• Ομοσπονδίες - Εργατικά Κέντρα - Σωματεία: Κλιμακώνουν τη μάχη απέναντι στη συνδικαλιστική μαφία, εντείνουν τον αγώνα για την οργάνωση των εργαζομένων
• Πολιτική ΕΕ - κυβερνήσεων για την ανεργία: «Αναδιοργανώσεις» στα πρότυπα των «προωθημένων» αντεργατικών πρακτικών - Χαρακτηριστικές πλευρές από την εφαρμογή τους στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της ΕΕ
• Ειδική Αγωγή: Μπροστά στη σημερινή κινητοποίηση, ο «Ριζοσπάστης» συζητά με εργαζόμενους στην Ειδική Αγωγή και γονείς που βιώνουν στο πετσί τους τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης

Με προσπάθεια αποκλεισμού των ταξικών συνδικαλιστικών οργανώσεων και των εκπροσώπων τους μπαίνει στην επόμενη φάση η προσπάθεια της συνδικαλιστικής μαφίας στη ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΣΥΡΙΖΑ/ομάδα Βασιλόπουλου) να πετύχει ό,τι απέτυχε να κάνει σε Καλαμάτα και Ρόδο, να στήσει δηλαδή ένα «συνέδριο» - παρωδία, με νομιμοποίηση της ωμής εργοδοτικής παρέμβασης στα συνδικάτα και των οργίων νοθείας που έχουν οργανώσει οι εργατοπατέρες.

Η έκπτωτη ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ αποφάσισε να προσφύγει σήμερα στα δικαστήρια για τον διορισμό προσωρινής διοίκησης, με το σχετικό αίτημα να κατατίθεται από διοικήσεις δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων που ελέγχει. Οπως επιβεβαιώθηκε ωστόσο από χτεσινές συνεδριάσεις τέτοιων οργανώσεων, η συνδικαλιστική μαφία όχι μόνο δεν παραιτείται από τους «αντιπροσώπους» - μαϊμού και τις άθλιες μεθοδεύσεις της, αλλά προκειμένου να τις προωθήσει επιχειρεί να αποκλείσει από την προσωρινή διοίκηση τις δυνάμεις της ΔΑΣ, τις δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ!

«Μπροστάρηδες» στη μεθόδευση αυτή μπήκαν οι πλειοψηφίες στις διοικήσεις της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Μετάλλου, του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης και του Εργατικού Κέντρου Βόλου, οι οποίες αποφάσισαν στο αίτημα που θα υποβάλουν για διορισμό προσωρινής διοίκησης στη ΓΣΕΕ να ζητούν τον αποκλεισμό των εκπροσώπων της ΔΑΣ!

Δεν πρόκειται βέβαια για έκπληξη, καθώς και στις τρεις αυτές οργανώσεις οι εργατοπατέρες έχουν ήδη αποκλείσει από το προεδρείο τις δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, παρότι και στις τρεις οι εργαζόμενοι έχουν εμπιστευτεί στις ταξικές δυνάμεις τη δεύτερη θέση στις αρχαιρεσίες!

Αντίστοιχη απόφαση πήρε και η πλειοψηφία της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Ελευσίνας.

Στην Θεσσαλονίκη, απέναντι σ' αυτές τις μεθοδεύσεις, οι οποίες είχαν γνωστοποιηθεί από πριν, πρόεδροι και μέλη ΔΣ ταξικών σωματείων, εκλεγμένοι σε μια σειρά ακόμα σωματεία, πραγματοποίησαν χτες το απόγευμα διαμαρτυρία έξω από το Εργατικό Κέντρο, φωνάζοντας συνθήματα όπως «Συνέδριο θα γίνει και θα 'ναι εργατών, όχι των νόθων και των εργοδοτών», «Τσαραμπουλίδη εργατοπατέρα, οι εργάτες θα είναι στο δρόμο κάθε μέρα».

Λίγο πριν την έναρξη της συνεδρίασης της διοίκησης του ΕΚΘ, η συνδικαλιστική μαφία προσπάθησε να στήσει άλλη μια προβοκάτσια, διαδίδοντας με δελτίο Τύπου ότι υπάρχει «Ενταση στο ΕΚΘ», επειδή τάχα «150 άτομα, μέλη του ΠΑΜΕ, βρίσκονται στο χώρο του ΕΚΘ θέλοντας να εμποδίσουν τη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου». Οταν ξεκίνησε η συνεδρίαση και ο πρόεδρος του ΕΚΘ κατέθεσε την απαράδεκτη πρόταση για την προσωρινή διοίκηση, οι ταξικές δυνάμεις που ήταν συγκεντρωμένες έξω άρχισαν να προσέρχονται στο χώρο της συνεδρίασης, φωνάζοντας συνθήματα και ξεκαθαρίζοντας ότι θα συνεχίσουν να δίνουν τη μάχη μέχρι τέλους, μέχρι να πετάξουν έξω τους νόθους και τους εργοδότες από το συνδικαλιστικό κίνημα. Στη συνέχεια οι ταξικές δυνάμεις αποχώρησαν και η συνδικαλιστική μαφία ολοκλήρωσε τη συνεδρίαση - ντροπή, λαμβάνοντας την προαναφερθείσα προκλητική απόφαση.

...και του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού Αττικής

Στην κατεύθυνση αυτή, Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες και Σωματεία καλούν σε σύσκεψη το Σάββατο 13/4, στις 11 π.μ., στο χώρο του αμφιθεάτρου της ΓΣΕΕ, τονίζοντας στο κάλεσμά τους: «Ο αγώνας συνεχίζεται ακόμα πιο αποφασιστικά, με μεγαλύτερη ορμή στις νέες απαιτήσεις που βγαίνουν στο προσκήνιο». Η σύσκεψη οργανώνεται με τα εξής θέματα: Δυναμώνουμε τον αγώνα για «Σωματεία εργατών, όχι των εργοδοτών». Οργάνωση για τον ταξικό εορτασμό και τις εκδηλώσεις της Πρωτομαγιάς.

