Η Αλέκα Παπαρήγα κάλεσε τους εργαζόμενους να σκεφτούν πάνω στο ζήτημα του Ασφαλιστικού.

«Στα χρόνια της προηγούμενης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ - είπε -, ένα μέρος των γυναικών έζησε την αύξηση κατά πέντε χρόνια του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης. Αυτό πάει να γενικευτεί. Και όχι μόνο αυτό, αλλά πάμε για εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, κυρίως για τις νεότερες γυναίκες. Και δε διαχωρίζουμε τις γυναίκες με βάση τα χρόνια, μιλάμε και για τα παιδιά μας και για τα εγγόνια μας. Τώρα πάνε για όρια ηλικίας στα 65 χρόνια για άνδρες και γυναίκες, με τάση προς τα πάνω. Και μάλιστα με "κίνητρα" παραμονής στη δουλιά μετά τα 65, όπως λέει τόσο η σημερινή κυβέρνηση, όσο και το ΠΑΣΟΚ στο πρόγραμμά του.

Προσέξτε τώρα τι είναι αυτά τα "κίνητρα". Ενα "κίνητρο" θα είναι - το αρνητικό κίνητρο - όταν, π.χ., δεν έχεις σταθερή δουλιά και είσαι ένα χρόνο άνεργη, μετά δουλεύεις, μετά ξανά άνεργη, όταν έχεις μερική απασχόληση, τότε στα 65 δε θα πάρεις σύνταξη, είτε γιατί δε θα έχεις ένσημα, είτε γιατί η σύνταξη θα είναι τόσο χαμηλή, που θα γίνει "κίνητρο" - αντικίνητρο στην πραγματικότητα - για να μείνεις άλλα 5 χρόνια στη δουλιά, τάχα "εθελοντικά".

Μάλιστα, χρησιμοποιείται και ο όρος "ενεργός γήρανση". Ξέρετε τι σημαίνει; Να υποχρεώνεται να δουλεύει ο εργαζόμενος μέχρι τα 70-75 χρόνια. Αυτά που σας λέω είναι συζητήσεις που γίνονται στα πλαίσια της ΕΕ και που οι κυβερνήσεις και τα κόμματα που κυβέρνησαν τα συζητούν. Βεβαίως, θα τα φέρουν στους εργαζόμενους με τη μορφή του σαλαμιού. Καταλαβαίνετε ότι η "ενεργός γήρανση" είναι κάτι φοβερό. Γιατί λένε ότι έχει ανέβει ο μέσος όρος ηλικίας, οι γυναίκες ζουν 81,5 χρόνια κατά μέσο όρο - δεν ξέρω κατά πόσο είναι αντικειμενικό αυτό το στοιχείο».

«Είναι άλλο πράγμα - συνέχισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ - να φτάσω στα 80 και στα 85 και επειδή έχω βγει στη σύνταξη από τα 55, όπως λέμε εμείς για τις γυναίκες και επειδή έχω καλές συνθήκες δουλιάς, επειδή έχω ζήσει μια ζωή αντίστοιχη με την προσφορά μου, επειδή έχω δεχτεί προληπτικές ιατρικές υπηρεσίες, όπου έχω προλάβει μια σειρά από ασθένειες και επειδή έχω δουλέψει με προστασία υγιεινής και ασφάλειας, τότε φτάνω μέχρι τα 81 μου χρόνια και είμαι ζωντανή, μετέχω παντού, παρακολουθώ τα πάντα, είμαι μέσα στην οικογένειά μου, συμμετέχω στην κοινωνική δραστηριότητα. Είναι άλλο πράγμα να είμαι 75 με χίλιες ασθένειες και να πρέπει να δουλέψω για να επιβιώσω. Εχει μεγάλη διαφορά. Κι εμείς είμαστε υπέρ της ενεργού γήρανσης. Αλλά όχι για να δουλεύεις στα 65 και στα 70 επειδή δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς, είτε γιατί η σύνταξη είναι μικρή, είτε επειδή πρέπει να βοηθήσεις την κόρη σου, το γιο σου. Εχει πολύ μεγάλη διαφορά.

