Παρασκευή 13 Φλεβάρη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Οι πραγματικοί ένοχοι

Φταίνε οι νεκροί εργάτες, λέει το πόρισμα της πραγματογνωμοσύνης για το πολύνεκρο φονικό των εφοπλιστών και εργολάβων στη Ζώνη, στις 24 Ιούλη 2008. Ενα πόρισμα, που - αν μη τι άλλο - στρώνει το έδαφος για να πέσουν οι πραγματικοί υπεύθυνοι «στα μαλακά»: Οι εφοπλιστές και οι εργολάβοι, από τη μια, και η πολιτική που εκπροσωπεί και υπηρετεί τα κέρδη τους, στέλνοντας τους εργάτες στο θάνατο με τα κάτεργά τους.

Οπως φαίνεται από το περιεχόμενο του πορίσματος, για αμέλεια του τεχνίτη ελασματουργού (σ.σ. γλίτωσε από θαύμα) και του νεκρού βοηθού του, επιδιώκεται αυτό που γίνεται μετά από κάθε, μεγάλο ή μικρό, εργατικό «ατύχημα». Αυτό, που, από την πρώτη στιγμή του φονικού στη Ζώνη και μετά από κάθε φονικό εργάτη πάνω στο μεροκάματο, προειδοποιεί το ΚΚΕ την εργατική τάξη ότι θα συμβεί: Από τη μια, να βγει «λάδι» το κεφάλαιο, η εργοδοσία. Και, από την άλλη, να μη συσχετίσουν οι εργάτες και τα άλλα λαϊκά στρώματα την πολιτική των κομμάτων της πλουτοκρατίας και της ΕΕ με τους θανάτους στους τόπους δουλειάς. Είναι η πολιτική, που «γεννά» χρυσά αυγά για τους εφοπλιστές, τους βιομήχανους, τους μεγαλέμπορους και μεγαλοεργολάβους. Είναι η ίδια πολιτική, που γεμίζει τους τόπους δουλειάς με πτώματα, σακατεμένους ή διαλυμένους, σωματικά και πνευματικά, εργάτες.

Τα εργατικά «ατυχήματα» δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η πιο έκδηλη, η πιο ακραία έκφραση της εκμετάλλευσης των εργατών, της υπερεντατικοποίησης της εργασίας τους, για να τελειώσει γρήγορα η δουλειά γιατί ο χρόνος είναι χρήμα, της έλλειψης μέτρων ασφαλείας. Πράγματα, δηλαδή, που όλοι οι εργαζόμενοι τα βιώνουν και εύκολα μπορούν να βγάλουν συμπεράσματα για την αιματοβαμμένη φύση του κεφαλαίου και για τη «νομιμότητα» που του προσφέρουν, με αποφάσεις, οδηγίες και νόμους, οι πολιτικοί του εκπρόσωποι. Το προχτεσινό πόρισμα βάζει το δικό του λιθαράκι στην προσπάθεια κάλυψης στο γεγονός ότι το κεφάλαιο στάζει αίμα.

Το ίδιο «έργο» έχει παιχτεί πολλές φορές: «Σωληνουργία Κορίνθου», δεξαμενόπλοιο «Σέιλορ», «Σαμίνα», «Ρικομέξ», οι 108 εργάτες που δε γύρισαν σπίτι από τη δουλειά το 2008... Ολα «ατυχήματα». Η αιτία πάντα η «αμέλεια», η «προσωπική ευθύνη», η ...«κακιά στιγμή». Αυτή είναι η αλήθεια τους, η πραγματικότητά τους. Ετσι αντιμετωπίζουν τα θύματα της εργατικής τάξης, είτε πρόκειται για απολυμένους, για άνεργους, για «απασχολούμενους», είτε καταλήγουν νεκροί. Σε κάθε περίπτωση, οι εργάτες είναι «εξαρτήματα», για να πολλαπλασιάζει η αστική τάξη τα κέρδη της. Αυτό λέει και η αστική νομιμότητα, η νομιμότητα της αγοράς, της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου: Κέρδος με κάθε μέσο. Αυτός είναι ο υπέρτατος νόμος της καπιταλιστικής κοινωνίας.

Το πόρισμα για το φονικό στη Ζώνη δεν αποτελεί πρόκληση μόνο για τους εργάτες εκεί, που ξέρουν από πρώτο χέρι την αλήθεια. Είναι πρόκληση για το σύνολο της εργατικής τάξης, για κάθε εργαζόμενο, μα και για όλους τους ανθρώπους του μόχθου και τα παιδιά τους. Είναι υπόθεση όλων αυτών να καθίσουν στο σκαμνί τους πραγματικούς ενόχους, να τρομοκρατήσουν την πλουτοκρατία και τα κόμματά της. Κι ο τρόπος για να γίνει αυτό είναι ένας: Ενα ρωμαλέο, οργανωμένο και ταξικά προσανατολισμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα, που θα δώσει τη μάχη με το κεφάλαιο μέχρι τέλους. Μέχρι να πάρει η εργατική τάξη στα χέρια της την εξουσία.


Ελένη ΜΑΪΛΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