Αντίστοιχη σύσκεψη σωματείων οργανώνει αύριο, Παρασκευή, η Γραμματεία Θεσσαλονίκης του ΠΑΜΕ, στις 7.30 μ.μ. στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης.

Την ενημέρωση για τις εξελίξεις στη ΓΣΕΕ με την οργάνωση της πρωτομαγιάτικης απεργίας συνδύασε στη σύσκεψη που συγκάλεσε χτες το Συνδικάτο Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής, με τη συμμετοχή εκπροσώπων επιχειρησιακών σωματείων.

Από τις χτεσινές συνδικαλιστικές συσκέψεις του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας...

Ο πρόεδρος του κλαδικού Συνδικάτου υπογράμμισε την ανάγκη να δυναμώσει ο αγώνας για ζωντανά και μαχητικά συνδικάτα, που θα ενώνουν τους εργαζόμενους. Ξεκαθάρισε πως στόχος των πρωτοβουλιών πλατιάς συζήτησης είναι να δώσουν ώθηση σε νέες εγγραφές, σε συμμετοχή στη δράση των σωματείων, στην οργάνωση παρεμβάσεων με βάση τα προβλήματα σε κάθε χώρο δουλειάς.

Στη σύσκεψη πάρθηκε απόφαση για προκήρυξη 24ωρης απεργίας την 1η Μάη από το κλαδικό Συνδικάτο. «Μπροστά μας έχουμε την απεργία», τόνισε ο Γ. Στεφανάκης και κάλεσε όλα τα σωματεία να βγάλουν ανακοινώσεις και να αποφασίσουν πρωτοβουλίες για την προετοιμασία της.

Τις πρωτοβουλίες που σχεδιάζουν μετέφεραν με τις τοποθετήσεις τους στη σύσκεψη εργαζόμενοι που πήραν το λόγο, ενώ δήλωσαν «παρών» στο κάλεσμα για τη σύσκεψη συνδικαλιστικών οργανώσεων το Σάββατο στο αμφιθέατρο της ΓΣΕΕ.

Τα όσα εκτυλίχθηκαν στη Ρόδο βρέθηκαν στο επίκεντρο της σύσκεψης που οργάνωσε με τα παραρτήματά του, επίσης χτες, το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας.

«Ο αγώνας θα έχει συνέχεια», υπογράμμισε ο πρόεδρος του Συνδικάτου, Γιάννης Αναγνώστου. Οπως εξήγησε, σημασία έχει να γίνεται κατανοητό στους εργαζόμενους το γεγονός ότι στο συνδικαλιστικό κίνημα υπάρχουν και δρουν δύο διαφορετικές γραμμές, η γραμμή της ταξικής συνεργασίας και η γραμμή της ταξικής σύγκρουσης.

Ανατρέχοντας στη δράση των προηγούμενων ετών, υπενθύμισε πως οι εργατοπατέρες έλαμψαν διά της απουσίας τους από όλες τις κινητοποιήσεις, ενώ έδωσαν τα ρέστα τους επαναλαμβάνοντας πως «η απεργία έχει φάει τα ψωμιά της» και οι αγώνες «δεν φέρνουν αποτελέσματα».

«Χωρίς οργάνωση της πάλης και σύγκρουση δεν είναι δυνατόν να αλλάξει η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα», σημείωσε ο Γ. Αναγνώστου και υπογράμμισε πως η σκυτάλη τώρα βρίσκεται στους χώρους δουλειάς. «Τους συσχετισμούς και την ανασύνταξη θα τα δούμε στους δρόμους», επισήμανε, φέρνοντας στο επίκεντρο της προσοχής τη συμμετοχή των εργαζομένων στη ζωή και τη δράση των συνδικάτων. Κάλεσε, τέλος, στη σύσκεψη που οργανώνεται το Σάββατο, στο αμφιθέατρο της ΓΣΕΕ, και το αμέσως επόμενο διάστημα στην προετοιμασία της απεργίας της 1ης Μάη.

Την πείρα από τη συζήτηση σε γιαπιά και εργοτάξια μετέφεραν οικοδόμοι από το βήμα της σύσκεψης. Οπως τόνισαν, η ευθύνη του Συνδικάτου είναι να εξηγήσει στους εργαζόμενους που βλέπουν πως «κάτι γίνεται» ποιο είναι το περιεχόμενο της μάχης που δίνεται, να τους καλέσει να πάρουν οι ίδιοι θέση σε αυτόν. Η προτροπή να συνεχίσουμε, όπως σημείωσαν, δεν αρκεί αλλά πρέπει να μετατραπεί σε οργάνωση και συμμετοχή ενάντια στην αντεργατική επίθεση, στην εργοδοσία και τα τσιράκια της στο συνδικαλιστικό κίνημα.

• Το Σωματείο Εργαζομένων Χρηματοπιστωτικών και Συναφών Επιχειρήσεων Αττικής οργανώνει σύσκεψη αύριο Παρασκευή, στις 5 μ.μ., στα γραφεία του (πλ. Μητροπόλεως 10).
• Ο Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας καλεί σε Γενική Συνέλευση το Σάββατο 13/4, στις 10 π.μ., στο ΕΚΑ (3ος όροφος).

Associated Press

Συνθήκες «αιχμαλωσίας» αντιμετωπίζουν οι άνεργοι στη Γερμανία

Η βαρβαρότητα που αντιμετωπίζουν οι άνεργοι στην ΕΕ και τις πιο ανεπτυγμένες χώρες της είναι διαφωτιστική για τους στόχους των ελληνικών κυβερνήσεων. Με λίγα λόγια, η μετατροπή του ΟΑΕΔ σε μια «σύγχρονη ευρωπαϊκή κοινωνική Υπηρεσία Απασχόλησης» γίνεται στα ...ευρωπαϊκά πρότυπα της αιχμαλωσίας στη φτώχεια, των επιδομάτων που κινούνται στα επίσημα όριά της και κάτω από αυτά, του ασφυκτικού ελέγχου που ισοπεδώνει την προσωπικότητα των ανέργων, της μετατροπής τους σε εργατικό δυναμικό χωρίς δικαιώματα.

