Σύμφωνα με αρθρογράφο μεγάλης αστικής εφημερίδας η έννοια της προβοκάτσιας είναι μια έννοια που επινοήθηκε για να καλύπτει τις ευθύνες για έκνομες πράξεις που συντελούνται κατά τη διάρκεια κινητοποιήσεων. Δηλαδή, ότι πάντα φταίει κάποιος άλλος. Φαίνεται πως ο συγκεκριμένος αρθρογράφος αγνοεί ότι κάθε πράξη κρίνεται με βάση το ερώτημα ποιον εξυπηρετεί. Με αυτή την έννοια, «προβοκάτσια» είναι κάθε ενέργεια που εξυπηρετεί αντίθετες σκοπιμότητες από αυτές για τις οποίες υποτίθεται ότι πραγματοποιείται. Φαίνεται, επίσης, ότι αγνοεί στοιχειώδη στοιχεία και καταγγελίες που έχουν δει κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας. Πρώτα απ' όλα, αγνοεί τις δηλώσεις του γνωστού Ιταλού αστού πολιτικού Φρ. Κοσίγκα, ότι καλύτερος τρόπος να τσακίσεις μια κινητοποίηση είναι να αφήνεις τους διαδηλωτές να κάνουν ό,τι θέλουν, να στέλνεις προβοκάτορες να καταστρέφουν αμάξια και καταστήματα, να αφήνεις να τρομοκρατηθεί ο κόσμος και μετά περνάς στην ανοιχτή καταστολή. Μήπως δεν είδαμε κάτι τέτοιο στις διαδηλώσεις ενάντια στον Κλίντον το 1999, το Δεκέμβρη του 2008, στη «Μαρφίν» το 2010 και το Φλεβάρη του 2012; Μήπως αγνοεί τις καταγγελίες για «κουκουλοφόρους» που έβγαιναν μέσα από τις κλούβες της αστυνομίας; Μήπως αγνοεί την παρουσία ένοπλων αστυνομικών ντυμένων με πολιτικά μέσα σε διαδηλώσεις, όπως αυτός που αποκαλύφθηκε στη διαδήλωση του ΠΑΜΕ την πρωτομαγιά του 2002; Μήπως αγνοεί ότι το αστικό κράτος εκτός από φανερούς έχει και κρυφούς μηχανισμούς και σχεδιασμούς, όπως άλλωστε έχει ομολογηθεί πολλές φορές; Μήπως δε χρησιμοποιείται ευρύτατα ενάντια στο εργατικό λαϊκό κίνημα από αστούς πολιτικούς και ΜΜΕ η γκεμπελικής έμπνευσης λογική «πες ένα μεγάλο ψέμα αν θέλεις να γίνεις πιστευτός»; Μήπως αυτό δε χρησιμοποιήθηκε άπειρες φορές ενάντια στο ΚΚΕ; Ολα αυτά δεν είναι παρεκβάσεις, εκτροπές από την αστική δημοκρατία που υπερασπίζεται, είναι ένας από τους τρόπους επιβολής της.