Οπωσδήποτε έχουμε εξειδικευμένες προτάσεις προσαρμοσμένες στη ζωή της γυναίκας στις συνθήκες της ταξικής κοινωνίας που ζούμε και παίρνοντας υπόψη αυτά που λέει η επιστήμη για το γυναικείο οργανισμό. Π.χ., να σας το πω καθαρά, και στο σοσιαλισμό - που θα έρθει και αυτός - όπου θα υπάρχει πλήρης ισότητα, οι γυναίκες θα πρέπει να έχουν 5 χρόνια μικρότερο όριο ηλικίας συνταξιοδότησης. Είναι η διαφορά του γυναικείου οργανισμού, οι ιδιαιτερότητες. Αλλο πράγμα η κοινωνική ισότητα και άλλο πράγμα η βιολογική. Βεβαίως, αν φτάσουμε σε μια περίοδο όπου θα υπάρχουν επαγγέλματα που δε θα είναι επικίνδυνα για τις γυναίκες, θα κάνεις εξαίρεση. Αλλά το κριτήριο θα είναι ο άνθρωπος, η ισότητα των ανθρώπων και από εκεί θα κάνεις προσαρμογές σύμφωνα με το φύλο και την ηλικία.

Εχουμε, λοιπόν, πρόταση που λέει στα 55 σύνταξη η γυναίκα και στα 60 ο άντρας. Μπορεί να γίνει αυτό λόγω της προόδου της επιστήμης. Αλλά θέλουν 65 για να έχουν άνεργους απ' έξω, ή ημιάνεργους, για να πέφτει η τιμή της εργατικής δύναμης. Ενώ αν δουλεύουν όλοι, θα έχουν όλοι δικαιώματα προς τα πάνω. Αυτό είναι το μυστικό».

«Επίσης - πρόσθεσε η Αλέκα Παπαρήγα -, θεωρούμε ότι πρέπει να υπάρχει εξειδικευμένη προσφορά προς τις γυναίκες, δωρεάν από τα Ταμεία, σε ό,τι τις αφορά, τις ιδιαιτερότητές τους. Π.χ., η γυναικολογική βοήθεια δεν είναι μόνο για όταν η γυναίκα μείνει έγκυος. Πρέπει να αρχίζει από την αναπαραγωγική ηλικία, από τότε δηλαδή που είναι σε θέση να κάνει παιδί. Αν υπάρχουν παράγοντες του περιβάλλοντος που μπορούν να επιδράσουν στη διάρκεια της εγκυμοσύνης της γυναίκας, αυτοί δεν αφορούν μόνο τους 9 μήνες της κύησης, αλλά και πριν. Βεβαίως, αντίστοιχα αφορά και τους άνδρες. Σήμερα έχουμε τεράστια προβλήματα. Βλέπετε τις περιπτώσεις της εξωσωματικής γονιμοποίησης, χρειάζεται εξωτερική παρέμβαση. Αυτό δεν είναι άσχετο με την επίδραση του περιβάλλοντος και στον οργανισμό του άνδρα και στον οργανισμό της γυναίκας. Κι αυτά κοστίζουν πανάκριβα. Επομένως, μιλάμε για εξειδικευμένη προστασία της γυναίκας.

Δεν υπάρχει στην Ελλάδα μελέτη για τις επαγγελματικές ασθένειες. Υπάρχουν νέες επαγγελματικές ασθένειες, δηλαδή και τα εκσυγχρονισμένα τεχνολογικά επαγγέλματα προσθέτουν καινούρια προβλήματα. Η υγεία και η περίθαλψη πρέπει να είναι δωρεάν 100%. Διότι τα έχετε προσφέρει με τη δουλιά σας. Αυτά, ότι δεν υπάρχουν λεφτά, μην τα ακούτε. Οπου υπάρχουν κέρδη υπάρχουν και δυνατότητες παροχών για τους εργαζόμενους. Εν πάση περιπτώσει, κάποιος πρέπει να χάσει σε αυτή την κοινωνία. Και εμείς λέμε ότι πρέπει να χάσουν οι καπιταλιστές και να κερδίσουν οι εργαζόμενοι. Ολοι μαζί να κερδίζουν δε γίνεται. Κάποιοι πρέπει να χάσουν».

