ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 14 Μάρτη 2006
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΔΗΚΚΙ
Πέθανε διωκόμενος από τη νέα τάξη

«Το ΔΗΚΚΙ αποτίνει φόρο τιμής στον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, τον ηγέτη του σερβικού λαού και της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας που άφησε την τελευταία του πνοή στο "Γκουαντάναμο" της Χάγης, διωκόμενος από το εγκληματικό καθεστώς της νέας τάξης, την πιο απεχθή και επικίνδυνη μορφή ιμπεριαλισμού στη νεότερη παγκόσμια ιστορία». Αυτό τονίζει σε ανακοίνωσή της για το θάνατο του πρώην προέδρου της Γιουγκοσλαβίας, η Διοικούσα Επιτροπή του ΔΗΚΚΙ.

Στην ανακοίνωσή της, η Διοικούσα Επιτροπή του ΔΗΚΚΙ, επισημαίνει ανάμεσα σε άλλα: «Οι συνθήκες θανάτου του και η προηγούμενη άρνηση του λεγόμενου Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου να επιτρέψει την αρωγή για την αποκατάσταση της κλονισμένης υγείας του, αποδεικνύουν, από μία άλλη πλευρά, το ηθικό ανάστημα, τον πολιτισμό, και την πραγματική ισχύ της νέας τάξης και του ευρωατλαντισμού.

Ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς μίλησε με την ιστορία όταν, μέσα σε ένα περιβάλλον δυσμενών συσχετισμών, στάθηκε όρθιος, απέναντι στη διαταγή των σύγχρονων σταυροφόρων να παραδώσει στις άθλιες ορέξεις τους τη χώρα και το λαό του. Η ιστορία και τα κινήματα των λαών για εθνική αυτοδιάθεση, καλούνται πλέον να κρίνουν συνολικά την προσφορά του, και όχι τα ανά τον κόσμο "πρακτορεία" της δήθεν παγκοσμιοποίησης. Και προπαντός όχι το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο που έσπευσε τότε σύσσωμο να παραδώσει γην και ύδωρ, λιμάνια και σιδηροδρομικά δίκτυα, υπονομεύοντας καίρια έναν σύμμαχο λαό, και κατ' επέκταση την ίδια τη μελλοντική πορεία της χώρας μας».

«Προδιαγεγραμμένο έγκλημα»

Πολλές οι ανακοινώσεις μαζικών φορέων

Ανακοινώσεις για το θάνατο του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς εξέδωσαν πολλές μαζικές οργανώσεις. Το Γραφείο Τύπου της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ) αναφέρει πως «ο θάνατός του αποτέλεσε στην πραγματικότητα την προδιαγεγραμμένη κατάληξη της απαγωγής του από τις υπηρεσίες των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και της παράνομης και απαράδεκτης κράτησής του από το δήθεν Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, το οποίο αποδεικνύεται, όπως είχε καταγγείλει η ΕΕΔΥΕ, όργανο των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων.

Οι άσχημες συνθήκες κράτησής του, η έλλειψη ιατρικής φροντίδας και η άρνηση των αρμοδίων να του επιτρέψουν να νοσηλευτεί, έφεραν ως αποτέλεσμα το θάνατο του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς».

Η Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία σημειώνει: «Πιστεύουμε και εμείς, όπως ο περισσότερος κόσμος, ότι το λεγόμενο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης δεν αποτελεί ένα ανεξάρτητο και αντικειμενικό δικαστήριο. Αν ήταν έστω και λίγο ανεξάρτητο θα έπρεπε να είχε δικάσει και καταδικάσει τους Μπους και Μπλερ για τις δολοφονίες που έχουν διαπράξει σε βάρος της ανθρωπότητας. Για τους λόγους αυτούς πιστεύουμε και εμείς, όπως ο περισσότερος κόσμος, ότι αυτό το δικαστήριο δεν ήθελε ζωντανό τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς όσο αυτός δεν προσκυνούσε στις απαιτήσεις των ιμπεριαλιστών».

