Στη μεγάλη συγκέντρωση που διοργάνωσε η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ αντήχησε το κάλεσμα προς τους εργαζόμενους, στα φτωχά λαϊκά στρώματα, για ξεσηκωμό ώστε να αποκρουστεί η προσπάθεια να μπει στο «γύψο» το εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Γύρω στις 8 άρχισαν να καταφτάνουν οι προσυγκεντρώσεις των Κλαδικών και των Εδαφικών Οργανώσεων, με μέλη, φίλους, οπαδούς του ΚΚΕ, εργαζόμενους που θέλησαν να δείξουν την αντίθεσή τους στο κατάπτυστο νομοσχέδιο. Ανθρώπους του μόχθου, που δίνουν καθημερινά την πάλη για το μεροκάματο, που μπαίνουν μπροστά στην αναμέτρηση με την εργοδοσία, που ξέρουν από πρώτο χέρι τι σημαίνει «ταλαιπωρία από μειοψηφίες» στους χώρους δουλειάς: εκεί που μια χούφτα αφεντικά, με τις πλάτες της κυβέρνησης και των αστικών κομμάτων, τσακίζουν δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών, φορτώνουν άλλη μια κρίση στις πλάτες των εργαζομένων. Φτωχοί αυτοαπασχολούμενοι που βλέπουν το όποιο εισόδημά τους να εξανεμίζεται, αφού τους πνίγει η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης. Με τα δικά τους πανό οι φοιτητές από σχολές της Αθήνας, στέλνοντας το μήνυμα ότι οι αγώνες του λαού και της νεολαίας δεν πρόκειται να σταματήσουν, η «οργανωμένη απειθαρχία» θα βάλει στο συρτάρι αυτό το τερατούργημα.

Η συγκέντρωση ήταν η πρώτη απάντηση στον αυταρχισμό της κυβέρνησης, ενώ οι συμμετέχοντες ανανέωσαν το ραντεβού τους για τις κινητοποιήσεις που κλιμακώνονται, με σωματεία και φορείς να μπαίνουν δυναμικά στη μάχη ενάντια στο εκτρωματικό νομοσχέδιο.

Την κεντρική ομιλία στη συγκέντρωση έκανε ο Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Παρεμβάσεις έκαναν οι Δημήτρης Σταθόπουλος, συνταξιούχος εφέτης, και ο Γιώργος Παλιούρας, υποστράτηγος της ΕΛΑΣ ε.α., μέλος της Επιτροπής για τις Ενοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας, της ΚΕ του ΚΚΕ.

Συγκεντρώσεις, πικετοφορίες και μαζικές αγωνιστικές παρεμβάσεις πραγματοποιήθηκαν σε πολλές ακόμα πόλεις όλης της χώρας, με το πρόγραμμα αυτής της δραστηριότητας να συνεχίζεται σήμερα και τις επόμενες μέρες.

Σχολιάζοντας τον ισχυρισμό - «προπέτασμα καπνού» πως τάχα με το νομοσχέδιο «μπαίνει τάξη» στην ταλαιπωρία εξαιτίας των διαδηλώσεων, ο ομιλητής τόνισε πως «ταλαιπωρία στο λαό μας σε εργαζόμενους και επαγγελματίες προκαλούν οι άθλιες και ακριβές αστικές συγκοινωνίες, όπου με ευθύνη του κράτους, ακόμα και σε συνθήκες πανδημίας, ο κόσμος στοιβάζεται καθημερινά σαν τις σαρδέλες, εκτίθεται σε κίνδυνο η δημόσια υγεία.

Ταλαιπωρία για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα είναι η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, της σημερινής και όλων των προηγούμενων, στα Εργασιακά, στο Ασφαλιστικό, στην Υγεία, στην Παιδεία, στο περιβάλλον, ενάντια στην οποία αγωνίζονται συνδικάτα, εργαζόμενοι και άλλοι φορείς του κινήματος. Αυτή η πολιτική ευθύνεται και για την αναδουλειά στα εμπορομάγαζα, για τη φοροληστεία και τις απειλές πλειστηριασμών που αντιμετωπίζουν μικροί επαγγελματίες.