Πλευρές της «προνοιακής» πολιτικής που ισοπεδώνει τους ανέργους, παρουσιάζονται παρακάτω, αντλώντας από το πλούσιο υλικό εκτενέστερων ρεπορτάζ που έχει δημοσιεύσει στο παρελθόν στις σελίδες του ο «Ριζοσπάστης».

Στη Γερμανία το επίδομα ανεργίας και τα προνοιακά επιδόματα «Hartz IV» (Χαρτζ 4), τα οποία ξεκίνησαν να εφαρμόζονται την περίοδο 2003 - 2005 από τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση Σρέντερ (SPD), ισοδυναμούν με την επιβολή του πιο ασφυκτικού ελέγχου του κράτους πάνω στους ανέργους και τους πάμφτωχους που τα λαμβάνουν.

Ανεργοι διαμαρτύρονται για τις κυρώσεις και τις διακοπές επιδομάτων από τα Κέντρα Απασχόλησης στη Βρετανία

Η κατάσταση γίνεται χειρότερη για τους μακροχρόνια ανέργους, δηλαδή για όσους μετά τον ένα χρόνο του επιδόματος ανεργίας δεν έχουν καταφέρει να βρουν δουλειά. Αυτοί κατευθύνονται στα επιδόματα «Χαρτζ 4», τα οποία υπολείπονται ακόμα και από το επίσημο όριο της φτώχειας, ενώ συνοδεύονται από ένα καθεστώς πραγματικής «ομηρίας» από το κράτος, που ελέγχει κάθε πλευρά της ζωής των δικαιούχων, με σκοπό να εντοπίσει πιθανές «παραβιάσεις» των όρων χορήγησης των επιδομάτων και να επιβάλει τις ανάλογες κυρώσεις.

Προϋπόθεση για τη χορήγηση του «Χαρτζ 4» είναι ο άνεργος να μην έχει περιουσιακά στοιχεία. Για τους μετανάστες η προϋπόθεση αφορά τυχόν περιουσιακά στοιχεία όχι μόνο στη Γερμανία αλλά και στη χώρα καταγωγής τους. Αν υπάρχουν περιουσιακά στοιχεία, όπως ένα σπίτι, ένα οικόπεδο, ακόμα και ένα αυτοκίνητο αξίας πάνω από 7.000 ευρώ, οι υποψήφιοι «δικαιούχοι» πρέπει πρώτα να τα πουλήσουν, ενώ είναι υποχρεωμένοι να εξαντλήσουν τυχόν οικονομίες τους, όπως καταθέσεις σε τραπεζικό λογαριασμό της τάξης των 1.500 ευρώ, προτού πάρουν το επίδομα.

Στην περίπτωση των παντρεμένων ή ζευγαριών που συζούν, το εισόδημα του συντρόφου υπολογίζεται στο τελικό ποσό του επιδόματος. Το κράτος έχει το δικαίωμα να διενεργεί ελέγχους στο σπίτι των ανέργων, «ερευνώντας» μεταξύ άλλων και για τυχόν συγκατοικήσεις που δεν έχουν δηλώσει οι δικαιούχοι, ενώ η άρνηση των αιφνιδιαστικών αυτών «επισκέψεων» μπορεί να επιφέρει τη μείωση ή και πλήρη κατάργηση του επιδόματος.

Ασφαλώς, οι επιδοτούμενοι με «Χαρτζ 4» είναι υποχρεωμένοι να δέχονται κάθε δουλειά που προσφέρει η Υπηρεσία Ανέργων και συνήθως αποτελούν μια δεξαμενή πάμφθηνων εργατικών χεριών.

Οι συνθήκες ασφυκτικού ελέγχου και πίεσης, το πλαίσιο εξευτελισμού και του κοινωνικού «ρατσισμού» οδηγούν τουλάχιστον 1 στους 3 δικαιούχους των σχετικών επιδομάτων να παραιτούνται από αυτό το δικαίωμά τους, ενώ υπολογίζεται ότι το 34-44% των δυνητικών δικαιούχων δεν υποβάλλουν καν αίτηση.

Υπό τη διαρκή «καταδίωξη» των Κέντρων Απασχόλησης (Job Centre Plus), με καθημερινές απειλές και κυρώσεις διακοπής του επιδόματος, βρίσκονται οι άνεργοι και στη Βρετανία.

Οι εκάστοτε κυβερνήσεις, τόσο των Εργατικών όσο και των Συντηρητικών, αφήνουν με το νομικό πλαίσιο που διαμορφώνουν ελεύθερο το πεδίο όχι μόνο στην αρμόδια υπηρεσία αλλά και στον κάθε υπάλληλο που αναλαμβάνει τον άνεργο, να αξιοποιεί μια σειρά μέσα για να «κόβει» όσο το δυνατόν περισσότερους δικαιούχους του επιδόματος.

Δικαιούχοι του επιδόματος ανεργίας - ή καλύτερα του επιδόματος ευρέσεως εργασίας (Jobseeker's Allowance) όπως ονομάζεται - είναι όσοι δεν εργάζονται ή απασχολούνται για λιγότερο από 16 ώρες τη βδομάδα. Το δικαίωμα του ατόμου στην παροχή λήγει μόλις το εισόδημά του φτάσει τις 78 λίρες τη βδομάδα, ποσό που απέχει πάρα πολύ από το πραγματικό κόστος της ζωής.

Οι δικαιούχοι πρέπει να εμφανίζονται στα ραντεβού με την υπηρεσία κάθε 7 ή 14 μέρες και να αποδεικνύουν ότι έχουν περάσει 35 ώρες ψάχνοντας για δουλειά μέχρι την επόμενη συνάντηση, ενώ η απόφαση για το αν ο άνεργος έψαξε «αρκετά» λαμβάνεται από τον εκάστοτε υπάλληλο.