Ανάμεσα στα ζητήματα που έθεσε η Αλέκα Παπαρήγα στην ομιλία της ήταν και αυτό της Παιδείας. Σημείωσε χαρακτηριστικά:

«Η κατάσταση είναι απαράδεκτη. Γίνεται πολύς λόγος το τελευταίο διάστημα για τα πανεπιστήμια και πολύ σωστά. Εμείς όμως ξεκινάμε από τη στιγμή που το παιδί πρέπει να πάει στο νηπιαγωγείο, μέχρι να πάρει το πτυχίο του και αν θα βρει δουλιά. Δεν μπορεί να προσαρμοστούμε και να συμβιβαστούμε με το γεγονός ότι για να σπουδάσει το παιδί μας πρέπει να πάει στο φροντιστήριο. Δεν μπορεί να δεχτούμε να ξοδεύονται τόσα χρήματα για τα φροντιστήρια, όταν οι μισθοί είναι "στον πάτο". Αλλά όποιοι κι αν είναι οι μισθοί, δεν μπορεί να υπάρχει καμιά μορφή ιδιωτικής Παιδείας. Είτε για γλώσσα, είτε για μουσική, είτε για οτιδήποτε άλλο μορφώνει και διαπαιδαγωγεί το παιδί.

Τα πράγματα θα χειροτερέψουν τα επόμενα χρόνια. Πέρα από τα μη κρατικά πανεπιστήμια και την ιδιωτικοποίηση της ανώτατης Παιδείας, θα πάνε για το διαφοροποιημένο σχολείο στη γειτονιά. Θα υπάρχουν, δηλαδή, στην ίδια γειτονιά πέντε σχολεία, όπου το ένα θα είναι Α κατηγορίας, το άλλο Β, το άλλο Γ, το άλλο Δ. Αυτό που λένε "αποκεντρωμένο σχολείο" στο δήμο είναι ένα σχολείο που θα συντηρείται πολύ λίγο από το κράτος, περισσότερο από τους γονείς, τους τοπικούς επιχειρηματίες. Θα είναι, δηλαδή, ένα σχολείο που υποτίθεται θα αυτοδιοικείται και θα βρίσκει και τους πόρους. Ενα σχολείο που δε θα έχει και το ίδιο πρόγραμμα διδασκαλίας. Θα είναι δηλαδή το σχολείο ανάλογο με την κοινωνική τάξη που ανήκεις. Αυτά είναι και γυναικεία και ανδρικά προβλήματα, βεβαίως».

«Εμείς βάζουμε το εξής ζήτημα», σημείωσε η Αλέκα Παπαρήγα, κλείνοντας την ομιλία της. «Σκεφτείτε, βγάλτε συμπεράσματα. Η εργατική τάξη και οι άλλοι εργαζόμενοι δεν έχουν αξιοποιήσει τα όπλα και τη δύναμή τους. Πιστεύετε πολλές φορές πως αν προσαρμοστείτε σε αυτή την κατάσταση, να μη ρισκάρετε κάτι διαφορετικό, ότι μπορεί η κατηφόρα να σταματήσει. Εγώ σας λέω ότι δε θα σταματήσει. Οι επιλογές σε ευρωπαϊκό και ελληνικό επίπεδο είναι τέτοιες που κάθε γενιά θα ζει χειρότερα από την προηγούμενη. Και αυτό θα θεωρείται "προχώρημα" και "εκσυγχρονισμός".

Σκεφτείτε, βγάλτε συμπεράσματα. Ολα αυτά τα χρόνια πέρασαν μέτρα αντιλαϊκά. Τώρα έρχεται το Ασφαλιστικό, η Παιδεία, νέα μέτρα στο Εργασιακό. Και καμιά φορά όσα δε φέρνει ο χρόνος, τα φέρνει η ώρα. Τα επόμενα χρόνια είναι πολύ κρίσιμα. Ο λαός δεν είπε την τελευταία του λέξη, οι γυναίκες δεν είπαν την τελευταία τους λέξη. Ας προβληματιστούμε και ας κατακτήσουμε μεγαλύτερη αισιοδοξία απ' όση έχουμε σήμερα, γιατί έχουμε δύναμη. Οταν δεν τη χρησιμοποιούμε, τότε δεν υπάρχουν αποτελέσματα. Δυο παγκόσμιοι πόλεμοι έγιναν στην Ευρώπη. Παρ' όλα αυτά, η θέση της γυναίκας με τους αγώνες βελτιώθηκε. Επομένως, αν δούμε τα πράγματα έτσι, ένα ρίσκο υπάρχει: Το ρίσκο της προσαρμογής και του φόβου για το καινούριο».

