Σάββατο 6 Μάη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ 4ΣΕΛΙΔΟ «ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ»

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ - ΣΕΒ: Ματωμένα πλεονάσματα με απελευθέρωση «δημοσιονομικού χώρου» για το κεφάλαιο.

«NORD STREAM 2»: Σχέδια, κέρδη για τους ενεργειακούς ομίλους και πολλές αντιδράσεις...

ΟΛΛΑΝΔΙΑ: Διευρύνονται η διαφοροποίηση του εκπαιδευτικού συστήματος και οι ταξικοί φραγμοί...

ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΜΕΡΚΕΛ ΣΕ ΣΑΟΥΔΙΚΗ ΑΡΑΒΙΑ ΚΑΙ ΗΑΕ: Προωθώντας τα συμφέροντα των γερμανικών μονοπωλίων στην περιοχή.

ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ
Ματωμένα πλεονάσματα με απελευθέρωση «δημοσιονομικού χώρου» για το κεφάλαιο

Η διαμόρφωση του αναγκαίου «δημοσιονομικού χώρου» για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας βρίσκεται σήμερα στο επίκεντρο της προσπάθειας κυβέρνησης - κεφαλαίου

Eurokinissi

Η διαμόρφωση του αναγκαίου «δημοσιονομικού χώρου» για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας βρίσκεται σήμερα στο επίκεντρο της προσπάθειας κυβέρνησης - κεφαλαίου
Η διαμόρφωση του αναγκαίου «δημοσιονομικού χώρου» για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας αποτελεί, σε αυτήν τη φάση, ζήτημα στρατηγικής σημασίας για το εγχώριο κεφάλαιο και τα αστικά επιτελεία. Την ίδια ώρα, ένα πλέγμα από αβεβαιότητες γύρω από τους ρυθμούς ανάκαμψης στην ελληνική οικονομία, σε συνδυασμό με το βαθμό επίτευξης των στόχων τους για τα πρωτογενή πλεονάσματα στους κρατικούς προϋπολογισμούς μέχρι το 2022, έρχεται να οξύνει τα αντιλαϊκά ανακλαστικά, με κατεύθυνση την έναρξη και του νέου κύκλου κλιμάκωσης της επίθεσης, σε συνέχεια, βέβαια, των μέτρων που κλειδώνουν τις μέρες αυτές στο πλαίσιο της δεύτερης «αξιολόγησης».

Να σημειωθεί ότι η ΕΚΤ, στο τελευταίο «οικονομικό δελτίο» της αναφορικά με τον λεγόμενο «διαθέσιμο οικονομικό χώρο», επισημαίνει ότι αυτός προσδιορίζεται από τρεις παραμέτρους, συγκεκριμένα από τους μεσοπρόθεσμους δημοσιονομικούς στόχους, από τους «κινδύνους για τη βιωσιμότητα του κρατικού χρέους», καθώς και από την αναλογία του χρέους ως προς το ΑΕΠ, πέρα από την οποία «καθίσταται αμφίβολη η ικανότητα των κυβερνήσεων να τηρήσουν τις δανειακές υποχρεώσεις τους». Oπως χαρακτηριστικά τονίζει η ΕΚΤ, «λίγες μόνο χώρες (της Ευρωζώνης) είναι πιθανόν να έχουν κάποιον περιορισμένο δημοσιονομικό χώρο σε σχέση με την απαιτούμενη προσαρμογή το 2017».

Ανάκαμψη για το κεφάλαιο στο έδαφος της αντιλαϊκής πολιτικής

Τα παραπάνω φαίνεται να βρίσκονται στον πυρήνα των απόψεων που διατύπωσε ο ΣΕΒ αυτή τη βδομάδα, καθώς έχει κάθε λόγο να αγωνιά για τη διασφάλιση του «αναγκαίου δημοσιονομικού χώρου», είτε με την υπεραπόδοση των ματωμένων πρωτογενών πλεονασμάτων, είτε και από το ενδεχόμενο της μελλοντικής μείωσής της, που με τη σειρά τους, στο πλαίσιο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, θα δώσει χώρο για νέες φοροελαφρύνσεις, κίνητρα και για διοχέτευση περισσότερου κρατικού χρήματος, στην προοπτική προσέλκυσης νέων κερδοφόρων επενδύσεων.

Οπως χαρακτηριστικά τονίζεται στο «εβδομαδιαίο δελτίο», «βαδίζοντας ήδη στον 8ο μνημονιακό χρόνο, η νέα συμφωνία κυβέρνησης - δανειστών διατυπώνει ένα δημοσιονομικό στόχο που θα διατηρεί στον 13ο μνημονιακό χρόνο (2022) πρωτογενές πλεόνασμα 3,5%. Πληρώνουμε πολύ ακριβά τόσο την εσωτερική διαχρονική έλλειψη αξιοπιστίας, διοικητικής αποτελεσματικότητας και πολιτικής αστάθειας όσο και την ευρωπαϊκή διστακτικότητα να επιλύσει έγκαιρα και με αποφασιστικό τρόπο μια περιφερειακή κρίση χρέους εντός της νομισματικής ένωσης». Σύμφωνα με τον ΣΕΒ, «για άλλη μια φορά, βάζουμε το κάρο μπροστά από το άλογο, καθώς τα δημοσιονομικά μεγέθη διαμορφώνουν τους πρωταρχικούς στόχους χάραξης πολιτικής για την πραγματική οικονομία».

Σε αυτό το πλαίσιο και με κεντρικό ζητούμενο τη μείωση των «πλεονασμάτων», προκειμένου να απελευθερωθεί δημοσιονομικός χώρος για νέες παρεμβάσεις ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας του εγχώριου κεφαλαίου, ο ΣΕΒ τονίζει: «Η αβεβαιότητα του μεγέθους, αλλά ακόμη και αυτής της ίδιας της μείωσης των φορολογικών συντελεστών, είναι μη φιλική προς την ανάπτυξη, και, ως εκ τούτου, καθηλώνει την οικονομική δραστηριότητα αντί να παρακινεί την ιδιωτική οικονομία να κάνει επενδύσεις».

Την ίδια ώρα, οι εγχώριοι βιομήχανοι επισημαίνουν: «Φυσικά η αμφισβήτηση των δημοσιονομικών στόχων αυτή τη στιγμή δεν θα ωφελήσει τη χώρα, καθώς η όποια αναπτυξιακή επίπτωση χαλάρωσής τους θα υπερκεραστεί από την επίπτωση ενός ανεπιθύμητου νέου κύκλου αβεβαιότητας».