Μια ακόμα υποχρέωση του ανέργου είναι να δίνει τον τραπεζικό του λογαριασμό. Σε περίπτωση που αρνηθεί, το επίδομά του «κόβεται» μέχρι να εκδοθεί δικαστική απόφαση που επιτρέπει στην υπηρεσία να τον ελέγξει.

Οι έλεγχοι δεν περιορίζονται στους τραπεζικούς λογαριασμούς, αλλά επεκτείνονται και στον τόπο κατοικίας των ανέργων. Εκεί οι αιφνιδιαστικές «επισκέψεις» έχουν στόχο να ελέγξουν αν ο δικαιούχος έχει αποκρύψει ότι έχει σύντροφο, με τον οποίο μένουν μαζί, καθώς κάτι τέτοιο ισοδυναμεί με απόκρυψη εισοδήματος.

Σε περίπτωση «κυρώσεων» τα επιδόματα κόβονται για 4 βδομάδες, αλλά μπορεί να κοπούν και για 3 μήνες ή και έναν χρόνο, στερώντας τον άνεργο και την οικογένειά του από το μόνο εισόδημα που έχουν για να επιβιώσουν.

Οι άνεργοι καλούνται να δουλέψουν σε όποια δουλειά τους προσφερθεί, αρκεί να μπορούν να την κάνουν με βάση τις δεξιότητες που διαθέτουν, ενώ οι πιο εξειδικευμένοι έχουν περιθώριο 6 μόνο μηνών να βρουν δουλειά στο αντικείμενό τους. Πολλές φορές άνεργοι και χαμηλόμισθοι καλούνται να δουλέψουν εθελοντικά, για να αποδείξουν στον υπάλληλο του Κέντρου Απασχόλησης ότι προσπαθούν να βρουν δουλειά. Ωφελημένοι από το καθεστώς αυτό είναι οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, οι «φιλανθρωπικές» οργανώσεις και οι διάφορες ΜΚΟ που χρησιμοποιούν τους δικαιούχους επιδομάτων ως τσάμπα εργατικό δυναμικό.

Τη στιγμή που η ανεργία, παρά τους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης και τις αλχημείες της επίσημης στατιστικής, παραμένει σε υψηλά επίπεδα, οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι είναι ουσιαστικά απροστάτευτοι. Το ύψος του επιδόματος και η διάρκεια καταβολής του δεν καλύπτουν τις ανάγκες αξιοπρεπούς διαβίωσης του ανέργου και της οικογένειάς του. Τα «προγράμματα απασχόλησης» περιλαμβάνουν κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας με ημερομηνία λήξης για τους «ωφελούμενους», προσφέροντας πάμφθηνη εργατική δύναμη και άλλα «κίνητρα» στις επιχειρήσεις, αλλά και αυξανόμενες «δεσμεύσεις» των εγγεγραμμένων ανέργων στα μητρώα του Οργανισμού. Τα παραπάνω αποτελούν τις βασικές όψεις του «προσώπου» της αντιλαϊκής πολιτικής που αντικρίζουν οι άνεργοι. Ενός «προσώπου» που γίνεται όλο και πιο αποκρουστικό, με τις προωθούμενες «αναδιοργανώσεις» στα πρότυπα των πιο «προωθημένων» αντεργατικών πρακτικών στις ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες της ΕΕ.

Η προστασία των ανέργων, η επιδότησή τους, η οποία μάλιστα δεν ήταν ποτέ επαρκής και αφορά μόνο ένα μικρό ποσοστό τους, μπαίνει στο στόχαστρο, δαιμονοποιείται ως «γραφειοκρατική επιδοματική πολιτική», απέναντι στην οποία προτάσσονται οι «ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης», η ακόμα μεγαλύτερη και άμεση προσαρμογή του ΟΑΕΔ στις εκάστοτε ανάγκες του κεφαλαίου.

Το πρόγραμμα του «επαναπροσδιορισμού του επιχειρησιακού μοντέλου» του ΟΑΕΔ ξεκίνησε το 2012, ως ένα έργο που υλοποιούνταν σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τις δημόσιες υπηρεσίες απασχόλησης μιας σειράς χωρών της ΕΕ.

Η υλοποίηση του συγκεκριμένου προγράμματος συμπεριλήφθηκε στις «μνημονιακές υποχρεώσεις» του 3ου μνημονίου.

Στο πλαίσιο των «διαρθρωτικών πολιτικών για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης», η αναδιοργάνωση του ΟΑΕΔ είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της ενίσχυσης της ικανότητας της κυβέρνησης και του υπουργείου Εργασίας «να πραγματοποιεί μεταρρυθμίσεις της κοινωνικής πρόνοιας και ενεργητικές πολιτικές αγοράς εργασίας».

Στο πλαίσιο αυτό, ο ΟΑΕΔ έχει στόχο να γενικευτεί η εφαρμογή της μεθοδολογίας για την καταγραφή του προφίλ, η τμηματοποίηση και κατηγοριοποίηση των ανέργων (profiling), την οποία ήδη εφαρμόζει πιλοτικά.

Πρόκειται για μεθοδολογία που κατατάσσει τους ανέργους σε κατηγορίες με βάση τα ατομικά τους χαρακτηριστικά. Σε κάθε κατηγορία «θα αντιστοιχεί ένα συγκεκριμένο μενού υπηρεσιών», διαφοροποιημένο «ως προς το είδος και την ένταση των παρεχόμενων υπηρεσιών και ως προς τα προγράμματα ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης».

Το «νέο μοντέλο» προβλέπει τη συνεργασία του ανέργου με τον «εργασιακό σύμβουλο» για την κατάρτιση «Ατομικού Σχεδίου Δράσης». Το «Σχέδιο» μπορεί να περιλαμβάνει τη συμμετοχή σε προγράμματα συμβουλευτικής, κατάρτισης, «απόκτησης εργασιακής εμπειρίας», ενώ «επικαιροποιείται» στην περίπτωση που παρέλθουν 18 μήνες χωρίς ο άνεργος να βρει δουλειά.

