Παπαγεωργίου Βασίλης

Είναι γνωστό βέβαια ότι τα αρχεία αυτά του ΚΚΕ, κλάπηκαν από τους αναθεωρητές - οπορτουνιστές του λεγόμενου «ΚΚΕ εσωτερικού» το 1968 και έγιναν αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης. Τα αρχεία αυτά δεν τους ανήκουν. Αλλωστε, αυτές οι δυνάμεις εχθρεύονται την αντιιμπεριαλιστική πάλη, ζήτημα που φαίνεται και από το γεγονός ότι για την ψηφιοποίηση των αρχείων τα ΑΣΚΙ χρηματοδοτήθηκαν κατά 80% από το κοινοτικό πρόγραμμα «Κοινωνία της Πληροφορίας» και κατά 20% από εθνικούς πόρους. Παρουσιάζουν, δηλαδή, την αντιιμπεριαλιστική δράση με χρήμα δοσμένο από τους ιμπεριαλιστές...

Αλλωστε, επιβεβαιώνεται με κάθε ευκαιρία από τις ίδιες τους τις δυνάμεις ότι αυτοί που σήμερα κομπάζουν επειδή έχουν στα χέρια τους (με το συγκεκριμένο τρόπο που τα απέκτησαν, γιατί δεν τους ανήκουν), μέρος του αρχείου του ΚΚΕ, εχθρεύονται το ΚΚΕ, την αντιιμπεριαλιστική πάλη, την ένοπλη ταξική πάλη, το σοσιαλισμό. Εχθρεύονται, δηλαδή, τον ίδιο το Δημοκρατικό Στρατό, την πάλη του, τους νεκρούς του. Οπως και εχθρεύονται τη σημερινή ανάπτυξη του κινήματος και κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να βάζουν αναχώματα, για να μην εκφραστεί η πάλη του λαού και της νεολαίας σε αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση. Και αξιοποιούν το αρχείο που αφορά στη δράση του ΔΣΕ, ακριβώς για να χτυπήσουν το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα.

Το «Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης Αντώνης Τρίτσης», που εκτείνεται μεταξύ των Δήμων Ιλίου, Αγίων Αναργύρων και Καματερού, ιδρύθηκε την τριετία 1993 - 1995, με αρκετές τυμπανοκρουσίες από τις κυβερνήσεις τόσο της ΝΔ, όσο και του ΠΑΣΟΚ, ύστερα βέβαια από πολύχρονους αγώνες των κατοίκων της Δυτικής Αθήνας.

Από τότε, το πάρκο ρημάζει από χρόνο σε χρόνο, αφού έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη του, τόσο από τις διαδοχικές κυβερνήσεις, όσο και από τους εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Μάλιστα, πολλά σημεία του, που θυμίζουν βούρκο, είναι επικίνδυνα για τους κατοίκους της περιοχής και για τους επισκέπτες. Τα μόνα που λειτουργούν άψογα είναι κάποιες μεγάλες επιχειρήσεις που έγιναν σε κάποια σημεία του πάρκου, τα οποία δόθηκαν ως αντάλλαγμα στους ιδιώτες που διεκδικούσαν ολόκληρη την έκταση...

Μας προξενεί, λοιπόν, εντύπωση το ότι δύο βουλευτές των κομμάτων που ευθύνονται γι' αυτήν την κατάσταση (ο Κ. Μητσοτάκης της ΝΔ και η Μ. Δαμανάκη του ΠΑΣΟΚ), κατέθεσαν κοινή Ερώτηση στη Βουλή και ζητούν να μάθουν από τον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ «τι σκοπεύει να κάνει το ΥΠΕΧΩΔΕ για την προστασία και διατήρηση του πάρκου» και αν «προτίθεται να καταβάλει τους θεσμοθετημένους πόρους για τη συντήρησή του».

Δηλαδή τι περιμένουν; Δεν ξέρουν από την πείρα τους ότι τα δύο αυτά κόμματα, όσο «πράσινα» κι αν το παίζουν, δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για τους ελεύθερους χώρους; Οτι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να τους παραχωρήσουν στο μεγάλο κεφάλαιο, όταν αυτό τους βάλει «στο μάτι» για επιχειρηματική κερδοσκοπία; Ασφαλώς και το ξέρουν. Απλά, «χαϊδεύουν αυτιά», προς άγραν εκλογικής πελατείας! Ο καιροσκοπισμός και η ψηφοθηρία σ' όλο τους το μεγαλείο...

Τη στήριξή της στα αντεργατικά μέτρα που έχουν ανάγκη οι κεφαλαιοκράτες, για να ξεπεράσουν την οικονομική κρίση, προσφέρει η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ - ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, «Αυτόνομο Δίκτυο» (Συνασπισμός). Στο χτεσινό Γενικό Συμβούλιο κατέληξαν σε δέκα προτάσεις, υποτίθεται για την «προστασία» των θέσεων εργασίας. Σε καμιά πρόταση η πλειοψηφία δε στέκεται ενάντια στην πολιτική ενίσχυσης του ανταγωνισμού και των ιδιωτικοποιήσεων, δεν αναδεικνύει τις πραγματικές αιτίες που γεννούν τις απολύσεις και την ένταση της αντεργατικής επίθεσης. Αντιθέτως, δέχεται αυτές τις πολιτικές ζητώντας, για παράδειγμα, να συμμετέχει στο Συμβούλιο που θα παρακολουθεί τη χρηματοδότηση των τραπεζιτών με τα 28 δισεκατομμύρια ευρώ. Ετσι, προτάσεις όπως «καμιά απόλυση» γίνονται μόνο «για τα μάτια του κόσμου» και συγκαλύπτουν το πραγματικό ρόλο της πλειοψηφίας. Συνοπτικά, μέσα από τις προτάσεις της, η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ επιβεβαιώνει ότι επιζητά αναγνώριση του ρόλου της ως «κοινωνικού εταίρου», ενώ το περιεχόμενο αυτών των προτάσεων όχι μόνο βρίσκεται μακριά από τις ανάγκες των εργαζομένων, αλλά λειτουργεί και ενάντιά τους. Με άλλα λόγια, αποθεώνεται ο κοινωνικοεταιρισμός, σε μια περίοδο που οι ταξικοί αγώνες των εργαζομένων πρέπει να δυναμώσουν περισσότερο παρά ποτέ.

Πανδώρα από το «Βήμα». Ωστε «ο πατερούλης έφτιαξε μια ολόκληρη κόλαση, στην οποία δεν αποκλείεται να υπήρχαν και πιθηκάνθρωποι»; Από πού σου έμεινε ο τόσος κρύος μέχρι κουταμάρας αντικομμουνισμός; Δε σε παίζανε μικρή και έλεγες κρυάδες για να σε προσέξουν; Σου προέκυψε τώρα στα γεράματα; Μήπως σε αδικούμε και απλά σου λένε πήδα και πηδάς, σου λένε γράψε και γράφεις; Πάντως, η τόσο μεγάλη κουταμάρα δεν μπορεί να βγαίνει με το ζόρι. Χρειάζεται ιδιαίτερο χάρισμα και φαίνεται πως το 'χεις...