Την ίδια ώρα, το Ιδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών - ΙΟΒΕ, σχετικά με το υπερ-πλεόνασμα για το 2016, επισημαίνει πως «δεν μπορεί να παρερμηνεύεται ως επιτυχία του προγράμματος, αλλά ως ενδιάμεσος στόχος που είναι χρήσιμος υπό προϋποθέσεις».

Οι «αβεβαιότητες» των αστικών επιτελείων

Στο ίδιο μήκος κύμματος βρίσκεται και το Γραφείο του Κρατικού Προϋπολογισμού στη Βουλή, τονίζοντας: «Η συμφωνία με τους εταίρους για τη δεύτερη αξιολόγηση δεν θα ωφελήσει αν καθυστερήσει περαιτέρω η εφαρμογή της και αν την επόμενη μέρα συνεχισθεί η πρακτική των επιφυλάξεων π.χ. καθ' οδόν προς την τρίτη αξιολόγηση που ακολουθεί».

Επιπλέον, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, το υπερ-πλεόνασμα για το 2016 «δεν φαίνεται να μπορεί να άρει την αβεβαιότητα στην ελληνική οικονομία», καθώς οι αβεβαιότητες δεν σχετίζονται τόσο με την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων, «όσο με την κατάσταση της "πραγματικής οικονομίας" και τους πιθανούς κινδύνους σε τράπεζες, ΔΕΗ, ΕΦΚΑ κ.τ.λ.».

Σε αυτό το φόντο, το Γραφείο Προϋπολογισμού, στην τριμηνιαία έκθεση, μεταξύ άλλων, εστιάζει σε «εκκρεμότητες της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης» και επαναφέρει στο προσκήνιο πρόσφατες επισημάνσεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, οι οποίες, σύμφωνα με τους ίδιους, «αναδεικνύουν υπαρκτά προβλήματα του Ασφαλιστικού, που επιβεβαιώνονται από έγκυρες αναλύσεις». Μεταξύ αυτών ότι «το σύστημα δεν είναι βιώσιμο μακροχρόνια, τα μέτρα που ελήφθησαν πριν από το 2015 και μετά δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα, άλλες μειώσεις συντάξεων κρίθηκαν αντισυνταγματικές, οι αυξήσεις στα όρια ηλικίας δεν είχαν ουσιαστικό αποτέλεσμα, το σύστημα χαρακτηρίζεται από ανισότητες» κ.ο.κ.

Θολώνει η ανάκαμψη

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, από την πλευρά της, ανακοινώνει την ερχόμενη βδομάδα τις «Εαρινές Προβλέψεις» σχετικά με τις εξελίξεις στις οικονομίες στα κράτη - μέλη της ΕΕ. Σύμφωνα με πληροφορίες, η πρόβλεψη σχετικά με το ρυθμό ανάκαμψης στο ελληνικό ΑΕΠ για το 12μηνο του 2017 υποχωρεί στο 2% έναντι 2,7% στις αμέσως προηγούμενες «Χειμερινές Προβλέψεις».

Σε κάθε περίπτωση, η όποια ανάκαμψη έχει για εφαλτήριο την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής και στην περίπτωση της ελληνικής οικονομίας την ιδιαίτερα χαμηλή βάση υπολογισμού του παραγόμενου ΑΕΠ, που μετά από μια περίοδο 8ετούς κατρακύλας έχει βυθιστεί πάνω από 26%.

Το ΔΝΤ, από την πλευρά του, σε πρόσφατη έκθεση επίσης χαμήλωσε την πρόβλεψη για το ρυθμό ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας στο 2,2% έναντι 2,8%, στην προηγούμενη έκθεση. Μάλιστα, διαβλέπουν φαινόμενα «κόπωσης» για τη συνέχεια, προβλέποντας ρυθμό μεγέθυνσης μόλις 1% για το 2022, με ό,τι αυτό βέβαια μπορεί να συνεπάγεται στην πορεία διαμόρφωσης της μάζας των κρατικών φορολογικών εσόδων και των πρωτογενών πλεονασμάτων.

Την ίδια ώρα, τα ποσοστά της επίσημης ανεργίας, με βάση τις προβλέψεις του ΔΝΤ, προβλέπεται ότι θα παραμένουν ουσιαστικά στο ύψος τους. Σύμφωνα με τις δηλώσεις από τον επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ, Π. Τόμσεν, θα χρειαστούν 21 χρόνια, προκειμένου η επίσημη ανεργία στην Ελλάδα να υποχωρήσει από 23% σήμερα στα προ κρίσης επίπεδα, δηλαδή στο εύρος του 9%. Αυτό σημαίνει μείωση λίγο πάνω από μισή εκατοστιαία μονάδα το χρόνο.


Α. Σ.

«NORD STREAM 2»
Προχωρά η υλοποίησή του που φουντώνει τους ανταγωνισμούς

Πέντε από τα ισχυρότερα ευρωπαϊκά ενεργειακά μονοπώλια χρηματοδοτούν τον νέο υποθαλάσσιο αγωγό μεταφοράς ρωσικού φυσικού αερίου στη Γερμανία

Με την κατασκευή του «Nord Stream 2», θα διπλασιαστούν οι ποσότητες ρωσικού φυσικού αερίου που προμηθεύεται ετησίως η Γερμανία
Με την κατασκευή του «Nord Stream 2», θα διπλασιαστούν οι ποσότητες ρωσικού φυσικού αερίου που προμηθεύεται ετησίως η Γερμανία
Με ταχύτατους ρυθμούς προχωρούν οι διαδικασίες κατασκευής του αγωγού φυσικού αερίου «Nord Stream 2», ο οποίος θα μεταφέρει ρωσικό φυσικό αέριο απευθείας στη Γερμανία, καθώς στα τέλη του Απρίλη, πέντε ευρωπαϊκοί ενεργειακοί όμιλοι που συμμετέχουν στην κατασκευή του, συμφώνησαν ότι θα παράσχουν από 950 εκατ. δολάρια ο καθένας για την υλοποίησή του.

Συγκεκριμένα, η αγγλο-ολλανδική «Shell», η αυστριακή «OMV», η γαλλική «Engie» και οι γερμανικές «Uniper» και «Wintershall» ανέλαβαν το 50% του κόστους κατασκευής του, το οποίο υπολογίζεται συνολικά στα 9,5 δισ. δολάρια συνολικά, ενώ το υπόλοιπο ποσό θα καταβληθεί από τη ρωσική «Gazprom».