Με κριτήριο την αποτελεσματικότερη ανταπόκριση στις ανάγκες των επιχειρήσεων, κυβέρνηση και ΟΑΕΔ επανεξετάζουν την υλοποίηση των «ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης» (ΕΠΑ), με στόχο να διαμορφώσουν «ένα "ανοικτό πλαίσιο", σύμφωνα με τις προσεγγίσεις πολιτικής της ΕΕ, που παρέχει σταθερά επιλογές στους ανέργους ανάλογα με το προφίλ και τις ανάγκες τους». Μάλιστα, το «Στρατηγικό Πλαίσιο για τον Ανασχεδιασμό των Ενεργητικών Πολιτικών Απασχόλησης» του υπουργείου Εργασίας ξεκαθαρίζει πως «αν χρειαστεί θα ενισχυθεί η γεωγραφική τους κινητικότητα (σ.σ. των ανέργων) σε διαφορετικό τόπο - Περιφέρεια από τον τόπο κατοικίας τους, μέσω και της καταβολής επιδόματος μετεγκατάστασης για τη συμμετοχή τους σε διαθέσιμη ενεργητική πολιτική απασχόλησης».

Το εργασιακό τοπίο που διαμορφώνουν για τους ανέργους κυβερνήσεις και ΕΕ είναι γνωστό και αποτυπωμένο στα προγράμματα που ήδη εφαρμόζονται: Οι χιλιάδες άνεργοι που δουλεύουν προσωρινά μέσα από αυτά αμείβονται στα όρια του βασικού μισθού, μένουν συχνά απλήρωτοι, εκτίθενται σε επαγγελματικούς κινδύνους χωρίς μέτρα για την ασφάλεια και την προστασία της υγείας τους, ενώ μετά από το ολιγόμηνο «διάλειμμα» επιστρέφουν στις ουρές της ανεργίας.

Αναλλοίωτες σε «παλιά» και «νέα» μοντέλα, σε «αριστερές» και «δεξιές» κυβερνήσεις, παραμένουν οι παροχές - ψίχουλα για τους ανέργους.

Το επίδομα για τους εργαζόμενους που δούλευαν με πλήρη απασχόληση πριν βρεθούν στην ανεργία αντιστοιχεί στο 55% του ημερομισθίου του ανειδίκευτου εργάτη. Η τεράστια μείωση του κατώτατου μισθού και ημερομισθίου, που νομοθετήθηκε το 2012, συμπαρέσυρε το μηνιαίο επίδομα ανεργίας προς τα κάτω, ενώ η πρόσφατη πολυδιαφημισμένη «αύξηση» του κατώτατου μισθού πρόσθεσε μόλις 40 ευρώ στο μηνιαίο επίδομα με το οποίο καλούνται οι άνεργοι να επιβιώσουν.

Πρέπει μάλιστα να σημειωθεί ότι οι άνεργοι που λαμβάνουν έστω και αυτό το επίδομα των 400 - πλέον - ευρώ είναι ένα μικρό ποσοστό του συνόλου των εγγεγραμμένων ανέργων στα μητρώα του Οργανισμού.

Ενώ οι παροχές για τους ανέργους μένουν καθηλωμένες σε πολύ χαμηλά επίπεδα, το «καθηκοντολόγιο» και οι «υποχρεώσεις» τους αυξάνονται, προσθέτοντας έναν επιπλέον μοχλό στον μηχανισμό αξιοποίησής τους ως φτηνό εργατικό δυναμικό, στο όνομα της «επανένταξης» στην αγορά εργασίας.

Για παράδειγμα, η υποχρέωση του εγγεγραμμένου ανέργου να συναινεί σε «κατάλληλες θέσεις εργασίας» συναρτά την «καταλληλότητα» μιας θέσης εργασίας με τη διάρκεια της ανεργίας: Οσο οι μήνες της ανεργίας αυξάνονται, τόσο ο πήχης κατεβαίνει, επιβάλλοντας στον άνεργο την αποδοχή θέσεων εργασίας με χειρότερους όρους αμοιβής.

Αντίστοιχα, η υποχρέωση του εγγεγραμμένου ανέργου να «αναζητεί ενεργά εργασία» συμπεριλαμβάνει την επαφή του με «ιδιωτικό γραφείο ευρέσεως εργασίας». Πρόκειται για τα σύγχρονα «δουλεμπορικά», που λειτουργούν ως μεσάζοντες και «νοικιάζουν» εργαζόμενους σε επιχειρήσεις, διαφημίζοντας τον «υψηλό βαθμό ευελιξίας» που παρέχουν στους πελάτες τους, μειώνοντας παράλληλα το «κόστος» των εργαζομένων.

Ο προσδιορισμός μιας σειράς «υποχρεώσεων» και «καθηκόντων» των ανέργων αποτελεί βήμα στην κατεύθυνση της εισαγωγής και επιβολής «ποινών», μέσα από τις οποίες ο ΟΑΕΔ θα αξιοποιείται συνολικότερα ως μηχανισμός περικοπής επιδομάτων και παροχών.

Χαρακτηριστικά για την προσπάθεια αυτή είναι όσα προβλέπονται για τους άνεργους δικαιούχους του «Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης» (ΚΕΑ). Η ένταξη στο ΚΕΑ, εκτός από τη χορήγηση ενός χρηματικού βοηθήματος και ορισμένων προνοιακών παροχών, περιλαμβάνει «υπηρεσίες ενεργοποίησης» των δικαιούχων για την «ένταξη ή επανένταξή τους στην αγορά εργασίας», όπως η συμμετοχή σε προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας», επαγγελματικής κατάρτισης και «απόκτησης επαγγελματικής εμπειρίας».