Ταλαιπωρία, δηλαδή, είναι η ίδια η αντιλαϊκή πολιτική, που αυξάνει τα προβλήματα του λαού και τον βγάζει στο δρόμο για να διεκδικήσει το δίκιο του».

Ενώ σημείωσε πως τα περί «ταλαιπωρίας στο κέντρο» ακούγονται ακόμα περισσότερο προσχηματικά, τη στιγμή που η υπομονή χιλιάδων κατοίκων της Αθήνας δοκιμάζεται αυτές τις μέρες από τον λεγόμενο «μεγάλο περίπατο», την αποσπασματική και ασχεδίαστη ανάπλαση του κέντρου της Αθήνας, που αποφάσισε η δημοτική αρχή, για να αναβαθμίσει το «τουριστικό προϊόν» χάριν των μεγαλοξενοδόχων και των μεγαλεμπόρων.

Ο Κ. Παπασταύρου υπογράμμισε πως «το νομοσχέδιο αποτελεί έναν επιπλέον σημαντικό κρίκο στην αλυσίδα μέτρων έντασης της κρατικής τρομοκρατίας, του αυταρχισμού και της καταστολής, που προώθησαν και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις - με τη σημερινή να προχωράει παραπέρα - για να στηρίξουν την επίθεση του κεφαλαίου σε βάρος των εργατικών - λαϊκών αναγκών».

Ενώ αναφερόμενος στα όσα προβλέπει το νομοσχέδιο για τη δημιουργία «Διεύθυνσης Πρόληψης της Βίας» υπογράμμισε πως γίνεται προσπάθεια να τσουβαλιαστούν ο ριζοσπαστισμός και η πολιτική εναντίωσης στο κεφάλαιο με υπαρκτές μορφές βίας (όπως η ενδοοικογενειακή, ενδοσχολική βία κ.λπ.), ενώ «ούτε λόγος βέβαια γίνεται για την εργοδοτική βία και τρομοκρατία, τη βία των απολύσεων, της ανεργίας, αυτή η βία όχι μόνο είναι ανέγγιχτη αλλά περιφρουρείται κιόλας. Αυτός είναι ο πυρήνας του κυβερνητικού νομοσχεδίου».

Σημείωσε ακόμη πως «η νομοθεσία για τον περιορισμό των διαδηλώσεων είναι μια από τις αιχμές στη στρατηγική της ΕΕ ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα και αντίστοιχες προβλέψεις υπάρχουν σε όλες σχεδόν τις χώρες», φέρνοντας παραδείγματα από τους περιορισμούς και τα εμπόδια που μπαίνουν σε μια σειρά από χώρες.

«Βλέπουμε, λοιπόν, οι ανάλογες κατευθύνσεις της ΕΕ που ενσωματώνονται στο ν/σ της κυβέρνησης να "συναντιούνται" με διατάξεις και μέτρα που στη χώρα μας αποτυπώθηκαν σε μετεμφυλιακούς, χουντικούς νόμους και βασιλικά διατάγματα. Τα οποία αν και έμεναν ανενεργά τόσα χρόνια καμιά κυβέρνηση - ούτε αυτές που αυτοχαρακτηρίστηκαν "προοδευτικές" και "αριστερές" - δεν προχώρησε στην κατάργησή τους, σηματοδοτώντας και έτσι τη "συνέχεια" που έχει το αστικό κράτος, ανεξάρτητα από τη μορφή που αυτό παίρνει αστικο-δημοκρατική ή ανοιχτά δικτατορική», σημείωσε ο ομιλητής.

