Στο έλεος του εργολάβου, του εργοδοτικού επιχειρησιακού σωματείου και της Πρυτανείας βρίσκονται οι 500 εργαζόμενοι που απασχολούνται στις υπηρεσίες του ΑΠΘ μέσω της εταιρείας «Οικολογική ΑΕ». Παρά τις διαβεβαιώσεις της επιχείρησης, που πήρε την εργολαβία για δύο μήνες, ότι θα έχουν πλήρη εργασιακή και ασφαλιστική κάλυψη, οι εργαζόμενοι πληρώθηκαν μόνο το βασικό μισθό, χωρίς επιδόματα και τριετίες. Στο μεταξύ, δεν τους έχει δοθεί ούτε η σύμβαση εργασίας με αποτέλεσμα να μη γνωρίζουν αν απασχολούνται ως ωρομίσθιοι, με δίμηνη σύμβαση, με σύμβαση έργου.

Το κλαδικό Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων με αλλεπάλληλες παρεμβάσεις προς την εργοδοσία και την πρυτανεία του ΑΠΘ προσπαθεί να δώσει λύση στην ομηρία των εργαζομένων. Μάλιστα, χτες είχε οργανώσει συγκέντρωση στις 2 το μεσημέρι έξω από το κτίριο διοίκησης του ΑΠΘ. Προκειμένου να μην συμμετέχουν οι εργαζόμενοι στη συγκέντρωση, ο εργολάβος τους ανάγκασε να σχολάσουν 1 ώρα νωρίτερα!

Λίγο πριν, όπως καταγγέλλει το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων, ο αντιπρύτανης του ΑΠΘ Α. Γιαννακουδάκης, είχε αρνηθεί να δεχτεί τον Γραμματέα του ΕΚΘ και στέλεχος του ΠΑΜΕ Σ. Ζαριανόπουλο και τον πρόεδρο του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Κ. Ψυχογιό. Στο αίτημά τους να τοποθετηθεί καθαρά η πρυτανεία και να πάρει θέση υπέρ των εργαζομένων, απάντησε ζητώντας πίστωση χρόνου εκ μέρους του εργολάβου.

Δραματικές ελλείψεις στη φροντίδα των ανθρώπων που υποφέρουν από χρόνιο πόνο εξαιτίας ανίατων ασθενειών και ιδιαίτερα βαριών περιπτώσεων (καρκίνος, Εϊτζ, εγκεφαλικά επεισόδια κ.ά.) παρουσιάζει η χώρα μας, ενώ και τα υπάρχοντα δημόσια Ιατρεία Πόνου λειτουργούν με τεράστιες ελλείψεις, χωρίς το αναγκαίο προσωπικό και την υποδομή που χρειάζονται.

Σύμφωνα με τα υπάρχοντα δεδομένα, ένας στους πέντε ανθρώπους παγκοσμίως 40-60 ετών υποφέρει σήμερα από μέτριο έως έντονο χρόνιο πόνο. Το 30% των ανθρώπων αυτών είναι ανίκανοι λόγω του πόνου να ζήσουν ανεξάρτητη ζωή, ενώ το 25% έχει διαταραγμένη ή καταστραμμένη σχέση με συγγενείς και φίλους λόγω του πόνου.

«Είναι αναγκαίο να δημιουργηθούν κρατικά Ιατρεία Πόνου σε όλη την Ελλάδα, Κέντρα Ημέρας και ξενώνες για τους ανθρώπους που υποφέρουν από χρόνιο πόνο, γιατί σήμερα οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν αντικείμενο εκμετάλλευσης έως το τέλος της ζωής τους», επισήμαναν χτες σε συνέντευξη Τύπου επιστήμονες της Ελληνικής Αναισθησιολογικής Εταιρείας και της Ελληνικής Εταιρείας Παρηγορητικής και Συμπτωματικής Φροντίδας Καρκινοπαθών και Μη Ασθενών. Οπως τόνισαν, υπάρχουν σποραδικές υπηρεσίες στην Ελλάδα, αλλά όχι ολοκληρωμένο δίκτυο. Ειδικά στην επαρχία οι ασθενείς ψάχνουν απεγνωσμένα για Ιατρείο Πόνου και δεν υπάρχει.

Αλλά και τα υπάρχοντα Ιατρεία Πόνου - λειτουργούν σχεδόν σε όλα τα δημόσια νοσοκομεία του Λεκανοπεδίου και σε κάποια νοσοκομεία της επαρχίας - δεν είναι θεσμοθετημένα, δεν τους διατίθενται χώροι και το αναγκαίο προσωπικό. «Είναι τεράστιες οι ελλείψεις. Στον "Ερυθρό Σταυρό" δουλεύει με την εθελοντική εργασία των αναισθησιολόγων και νοσηλευτών 7,5 χρόνια ιατρείο, αλλά δε μας παραχωρείται χώρος», επισήμαναν οι υπεύθυνοι του ιατρείου. Δραματική είναι η κατάσταση και στο Ιατρείο Πόνου του Αρεταίειου Νοσοκομείου, που πέρα των άλλων στεγάζεται σε ένα χώρο τεσσάρων τετραγωνικών μέτρων.

Με τη ζωή του πλήρωσε το εργοδοτικό κυνήγι του κέρδους και την παντελή έλλειψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας ένας Ρουμάνος εργάτης (το όνομά του δεν είχε γίνει μέχρι και χτες γνωστό), όταν την περασμένη Παρασκευή, και ενώ εργαζόταν σε διώροφη οικοδομή στην πόλη της Ρόδου, έπεσε από αφύλακτη σκαλωσιά στο κενό, με αποτέλεσμα να βρει τραγικό θάνατο. Το τρίτο, μέσα σε διάστημα τεσσάρων μηνών, εργοδοτικό έγκλημα καταγγέλλει με ανοιχτή επιστολή του προς τον υπουργό Απασχόλησης το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Ρόδου. Απαιτεί άμεσα το υπουργείο να πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα για τη σύσταση Τεχνικής και Υγειονομικής Επιθεώρησης Εργασίας στα Δωδεκάνησα, καθώς από την περασμένη Παρασκευή δεν έχει ακόμα μεταβεί κλιμάκιο, προκειμένου να διενεργήσει έλεγχο για το νέο έγκλημα!