Οι άνεργοι δικαιούχοι του ΚΕΑ υποχρεούνται «να επισκέπτονται όποτε κληθούν» τις υπηρεσίες του ΟΑΕΔ, «να συνεργάζονται με τους εργασιακούς συμβούλους για την παροχή υπηρεσιών εξατομικευμένης προσέγγισης», «να αποδέχονται κάθε προτεινόμενη κατάλληλη θέση εργασίας», καθώς και «τη συμμετοχή σε κάθε δράση προώθησης στην εργασία, όπως δράσεις επαγγελματικής κατάρτισης, συμβουλευτικής και επιχειρηματικότητας». Η άρνηση να εκπληρώσουν τις «υποχρεώσεις» αυτές «επιφέρει τη διακοπή της καταβολής της εισοδηματικής τους ενίσχυσης».

Από παλιότερη κινητοποίηση

Μέχρι την εφαρμογή του νέου κανονισμού του ΕΟΠΥΥ, η διαδικασία που έπρεπε να κάνει ένας γονιός προκειμένου να εξακριβώσει την πάθηση του παιδιού του, ήταν να πάει στον δημόσιο φορέα, ο γιατρός να εντοπίσει την πάθηση και να προσδιορίσει τις θεραπείες που πρέπει να κάνει το παιδί για ένα έτος. Με το πέρας του έτους, κλεινόταν νέο ραντεβού για συνταγογράφηση θεραπειών. Λόγω της σαρωτικής έλλειψης δημόσιων δομών, ο γονιός πήγαινε σ' ένα ιδιωτικό κέντρο για να ξεκινήσει εκεί το παιδί τις θεραπείες του...

Μέχρι το 2011 οι οικογένειες που είχαν παιδιά με βαριές αναπηρίες αποζημιώνονταν από τα ασφαλιστικά τους ταμεία με 1.100 ευρώ για το ανώτερο πακέτο (φυσικοθεραπείες, εργοθεραπείες, λογοθεραπείες, ψυχοθεραπεία κ.ά.). Επί συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ η αποζημίωση του ΕΟΠΥΥ για το ίδιο πακέτο κατέβηκε στα... 700 ευρώ. Επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έπεσε στα 590 ευρώ!

Από το Φλεβάρη του 2019 μπήκε σε εφαρμογή ο νέος κανονισμός παροχών του ΕΟΠΥΥ, ο ηλεκτρονικός τρόπος αποπληρωμής μέσω voucher των ιδιοκτητών των κέντρων Ειδικής Αγωγής. Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο δίνεται άλλο ένα χτύπημα σε χιλιάδες λαϊκές οικογένειες, αλλά και στους εργαζόμενους του κλάδου.

Σε αυτό το εκρηκτικό φόντο, σήμερα, Πέμπτη, το Σωματείο Εργαζομένων σε Μονάδες - Ιδρύματα - Σχολεία Ειδικής Αγωγής (ΣΕΜΙΣΕΑ) πραγματοποιεί κλαδική απεργία στα ιδιωτικά κέντρα, ενώ σήμερα επίσης, μαζί με τη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων (ΣΕΑΑΝ) και τον Ενιαίο Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων ΑμεΑ Αττικής οργανώνουν διαδήλωση στο Σύνταγμα, μπροστά στη Βουλή, στις 6.30 μ.μ.

Με την κινητοποίησή τους απαιτούν: Δωρεάν θεραπείες για όλα τα παιδιά, όπως η επιστήμη επιτάσσει, με 100% κάλυψη από τον κρατικό προϋπολογισμό. Να υπογραφεί τώρα η πρόταση κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης του ΣΕΜΙΣΕΑ. Δημόσιες δομές, υψηλής ποιότητας με δωρεάν υπηρεσίες πρώιμης διάγνωσης και έγκαιρης παρέμβασης, Ειδικής Αγωγής και αποκατάστασης με βάση τις ανάγκες.

Με αφορμή τη σημερινή κινητοποίηση, ο «Ριζοσπάστης» συζητά με την Γιώτα Πολάτου, αναπληρώτρια γυμνάστρια Ειδικής Αγωγής, την Ειρήνη Καραντωνίου, μέλος του Ενιαίου Συλλόγου ΑμεΑ Αττικής, και την Σοφία Σκλαβενίτη, πρόεδρο του ΣΕΜΙΣΕΑ.

Μέσα από τη συζήτηση αναδεικνύεται ο κοινός παρονομαστής των αλληλένδετων προβλημάτων, η στρατηγική της ΕΕ και του κεφαλαίου για μείωση των κρατικών δαπανών και παραπέρα εμπορευματοποίηση της Ειδικής Αγωγής.

Μέχρι σήμερα, π.χ. στον αυτισμό, δικαιολογούνταν 15 λογοθεραπείες, 15 εργοθεραπείες, 8 ψυχοθεραπείες, 15 συνεδρίες ειδικής διαπαιδαγώγησης και 4 συμβουλευτικής γονέων. Το χρηματικό ποσό που δίνεται γι' αυτές είναι 440 ευρώ, που είναι και το μεγαλύτερο ποσό που μπορεί να πάρει το παιδί.

Με το νέο κανονισμό, οι θεραπείες για τον αυτισμό μετατρέπονται σε 12 λογοθεραπείες, 12 εργοθεραπείες, 10 ψυχοθεραπείες, 10 συνεδρίες ειδικής διαπαιδαγώγησης και 4 συμβουλευτικής γονέων. Ωστόσο, δικαιούνται αποζημίωση μόνο για 4 συνεδρίες από κάθε είδος θεραπείας κι όχι για 5, όπως παλαιότερα.

Η κατάσταση επιδεινώνεται όταν υπάρχει και δεύτερη διάγνωση (δεύτερος κωδικός πάθησης), καθώς πρέπει να κλείσεις ραντεβού, να κάνεις ηλεκτρονική αίτηση, να περιμένεις να σου στείλουν e-mail για να περάσεις από άλλη επιτροπή, η οποία τελικά θα αποφασίσει πόσες θεραπείες χρειάζεται το παιδί...

