Ο θάνατος του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς έδωσε την ευκαιρία σε εγχώριους απολογητές του ιμπεριαλισμού να εμφανίσουν την ιστορική πραγματικότητα αναποδογυρισμένη, παρουσιάζοντάς τον σαν τον αποκλειστικό υπεύθυνο της τραγωδίας που διαδραματίστηκε στη Γιουγκοσλαβία με σεναριογράφους και εκτελεστές τους Αμερικάνους και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές. Το ίδιο έπραξε και ο Συνασπισμός, χαρακτηρίζοντάς τον σε ανακοίνωσή του «κεντρικό πρόσωπο στην τραγωδία» του οποίου «οι ευθύνες ήταν μεγάλες και διευκόλυναν τις πολιτικές του "διαίρει και βασίλευε"».

Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι στην πολιτική του διαδρομή ο Σλ. Μιλόσεβιτς τα είχε όλα καλά καμωμένα. Από αυτό όμως έως του σημείου να καταδεικνύεται σαν ο υπ' αριθμόν 1 υπεύθυνος του πολέμου και της διάλυσης της πρώην Γιουγκοσλαβίας υπάρχει μεγάλη απόσταση. Οσοι το ισχυρίζονται προκαλούν τη λαϊκή μνήμη στην οποία έχει ανεξίτηλα καταγραφεί και είναι ακόμα νωπό το τι πραγματικά συνέβη στη γειτονική χώρα. Κι αυτό που συνέβη ήταν η υποδαύλιση εθνικιστικού μίσους και η ωμή απροκάλυπτη ιμπεριαλιστική επέμβαση που ολοκλήρωσε το έργο της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας κι έστειλε τον εκλεγμένο Πρόεδρο της χώρας στη φυλακή και στο εδώλιο του δικαστηρίου της Χάγης επειδή υπερασπίστηκε αναφαίρετα δικαιώματα της χώρας του. Στο εδώλιο όπου θα έπρεπε να κάθονται οι πραγματικοί ένοχοι αυτής της τραγωδίας που νιώθουν να ξαλαφρώνουν από το βάρος μιας ευθύνης που κάποιοι μετακυλίουν στις πλάτες του Σλ. Μιλόσεβιτς, χωρίς να του ανήκει. Κι ο ΣΥΝ είναι ανάμεσά τους.

Πρόκειται βέβαια για μια λογική συνέχεια της θέσης που είχε ο Συνασπισμός και κατά την περίοδο της ΝΑΤΟικής επιδρομής, όταν πρόβαλε το επικίνδυνο σύνθημα, είμαστε «ενάντια στην εθνοκάθαρση και ενάντια στον πόλεμο», θέση που εξίσωνε θύτη και θύμα. Βεβαίως και οι ευρωατλαντικοί ιμπεριαλιστές, αφού υποκίνησαν τις εθνικιστικές αντιθέσεις στη Γιουγκοσλαβία, εφηύραν την εθνοκάθαρση τάχα από το καθεστώς Μιλόσεβιτς για να εξαπολύσουν το ΝΑΤΟικό πόλεμο.

Ενα χρόνο αργότερα, το 2000, ο ΣΥΝ επανήλθε στα περί «αυταρχικού και αντιδημοκρατικού καθεστώτος», η «κατάρρευση» του οποίου χαιρετίστηκε από την ΚΠΕ, όταν ανατράπηκε η κυβέρνηση Μιλόσεβιτς, με την εκτίμηση πως «δημιουργεί θετικές προϋποθέσεις για να αναπτυχθεί μια νέα δυναμική στην όλη υπόθεση της ανασυγκρότησης των Βαλκανίων». Αλλωστε ήταν ο ΣΥΝ που μετά το τέλος των βομβαρδισμών τον Ιούνη του 1999 και στο όνομα του εκδημοκρατισμού της Γιουγκοσλαβίας επέμενε να ενταχθεί αυτή η χώρα στο διαβόητο ιμπεριαλιστικό Σύμφωνο Σταθερότητας στα Βαλκάνια.