συμφωνεί μαζί της. Το αντίθετο, σε αυτούς που άνοιξε η όρεξη για νέες, ακόμα μια επώδυνες αλλαγές είναι οι εργοδότες, που ζητούν 16 ώρες δουλειάς την ημέρα και σπαστά 13ωρα.

Οι εργαζόμενοι απαιτούν 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, αυξήσεις στους μισθούς και Συλλογικές Συμβάσεις. Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων».

Και συνέχισε λέγοντας:

«Η κυβέρνηση είναι στριμωγμένη, γιατί απέτυχε να θολώσει τα νερά, απέτυχε να μας κοροϊδέψει. Στην αρχή ξαμολήθηκαν τα κυβερνητικά στελέχη και οι γνωστοί κολαούζοι του συστήματος και προσπαθούσαν να κάνουν το άσπρο μαύρο, να ξεχάσουμε σε τι συνθήκες ζούμε, τι προβλήματα αντιμετωπίζουμε, να μεταφερθούμε ούτε λίγο ούτε πολύ σε μια εικονική, παραμυθένια πραγματικότητα.

Από κοντά σιγοντάρησαν και τα υπόλοιπα κόμματα του συστήματος, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα του Βελόπουλου που έχουν στηρίξει την αντεργατική πολιτική και τα αντεργατικά μέτρα μέχρι κεραίας.

Η ηγεσία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ και οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ) ψάχνει να βρει θετικά σημεία στο νομοσχέδιο - τερατούργημα για το 13ωρο. Οπως ακριβώς κάνει ένας ικανότατος μεγαλοδικηγόρος, που ψάχνει στοιχεία για να αθωώσει το κακούργημα.

Το τελευταίο διάστημα όμως και αφού όλοι αυτοί έφαγαν τα μούτρα τους, προσπαθούν να θάψουν την απεργία, την πολεμούν. Δεν είναι τυχαία η στάση των εφημερίδων όλων του αστικού πολιτικού συστήματος και του οπορτουνισμού, που δεν βρίσκει χώρο να γράψει μια κουβέντα για την απεργία και τους αγώνες μας. Ντροπή τους.

Το κάνουν όχι μόνο γιατί έχουν τη φωλιά τους λερωμένη, αλλά και γιατί συμφωνούν με τη στρατηγική που υλοποιεί η ΝΔ. Ολοι αυτοί μαζί έχουν δημιουργήσει τη βάρβαρη πραγματικότητα που φέρνει οδυνηρές συνέπειες στη ζωή των εργαζομένων και των οικογενειών τους, των αγροτών που παλεύουν "με νύχια και με δόντια" να μείνουν νοικοκύρηδες στον τόπο τους, των επαγγελματοβιοτεχνών, της νεολαίας, των συνταξιούχων. Το προκλητικό σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και το ξεκοκάλισμα εκατομμυρίων ευρώ από τα τσιράκια της ΝΔ και των άλλων αστικών κομμάτων φέρνει στην επιφάνεια την μπόχα ενός συστήματος που σαπίζει, που δεν μπορεί να ικανοποιήσει ούτε τις στοιχειώδεις ανάγκες της πλειοψηφίας του λαού.

Η πραγματικότητα, που επικαλούνται οι κυβερνώντες ξεδιάντροπα για να κάνουν νόμο τη 13ωρη εργασία, δεν έχει προκύψει από παρθενογένεση. Είναι αποτέλεσμα της δικής τους πολιτικής, που δίνει "γην και ύδωρ" στο κεφάλαιο για την κερδοφορία του.

Ο ΣΕΒ, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, οι εφοπλιστές και οι τραπεζίτες δίνουν τις παραγγελίες τους και οι κυβερνήσεις, προηγούμενες και η σημερινή, τις υλοποιούν. Τσακίζουν τη ζωή μας, γι' αυτό δεν μας φτάνει ο μισθός να βγάλουμε τον μήνα, τρέμουμε όταν έρχεται η ώρα να πάμε στο σούπερ μάρκετ και η λίστα με τα ψώνια ψαλιδίζεται ολοένα και περισσότερο, έχουν μετατρέψει τους χώρους δουλειάς σε καθημερινά Τέμπη με νεκρούς και σακατεμένους.