«Σήμερα, ισχύουν οι παλιές γνωματεύσεις που λήγουν μέσα στο 2019. Ομως, τα νοσοκομεία προτείνουν να απευθυνθούμε στα παραρτήματα του ΕΟΠΥΥ για το εάν θα δεχτούν τις παλιές γνωματεύσεις, γιατί ενημερώνουν ότι εξαρτάται από το κάθε κατάστημα του ΕΟΠΥΥ. Αν είσαι από τους "τυχερούς" και δεν χρειάζεται να κάνεις τη νέα ηλεκτρονική αίτηση, τότε πρέπει άμεσα να κλείσεις ραντεβού στο δημόσιο φορέα, καθώς π.χ. στο Παίδων "Αγλαΐα Κυριακού" από 3 Απρίλη το ραντεβού κλείστηκε στις 5 Σεπτέμβρη», σημειώνει η Ειρ. Καραντωνίου.

Και προσθέτει: «Ολα τα παραπάνω δεν ακυρώνουν την επιστημονική άποψη του γιατρού του Δημοσίου, ο οποίος έχει ήδη συνταγογραφήσει την ποσότητα των θεραπειών; Κανένας δεν γνωρίζει πόσο χρόνο θα πάρει αυτή η διαδικασία, άρα ούτε και πόσα χρήματα θα δικαιούται τελικά, όπως και για ποιο διάστημα θα ισχύουν αυτές οι θεραπείες, αφού λέγεται ότι θα είναι λιγότερο του 1 έτους πια. Οι νέες αλλαγές μπέρδεψαν όχι μόνο τους γονείς που ψάχνουν για άλλη μια φορά να βρουν τι δικαιούνται και τι όχι, αλλά και τους δημόσιους φορείς που ήταν λειψά ενημερωμένοι. Αν οι θεραπείες ενός παιδιού λήγουν τον Απρίλη, θα πρέπει να κλείσει ραντεβού με το γιατρό του Δημοσίου, το οποίο θα είναι τον Ιούλη, θα γίνει η νέα ηλεκτρονική αίτηση και θα κληθεί από επιτροπή, άγνωστο πότε, για να εγκριθούν οι θεραπείες. Αρα από τον Απρίλη που λήγουν οι θεραπείες του παιδιού μέχρι να γίνουν όλα τα παραπάνω οι γονείς ή πρέπει να πληρώνουν μόνοι τις θεραπείες του παιδιού ή το παιδί δεν θα κάνει θεραπείες»...

Για τα παιδιά με αναπηρίες οι θεραπείες αποτελούν μέρος μιας χρόνιας δουλειάς που οπωσδήποτε πρέπει να έχει συνέχεια για να υπάρχουν θετικά αποτελέσματα. Η μείωση ή διακοπή των θεραπειών αυτών πάει πίσω την εξέλιξη του ίδιου του παιδιού και όλη την οικογένεια.

Τα Τμήματα Ενταξης (ΤΕ) στα γενικά σχολεία, μαζί με την παράλληλη στήριξη, καθώς και τα ειδικά σχολεία, συνθέτουν τον βασικό κορμό της δημόσιας Εκπαίδευσης των ατόμων με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες και των ατόμων με ειδικές ανάγκες.

Στα ΤΕ που λειτουργούν στα σχολεία παρέχεται η δυνατότητα σε μαθητές απ' όλο το εύρος των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών να δέχονται κατάλληλα προγράμματα παρέμβασης σε ομάδες (2-3 μαθητών) εντός των χρονικών ορίων του ημερήσιου προγράμματος, με στόχο την πλήρη ένταξή τους στο σχολικό περιβάλλον.

Σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μετακυλίει την ίδρυσή τους στους δήμους, χωρίς τα αντίστοιχα κονδύλια, ενώ οι προηγούμενες κυβερνήσεις «φρόντισαν» να μειώσουν τη χρηματοδότηση προς τις αρμόδιες Σχολικές Επιτροπές κατά 60%.

«Με λίγα λόγια δεν θα ιδρυθούν νέα ΤΕ λόγω έλλειψης κονδυλίων, στερώντας την πρόσβαση πολλών παιδιών στη συγκεκριμένη "δομή". Αρα ο εκπαιδευτικός δεν θα παρεμβαίνει έγκαιρα, τα παιδιά θα μένουν αβοήθητα και συνεπώς το πρόβλημα θα διογκώνεται», τονίζει η Γ. Πολάτου.

Οσο για την παράλληλη στήριξη, δίνεται σε παιδιά που έχουν ήδη γνωμάτευση από τα ΚΕΣΥ (πρώην ΚΕΔΔΥ) και συνήθως ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού ή ΔΕΠΥ. Στην Α/βάθμια αντιστοιχεί ένας δάσκαλος ανά μαθητή και στη Β/βάθμια τόσοι καθηγητές όσα και τα γνωστικά αντικείμενα, με στόχο τη σταδιακή αυτονόμηση του μαθητή.

Και στις δύο περιπτώσεις, η συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών είναι αναπληρωτές, που διορίζονται κατά τη διάρκεια του έτους και απολύονται όλοι τον Ιούνη.

«Παρά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις περί "κανονικότητας" οι ελλείψεις είναι τεράστιες», επισημαίνει η Γ. Πολάτου. «Υπάρχουν παιδιά που ενώ έχουν έγκριση για παράλληλη στήριξη αυτή δεν φτάνει ποτέ ή έρχεται στα μέσα, ακόμη και στο τέλος της χρονιάς. Κι επειδή όσα γίνονται δεν συμβαδίζουν με τις πραγματικές ανάγκες του μαθητή, οι οικογένειες αναγκάζονται να πληρώνουν από την τσέπη τους ιδιωτική παράλληλη στήριξη μέσα στο δημόσιο σχολείο, με το κόστος να κυμαίνεται από 200 έως 500 ευρώ το μήνα. Η ίδια κατάσταση παρουσιάζεται και στα δημόσια, αποψιλωμένα από προσωπικό, ειδικά σχολεία, όπου υποτίθεται πως το παιδί στηρίζεται εξατομικευμένα.

