Βήμα στην αλλαγή συσχετισμών στις 13 Μάη σημαίνει ότι οι φοιτητές την επόμενη μέρα από καλύτερη θέση θα μπορούν:
Προϋπόθεση για να γίνουν τα παραπάνω είναι να καταποντιστούν στις ερχόμενες εκλογές οι δυνάμεις της ΔΑΠ, που είναι 1η δύναμη πανελλαδικά, και τα απομεινάρια της ΠΑΣΠ. ΔΑΠ και ΠΑΣΠ είναι οι παρατάξεις που υποστηρίζουν την αντιλαϊκή και αντιεκπαιδευτική πολιτική της ΕΕ «απ' όπου κι αν εφαρμόζεται». Θέλουν τους συλλόγους μας νεκροζώντανους και τους φοιτητές όχι απλά θεατές, αλλά υπερασπιστές της αντιλαϊκής πολιτικής. Θέλουν συλλόγους ανοργάνωτους, συμβιβασμένους, με τους φοιτητές να απέχουν από τις μαζικές διαδικασίες. Οι φοιτητές και οι σπουδαστές που έχουν πάνω από το κεφάλι τους τη ΔΑΠ στις σχολές τους μπορούν να αξιοποιήσουν την εμπειρία τους.
Την ώρα που μας έχουν αφαιρέσει πλήρως το δικαίωμα στη σταθερή δουλειά πάνω στο αντικείμενο που σπουδάζουμε, η ΔΑΠ διαφημίζει τα προγράμματα «τζάμπα» εργασίας για να ξεχάσουμε μια και καλή τι σημαίνει μόνιμη και σταθερή δουλειά.
Την ίδια στιγμή που οι αντιλαϊκές κατευθύνσεις της ΕΕ μας στερούν την επιστημονική γνώση και ειδίκευση, η ΔΑΠ διοργανώνει διάφορα σεμινάρια ανά την Ελλάδα δίνοντας ψευτοπιστοποιητικά παρακολούθησης. Για να συνηθίσει από τώρα ο φοιτητής να μαζεύει σκόρπιες γνώσεις ανάλογα με το τι χρειάζεται η αγορά εργασίας και να μη διεκδικεί όλη η απαιτούμενη επιστημονική γνώση να του παρέχεται στις προπτυχιακές σπουδές.
Τη στιγμή που η ναζιστική εγκληματική Χρυσή Αυγή πραγματοποιεί δολοφονικές επιθέσεις, όπως η δολοφονία του Π. Φύσσα, όπως η επίθεση σε συνδικαλιστές του ΚΚΕ στο Πέραμα και οι δεκάδες επιθέσεις κατά μεταναστών, εργατών, αντιφασιστών, η ΔΑΠ κάνει πλάτες στη Χρυσή Αυγή στις σχολές: Με αφορμή τη δίκη των ναζιστών, στους Ηλεκτρολόγους Μηχανικούς στην Πάτρα ψήφισε κατά σε ψήφισμα καταδίκης της Χρυσής Αυγής, ενώ σε άλλες σχολές έλεγε ότι «δεν μπορούμε να πούμε από τώρα ότι η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση».
Μεγάλη προσοχή χρειάζεται από κάθε φοιτητή και η συζήτηση που έχει ανοίξει αυτό το διάστημα γύρω από το ζήτημα των καταλήψεων σε ΕΚΠΑ και Νομική. Είναι ενέργειες που δεν έχουν καμία σχέση με τους συλλόγους μας, με το φοιτητικό και το ευρύτερα λαϊκό κίνημα. Αυτή η κατάσταση δίνει αφορμή για τη συκοφάντηση των αγώνων μας, των διεκδικήσεών μας ως φοιτητών, και δίνει αφορμή στις δυνάμεις καταστολής να επέμβουν στις σχολές μας. Ανοίγει την όρεξη στη ΔΑΠ να πλασάρει τη λογική της για τις «ανοιχτές σχολές». Η ΔΑΠ, όταν μιλάει για ανοιχτές σχολές, θέλει τα ιδρύματά μας να είναι ανοιχτά στις επιχειρήσεις, στις εργολαβίες, στις δεσμεύσεις των κυβερνήσεων στην ΕΕ. Θέλει να παρεμβαίνουν οι εισαγγελείς και τα ΜΑΤ. Ομως το φοιτητικό κίνημα πρέπει να τους χαλάει αυτήν τη σούπα, να έχει στον προσανατολισμό του να τα βάλει με τις παραπάνω κατευθύνσεις.
