Με «πανηγύρια» υποδέχτηκαν χτες τα αστικά επιτελεία στην Ελλάδα την είδηση για το νομοσχέδιο «για την Εταιρική Σχέση Ασφάλειας και Ενέργειας στην Ανατολική Μεσόγειο του 2019», που κατέθεσαν στην αμερικανική Γερουσία οι Αμερικανοί γερουσιαστές Μπ. Μενέντεζ και Μ. Ρούμπιο.

Από την κυβέρνηση έως τη ΝΔ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, όλοι παρουσίασαν την εξέλιξη αυτή στο φόντο της παραπέρα επιδείνωσης των σχέσεων Τουρκίας - ΗΠΑ και των πρόσφατων ανακαλύψεων κοιτασμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο, ως «χρυσή ευκαιρία» για την «αναβάθμιση» τάχα της χώρας, σημειώνοντας ότι η κυβέρνηση πρέπει να την αδράξει με αποφασιστικότητα και με μοναδικό «αστερίσκο» το ποια θα είναι η αντίδραση της Τουρκίας.

Πρόκειται για επικίνδυνη προπαγάνδα, που πρέπει «να φάει πόρτα» από τον λαό μας και που κρύβει σκόπιμα το τι σηματοδοτεί η ανάδειξη της χώρας σε «μεντεσέ» των σχεδίων των ΗΠΑ στην περιοχή.

Καμία «ευκαιρία» δεν αποτελεί για τον λαό η προσπάθεια η κυβέρνηση να παίξει το ρόλο «διαύλου» για τον αμερικανικό σχεδιασμό απέναντι στην Τουρκία. Είτε με «έντιμους» συμβιβασμούς που θα θίγουν με μαθηματική ακρίβεια τα κυριαρχικά δικαιώματα, για την παραμονή της Τουρκίας στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο, είτε ως «αιχμή του δόρατος» σε ενδεχόμενο παραπέρα κλιμάκωσης των σχέσεων ΗΠΑ - Τουρκίας, όπως π.χ. στην περίπτωση κυρώσεων που προτείνει το νομοσχέδιο αν τελικά η Τουρκιά προμηθευτεί τους ρωσικούς «S-400», ο λαός μας και συνολικά οι λαοί της περιοχής βρίσκονται απέναντι σε μεγάλους κινδύνους.

«Ευκαιρία» αποτελεί για την αστική τάξη και την «αναβάθμισή» της στην περιοχή μέσα από την αναβάθμισή της στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, για τους επιχειρηματικούς ομίλους που «φιλοδοξούν» για μεγαλύτερο κομμάτι από τη μοιρασιά της λείας της Ενέργειας και των Μεταφορών στην περιοχή, κι ενώ οι σχέσεις συνεργασίας συνυπάρχουν με τις σχέσεις ανταγωνισμού με την τουρκική αστική τάξη.

Εξάλλου, μόνο ως «κρύο αστείο» ακούγονται τα περί «καταγραφής των τουρκικών παραβιάσεων στο Αιγαίο» και «σεβασμού του διεθνούς δικαίου και των σχέσεων καλής γειτονίας», τα οποία υποτίθεται θα εξετάζει το Κογκρέσο, τη στιγμή που ΗΠΑ και ΝΑΤΟ όλα τα προηγούμενα χρόνια δεν αναγνωρίζουν σύνορα στο Αιγαίο και μιλάνε για «διμερείς διαφορές» σε ό,τι αφορά τα Ελληνοτουρκικά, δίνοντας «αέρα στα πανιά» στις πάγιες διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης. Αλλά και την ώρα που στο τραπέζι των ΑμερικανοΝΑΤΟικών βρίσκονται σχέδια συνεκμετάλλευσης, με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, κατά την πρόσφατη συνάντηση Τσίπρα - Ερντογάν, όσο και των υπουργών Εξωτερικών των δύο χωρών, να αναγνωρίζει δικαιώματα της Τουρκίας σε Ανατολική Μεσόγειο και Αιγαίο. Εξάλλου, αν έχουν απορίες για τις παραβιάσεις, ας ρωτήσουν τα κοινά τους ΝΑΤΟικά στρατηγεία και ας μη μας δουλεύουν...

Καμία «ευκαιρία» δεν αποτελεί για τον λαό μας η προτροπή που καταγράφεται στο νομοσχέδιο οι ΗΠΑ «να συνεχίσουν να έχουν ισχυρή στρατιωτική παρουσία στη Σούδα», όπως βέβαια και σε όλη την υπόλοιπη χώρα, που η κυβέρνηση έχει μετατρέψει σε δολοφονικό ορμητήριο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην περιοχή και αντίστοιχα σε στόχο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

«Ευκαιρία» ακόμα μεγαλύτερων κινδύνων αποτελούν και τα σχέδια για παραπέρα στρατιωτικοποίηση της Κύπρου, με την άρση του αμερικανικού εμπάργκο όπλων, τις προτάσεις για την «κατάρτιση» των Ενόπλων Δυνάμεών της, συνολικά για τη στενότερη στρατιωτική «συνεργασία» ΗΠΑ - Κύπρου, για τη ΝΑΤΟποίησή της, τα σχέδια για ΝΑΤΟικές «εγγυήσεις» στις διχοτομικές λύσεις που δρομολογούνται στο Κυπριακό.

«Ευκαιρία» αποτελούν για τους ενεργειακούς κολοσσούς των ΗΠΑ και τα υπόλοιπα «βουβάλια» που τσακώνονται πάνω από τον φυσικό πλούτο της Ανατολικής Μεσογείου, για να πιάσουν θέσεις και πόστα, για να μπουν «σφήνα» στο ρωσικό «μονοπώλιο» της προμήθειας της ΕΕ με φυσικό αέριο, όπως άλλωστε είναι και ο διακηρυγμένος στόχος τους.

Γι' αυτούς αποτελούν «ευκαιρία» τα όσα προβλέπει το νομοσχέδιο για την άμεση εμπλοκή των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο, μεταξύ άλλων και με την παραπέρα ενίσχυση του τριμερούς σχήματος Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, «με στόχο τη διευκόλυνση της συνεργασίας στην Ενέργεια και την Ασφάλεια».

Από την εξέλιξη αυτή οι λαοί το μόνο που έχουν να «ελπίζουν» είναι ενεργειακή φτώχεια και πολύ μεγάλους κινδύνους, όπως δείχνουν και η τεράστια συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων αλλά και συνολικά η κατάσταση στην περιοχή, από τη Συρία έως τη Λιβύη, εκεί όπου οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για τη μοιρασιά του ενεργειακού πλούτου και των σφαιρών επιρροής δεν έχουν αφήσει «πέτρα πάνω στην πέτρα».

Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα απέναντι σε όλα αυτά έχουν όντως μια ευκαιρία: Να αξιοποιήσουν και τις επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις για να δώσουν απάντηση στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και την ολοένα και βαθύτερη εμπλοκή της χώρας σε αυτά, τη μετατροπή της σε «μεντεσέ» των αμερικανικών σχεδίων που μυρίζουν μπαρούτι. Να ενισχύσουν αποφασιστικά το ΚΚΕ, που μπαίνει μπροστά για να οργανωθεί η πάλη του λαού απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, την πολιτική του κεφαλαίου, για να δυναμώσει η αλληλεγγύη με τους γείτονες λαούς. Που προβάλλει τη διέξοδο για τον λαό από το επικίνδυνο αυτό κουβάρι, την αποδέσμευση από όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς με την εξουσία και την οικονομία στα χέρια του λαού.