H υπογραφή της εν λόγω συμφωνίας χαρακτηρίστηκε από τους επικεφαλής των εταιρειών ως το «θεμέλιο» για την κατασκευή ενός από τα «σημαντικότερα ενεργειακά έργα της Ευρώπης», μέσω του οποίου η ρωσική «Gazprom» θα διπλασιάσει τις ποσότητες φυσικού αερίου, με τις οποίες τροφοδοτεί τη Γερμανία, περιορίζοντας τη σημασία της παραδοσιακής διαδρομής, μέσω Ουκρανίας, αλλά και της Πολωνίας που επίσης ένα σημαντικό μέρος ρωσικού φυσικού αερίου περνά από το έδαφός της.

Δεν είναι τυχαίο ότι πάνω σε αυτό το έδαφος η κατασκευή του αγωγού έχει συναντήσει όλα τα προηγούμενα χρόνια σοβαρές αντιδράσεις στο εσωτερικό της ΕΕ, κυρίως από τις χώρες της Βαλτικής και την Πολωνία, αλλά εμμέσως και από τις ΗΠΑ, οι οποίες τονίζουν ιδιαίτερα την ισχυροποίηση της Ρωσίας στην ευρωπαϊκή ενεργειακή αγορά, το σημαντικό ρόλο που θα αποκτήσει η ίδια η Γερμανία ως πρώτος σταθμός του ρωσικού φυσικού αερίου, αλλά και τις σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις που θα επιφέρει στην Ουκρανία τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο, από το έδαφος της οποίας διανέμεται έως και σήμερα το μεγαλύτερο μέρος του ρωσικού φυσικού αερίου από το οποίο τροφοδοτείται η Ευρώπη, κερδίζοντας έτσι το Κίεβο γενναία οικονομικά ανταλλάγματα αλλά επίσης και γεωπολιτική ισχύ.

«Εργο στρατηγικής σημασίας»...

Ο πρόεδρος της «Gazprom», Αλ. Μίλερ, με τον πρώην καγκελάριο της Γερμανίας και νυν πρόεδρο της εταιρείας διαχείρισης του «Nord Stream 2» Γκ. Σρέντερ
Ο πρόεδρος της «Gazprom», Αλ. Μίλερ, με τον πρώην καγκελάριο της Γερμανίας και νυν πρόεδρο της εταιρείας διαχείρισης του «Nord Stream 2» Γκ. Σρέντερ
Ο πρόεδρος της «Gazprom», Αλ. Μίλερ, κατά την επίσημη τελετή υπογραφής της χρηματοδοτικής συμφωνίας χαρακτήρισε τον «Nord Stream 2» έργο «στρατηγικής σημασίας για την ευρωπαϊκή αγορά φυσικού αερίου, το οποίο θα συνεισφέρει στην ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης».

Καθεμιά από τις πέντε ενεργειακές εταιρείες συμφώνησαν να καταβάλλουν μέχρι τέλους του έτους από 285 εκατ. και σε δεύτερη φάση ακόμη 665 εκατ. για να καλύψουν το σύνολο των χρηματοδοτικών αναγκών του έργου. Η «Gazprom» θα παραμείνει ο βασικός μέτοχος του αγωγού, η κατασκευή του οποίου θα ξεκινήσει στις αρχές του επόμενου έτους, αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία εντός του 2019, ενώ θα ακολουθεί την ίδια διαδρομή του αντίστοιχου δίδυμου αγωγού «Nord Stream 1».

Ωστόσο, παρά τις ισχυρές δυνάμεις που έχουν συνασπιστεί για την ολοκλήρωση του αγωγού, η κατασκευή του βρίσκεται ακόμη υπό αίρεση και έναντι των νομικών υπηρεσιών της ΕΕ αλλά και των Φινλανδίας, Σουηδίας και Δανίας, οι οποίες προβάλλουν, αν και όχι τελεσίδικα μέχρι στιγμής, «περιβαλλοντικά» ζητήματα. Μέχρι στιγμής, οι Βρυξέλλες δεν έχουν δώσει οριστική έγκριση για την κατασκευή του αγωγού, τυπικά επειδή ακόμη βρίσκονται σε διαπραγματεύσεις με την εταιρεία διαχείρισης του έργου - που εδρεύει στην Ελβετία - αναφορικά με το νομικό καθεστώς που θα διέπει τη λειτουργία του αγωγού.

Την ίδια ώρα, πάντως, η γερμανική πλευρά με κάθε επισημότητα προωθεί την υλοποίησή του. Εκτός από την οικονομική στήριξη που παρέχουν οι δύο γερμανικές εταιρείες και την ανάληψη της θέσης του προέδρου της εταιρείας διαχείρισης του αγωγού από τον πρώην σοσιαλδημοκράτη καγκελάριο της Γερμανίας, Γκ. Σρέντερ, πρόσφατα και το γερμανικό κοινοβούλιο τάχθηκε επίσημα υπέρ της κατασκευής του αγωγού. Ενδεικτικό είναι και το γεγονός ότι στα μέσα περίπου του περασμένου Απρίλη, με δεδομένες τις αντιδράσεις άλλων ευρωπαϊκών χωρών, ο πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικών και Ενέργειας της γερμανικής Βουλής, Π. Ραμσάουερ, εμφανίστηκε... σχεδόν σίγουρος ότι δεν θα υπάρχουν νομικές ενστάσεις από τις Βρυξέλλες.

«Θα ήθελα να εκφράσω ένα απολύτως ξεκάθαρο "ναι" στην κατασκευή του "Nord Stream 2"», υπογράμμισε μιλώντας σε ΜΜΕ της πατρίδας του και πρόσθεσε ότι η κατασκευή του αγωγού θα διπλασιάσει τις ποσότητες φυσικού αερίου που προμηθεύεται απευθείας η Γερμανία, από τα 55 δισ. κ.μ. στα 110 δισ. κ.μ., ποσότητες που ανταποκρίνονται στην ετήσια κατανάλωση της χώρας. Οι δηλώσεις έγιναν κατά τη διάρκεια τακτικής συνάντησης Γερμανών και Ρώσων νομικών για την επεξεργασία της «νομικής θωράκισης» του αγωγού, ενώ τόνισε επιπρόσθετα πως όσοι αντιστρατεύονται την κατασκευή του έχουν ξεκάθαρα πολιτικά κίνητρα. Εγινε, μάλιστα, ακόμη πιο συγκεκριμένος, σημειώνοντας ότι «το έργο έχει τους αντιπάλους του, γνωρίζουμε τους λόγους από τους οποίους κινούνται, είτε πρόκειται για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, είτε κάποιες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης ή ακόμη και τις ΗΠΑ. Ομως πρέπει να πω, πως αυτοί οι λόγοι είναι πολιτικοί και όχι οικονομικής φύσης», κατέληξε.