Η Γραμματεία του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης (ΠΣΕ) τονίζει ανάμεσα σε άλλα: «Οι "κατακτητές" της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, αφού διαμέλισαν τη χώρα, προκαλώντας πολέμους και καταστροφές, βομβαρδισμούς αμάχων πολιτών και προτεκτοράτα, θέλανε να ξεπλυθούν στη Χάγη. Η ανθρωπότητα και φίλοι της ειρήνης απ' όλο τον κόσμο δεν μπορούν να ξεχάσουν και δεν μπορούν να συγχωρήσουν τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα στη Γιουγκοσλαβία».

Το ΠΣΕ «εκφράζει τον βαθύ σεβασμό στη γενναία στάση του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, ο οποίος αρνήθηκε τους εκβιασμούς τόσο πριν όσο και μετά την επιδρομή στη χώρα του. Τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και στο κόμμα του».

Ενοχος με ΣΥΝοπτικές διαδικασίες...

Ο θάνατος του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς έδωσε την ευκαιρία σε εγχώριους απολογητές του ιμπεριαλισμού να εμφανίσουν την ιστορική πραγματικότητα αναποδογυρισμένη, παρουσιάζοντάς τον σαν τον αποκλειστικό υπεύθυνο της τραγωδίας που διαδραματίστηκε στη Γιουγκοσλαβία με σεναριογράφους και εκτελεστές τους Αμερικάνους και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές. Το ίδιο έπραξε και ο Συνασπισμός, χαρακτηρίζοντάς τον σε ανακοίνωσή του «κεντρικό πρόσωπο στην τραγωδία» του οποίου «οι ευθύνες ήταν μεγάλες και διευκόλυναν τις πολιτικές του "διαίρει και βασίλευε"».

Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι στην πολιτική του διαδρομή ο Σλ. Μιλόσεβιτς τα είχε όλα καλά καμωμένα. Από αυτό όμως έως του σημείου να καταδεικνύεται σαν ο υπ' αριθμόν 1 υπεύθυνος του πολέμου και της διάλυσης της πρώην Γιουγκοσλαβίας υπάρχει μεγάλη απόσταση. Οσοι το ισχυρίζονται προκαλούν τη λαϊκή μνήμη στην οποία έχει ανεξίτηλα καταγραφεί και είναι ακόμα νωπό το τι πραγματικά συνέβη στη γειτονική χώρα. Κι αυτό που συνέβη ήταν η υποδαύλιση εθνικιστικού μίσους και η ωμή απροκάλυπτη ιμπεριαλιστική επέμβαση που ολοκλήρωσε το έργο της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας κι έστειλε τον εκλεγμένο Πρόεδρο της χώρας στη φυλακή και στο εδώλιο του δικαστηρίου της Χάγης επειδή υπερασπίστηκε αναφαίρετα δικαιώματα της χώρας του. Στο εδώλιο όπου θα έπρεπε να κάθονται οι πραγματικοί ένοχοι αυτής της τραγωδίας που νιώθουν να ξαλαφρώνουν από το βάρος μιας ευθύνης που κάποιοι μετακυλίουν στις πλάτες του Σλ. Μιλόσεβιτς, χωρίς να του ανήκει. Κι ο ΣΥΝ είναι ανάμεσά τους.

Πρόκειται βέβαια για μια λογική συνέχεια της θέσης που είχε ο Συνασπισμός και κατά την περίοδο της ΝΑΤΟικής επιδρομής, όταν πρόβαλε το επικίνδυνο σύνθημα, είμαστε «ενάντια στην εθνοκάθαρση και ενάντια στον πόλεμο», θέση που εξίσωνε θύτη και θύμα. Βεβαίως και οι ευρωατλαντικοί ιμπεριαλιστές, αφού υποκίνησαν τις εθνικιστικές αντιθέσεις στη Γιουγκοσλαβία, εφηύραν την εθνοκάθαρση τάχα από το καθεστώς Μιλόσεβιτς για να εξαπολύσουν το ΝΑΤΟικό πόλεμο.