Τόνισε δε πως «με αυτά τα ευρωπαϊκά πρότυπα, καμιά διαφωνία δεν έχει ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, ως κυβέρνηση κινήθηκε μέσα στο "πνεύμα και στο γράμμα" των όσων προβλέπουν όσο ήταν στην κυβέρνηση, φτάνοντας μέχρι το σημείο να απαγορεύσει διαδηλώσεις, όπως έγινε με την επίσκεψη Ομπάμα στην Αθήνα τον Νοέμβρη του 2016, αλλά και σε άλλες ανάλογες περιπτώσεις, με αποφάσεις που ανακοίνωνε η ...τροχαία! Ενώ οι ευρωβουλευτές του δεν εναντιώνονται ούτε καταψηφίζουν τις διάφορες αντιδραστικές δήθεν "αντιτρομοκρατικές" εκθέσεις της ΕΕ».

Ο Κ. Παπασταύρου αναφέρθηκε αναλυτικά στα όσα προβλέπει το νομοσχέδιο, σημειώνοντας, μεταξύ άλλων, πως «επιδιώκει να συκοφαντήσει τους λαϊκούς αγώνες και να θέσει υπό απαγόρευση και περιορισμό κάθε κινητοποίηση, μέσα από διατάξεις - "λάστιχο", που θα τις ερμηνεύουν οι αστυνομικές αρχές και οι άλλοι μηχανισμοί καταστολής. Εχει στόχο να χειραγωγήσει τις συνειδήσεις, ειδικά της νεολαίας, εμφανίζοντας τη συμμετοχή στις κινητοποιήσεις ως κάτι εν δυνάμει "εγκληματικό" και "επικίνδυνο". Στο στόχαστρο βρίσκονται όσοι διαμαρτύρονται, όσοι αγωνίζονται, όσοι διεκδικούν και αντιδρούν απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική».

«Η κυβέρνηση λέει ψέματα ότι με το νομοσχέδιο διασφαλίζει το "δικαίωμα του συνέρχεσθαι"», σημείωσε και τόνισε πως «το ακριβώς αντίθετο επιδιώκει και την ίδια ώρα σκόπιμα προσπαθεί να παραπλανήσει με το "διαδηλωσόμετρο" και να καλλιεργήσει εφησυχασμό, λέγοντας ότι οι αυστηροί περιορισμοί και οι απαγορεύσεις δεν ισχύουν για τις μαζικές κινητοποιήσεις. Η αλήθεια είναι ότι στο στόχαστρο μπαίνουν συνολικά οι διαδηλώσεις και κυρίως οι μαζικές εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις, που αποτελούν στόχο της κρατικής καταστολής απ' όλες διαχρονικά τις κυβερνήσεις».

Τόνισε, άλλωστε, πως το νομοσχέδιο δεν γράφεται σε «λευκή κόλλα», θυμίζοντας όλες τις προηγούμενες απόπειρες να μπουν περιορισμοί στις διαδηλώσεις, όπως και το γεγονός ότι το 2012 «όταν "γεννήθηκε" η ιδέα και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το νομοσχέδιο, το εργατικό - λαϊκό κίνημα έδινε τη μάχη με μαζικές απεργιακές και άλλες διαδηλώσεις».

«Στο στόχαστρο μπαίνει το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Αυτό το κίνημα είναι όμως που τελικά θα ανατρέψει οριστικά και αμετάκλητα τέτοιες αντιδραστικές πρακτικές, τέτοιους αντιλαϊκούς νόμους», σημείωσε.

Ενώ, σχολιάζοντας τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ σημείωσε ότι ως κυβέρνηση «συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση και επέκταση του κατασταλτικού πλαισίου, όσο κι αν προσπαθεί τώρα να "ξεπλυθεί", δηλώνοντας αντίθετος στο νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις», θυμίζοντας, μεταξύ άλλων, την άθλια διάταξη για απαγόρευση των κινητοποιήσεων κατά των πλειστηριασμών που θεσπίστηκε ως ιδιώνυμο αδίκημα, αλλά και τον νόμο για την περιστολή του δικαιώματος στην απεργία, που ψήφισε ως κυβέρνηση, μαζί με τη ΝΔ και άλλα κόμματα, τον οποίο επέκτεινε στη συνέχεια η σημερινή κυβέρνηση, τις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα, την καταστολή απέναντι σε κινητοποιήσεις του εργατικού κινήματος.