Ενστάσεις αλλά και συμμόρφωση με την «ενιαία ενεργειακή αγορά»

Το τελευταίο διάστημα, εκτός από την Πολωνία και τις Βαλτικές χώρες, ήρθε και η Σουηδία να εγείρει ζητήματα «εθνικής ασφάλειας», μέσω του υπουργείου Εθνικής Αμυνας. Παρά το γεγονός αυτό, πάντως, η Σουηδική κυβέρνηση δεν εμπόδισε τις τοπικές αρχές του σουηδικού λιμανιού Karlshamn στη Βαλτική, να συμφωνήσουν στη χρήση του λιμένα από την «Gazprom» για την αποθήκευση σωληνώσεων και άλλου εξοπλισμού που θα χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή του αγωγού. Πρέπει να σημειώσουμε ότι η εταιρεία διαχείρισης του «Nord Stream 2» έχει καταθέσει αιτήσεις για τη λήψη άδειας διέλευσης από τις αρμόδιες αρχές της Φινλανδίας, της Δανίας και της Σουηδίας, οι οποίες αναμένεται να αποφανθούν σχετικά εντός των επόμενων βδομάδων.

Πάντως, αξίζει σε ένα τέτοιο πλαίσιο να σημειωθεί ότι η «Gazprom» το προηγούμενο διάστημα είχε φροντίσει να συμμορφωθεί με μια σειρά απαιτήσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης που αφορούσαν την εναρμόνιση με την «ενιαία ενεργειακή αγορά» που προωθεί η ΕΕ, ειδικότερα σε ό,τι αφορά τα επίπεδα τιμών φυσικού αερίου προς τις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, αλλά και τη «διασυνοριακή ροή» φυσικού αερίου. Επί της ουσίας, το ρωσικό μονοπώλιο έπαυσε τους «εδαφικούς περιορισμούς» που επέβαλε στους πελάτες του που, εν πολλοίς, αφορούσαν την απαγόρευση μεταπώλησης του φυσικού αερίου που είχαν προμηθευτεί από αυτό σε άλλους αγοραστές εκτός χώρας, απόφαση που διευκολύνει τις διασυνδέσεις των αγορών φυσικού αερίου σε Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη.


Φ. Κ.

ΣΧΟΛΕΙΑ ΣΤΗΝ ΟΛΛΑΝΔΙΑ
Η κατηγοριοποίηση ενισχύει τις ανισότητες και υποβαθμίζει τη μόρφωση

Ενα αρνητικό παράδειγμα από τη διεθνή εμπειρία, την ώρα που στην Ελλάδα η «αυτόνομη» - διαφοροποιημένη σχολική μονάδα αποτελεί κεντρική πολιτική επιλογή

Κατηγοριοποίηση των σχολείων όλων των βαθμίδων, υπεράριθμες τάξεις, λίγοι και κακοπληρωμένοι εκπαιδευτικοί που πάσχουν από επαγγελματική εξουθένωση και μαθητές που δεν μπορούν να αποδώσουν. Φοιτητικές υποτροφίες που έχουν αντικατασταθεί από δάνεια για τους φτωχούς φοιτητές, οι οποίοι όλο και περισσότερο δυσκολεύονται να τα αποπληρώσουν.

Με αφορμή αυτές τις ειδήσεις στον ξένο Τύπο σχετικά με τα σχολεία και τις σπουδές στην Ολλανδία, αναδεικνύεται πως οι ταξικοί φραγμοί στην εκπαίδευση είναι «ολοζώντανοι» και εντείνονται σε όλες τις καπιταλιστικές κοινωνίες, και στις πιο αναπτυγμένες που βρίσκονται στη λεγόμενη πρώτη ταχύτητα της ΕΕ. Ταυτόχρονα, η κρατική υποχρηματοδότηση της Παιδείας και οι «αυτόνομες» σχολικές μονάδες αποτελούν κοινή στρατηγική σε όλες τις χώρες της ΕΕ, με καταστροφικές συνέπειες για τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς.

Δεν αξιοποιούνται οι ικανότητες των μαθητών

Η μεγάλη κατηγοριοποίηση των σχολείων όλων των βαθμίδων έχει αποτέλεσμα το ολλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα να αποτυγχάνει να αξιοποιήσει στο έπακρο τις ικανότητες των μαθητών. Αυτό προκύπτει από την ετήσια έκθεση των επιθεωρητών του ολλανδικού υπουργείου Παιδείας, ενώ συμπεραίνει ότι η επιλογή του σχολείου είναι πιθανό να έχει σημαντικό αντίκτυπο στο μέλλον ενός παιδιού, λόγω των τεράστιων διαφορών στα επίπεδα επιδόσεων.

Για παράδειγμα, ορισμένοι μαθητές δημοτικού σχολείου ίδιων ικανοτήτων κατέγραψαν 10% έως 20% χαμηλότερες επιδόσεις σε βασικές δοκιμασίες, επειδή το σχολείο τους δεν είναι πάνω από τις συγκεκριμένες προδιαγραφές. Αυτό σημαίνει ότι εισέρχονται στην επόμενη φάση της εκπαίδευσής τους με σημαντικές εκπαιδευτικές ελλείψεις και είναι απίθανο να καλύψουν τη διαφορά, λένε οι επιθεωρητές. Και συμπληρώνουν: «Γνωρίζαμε ότι η ποιότητα της εκπαίδευσης διαφέρει, αλλά δεν περιμέναμε οι διαφορές να είναι τόσο μεγάλες».