Ενα χρόνο αργότερα, το 2000, ο ΣΥΝ επανήλθε στα περί «αυταρχικού και αντιδημοκρατικού καθεστώτος», η «κατάρρευση» του οποίου χαιρετίστηκε από την ΚΠΕ, όταν ανατράπηκε η κυβέρνηση Μιλόσεβιτς, με την εκτίμηση πως «δημιουργεί θετικές προϋποθέσεις για να αναπτυχθεί μια νέα δυναμική στην όλη υπόθεση της ανασυγκρότησης των Βαλκανίων». Αλλωστε ήταν ο ΣΥΝ που μετά το τέλος των βομβαρδισμών τον Ιούνη του 1999 και στο όνομα του εκδημοκρατισμού της Γιουγκοσλαβίας επέμενε να ενταχθεί αυτή η χώρα στο διαβόητο ιμπεριαλιστικό Σύμφωνο Σταθερότητας στα Βαλκάνια.


Β.Ν.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Εναρμονισμένη με την ιμπεριαλιστική εκδοχή

Δικαιώνοντας απόλυτα αυτούς που βομβάρδισαν, εισέβαλαν και διέλυσαν τη Γιουγκοσλαβία, το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών έσπευσε να επαναλάβει την ιμπεριαλιστική εκδοχή της Ιστορίας, στην ανακοίνωση που εξέδωσε με αφορμή το θάνατο του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Εκδοχή, στην οποία συμφωνεί απόλυτα η ελληνική κυβέρνηση, μια που σ' αυτήν την ανακοίνωση παρέπεμψε σε σχετική ερώτηση ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του ΥΠΕΞ, ο Μιλόσεβιτς ήταν ο «κακός» της Ιστορίας και ο κύριος υπεύθυνος για τον πόλεμο που αιματοκύλησε τα Βαλκάνια επί μια δεκαετία. Στην ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείου, δε γίνεται καμία αναφορά στο ρόλο των Γερμανών και λοιπών Ευρωπαίων εταίρων, οι οποίοι, με τις αποφάσεις τους, δημιούργησαν τα τετελεσμένα της διάλυσης της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας, ούτε, πολύ περισσότερο, γίνεται καμία αναφορά στον αμερικανικό ρόλο, ο οποίος διανθίστηκε με βομβαρδισμούς και άλλου είδους αποστολές. Καμία αναφορά δεν κάνει το ελληνικό ΥΠΕΞ και στην «ειρήνη» της νέας τάξης πραγμάτων που επιβλήθηκε στην περιοχή, με την παρουσία δεκάδων χιλιάδων στρατιωτών, σε ημιθανή κράτη - προτεκτοράτα. Καμία αναφορά και στην παγιωμένη αστάθεια και τους επικείμενους κινδύνους που έχει να αντιμετωπίσει η περιοχή, φυσικά όχι λόγω του Μιλόσεβιτς, αλλά εξαιτίας της αμερικανοΝΑΤΟικής στρατιωτικής και οικονομικής εισβολής σε ολόκληρη τη βαλκανική χερσόνησο.

Η ανακοίνωση

Ετσι, λοιπόν, η ελληνική κυβέρνηση, ακολουθώντας τις οδηγίες των νικητών, που θέλουν να γράψουν την Ιστορία κατά το συμφέρον τους, επιχειρεί να ξεμπερδέψει με τον Μιλόσεβιτς και ενδεχομένως με τη μνήμη του ελληνικού λαού, σε δυο - τρεις αράδες, οι οποίες αξίζει να καταγραφούν ως μνημείο απόλυτης συμφωνίας στη λογική και τις εντολές της νέας τάξης:

«Ο θάνατος του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς σφραγίζει μία τραγική εποχή εντάσεων, κρίσεων και πολέμων που ταλάνισε τα Βαλκάνια σχεδόν για μία δεκαετία. Σε αυτήν την εποχή, ο Μιλόσεβιτς είχε κεντρική θέση και ευθύνη. Το Δικαστήριο, τελικώς, δε θα τον κρίνει. Θα τον κρίνει ως αυστηρός κριτής η Ιστορία. Το μεγάλο ζητούμενο σήμερα στα Βαλκάνια δεν είναι η προσκόλληση σε αξιολογήσεις του παρελθόντος. Είναι η αξιοποίηση κάθε δυνατότητας για την οικοδόμηση ενός ευρωπαϊκού μέλλοντος ειρηνικής συνύπαρξης, σταθερότητας και ανάπτυξης για όλους».



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