Περίσσεψαν τις τελευταίες μέρες οι διθύραμβοι για το «πόσο οργανωμένο κράτος είναι η Ιαπωνία απέναντι στους σεισμούς» και για το πώς αντέδρασε στο πρόσφατο χτύπημα των 7,6 Ρίχτερ. Βέβαια, η «αποτελεσματικότητα» του κράτους «έλαμψε» και όταν κινδύνεψαν να τιναχτούν όλοι στον αέρα από το τσουνάμι στο πυρηνικό εργοστάσιο της Φουκουσίμα, που αποκάλυψε μια σειρά «αστοχίες» και «παραλείψεις» στην ασφάλεια, εξαιτίας της ελλιπούς χρηματοδότησης και της απουσίας ολοκληρωμένου σχεδίου. Ας δούμε όμως ένα παράδειγμα κι από τον πρόσφατο σεισμό, πίσω από τα εύκολα λόγια και τις ανέξοδες «αναλύσεις»: Η περιοχή Σούζου είναι μία από αυτές που πλήγηκαν περισσότερο, καθώς γκρεμίστηκε το 90% των κτιρίων, με πολλούς εγκλωβισμένους στα συντρίμμια... Από τα τέλη του 2020, οι σεισμοί που έγιναν αντιληπτοί στην περιοχή φτάνουν τους 506, ενώ μόλις τον περασμένο Μάη χτυπήθηκε από 6 Ρίχτερ, με αποτέλεσμα να γκρεμιστούν 38 κτίρια, 263 να υποστούν σοβαρές ζημιές και 1.355 μικρότερες. Τον σεισμό αυτόν θυμήθηκε ένας 69χρονος κάτοικος, μιλώντας στην ιαπωνική τηλεόραση μπροστά στο διαλυμένο σπίτι του. Σύμφωνα με τα διεθνή πρακτορεία, δήλωσε ότι το σπίτι του είχε πάθει μεγάλες καταστροφές, αλλά «δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να το επισκευάσει» και έτσι κατέρρευσε με τον νέο σεισμό. Μπορεί λοιπόν η ετοιμότητα ανταπόκρισης στους σεισμούς να είναι υψηλότερη σε μια χώρα που η οικονομία της εξαρτάται άμεσα από αυτή, είναι φανερό όμως ότι ο λαός παραμένει εκτεθειμένος στα ...Ρίχτερ του «κόστους - οφέλους» και της «ατομικής ευθύνης», όπως και σε όλο τον υπόλοιπο καπιταλιστικό κόσμο.

«Πλερέζες» έβαλε η «Αυγή» για την «απορρόφηση» των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης. Της φάνηκαν λίγα τα δάνεια - που ο λογαριασμός τους θα φορτωθεί στον λαό, με φόρους και αντιλαϊκά μέτρα - και ταυτόχρονα διαμαρτύρεται για τη μοιρασιά τους, αφού «οι όποιες παρατηρήσεις από τον ΣΕΒ (και όχι όλο τον ΣΕΒ...) περνούν απαρατήρητες». Το συμπέρασμα για την εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι «χρειάζεται μέτωπο στην παρασιτική επιχειρηματικότητα», αλλά «ούτε οι μεγαλοβιομήχανοι δεν θέλουν να αγωνιστούν γι' αυτό»! Εχει τα ζόρια του λοιπόν ο ...αγώνας των μεγαλοβιομηχάνων για καλύτερη μοιρασιά της «πίτας». Πάλι καλά που έχουν και τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δεν σηκώνει «μύγα στο σπαθί του» για τους ...«παρασιτικούς» κεφαλαιοκράτες, που κλέβουν την μπουκιά από το στόμα των «μη παρασιτικών».

Οι 741 δισεκατομμυριούχοι των ΗΠΑ αύξησαν τις περιουσίες τους κατά 78%, φτάνοντας αθροιστικά τα 5,2 τρισ. δολάρια, απ' όταν ψηφίστηκε το φορολογικό νομοσχέδιο που θέσπισε νέες, μεγάλες φοροαπαλλαγές για το αμερικανικό κεφάλαιο. 168 από αυτούς ζουν στην Καλιφόρνια, όπου καταγράφεται η μεγαλύτερη «συγκέντρωση» δισεκατομμυριούχων, αλλά και ο υψηλότερος πληθυσμός αστέγων των ΗΠΑ, πάνω από 180.000 άνθρωποι. Σύμφωνα με στοιχεία του Πανεπιστημίου του Πρίνστον, 653.000 άνθρωποι στις ΗΠΑ βίωσαν το 2023 την έλλειψη στέγης, σημειώνοντας αύξηση 12%, που αποτελεί νέο αρνητικό ρεκόρ για τη μεγαλύτερη καπιταλιστική οικονομία του πλανήτη. Οι εξώσεις σε 34 Πολιτείες των ΗΠΑ ξεπέρασαν μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο το 1 εκατ., ενώ τουλάχιστον 9 εκατ. άνθρωποι δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν στα φοιτητικά τους δάνεια, που «ξεπάγωσαν» τον Οκτώβρη του 2023 για πρώτη φορά μετά την πανδημία. Την ίδια ώρα, σχεδόν 9 στα 10 νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος - κάτω των 15.000 δολαρίων - ξοδεύουν πάνω από το ένα τρίτο για στέγαση. Η κυβέρνηση αντιτείνει ότι την τελευταία δεκαετία οι εργαζόμενοι έχουν πάρει ονομαστικές αυξήσεις στους μισθούς, αλλά στην πραγματικότητα αυτοί είναι μειωμένοι, λόγω αύξησης του πληθωρισμού και των επιτοκίων. Δεν ξέρουμε λοιπόν στον πάτο ποιας θάλασσας «αναπαύεται» η φενάκη του αμερικανικού ονείρου. Ξέρουμε όμως ότι στις ΗΠΑ και παντού, με Μπάιντεν ή με Τραμπ, το μόνο «όνειρο» που γίνεται πραγματικότητα είναι των πλουσίων να γίνουν πλουσιότεροι, κάνοντας τους φτωχούς ακόμα φτωχότερους.