Ακόμη και το ίδιο το υπουργείο Παιδείας αναγνωρίζει τα αποτελέσματα της έκθεσης και παραδέχεται - τουλάχιστον στα λόγια - ότι «προωθείται η ανισότητα αν η πλήρης ανάπτυξη των ταλέντων των μαθητών εξαρτάται από το σε ποιο σχολείο πάνε». Στο μεταξύ, στο σύνολο των Ολλανδών μαθητών η έκθεση δείχνει ότι ο αριθμός των «κορυφαίων μαθητών» μειώνεται, όπως λιγότεροι είναι και οι μαθητές που «πραγματικά αποδίδουν καλά».

Οι διαφορές στην ποιότητα εκτείνονται σε ολόκληρη τη χώρα και εμφανίζονται σε όλους τους τύπους σχολείων, από μικρά δημοτικά σχολεία έως προ-πανεπιστημιακά γυμνάσια, επαγγελματικές σχολές και πανεπιστήμια, σημειώνει η έκθεση.

Μάλιστα, η κατηγοριοποίηση των σχολείων συζητιέται, προχωρά και βαθαίνει - σε πολλές χώρες της ΕΕ, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα - στο όνομα των «ιδιαιτεροτήτων» της κάθε περιοχής, της «καταπολέμησης» των κοινωνικών ανισοτήτων και του «σεβασμού στη διαφορετικότητα», στη θρησκευτική επιλογή κ.λπ.

Αυτόνομες, υποχρηματοδοτούμενες σχολικές μονάδες

Στην Ολλανδία τα σχολεία χωρίζονται σε κατηγορίες: Στα δημόσια, στα ιδιωτικά που βασίζονται είτε σε κάποια θρησκεία (π.χ. καθολικά, προτεσταντικά, εβραϊκά, μουσουλμανικά) είτε σε κάποια ιδιαίτερη παιδαγωγική μέθοδο, σχολεία που ελέγχονται από ένα σχολικό συμβούλιο, στα κοινοτικά, στα ειδικά σχολεία (για μαθητές που χρειάζονται περισσότερη βοήθεια), στα σχολεία Ειδικής Αγωγής (για μαθητές με αναπηρίες, χρόνιες παθήσεις κ.λπ.) και στα διεθνή. Οι διαφορές αυτές υπάρχουν σε όλα τα επίπεδα εκπαίδευσης.

Ολα - δημόσια και ιδιωτικά - χρηματοδοτούνται από το κράτος με ισότιμη οικονομική υποστήριξη από την κυβέρνηση, εάν πληρούνται ορισμένα κριτήρια. Παρόλο που επίσημα είναι δωρεάν, είναι συνηθισμένο αυτά τα σχολεία να ζητούν μια γονική «συνεισφορά» (για γιορτές, εκδρομές, μαθήματα κολύμβησης κ.λπ.). Επίσης οι γονείς πληρώνουν για «εξωσχολική φροντίδα» πριν και μετά το σχολείο (για φαγητό, για ολοήμερη φροντίδα), όπως και κατά τη διάρκεια των διακοπών και αργιών.

Η κατηγοριοποίηση των σχολείων - που είναι αντικειμενική και αναπόφευκτη σε κάθε ταξική κοινωνία, όπου αναπαράγονται οι υπαρκτές ανισότητες - ενισχύεται από τους παραπάνω διαχωρισμούς, από τη δυνατότητα των γονιών να «συνεισφέρουν» οικονομικά, τυπικά ή άτυπα, να επιλέξουν τη μέθοδο διδασκαλίας, τις δραστηριότητες του σχολείου κ.λπ. Αλλωστε, η επιλογή δημοτικού σχολείου στην Ολλανδία γίνεται ανεξάρτητα από τη διεύθυνση κατοικίας (υπάρχει προτεραιότητα στα 8 πιο κοντινά σχολεία), αλλά περισσότερο σχετίζεται με τη μέθοδο διδασκαλίας που διαφέρει από σχολείο σε σχολείο, αλλά και από το θρησκευτικό του υπόβαθρο. Ετσι προκύπτουν τα «καλά» σχολεία, που συγκεντρώνουν μαθητές των οποίων οι γονείς έχουν μεγαλύτερη οικονομική άνεση και υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο, και τα «κακά» σχολεία, για τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα, για μετανάστες, πρόσφυγες κ.λπ.

Οχι τυχαία, οι επιθεωρητές του ολλανδικού υπουργείου Παιδείας σημειώνουν πως το «προφίλ» και η κοινωνική θέση των γονιών των μαθητών είναι ένας από τους λόγους για τη διαφορά μεταξύ της ποιότητας των εκπαιδευτικών και της διοίκησης των σχολείων (management). Τα σχολεία όπου η πλειοψηφία των γονιών έχουν χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, δυσκολεύονται να προσελκύσουν εξειδικευμένο προσωπικό, αφού ενδεχομένως οι πιο εξειδικευμένοι και έμπειροι εκπαιδευτικοί αρνούνται να διδάξουν σε ένα υποβαθμισμένο σχολείο.

Στο έδαφος της υποχρηματοδότησης και της φτώχειας

Φυσικά, ο ταξικός διαχωρισμός στην εκπαίδευση «ανθίζει» στο έδαφος της κρατικής υποχρηματοδότησης. Ως αίτια της ανισότητας μεταξύ των σχολείων εμφανίζονται - σύμφωνα με τον οργανισμό των σχολείων της Ολλανδίας - η μακρόχρονη υποχρηματοδότηση και οι περικοπές στο προσωπικό όλων των ειδικοτήτων. Η κατάσταση θα επιδεινωθεί εξαιτίας της επικείμενης έλλειψης εκπαιδευτικών, σημειώνεται. Οπως λέει το συνδικάτο των δασκάλων (AOb), που εκπροσωπεί περίπου 82.000 δάσκαλους και απειλεί με απεργιακές κινητοποιήσεις τον Σεπτέμβρη αν η κυβέρνηση δεν αυξήσει τους μισθούς τους και δεν μειώσει το φόρτο εργασίας τους, «οι τάξεις είναι υπεράριθμες, οι δάσκαλοι είναι φορτωμένοι με πολλή δουλειά γραφείου και πολλοί πάσχουν από επαγγελματική εξουθένωση (burn out), ενώ οι μισθοί τους είναι χαμηλοί, ακόμη και σε σύγκριση με τους συναδέλφους στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση».