Για τα κέρδη τους λειτουργούν οι σιδηρόδρομοι, τα μέσα μαζικής μεταφοράς, στη λογική του κόστους - οφέλους που σημαίνει ότι η ασφάλεια εργαζομένων και επιβατών πάει περίπατο.

Η εξοργιστική στάση της "Hellenic Train" απέναντι στον Ν. Τσακλίδη, εργαζόμενο στον σιδηρόδρομο και συγγενή θύματος των Τεμπών, που διεκδίκησε την αυτονόητη εφαρμογή μέτρων ασφαλείας, δείχνει ότι η μεγαλοεργοδοσία με τη στήριξη του αστικού κράτους δεν σταματά πουθενά.

Ολα στον βωμό των κερδών.

Η ίδια, κομμένη και ραμμένη στα δικά τους μέτρα, πραγματικότητα αρνείται στον απεργό πείνας Πάνο Ρούτσι το αίτημα εκταφής του παιδιού του για να μάθει πώς έχασε τη ζωή του και να μη συγκαλυφθούν οι ευθύνες των υπευθύνων.

Ομως η πραγματικότητά τους γίνεται πολύ ευαίσθητη ώστε να αποφυλακίσει τον εγκληματία ναζί της Χρυσής Αυγής Μιχαλολιάκο. Αντιθέτως, γίνεται πολύ σκληρή απέναντι στα συνδικάτα, στους απεργούς, σε όσους διεκδικούν και αμφισβητούν το δίκαιο των αφεντικών. Απέναντι στα αιτήματα των εργαζομένων, των συνταξιούχων για αυξήσεις στους μισθούς, τις συντάξεις, στην πρόσληψη καθηγητών, δασκάλων, γιατρών για τις ανάγκες του λαού, ορθώνεται τείχος.

Μας ζαλίζουν λέγοντας ξανά και ξανά ότι λεφτόδεντρα δεν υπάρχουν. Ομως το χρήμα ρέει άφθονο για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, τους πολεμικούς εξοπλισμούς, για τη στήριξη των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και πολέμων.

Τα δικά τους έργα, η δικιά τους πραγματικότητα εμπλέκει όλο και πιο βαθιά τον λαό μας στους κινδύνους των ιμπεριαλιστικών πολέμων, κλείνει τα μάτια στη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού και δίνει στήριξη στον εγκληματία Νετανιάχου και στο κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ.

Ευτυχώς ο λαός μας και οι λαοί του κόσμου δεν είναι σαν τα μούτρα τους. Ορθώνουν το ανάστημά τους, αγωνίζονται, διεκδικούν τις ανάγκες τους, εκδηλώνουν την αλληλεγγύη τους στον ηρωικό λαό της Παλαιστίνης.

Κλιμακώνουμε την αλληλεγγύη μας στον λαό της Παλαιστίνης και απαιτούμε από την κυβέρνηση της ΝΔ να αναγνωρίσει ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατ. Ιερουσαλήμ.

Την πραγματικότητά τους θα την ανατρέψουμε. Με τον αγώνα μας θα επιβάλουμε αυτά που έχουμε ανάγκη.

Συνεχίζουμε τον αγώνα μας με νέα απεργία όταν η κυβέρνηση καταθέσει αυτό το αντεργατικό έκτρωμα. Κανένας εφησυχασμός. Τώρα πρέπει να δυναμώσουν κι άλλο τα συνδικάτα, να πολλαπλασιαστούν οι μαζικές συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς.

Μπροστά μας έχουμε μεγάλες μάχες. Η επίθεση θα συνεχιστεί, στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, στο παραπέρα χτύπημα των συμβάσεων.

Ετσι γίνεται σ' αυτό το σύστημα, ο ένας νόμος προετοιμάζει τον επόμενο. Αλλά εμείς δεν θα μείνουμε με σταυρωμένα χέρια. Θα οργανώσουμε την απεργιακή κλιμάκωση του αγώνα. Σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, πανελλαδικά.