Κλείνοντας την ομιλία του, ο Κ. Παπασταύρου τόνισε πως «έχει αποδειχτεί ότι η κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης σε όλα τα μέτωπα πάει χέρι - χέρι με την ένταση της καταστολής, όπως γίνεται και με αυτό το νομοσχέδιο, που προωθείται ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη μια νέα οικονομική κρίση - η δεύτερη μέσα σε λίγα χρόνια - και «ψήνονται» επικίνδυνες ευρωατλαντικές «διευθετήσεις» στα Ελληνοτουρκικά. Το σήμα που εκπέμπουν, επομένως, στον λαό είναι «τα κεφάλια μέσα», για να προχωρήσει ανεμπόδιστα ο σχεδιασμός του κεφαλαίου.

Είναι, όμως, βαθιά γελασμένη και ανιστόρητη η κυβέρνηση αν νομίζει ότι αυτό το τερατούργημα θα εφαρμοστεί στη ζωή και θα νομιμοποιηθεί στη συνείδηση του λαού και της νεολαίας.

Ο λαός με την πάλη του και με την «οργανωμένη απειθαρχία» του δεν θα «συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις». Θα το ακυρώσει στην πράξη, όπως έκανε με τόσους άλλους παρόμοιους νόμους στο παρελθόν.

Ας το πάρουν χαμπάρι: Η φωνή του λαού δεν φιμώνεται, όσα νομοσχέδια κι αν φέρουν!».

«Μεγάλο ποτάμι φουσκωμένο η οργή του λαού. Μόνο οργή προκαλεί η κατάθεση του κατάπτυστου νομοσχεδίου για το στραγγάλισμα των διαδηλώσεων.

Αυτό που έκανε η χούντα των συνταγματαρχών, το φέρνει εξωραϊσμένο η εκλεγμένη κυβέρνηση της ΝΔ.

Μετωπική επίθεση σε όλο το λαό.

Κατασυκοφάντηση των λαϊκών αγώνων και επιβολή κλίματος τρομοκρατίας. Υπερεξουσίες στον κατασταλτικό μηχανισμό.

Απαγορεύσεις και συμμόρφωση ''προς τας υποδείξεις''.

Ποινές και ιδιώνυμο για το λαό.

Τσαλαπάτημα του ίδιου του αστικού τους Συντάγματος.

Αυτό είναι το πλέγμα του αντιδραστικού νομοσχεδίου της κυβέρνησης.

Μιας κυβέρνησης που προωθεί τα πάντα για το κεφάλαιο.

Να φιμώσει το λαό για να περάσει ο οδοστρωτήρας της καταπάτησης όλων των λαϊκών δικαιωμάτων και διεκδικήσεων.

Να αποτελειώσει ό,τι άφησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Από το βήμα αυτό, στην πλατεία Συντάγματος, που ιστορικά συνδέεται με μνήμες αιματηρών αγώνων του λαϊκού κινήματος, επιτρέψτε μου να απευθυνθώ στους συναδέλφους μου αστυνομικούς.

Οταν η κυβέρνηση παίρνει τέτοια αντιδραστικά μέτρα ενάντια στο λαό, να είστε βέβαιοι ότι θα στραφεί και ενάντια στα δικά σας δικαιώματα.

Το φίμωτρο το ετοιμάζει και ενάντια στους ένστολους.

Δεν πρέπει, λοιπόν, σε καμιά περίπτωση να σηκώσετε χέρι ενάντια στο λαό που αγωνίζεται, όσους νόμους και αν ψηφίσουν.

Οι λαϊκοί αγώνες γίνονται για το ψωμί και το δίκιο όλων μας.