Μάλιστα, στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση «οι επιδόσεις και οι ικανότητες» του παιδιού είναι αυτές που καθορίζουν το σχολείο όπου θα πάει. Το δημοτικό σχολείο προτείνει τον «τύπο εκπαίδευσης» - και τα αντίστοιχα σχολεία - για το κάθε παιδί. Επίσης, αν ο μαθητής έχει κλείσει την 1η Αυγούστου τα 18 χρόνια, πληρώνει δίδακτρα. Ετσι η κατηγοριοποίηση συνεχίζεται, οι ταξικοί φραγμοί βαθαίνουν χωρίς να αφήνουν περιθώρια αλλαγής, εξέλιξης, κάλυψης κενών στο παιδί.

Ετσι, από την ηλικία των 16 ετών υπάρχει μια μερική υποχρεωτική εκπαίδευση, δηλαδή ο μαθητής πρέπει να παρακολουθήσει κάποια μορφή εκπαίδευσης για τουλάχιστον δυο μέρες τη βδομάδα. Προφανώς αυτοί που σπρώχνονται στην «ημιεκπαίδευση» είναι τα παιδιά των φτωχών οικογενειών, που πρέπει παράλληλα να εργάζονται, κι ας πλασάρεται σαν μια «επιλογή» που βοηθάει τα πιο φτωχά παιδιά και μια «προσαρμογή» του εκπαιδευτικού συστήματος στις ανάγκες τους... Ενδεικτικά, 4 στους 10 εφήβους στην Ολλανδία εργάζονται, κυρίως με μερική απασχόληση, οι περισσότεροι σε σούπερ μάρκετ (στοιβάζοντας προϊόντα στα ράφια ή πίσω από το ταμείο) ή στη διανομή Τύπου, σύμφωνα με την ολλανδική εθνική στατιστική υπηρεσία (CBS).

Ενα άλλο μέτρο που ενίσχυσε τους υπάρχοντες ταξικούς φραγμούς είναι ότι οι σπουδαστικές υποτροφίες αντικαταστάθηκαν πλήρως από δάνεια το 2015 και έκτοτε σχεδόν 100.000 πρώην φοιτητές - το 13% του συνόλου - απέτυχαν να αποπληρώσουν τα φοιτητικά τους δάνεια εντός 15 ετών, σύμφωνα με το γραφείο πληρωμών DUO του υπουργείου Παιδείας.

Προωθείται και στην Ελλάδα

Αλλά και στην Ελλάδα βαδίζουμε προς τη σχετικά «αυτόνομη» - διαφοροποιημένη - ανταγωνιστική σχολική μονάδα, με ευθύνη για τα οικονομικά της, την επιλογή αναλυτικών προγραμμάτων, βιβλίων και εκπαιδευτικών. Πρώτη στη λίστα των άμεσων στόχων που έθεσε για τα επόμενα χρόνια ο Εθνικός και Κοινωνικός Διάλογος για την Παιδεία στην Ελλάδα (2016) βρίσκεται η ενίσχυση της «παιδαγωγικής αυτονομίας» των σχολικών μονάδων, καθώς και του ρόλου των Συλλόγων Διδασκόντων και των Σχολικών Συμβουλίων στη διοίκηση των σχολικών μονάδων, τονίζοντας ότι «η αυτονομία της σχολικής μονάδας αποτελεί κεντρική πολιτική επιλογή».

Στο πόρισμα, από την πρώτη κιόλας σελίδα γίνεται λόγος για «παιδαγωγική, διοικητική και οικονομική αυτονομία», με μεγαλύτερη συμμετοχή των εκπαιδευτικών στις διδακτικές μεθόδους και τα προγράμματα σπουδών, αλλά και για δυνατότητα η σχολική μονάδα να διαχειριστεί τους πόρους της ή να αναζητήσει πρόσθετους (βλέπε γονικές εισφορές, χορηγούς κ.λπ.).

Στην «τεκμηρίωση» της πρότασης αυτής, τα πράγματα λέγονται με το όνομά τους: «Η σχολική μονάδα πρέπει να λαμβάνει υπόψη την ιδιαίτερη σύνθεση του μαθητικού πληθυσμού της, προσφέροντας διαφοροποιημένη εκπαίδευση», και ότι τάχα έτσι θα «ακυρωθούν οι όποιες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες»! «Προσαρμογή των εκπαιδευτικών στόχων στις ανάγκες των μαθητών», δηλαδή διαφορετικό επίπεδο σπουδών και παραπέρα υποβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης, ιδιαίτερα σε περιοχές με εργατική - λαϊκή σύνθεση. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τη διεθνή εμπειρία σε άλλες καπιταλιστικές χώρες, σε Ευρώπη και Αμερική.


E.M.

Εξαγορά από την ARAMCO του μεγαλύτερου διυλιστηρίου της Βόρειας Αμερικής

Την Πρωτομαγιά, μέρα που η Μέρκελ πραγματοποίησε την επίσκεψή της στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ανακοινώθηκε η ολοκλήρωση της μεταβίβασης του 100% της ιδιοκτησίας των μεγαλύτερων διυλιστηρίων των ΗΠΑ και της Βορείου Αμερικής, των διυλιστηρίων «Πορτ Αρθουρ» στο Τέξας, στη σαουδαραβική πετρελαϊκή κρατική εταιρεία ARAMCO. Πέρα από τα διυλιστήρια «Πορτ Αρθουρ» (που δημιούργησε το 1903 η εταιρεία «Texaco» και διυλίζουν σήμερα 600.000 βαρέλια πετρελαίου καθημερινά), η ARAMCO πήρε και 24 μεγάλους σταθμούς διανομής καυσίμων. Το αγλλο-ολλανδικό μονοπώλιο «Shell», που είχε έως τότε, μαζί με την ARAMCO, κατά 50% την ιδιοκτησία των διυλιστηρίων «Πορτ Αρθουρ», δέχτηκε να αποχωρήσει με αντάλλαγμα 2,2 δισεκατομμύρια δολάρια, δύο μεγάλα διυλιστήρια στη Λουιζιάνα των ΗΠΑ και 11 κέντρα διανομής καυσίμων.

Το σαουδαραβικό πετρελαϊκό μονοπώλιο, που είναι από τις μεγαλύτερες εταιρίες παγκοσμίως, πραγματοποίησε αυτή τη στρατηγική κίνηση στη σκακιέρα της παγκόσμιας αγοράς Ενέργειας με δύο στόχους: α) Να αυξήσει σημαντικά τη χρηματιστηριακή της αξία όταν διαθέσει το 2018 μέρος των μετοχών της σε διεθνή χρηματιστήρια, β) να ελέγξει τη διύλιση, διανομή και κατανάλωση των μεγαλύτερων δικτύων πετρελαίου παγκοσμίως, ώστε να μην εξαρτάται πλέον τόσο πολύ από τις διακυμάνσεις στις διεθνείς τιμές πώλησης «μαύρου χρυσού» και να εκτοπίσει από την αγορά μεγάλους ανταγωνιστές της, όπως π.χ. αυτοί σε Ιράν και Ρωσία.

