ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Θέλουν τη Ρωσία στον επιμερισμό της ζημιάς

Οι ισχυρές καπιταλιστικές χώρες της ΕΕ διεκδικούν τις τραπεζικές καταθέσεις Βρετανών και Ρώσων ως εγγύηση για τα δάνεια

Οι ανταγωνισμοί για επιμερισμό της ζημιάς από την κρίση εκφράζονται και στο ζήτημα των δανείων της τρόικας προς την Κύπρο

Κορυφώνεται η συζήτηση για τη διαχείριση της κρίσης στην Κύπρο, υπό το φως και του εκλογικού αποτελέσματος, με βασικό σημείο αντιπαράθεσης το ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο από την αναπόφευκτη καταστροφή κεφαλαίου. Οπως σημειώνει το «Ρόιτερς», παρά το γεγονός ότι σε ευρωπαϊκό επίπεδο υπάρχει ομοφωνία για την ανάγκη εφαρμογής ενός προγράμματος διάσωσης της Κύπρου, δεν έχουν αποφασιστεί οι λεπτομέρειες και οι όροι ενός τέτοιου εγχειρήματος.

H Γερμανία, η Φινλανδία και η Ολλανδία είναι μεταξύ των χωρών που υποστηρίζουν ότι τα «σχέδια διάσωσης» των υπερχρεωμένων χωρών σε κρίση δε θα πρέπει να χρηματοδοτούνται μόνο από τους κρατικούς προϋπολογισμούς των εταίρων, αλλά οι ζημιές να επιμερίζονται τόσο στους μετόχους, όσο και στους καταθέτες. Η θέση αυτή λοξοκοιτάζει προς τη Ρωσία και τη Μ. Βρετανία, εταιρείες των οποίων διατηρούν λογαριασμούς στις κυπριακές τράπεζες.

Παρά το γεγονός ότι η οικονομία της Κύπρου ανέρχεται μόλις στα 18 δισ. ευρώ, υπάρχει ο φόβος ότι θα υπάρξει μια μαζική φυγή καταθέσεων, που θα επιδεινώσει την κατάσταση στον τραπεζικό τομέα. Η Κύπρος υπολογίζεται ότι χρειάζεται κεφάλαια ύψους 17 δισ. ευρώ, από τα οποία 8 - 10 δισ. ευρώ θα διατεθούν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και τα υπόλοιπα για τις ανάγκες του κρατικού προϋπολογισμού. Το ποσό αυτό θα εκτοξεύσει το χρέος της χώρας στο 145% του ΑΕΠ, επίπεδο που θεωρείται μη βιώσιμο.

Τεχνοκράτες του ΔΝΤ και της ΕΕ υποστηρίζουν ότι η Κύπρος πρέπει να μειώσει το χρέος της στα επίπεδα του 90 - 100% του ΑΕΠ, ώστε να είναι σε θέση να αποπληρώσει την οικονομική βοήθεια που θα πάρει με την υπογραφή του μνημονίου. Η εναλλακτική λύση, σύμφωνα με τους τεχνοκράτες, είναι να επιβληθούν ζημίες σε όσους επένδυσαν στον τραπεζικό κλάδο της χώρας, το ενεργητικό του οποίου είναι οκτώ φορές μεγαλύτερο από την οικονομία της Κύπρου. Οι καταθέσεις στις κυπριακές τράπεζες ανέρχονται στα 70 δισ. ευρώ και πολλές από αυτές ανήκουν σε ρωσικών συμφερόντων εταιρείες.

Με δεδομένα τα παραπάνω, ένα από τα σενάρια που διαρρέονται, σύμφωνα με το «Ρόιτερς», είναι να παγώσουν όλες οι καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ (όσα εγγυάται η νομοθεσία της ΕΕ) και να ενταχθούν σε έναν ειδικό λογαριασμό για διάστημα 15 - 30 ετών, ως εγγύηση αποπληρωμής των δανείων που θα πάρει η χώρα. 'Η να φορολογηθούν όλες οι καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ με ένα συντελεστή που θα είναι αποδεκτός από τους καταθέτες που θέλουν να διατηρήσουν τους λογαριασμούς τους στην Κύπρο.

Μία τρίτη πρόταση είναι να προσφερθεί στη Ρωσία η υπερχρεωμένη Cyprus Popular Bank, έναντι αποπληρωμής του δανείου των 2,5 δισ. ευρώ που έχει δώσει στην Κύπρο. Είναι φανερό ότι η πλειοψηφία των «λύσεων» που εξετάζουν για την Κύπρο οι ισχυρότερες καπιταλιστικές χώρες της Ευρωζώνης, περιλαμβάνουν και τη Ρωσία, με στόχο να την καταστήσουν συμμέτοχο στη ζημία από την επερχόμενη καταστροφή κεφαλαίου.