Εμείς οι αστυνομικοί και όλοι οι ένστολοι είμαστε παιδιά λαϊκών οικογενειών.

Δεν έχουμε κανένα λόγο να ταυτιστούμε με τη βαρβαρότητα του κεφαλαίου.

Να μη χτυπήσουμε με τα γκλομπς και τα χημικά το λαό για τα κέρδη της πλουτοκρατίας.

Στο πλάι του λαού, πρέπει να διαμαρτυρηθείτε και να αγωνιστείτε και εσείς, για να πάρει πίσω η κυβέρνηση το αντιδραστικό της νομοσχέδιο.

Το λαϊκό κίνημα έχει πάρει τη δική του απόφαση: Να το ακυρώσει στην πράξη».

«Σε αυτό το κατάπτυστο νομοσχέδιο δεν χωράνε βελτιώσεις ούτε διορθώσεις. Η μόνη λύση είναι να αποσυρθεί, εδώ και τώρα, αυτό το αντιδραστικό τερατούργημα. Σε κάθε περίπτωση, στους δρόμους του αγώνα θα κριθεί το δίκιο».

«Σήμερα βρισκόμαστε μάρτυρες κατάθεσης και συζήτησης ενός νομοσχεδίου που μας φέρνει πολλά χρόνια πίσω. Ενός νομοσχεδίου που περιέχει διατάξεις οι οποίες καταφανώς αντιφάσκουν και σε αυτό ακόμα το αστικό Σύνταγμα της χώρας, και ειδικά στο άρθρο 11 αυτού, το οποίο Σύνταγμα είχε εισηγηθεί και ψηφίσει από τον καιρό της μεταπολίτευσης, αρχές του 1975, η κυβέρνηση τότε της ΝΔ.

Με δούρειο ίππο το φάντασμα του κορονοϊού, απ' ό,τι φαίνεται επιχειρείται, ως κατάλληλη ευκαιρία αυτήν ακριβώς τη χρονική περίοδο, να νομοθετηθούν συλλήβδην μια σειρά από αντιδραστικές διατάξεις με σκοπό να κάμψουν το φρόνημα του λαού συνολικά, και ειδικότερα όλων των εργαζόμενων ανθρώπων του μόχθου και της δουλειάς, γιατί αυτό επιβάλλουν οι διεθνείς και ντόπιοι μονοπωλιακοί όμιλοι, έτσι ώστε οι τελευταίοι να μπορούν να εκμεταλλεύονται άκοπα, στο έπακρο, να ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους ανθρώπους, μεταξύ των άλλων της ελληνικής κοινωνίας, αυτούς δηλαδή τους ανθρώπους που με περίσσια περηφάνια στη ζωή εργάζονται σήμερα για να παράξουν τον κάθε λογής και αξίας πλούτο, ο οποίος όμως θα οδεύσει δυστυχώς, ως άβουλο άγημα, στις γιγάντιες, ψυχρότατες τσέπες των παντός είδους μονοπωλιακών οργανισμών.

Οι πολυεθνικές και οι μεγαλοεργοδότες και οι πιστοί σ' αυτούς ΗΠΑ και ΕΕ δεν θέλουν ανθρώπους με θεωρητικές γενικές γνώσεις, με άποψη και ουσία, αλλά θέλουν μόνο ό,τι εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους και κυρίως μεμονωμένα και όχι κοινωνικά άτομα, που να τους κάνουν πολλά τα έτη, ώστε να τους είναι εύκολα εκμεταλλεύσιμοι και όχι άνθρωποι με κύρος, ουσία, συγκρότηση, άποψη, ώριμη σκέψη, και ασφαλώς να μην τολμούν να προβάλλουν ούτε ίχνος διεκδίκησης. Γιατί έτσι, απρόσκοπτα μπορούν να τους αρπάζουν ό,τι παράγουν. Αυτό είναι στο DNA των μεγαλοεργοδοτών. Προσοχή! Δεν πρέπει να έχουμε καμιά αυταπάτη πάνω σ' αυτά.