Το αμερικανικό περιοδικό διπλωματίας και διεθνών εξελίξεων, «Foreign Affairs», παρατηρεί ότι η κίνηση αυτή από τη μεριά της ARAMCO δεν έχει προηγούμενο για τα δεδομένα μεγάλων κρατικών μονοπωλίων, εκτιμώντας πως εντάσσεται στο πλαίσιο εξαγοράς στρατηγικών διυλιστηρίων που έχει ήδη κάνει σε χώρες που εισάγουν μεγάλες ποσότητες πετρελαίου, όπως η Κίνα, η Ιαπωνία, η Ινδονησία και η Νότια Κορέα. Αυτό το διάστημα, είναι σε εξέλιξη μεγάλα παζάρια για την αγορά μεγάλων διυλιστηρίων σε Ινδία και Μαλαισία...

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΕΡΚΕΛ ΣΕ ΣΑΟΥΔΙΚΗ ΑΡΑΒΙΑ - ΗΝΩΜΕΝΑ ΑΡΑΒΙΚΑ ΕΜΙΡΑΤΑ
Παζάρια για συμφωνίες προς όφελος των μονοπωλίων

Από την υποδοχή της Α. Μέρκελ στην Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας
Από την υποδοχή της Α. Μέρκελ στην Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας
Διήμερη περιοδεία σε Σαουδική Αραβία και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα πραγματοποίησε τις αρχές της βδομάδας η Γερμανίδα καγκελάριος, Αγκελα Μέρκελ, προωθώντας τα συμφέροντα των γερμανικών μονοπωλίων στο πλαίσιο όξυνσης του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού για τον έλεγχο περισσότερων αγορών.

Αφορμή για τη διήμερη περιοδεία της στους δύο από τους πιο σημαντικούς εταίρους των γερμανικών μονοπωλίων στον αραβικό κόσμο ήταν η προετοιμασία της ατζέντας της Συνόδου Κορυφής για την Ομάδα των 20 πιο ανεπτυγμένων καπιταλιστικά χωρών (G20) που θα γίνει τον Ιούλη στο Αμβούργο, καθώς η Σαουδική Αραβία είναι μέλος.

Σε ανακοίνωση της γερμανικής καγκελαρίας τονίζεται ότι τα θέματα που συζήτησε η Μέρκελ με τον Σαουδάραβα βασιλιά Σαλμάν στην Τζέντα της Σ. Αραβίας την Κυριακή ήταν μέτρα αντιμετώπισης των κλιματικών αλλαγών, πολιτικές για την απεξάρτηση της χώρας από το πετρέλαιο στο πλαίσιο του προγράμματος «Οραμα 2030», με στόχο την προώθηση σημαντικών, ευρύτερων μεταρρυθμίσεων της σαουδαραβικής οικονομίας (από τις οποίες επιδιώκουν να επωφεληθούν σημαντικά γερμανικά μονοπώλια...), το Προσφυγικό και οι μεταναστευτικές ροές προς την Ευρώπη από τη Μέση Ανατολή, διεργασίες και εξελίξεις που αφορούν τα μέτωπα των πολέμων σε Συρία και Υεμένη, η «μάχη» για την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας», μέτρα με στόχο την αποκλιμάκωση της έντασης ανάμεσα στις μοναρχίες του Κόλπου και το Ιράν, ανάπτυξη διμερών σχέσεων στους τομείς της ασφάλειας, της συνεργασίας, του εμπορίου και τα περιθώρια για τη μεσοπρόθεσμη επίτευξη μιας συμφωνίας «Ελεύθερου Εμπορίου» ανάμεσα στην ΕΕ και τις χώρες του «Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου».

Οσο βρισκόταν στην Τζέντα η Μέρκελ, που συνοδευόταν από πλήθος διευθυνόντων συμβούλων γερμανικών μονοπωλίων και Γερμανών επιχειρηματιών, υπογράφηκαν έξι σημαντικές συμφωνίες: Τρεις διακρατικές (που μεταξύ άλλων αφορούν την εκπαίδευση στη Γερμανία Σαουδαράβων αξιωματικών του στρατού, της αστυνομίας, μεθοριακών φρουρών, ειδικών σε θέματα ασφάλειας αεροπορικών μεταφορών) και τρεις συμφωνίες που υπογράφτηκαν από γερμανικά μονοπώλια και Σαουδάραβες κυβερνητικούς αξιωματούχους, για τις οποίες σχεδόν τίποτε δεν έγινε γνωστό. Αυτό, ωστόσο, που είναι γνωστό είναι οι μπίζνες εκατοντάδων γερμανικών ομίλων, μεγάλων εταιρειών και βιομηχανιών παντός είδους με τους Σαουδάραβες. Ορισμένες πληροφορίες ανέφεραν ότι ανάμεσα σε αυτές που επωφελήθηκαν από την τελευταία επίσκεψη της Μέρκελ στη Σ. Αραβία είναι και η γερμανική πολεμική βιομηχανία «Heckler & Koch», που μπορεί να μην πούλησε (για τα μάτια του κόσμου) στους Σαουδάραβες ιμπεριαλιστές περισσότερα πυροβόλα όπλα (τάχα από «ευαισθησία» για τον τεράστιο αριθμό θυμάτων που προκαλούν από το Μάρτη του 2015 οι βομβαρδισμοί των Σαουδαράβων και των συμμάχων τους στην Υεμένη...) αλλά ξεπούλησε σημαντικές ποσότητες «αμυντικού στρατιωτικού εξοπλισμού».