Μέσα σ' αυτό το κλίμα, ο οίκος αξιολόγησης «Fitch» ανακοίνωσε χτες ότι η στάση του νέου Προέδρου της Κύπρου, Ν. Αναστασιάδη, θα μπορούσε να καταστήσει τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα «λιγότερο δύσκολες», χωρίς να εξαλείφεται η «παρατεταμένη αβεβαιότητα για το χρονοδιάγραμμα και τις λεπτομέρειες ενός προγράμματος διάσωσης της ΕΕ». Καραδοκώντας για λογαριασμό των μονοπωλίων, ο καπιταλιστικός οίκος δηλώνει ότι περιμένει από την κυπριακή κυβέρνηση «να ιδιωτικοποιήσει ορισμένες κρατικές επιχειρήσεις, ως μέρος της τελικής συμφωνίας με την τρόικα».

Γιατί θέλουν αλλαγές στους «θεσμούς»;

-- Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα, μιλάνε για αλλαγές στο σύνταγμα και στους θεσμούς του αστικού κράτους. Τι επιδιώκουν;

Πληθαίνουν το τελευταίο διάστημα οι παρεμβάσεις από τα αστικά κόμματα και το ΣΥΡΙΖΑ για την παρουσίαση προτάσεων που σχετίζονται με τη λειτουργία του αστικού πολιτικού συστήματος και των θεσμών του, όπως το Σύνταγμα, το Κοινοβούλιο και άλλα. Η πρεμούρα τους δεν είναι τυχαία. Η συζήτηση διεξάγεται παράλληλα με τη συνολική αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, το οποίο δεν μπορεί πλέον να παίξει αποτελεσματικά το ρόλο του στη χειραγώγηση των λαϊκών συνειδήσεων, προκειμένου να περνάνε μέτρα υπέρ της πλουτοκρατίας και να υπηρετούνται οι σύγχρονες ανάγκες της. Την ώρα που το αστικό σύστημα και οι θεσμοί του απαξιώνονται στα μάτια περισσότερων λαϊκών ανθρώπων, τα κόμματα της συγκυβέρνησης και ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να απλώσουν δίχτυ προστασίας στην ίδια την αστική τάξη, η οποία ασκεί την εξουσία σε βάρος των εργαζόμενων και του λαού μέσα από το κράτος και τους άλλους θεσμούς του αστικού συστήματος. Ολοι εν χορώ λένε πως το πολιτικό σύστημα πρέπει να αλλάξει, να εκσυγχρονιστεί και πως αυτό ευθύνεται για την κρίση. Αρα, λένε, αν γίνουν μερεμέτια στους θεσμούς και αναμορφωθεί το πολιτικό σύστημα, η κρίση θα ξεπεραστεί και ο λαός θα ευημερήσει. Θέλουν να κρύψουν ότι αυτό που σάπισε ανεπιστρεπτί είναι η ίδια η αστική εξουσία, που πρέπει να την ξεπατώσει ο λαός για να δει χαΐρι. Και πως όσες αλλαγές κι αν γίνουν στους θεσμούς και στο Σύνταγμα, ο ρόλος και η αποστολή τους θα παραμένει ίδια: Να διασφαλίσουν την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο που αυτή συνεπάγεται. Να θωρακίσουν δηλαδή την εξουσία μιας δράκας καπιταλιστών πάνω στη συντριπτική πλειοψηφία της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Αποκαλυπτικός για όλα αυτά ήταν ο Αλ. Τσίπρας σε ομιλία που έκανε την περασμένη βδομάδα στην εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ «για τις αλλαγές στο κράτος, στο πολιτικό σύστημα και το σύνταγμα». Τι είπε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ; Μεταξύ άλλων, ότι η «κρίση της πολιτικής» συνίσταται στην «υποχώρηση της πολιτικής έναντι της οικονομίας», κρύβοντας ότι αυτά τα δύο αποτελούν αδιαχώριστες όψεις της δικτατορίας της αστικής τάξης. Διαμαρτυρήθηκε ότι σήμερα «η πολιτική και η δημοκρατία υποχώρησαν» και αντέταξε στη «θεσμική αποδόμηση» ένα «πρόγραμμα δημοκρατικής αναγέννησης των πολιτικών και κοινωνικών θεσμών (...) μια νέα θεσμική πολιτειακή οργάνωση» και «μια ριζική δημοκρατική ανασυγκρότηση στις δομές του πολιτικού συστήματος», που όπως ισχυρίστηκε, είναι ικανά να ανακόψουν «τη διαρκή επέκταση των ορίων εξουσίας της οικονομικής ιδιωτικής εξουσίας», ακόμα και να επιβάλουν «τη δημοκρατία στους χώρους εργασίας», όπου οργιάζει η εργοδοτική τρομοκρατία, ακριβώς επειδή η προστασία της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής είναι ακρογωνιαίος λίθος κάθε αστικού Συντάγματος! Είπε ακόμα ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ «θα αποτελέσει αλλαγή καθεστώτος», μια «νέα μεταπολίτευση» που θα κριθεί από την ικανότητα «να αντικαταστήσουμε το παλιό και το σάπιο, όλες αυτές τις αποτυχημένες και διάτρητες δομές του πολιτικού μας συστήματος, με νέες υγιείς, σταθερές και αποτελεσματικές». Τι λέει επί της ουσίας ο ΣΥΡΙΖΑ; Οτι δε φταίει η εξουσία των μονοπωλίων για τα βάσανα του λαού, αλλά η στρεβλή λειτουργία των θεσμών του αστικού κράτους, η διαπλοκή ανάμεσα στην πολιτική και τα επιχειρηματικά συμφέροντα, την οποία προσπαθεί να παρουσιάσει σαν παθογένεια του συστήματος, ενώ είναι γέννημα - θρέμμα του καπιταλισμού.