Απαιτείται να μπει επιτέλους καλά στο μυαλό μας και να μας γίνουν συνείδηση τα εξής:

-- Την εποχή της κρίσης του ψυχρότατου συστήματος που περάσαμε, από το 2009 έως το 2018, οι μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρείες στον κόσμο πλούτισαν τόσο όσο ποτέ, στον μικρό αυτό χρόνο τον προηγούμενο αιώνα, αυτό είναι γεγονός.

-- Ούτε καν εκατό άτομα (λιγότερα δηλαδή από εκατό άτομα) δισεκατομμυριούχοι κατέχουν σχεδόν τον μισό πλούτο της Γης.

-- Το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει περίπου πάνω από το 97% του παγκόσμιου πλούτου, ενώ εξάλλου 3.000.000.000 άνθρωποι σε ολόκληρη την παγκόσμια κοινότητα ζουν σχεδόν σε κατάσταση μόνιμης πείνας (και εγώ έχω παράδειγμα την Ινδία, όπου είχα επισκεφθεί πριν από 9 χρόνια, εκεί να δείτε τι γίνεται).

-- Αρα: Οταν λένε ότι έχουμε οικονομική άνοδο σε μια χώρα στο σύστημα που ζούμε, τα όποια αυτά οφέλη πηγαίνουν απευθείας στους πλουτοκράτορες εργοδότες. Περαιτέρω,

-- Την ώρα αυτή που προωθείται το αντιλαϊκό αυτό νομοσχέδιο για ψήφιση, χιλιάδες άνθρωποι και στη μαρτυρική αυτή χώρα μας του μόχθου διολισθαίνουν στην απόλυτη φτώχεια. Και ρωτώ: Πώς είναι δυνατόν να μην αντισταθεί εδώ και τώρα κανείς, ώστε να ανατραπεί πλήρως η γενικότερη αντιλαϊκή αυτή κατάσταση;

Ολοκληρώνοντας ο Δ. Σταθόπουλος διάβασε το εξής ποίημα που έχει γράψει:

Λοιμός, στο καθαρτήριο των ψυχών μας

τρέχει η μέρα, άδοξη στις προσδοκίες μας

κουρέλι ν' αποθέσει στις καρδιές μας

το ένδοξο κερί της λιτανείας μας

- ντάλα χειμώνα στις καρδιές μας -

άστοργα στον κλοιό της μοναξιάς μάς κλείνει.

Μικροχαρές, ματιές ερώτων

κυκλικά αναδεύουν στη βαρύτητα του εαυτού μας

χωρίς στάση ανάπαυσης, κοινωνική.

Θέλουν τα όνειρά μας να παγώσουν

στο αιώνιο τέμπο της Ανταρκτικής

χωρίς ελπίδα.

Ζητούν, τα βήματά μας να στεκιώσουν,

αιφνίδια, στης φτώχειας την παγίδα!

Ποθούν, μαντάτα ώριμων καιρών να ξεχαστούνε

κι όσα γενναία έρχονται, ν' απαλειφθούνε.

Του λοιμού όμως τα σύνδρομα, θανατερά ιππεύουν

και με δούρειο ίππο τη σιωπή μας, χωρίς εμπόδια, σημαδεύουν

τα έγκλειστά μας κοινωνικά διέξοδα και μη

με τα μαρτυρολόγια και την αναμονή!

Γι' αυτό, χωρίς σιωπή, ας μπούμε

διεκδικώντας,

κοινωνικό χωρόχρονο, απ' το μερτικό της γης,

συναισθημάτων κι αγαθών, στους στιβαρούς μας ώμους.

Μπορούμε, ακούστε, με λαλιές βαρύτητας

και ήθους,

κοινωνικές, για ίσα μεράδια ζεστού μόχθου

ίσες βραγιές αξίας αγάπης κι αγαθών

να δράξουμε!