Για τη διαμόρφωση ενός εργατικού - λαϊκού κινήματος που δεν θα εγκλωβίζεται στα αδιέξοδα της κυβερνητικής εναλλαγής, αλλά θα αναμετρηθεί με την καπιταλιστική βαρβαρότητα και την κυριαρχία των μονοπωλίων.

Δεν είμαστε από αυτούς που τα παρατάνε, που απογοητεύονται. Στον τελικό λογαριασμό θα βάλουμε εμείς τη δική μας σφραγίδα. Ενας - ένας ξεχωριστά και όλοι μαζί σαν μια γροθιά που θα κάνει τα όνειρά μας και τα όνειρα των παιδιών μας πραγματικότητα.

Να ζούμε σαν άνθρωποι τον 21ο αιώνα. Να δουλεύουμε σαν άνθρωποι και όχι να ζούμε για να δουλεύουμε και να μη μας φτάνουν για να ζούμε!

Ολοι στον αγώνα και την κλιμάκωση της πάλης».

Του αγωνιστικούς χαιρετισμούς του λαού και της εργατικής τάξης της Παλαιστίνης, που παλεύουν για να υπερασπιστούν την πατρίδα τους και να διεκδικήσουν την ελευθερία τους, μετέφερε στην απεργιακή συγκέντρωση της Αθήνας ο Μοχάμεντ Ικναΐμπι εκ μέρους της Γενικής Ενωσης Παλαιστινίων Εργατών.

Εν μέσω θερμών χειροκροτημάτων και συνθημάτων για «Λευτεριά στην Παλαιστίνη», μίλησε για τις 725 μέρες της σφαγής από το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ, για τα φριχτά εγκλήματα που διαπράττει και τη γενοκτονία σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού και των λαών της Μέσης Ανατολής, με την πλήρη υποστήριξη των ιμπεριαλιστών.

Κάνοντας τον θλιβερό απολογισμό ανέφερε ότι έχουν δολοφονηθεί πάνω από 64.000 Παλαιστίνιοι, στην πλειοψηφία τους γυναίκες και παιδιά, ενώ σε αυτούς περιλαμβάνονται 251 δημοσιογράφοι και πάνω από 1.600 εργαζόμενοι στην Υγεία.

«Η αλληλεγγύη σας δεν είναι απλώς μια λέξη», επεσήμανε και ευχαρίστησε «το ΠΑΜΕ που είναι πάντα μπροστά στις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης στην Ελλάδα και διεθνώς, τα συνδικάτα, τους λαϊκούς φορείς. Αντλούμε δύναμη από εσάς. Ολοι μαζί μπορούμε να σταματήσουμε τα εγκλήματα των ιμπεριαλιστών. Θα συνεχίσουμε μέχρι την αποφασιστική νίκη για τη δημιουργία ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους. Μην αφήνετε τη Γάζα μόνη της! Ζήτω η διεθνιστική αλληλεγγύη, ζήτω ο αγώνας των λαών!».

Το γεγονός ότι η κυβέρνηση, που για άλλη μια φορά προσέφυγε στο δικαστήριο κατά της απεργίας των εργαζομένων στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας, «έβαλε ακόμα μία αγωγή στο μαύρο κουτί του προδιαγεγραμμένου αεροπορικού εγκλήματος που συντελείται», ανέδειξε ο Φοίβος Καπερώνης, μέλος του ΔΣ της Ενωσης Ελεγκτών Εναέριας Κυκλοφορίας Ελλάδας.

«Στόχος της κυβέρνησης, η οποία εκτελεί εντολές των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων στις Αερομεταφορές και στον Τουρισμό, είναι να κρύψει όσα συμβαίνουν», τόνισε. «Ομως δεν μπορεί να κρύψει ότι για να πληρώνουν λιγότερα τέλη αεροναυτιλίας οι αεροπορικές εταιρείες, δεν λειτουργεί σύστημα προειδοποίησης για ενδεχόμενες συγκρούσεις στην περιοχή του αεροδρομίου της Αθήνας. Ούτε ότι ακόμα και τώρα πιέζουν για υπέρβαση των ασφαλών ορίων χωρητικότητας, για επιτάχυνση της ροής της εναέριας κυκλοφορίας σε βάρος της ασφάλειας των επιβατών.