Και η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ συνέχισε: «Εμείς πιστεύουμε ότι ιδιαίτερα οι γυναίκες στην Ελλάδα μπορούν να αποτελέσουν μια δύναμη, και στο εργατικό και στο γενικότερο κίνημα, αντίστασης και μεγάλης φωνής. Μπορεί για τον εαυτό μας να πούμε "δε βαριέσαι, όπως ζω, ζω". Δεν μπορούμε όμως να το πούμε για την οικογένειά μας. Πρέπει να δείξουμε τη δύναμή μας. Δεν την έχουμε χρησιμοποιήσει όπως πρέπει. Χωρίς αυταπάτες, χωρίς μοιρολατρία, με αποφασιστικότητα να προχωρήσουμε. Γιατί λύσεις υπάρχουν. Και ο χρόνος μπορεί να μειωθεί, και το Ασφαλιστικό να γίνει καλύτερο και οι παροχές να γίνουν καλύτερες. Υπάρχει πλούτος και δυνατότητες σ' αυτόν εδώ τον τόπο που ζούμε, να ζούμε καλύτερα.

Και να σας το πω κι αλλιώς. Γιατί κάποιοι να ζουν καλύτερα από κάποιους άλλους; Δεν είμαστε όλοι φτωχοί, για να πούμε "κοιτάξτε να δείτε, τόσα μπορεί αυτός ο τόπος να μας δώσει". Αν ήμασταν όλοι φτωχοί, τότε δε θα μιλάγαμε για φτώχεια. Θα λέγαμε για ένα συγκεκριμένο επίπεδο που μπορούμε να κατακτήσουμε. Και από τη στιγμή λοιπόν που υπάρχει ταξική αντίθεση, αυτή η αντίθεση πρέπει να λυθεί προς όφελος των εργαζομένων. Ας μην ξεχάσουμε τις εργάτριες του 1857. Δεν ήταν τίποτα το ξεχωριστό. Ηταν σαν κι εσάς ακριβώς».

Ειδική αναφορά έκανε η Αλέκα Παπαρήγα στα νέα ζευγάρια και στις συγκεκριμένες προτάσεις του ΚΚΕ για τα προβλήματά τους. «Εμείς με τους αγώνες και τις κατακτήσεις που υπήρχαν πανευρωπαϊκά, με την πίεση που ασκούσαν και οι κατακτήσεις των γυναικών στο σοσιαλισμό, κάτι πετύχαμε, πολύ πίσω από αυτό βέβαια που θέλαμε. Το ερώτημα είναι οι νεότεροι πώς θα ζήσουν», σημείωσε για να προσθέσει: «Εχουμε λοιπόν ειδικές προτάσεις για τα νέα ζευγάρια. Να μπορούν να κάνουν παιδί όταν το αποφασίσουν, να μην είναι εμπόδιο η τσέπη, να μην έχουν ανασφάλεια. Σήμερα παντρεύονται στα 35 και στα 40 και κάνουν παιδιά στα 41. Πότε θα κάνουν δεύτερο και τρίτο παιδί; Από εκεί και πέρα θεωρούμε ότι τα νέα ζευγάρια θέλουν βοήθεια για να φτιάξουν το σπίτι τους. Και δε μιλάμε για τα δάνεια που παίρνουν τώρα από τις τράπεζες, τα πληρώνουν για 35 χρόνια, πληρώνουν και τα πανωτόκια. Μιλάμε για πρόγραμμα λαϊκής στέγης, για παιδικούς σταθμούς δωρεάν. Δηλαδή, για εμάς, η κοινωνική προσφορά πρέπει να είναι δωρεάν».