Αρα, λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, μια αλλαγή στους θεσμούς και μια πιο διακριτή λειτουργία του κράτους σε σχέση με τους επιχειρηματίες, μπορεί να διασφαλίσει τη «δημοκρατία», την οποία παρουσιάζει αταξικά, για να κρύψει ότι στον καπιταλισμό ταυτίζεται με τη δικτατορία των μονοπωλίων. Πώς θα γίνει αυτή η αλλαγή, την οποία μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει σαν κοσμογονία; Αν ο λαός τον εκλέξει κυβέρνηση! Αρκεί δηλαδή η ψήφος κάθε τέσσερα χρόνια και ορισμένα μερεμέτια στους θεσμούς - τα οποία επιδιώκει πρώτα απ' όλα η ίδια η αστική τάξη, ή μερίδες της που θέλουν το πάνω χέρι -, για να ζήσει ο λαός καλύτερα. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποθεώνει τις αυταπάτες ότι ο λαός μπορεί να ευημερήσει στον καπιταλισμό και ότι μπορεί να εναποθέσει στο Κοινοβούλιο τις δίκαιες προσδοκίες για αλλαγές προς όφελός του. Στην πραγματικότητα, συμμετέχει και μάλιστα πρωταγωνιστικά στη θωράκιση της εξουσίας των μονοπωλίων, την οποία άλλωστε ζητάει να διαχειριστεί από αναβαθμισμένη θέση. Καμιά αλλαγή δεν πρόκειται να γίνει προς όφελος του λαού, όσες παρεμβάσεις κι αν υπάρξουν στο Σύνταγμα και τους θεσμούς του αστικού κράτους. Αντίθετα, όσο περιορίζονται τα περιθώρια της αστικής τάξης να ελιχθεί απέναντι στην κλιμακούμενη λαϊκή δυασαρέσκεια, τόσο πιο αντιδραστικοί θα γίνονται οι θεσμοί, τόσο θα αποκαλύπτεται ο αντιλαϊκός και κατασταλτικός τους ρόλος, η κατ' επίφαση κοινοβουλευτική δημοκρατία. Ανατροπή υπέρ του λαού σημαίνει να γκρεμίσει ο ίδιος τους αστούς από την εξουσία. Να πάρει στα χέρια του τα εργοστάσια και τα άλλα μέσα παραγωγής, να οικοδομήσει κράτος και θεσμούς που θα υπηρετούν τη δική του λαογέννητη εξουσία.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ «ΓΙΟΥΡΟΣΤΑΤ» ΓΙΑ ΤΟ 2011

Ενας στους τρεις Ελληνες στο όριο της φτώχειας

Το 31% του πληθυσμού στην Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπο με τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού, σύμφωνα με τα επίσημα όρια που θέτει η ΕΕ και τα οποία υποτιμούν αντικειμενικά τη ζοφερή πραγματικότητα. Στην ΕΕ, το αντίστοιχο ποσοστό είναι 24,2%, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat που δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα στις Βρυξέλλες και αναφέρονται στο 2011. Ειδικότερα, προκύπτει ότι στην Ελλάδα, ανά ηλικιακή ομάδα, το 30,4% των παιδιών κάτω των 18 ετών αντιμετωπίζει τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού (27% στην ΕΕ). Στις ηλικίες 18-64 ετών το ποσοστό ανέρχεται στο 31,6% (24,3% στην ΕΕ) και στους άνω των 65 ετών, είναι 29,3% (20,5% στην ΕΕ).