«Αποκαλύπτεται», συνέχισε, «ότι στα αεροδρόμια, στον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών, που το ΠΑΣΟΚ έδωσε σε ιδιώτες, στα 14 αεροδρόμια που έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ στη "Fraport", σε αυτά που ετοιμάζεται να δώσει η ΝΔ μαζί με την αεροναυτιλία, δραστηριοποιούνται ιδιωτικές εταιρείες που με διώξεις συνδικαλιστών προσπαθούν να συγκαλύψουν τις εξοντωτικές και επικίνδυνες για τις αεροπορικές μεταφορές συνθήκες εργασίας που επικρατούν».

Και ξεκαθάρισε: «Είμαστε εδώ σήμερα μαζί με τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες που δεν ανέχονται το μαρτύριο της 13ωρης εργασίας, που στερεί το το δικαίωμα στην ξεκούραση, στην κοινωνικοποίηση, στην πρόσβαση στα αγαθά του Πολιτισμού».

Στην ίδια κατεύθυνση, ανέφερε ότι το προσεχές διάστημα οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, με αφορμή το νομοσχέδιο που φέρνουν η κυβέρνηση και η ΕΕ, θα πραγματοποιήσουν Γενική Συνέλευση για να αποφασίσουν την κήρυξη απεργίας, κόντρα στον απεργοσπαστικό μηχανισμό της εργοδοσίας και των εταιρειών.

Την πολιτική της κυβέρνησης, που αντιμετωπίζει ως «κόστος» τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες που κρατάνε τα σχολεία καθαρά και τα παιδιά του λαού ασφαλή, κατήγγειλε η Ευγενία Κατακάλου, πρόεδρος του Σωματείου σχολικών καθαριστριών Αθήνας.

«Μας προσλαμβάνει με κουτσουρεμένες συμβάσεις. Χωρίς δικαιώματα. Μας πληρώνει με μισθούς πείνας. Μας βάζει να δουλεύουμε χωρίς τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας. Μας πετάει κάθε χρόνο για δύο μήνες στο ταμείο ανεργίας, σαν αναλώσιμες, με την προπληρωμένη κάρτα, να μην μπορούμε να καλύψουμε ούτε τα βασικά για την επιβίωσή μας», σημείωσε περιγράφοντας την αθλιότητα που ζουν οι εργαζόμενοι του κλάδου.

Μιλώντας για το αίσχος της 13ωρης δουλειάς, έφερε μάλιστα μια σειρά από παραδείγματα με εργατικά «ατυχήματα» από την εξοντωτική δουλειά με διπλοβάρδιες, κατάσταση που θα γίνει ακόμα χειρότερη για τους εργαζόμενους. «Μας λένε», τόνισε, «ότι αυξάνεται η παραγωγικότητα! Η παραγωγικότητα ποιων; Αυτών που ήδη καθαρίζουν χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα» μέσα σε λίγες ώρες; «Δεν είμαστε μηχανές, είμαστε άνθρωποι».

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στη μαζικοποίηση του σωματείου, λέγοντας ότι δεκάδες εργαζόμενοι έχουν γίνει μέλη του τους τελευταίους μήνες και «σήμερα, πρώτη φορά, βρίσκονται με το πανό του Σωματείου στην απεργιακή συγκέντρωση και διεκδικούν το αυτονόητο. Να έχουμε μόνιμη και σταθερή δουλειά και όλα όσα έχουμε ανάγκη σήμερα».

«Αν νομίζουν ότι θα μας κρατήσουν στη σιωπή, κάνουν λάθος!», υπογράμμισε. «Δεν θα σκύψουμε το κεφάλι, δεν θα δεχτούμε να μας γυρίσουν πίσω στη σκλαβιά! Είμαστε εδώ. Είμαστε πολλοί. Είμαστε δυνατοί. Σηκώνουμε το ανάστημά μας, παλεύουμε, φωνάζουμε, για εμάς, για τα παιδιά μας, για το μέλλον μας!».