Υπάρχουν δάσκαλοι που δεν έχουν διοριστεί ποτέ και είναι όμηροι των ελαστικών σχέσεων μέχρι και 15 χρόνια. Καταλαβαίνεις τι επιπτώσεις έχει στους ίδιους η διαρκής ανασφάλεια κι αβεβαιότητα, αλλά και στην εκπαίδευση των παιδιών, καθώς είναι καθοριστική η σταθερή παρουσία του εκπαιδευτικού, θεραπευτή, συνοδού, βοηθού. Πάνω σ' αυτήν τη σχέση μπαίνουν γερά οι βάσεις για να πετύχεις μαθησιακούς στόχους. Μόνο αυτός ο δρόμος οδηγεί στο ξεδίπλωμα των μέγιστων δυνατοτήτων των μαθητών και στον τελικό στόχο. Οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις μπαίνουν εμπόδιο στην εξέλιξη των παιδιών μας, ειδικά στα παιδιά που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού και η απώλεια σταθερότητας έχει ως συνέπεια την παλινδρόμηση, την επαναφορά στερεοτυπικών κινήσεων, ηχολαλιάς, επιθετικών συμπεριφορών».

«Αν μέχρι χτες δεν καλύπτονταν οι ανάγκες, αφού χιλιάδες παιδιά βρίσκονταν εκτός δομών, ενώ η κοστολόγηση στα ιδιωτικά κέντρα δεν επέτρεπε σε κανέναν να κάνει το σύνολο των θεραπειών που απαιτούνταν αν δεν έβαζε το χέρι βαθιά στην τσέπη, σήμερα μιλάμε για έναν σύγχρονο Καιάδα», λέει η πρόεδρος του ΣΕΜΙΣΕΑ, Σ. Σκλαβενίτη.

Από τα τεράστια κέρδη των ιδιωτικών κέντρων, οι εργαζόμενοι σ' αυτά εισπράττουν απολύσεις, μειώσεις μισθών, τρομοκρατία.

Οπως επισημαίνει η πρόεδρος του Σωματείου, «οι περισσότεροι δουλεύουν με μπλοκάκι ή ωρομίσθιοι. Δηλαδή κανένα δικαίωμα σε επιδόματα, άδειες, μητρότητα. Απλήρωτες εργατοώρες ανάμεσα στις συνεδρίες. Απλήρωτη δουλειά για διεπιστημονικές ομάδες, προετοιμασία υλικών και αξιολογήσεων που βαφτίζεται "επιστημονική υποχρέωση". Δουλειά από το πρωί μέχρι το βράδυ, για εξευτελιστικούς μισθούς. Την ίδια ώρα η επιστημονικά επιβεβλημένη συνεχής επιμόρφωση αποτελεί ατομική ευθύνη, με αποτέλεσμα ό,τι βγάζει ένας εργαζόμενος από τη δουλειά του να το ακουμπάει πάλι πίσω στους εργοδότες του, που διοργανώνουν τα σεμινάρια και τις επιμορφώσεις».

Σήμερα, με τις αλλαγές στον ΕΟΠΥΥ, «με τη διακοπή θεραπειών οι εργαζόμενοι έχουν ήδη υποστεί μείωση μισθού. Οι εργοδότες θα αξιοποιήσουν τις εξελίξεις ώστε να μειώσουν κι άλλο το μισθολογικό τους κόστος. Ο,τι έγινε και πριν από 2 χρόνια, στην πρώτη συζήτηση για συμβάσεις με τον ΕΟΠΥΥ, με μπαράζ απολύσεων και αλλαγές συμβάσεων. Μέσω αυτών των αλλαγών ενισχύεται η συγκεντροποίηση του κλάδου, που έχει ως προϋπόθεση τη μείωση του εργατικού κόστους».

«Οι εργοδότες προσπαθούν να μετατρέψουν γονείς και εργαζόμενους σε ασπίδα για τη διατήρηση των κερδών τους, αφού τα λεφτά από τα ασφαλιστικά ταμεία διοχετεύονται απευθείας στις τσέπες τους» τονίζει η Σ. Σκλαβενίτη. «Πίσω από το "Συντονιστικό Θεραπευτών" κρύβονται οι ιδιοκτήτες κέντρων, οι ίδιοι που έδιωχναν οικογένειες από τα κέντρα αν δεν είχαν να πληρώσουν, που εφάρμοσαν κάθε αντεργατική διάταξη μέσα στους χώρους δουλειάς. Ανάγουν σαν κύριο το θέμα των voucher γιατί τη μείωση δαπάνης του ΕΟΠΥΥ θα βρουν τρόπο να την καλύψουν είτε βάζοντας τους γονείς να πληρώσουν "μαύρα" παραπάνω είτε διαλύοντας τα δικαιώματα των εργαζομένων. Το μόνο τους πρόβλημα είναι το πότε θα εισπράξουν την αποζημίωσή τους».

«Η υπογραφή της κλαδικής ΣΣΕ του Σωματείου είναι επιβεβλημένη», λέει η Σ. Σκλαβενίτη. «Η εξάντληση, η αδυναμία οικονομικού και προσωπικού προγραμματισμού, μάς στερούν κυριολεκτικά τη ζωή μας και έχουν άμεσο αντίκτυπο στην ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρουμε. Ιδιαίτερα τα ζητήματα προστασίας της μητρότητας είναι ζωτικής σημασίας σε έναν κλάδο που στη συντριπτική πλειοψηφία δουλεύουν γυναίκες. Συναδέλφισσες λεχώνες γυρνούν στο 10ήμερο της γέννας πίσω στη δουλειά με κίνδυνο για τις ίδιες και τα βρέφη τους, γιατί με το μπλοκάκι δεν έχουν καμία κάλυψη. Πραγματικά διαστροφή αν σκεφτεί κανείς ότι δουλεύουμε με παιδιά».