Αλλωστε, πριν από 4,5 μήνες είχε μεταβεί στη Σαουδική Αραβία η Γερμανίδα υπουργός Αμυνας, Ούρσουλα Φον ντερ Λέγεν, μιλώντας για τις «εξαιρετικές διμερείς σχέσεις» στους τομείς της άμυνας, ασφάλειας και «αντιτρομοκρατίας». Δεν μπορούσε να πει και διαφορετικά... Οι Γερμανοί βιομήχανοι το 2015 έκαναν ρεκόρ εξαγωγών στη Σαουδική Αραβία, πουλώντας σχεδόν τα πάντα όσον αφορά στους στρατιωτικούς και άλλους εξοπλισμούς: Ταχύπλοα περιπολικά ακτοφυλακής, τεθωρακισμένα του στρατού, εξοπλισμό για εναέριο ανεφοδιασμό αεροσκαφών, στρατιωτικά οχήματα 4Χ4, ανταλλακτικά μαχητικών αεροσκαφών, τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη ποικίλης χρήσης... Χάρη στη «βοήθεια» των Γερμανών βιομηχάνων, η Σαουδική Αραβία το 2015 έγινε η πρώτη χώρα παγκοσμίως στις αγορές όπλων και πολεμοφοδίων. Το 2016 έπεσε στη δεύτερη θέση της λίστας των μεγαλύτερων εισαγωγέων όπλων μετά την Ινδία. Εντούτοις, η χώρα παραμένει από τους καλύτερους πελάτες των μεγαλύτερων πολεμικών βιομηχανιών παγκοσμίως.

Κατά τα λοιπά, η Μέρκελ άσκησε και άλλες πιέσεις για να προωθήσει τα συμφέροντα των Γερμανών βιομηχάνων που δραστηριοποιούνται γύρω από τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ), σε μία περίοδο κατά την οποία η Σαουδική Αραβία αλλάζει σε διάφορα επίπεδα και μετασχηματίζει την οικονομία της μέσα στις επόμενες δεκαετίες, ώστε να μειώσει την εξάρτηση χρηματοδότησης του κρατικού προϋπολογισμού από την πετρελαϊκή παραγωγή... Γι' αυτόν το σκοπό, η Μέρκελ άσκησε πιέσεις με πρόσχημα τη λήψη μέτρων από τους Σαουδάραβες για την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών, προς ικανοποίηση των ανάλογων γερμανικών μονοπωλίων. Ας μην ξεχνάμε ότι πέρσι οι επενδύσεις των γερμανικών μονοπωλίων στη Σ. Αραβία ανήλθαν περίπου σε 1,2 δισ. ευρώ.

Υποκρισία για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε Συρία, Υεμένη

Από τις επαφές της Μέρκελ με Σαουδάραβες αξιωματούχους, δεν έλειψαν και οι συζητήσεις για τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους σε Συρία και Υεμένη. Υποκριτικά, η Γερμανίδα καγκελάριος υποστήριξε ότι θα πρέπει να τερματιστούν «με διπλωματικά, πολιτικά μέτρα», ενώ ειδικά για την Υεμένη (της οποίας ο λαός έχει αποδεκατιστεί από τις διετείς επιθέσεις των Σαουδαράβων και των συμμάχων τους) ζήτησε να τερματιστούν οι βομβαρδισμοί... Οι Σαουδάραβες, από την άλλη, έδειξαν... «κατανόηση», λέγοντας με νόημα ότι δεν θα ζητήσουν περισσότερες εξαγωγές γερμανικών όπλων στη χώρα τους.

Ενδιαφέρον (αλλά όχι έκπληξη) προκάλεσε η άσκηση πιέσεων από την Μέρκελ για αποκλιμάκωση της έντασης που επικρατεί τα τελευταία χρόνια ανάμεσα στις μοναρχίες του Κόλπου με το Ιράν. Ας μην ξεχνάμε πως η Γερμανία ήταν από τις δυνάμεις που συμμετείχαν ενεργά στην επίτευξη της διεθνούς συμφωνίας για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα στη Βιέννη τον Ιούνη του 2015.

Αναζήτηση «συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου» με το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου

Τη Δευτέρα, η Μέρκελ μετέβη στο Αμπού Ντάμπι, όπου είχε συναντήσεις με υψηλόβαθμους αξιωματούχους της μοναρχίας στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Και σε αυτήν την περίπτωση, βολιδοσκόπησε τις διαθέσεις και τις δυνατότητες για την επίτευξη «συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου» μεταξύ ΕΕ και χωρών του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στις συζητήσεις που είχε για την αύξηση των κερδοφόρων επιχειρήσεων που κάνουν στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα τα γερμανικά μονοπώλια Ανανεώσιμων Πηγών, δεδομένου ότι και αυτή η χώρα (όπως και η Σ. Αραβία) επιδιώκει να απεξαρτήσει την οικονομία της από την παραγωγή φυσικού αερίου και πετρελαίου. Επιπλέον, ας μην ξεχνάμε ότι στο Αμπού Ντάμπι βρίσκεται η έδρα της Διεθνούς Υπηρεσίας Ανανεώσιμης Ενέργειας (IRENA), όπου χτυπά η «καρδιά» των μονοπωλίων που δραστηριοποιούνται στον τομέα.

Στο πλαίσιο συναντήσεων που είχε η Μέρκελ στο Αμπού Ντάμπι, επισήμανε τη στενή διμερή συνεργασία και τις στρατηγικές σχέσεις που αναπτύσσουν σταθερά οι δύο χώρες με συμφωνία που υπέγραψαν το 2004.

Οπως υπογράμμιζαν γερμανικά ΜΜΕ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Σαουδική Αραβία είναι οι πιο σημαντικοί εμπορικοί εταίροι της Γερμανίας στον αραβικό κόσμο. Το 2015, ο όγκος των εμπορικών συναλλαγών Γερμανίας - Σ. Αραβίας ξεπέρασε τα 10,4 δισ. δολάρια. Το 2015, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα εισήγαγαν γερμανικά προϊόντα αξίας 14,6 δισ. δολαρίων (σημαντική αύξηση από τις εξαγωγές γερμανικών προϊόντων αξίας 11,4 δισ. δολαρίων που έγιναν το 2014).

Σημαντικές είναι επιπλέον και οι επενδύσεις των γερμανικών μονοπωλίων στα ΗΑΕ. Το 2016 ξεπέρασαν τα 2,4 δισ. ευρώ.

Είναι σαφές από τα παραπάνω, πόσο ισχυρά είναι τα συμφέροντα των γερμανικών μονοπωλίων στην περιοχή και η όξυνση του ανταγωνισμού που θα έχουν, τα επόμενα χρόνια, με άλλους ανταγωνιστές (και παράλληλα συμμάχους...) μεταξύ των οποίων είναι βεβαίως οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γαλλία, αλλά και η Ρωσία.


Δ. Ο.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