Είναι τουλάχιστον υποκριτικό να μιλάει για ανοιχτές σχολές η πολιτική δύναμη που έχει οδηγήσει σε υπολειτουργία ή σε κλείσιμο μια σειρά σχολές και Τμήματα. Αλήθεια, ποιος στήριξε το σχέδιο «Αθηνά»; Ποιος στήριξε την υποχρηματοδότηση, με αποτέλεσμα εργαστήρια να υπολειτουργούν, με σοβαρές ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό, που έχει οδηγήσει στο να μην πραγματοποιούνται μαθήματα;
Μόνο η αγωνιστική ανασυγκρότηση του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος μπορεί να δώσει απάντηση σε «κουκουλο - ομάδες» και σε ενέργειες που καμία σχέση δεν έχουν με το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα και αξιοποιούνται για τη συκοφάντηση των αγώνων μας και την όξυνση της καταστολής.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι φοιτητικοί σύλλογοι που αντιστέκονται, δεν προσκυνάνε, ούτε χειροκροτούνε την αντιλαϊκή πολιτική και τις κατευθύνσεις της ΕΕ.
Ολοι εμείς που βιώνουμε τα ίδια προβλήματα, μοιραζόμαστε τις ίδιες ανησυχίες, κάνουμε όνειρα για το μέλλον μας, είμαστε από την ίδια πλευρά.
Μαζί είμαστε πιο δυνατοί! Μαζί μπορούμε να μετρήσουμε βήμα στην αλλαγή των συσχετισμών των συλλόγων μας! Μαζί μπορούμε να ξηλώσουμε τους πλασιέ των επιχειρήσεων από τα Διοικητικά Συμβούλια.
Να καταδικαστεί παντού και με όλους τους τρόπους η ΔΑΠ, η παράταξη της ΝΔ που στηρίζει την αντιλαϊκή πολιτική «απ' όπου κι αν έρχεται».
Να δυναμώσουμε τη συλλογική διεκδίκηση για τις σπουδές και τη ζωή που μας αξίζουν, για την αγωνιστική ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος, με περισσότερους αγωνιστές στα ΔΣ, με ψήφο στην «Πανσπουδαστική Κ.Σ.» στις 13 Μάη.
Στις 9 Μάη διοργανώνεται στην Αθήνα για δέκατη συνεχόμενη χρονιά ναρκω - φεστιβάλ, από τη νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, το Τμήμα Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ και μια πλατφόρμα ΜΚΟ, καθώς όλοι μαζί έχουν αναλάβει το δικό τους μερίδιο στη ζύμωση των συνειδήσεων για την υλοποίηση μιας άκρως επικίνδυνης ναρκω - πολιτικής. «Σημαία» των διοργανωτών, οι οποίοι πλασάρονται με ένα ψευτο - πρωτοποριακό προφίλ, είναι η υλοποίηση μέχρι κεραίας της πολιτικής της ΕΕ για τα ναρκωτικά. Αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών, καλλιέργεια κάνναβης για προσωπική χρήση, μείωση της βλάβης. Κάθε επιμέρους σημείο, καθώς και το σύνολο αυτής της πολιτικής, αντικρούει σε επιστημονικά δεδομένα, αλλά και στην πραγματικότητα.
Κι επειδή το συγκεκριμένο ναρκω - φεστιβάλ στοχεύει κυρίως στο μυαλό και το συναίσθημα των νέων ανθρώπων, κρίνεται επιβεβλημένη η αποδόμηση βήμα προς βήμα της προπαγάνδας που γίνεται μέσω του διαφημιστικού φυλλαδίου που διανέμεται σε κεντρικά σημεία της πόλης και κυκλοφορεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ενα φυλλάδιο - συνέχεια της προπαγάνδας των τελευταίων δύο δεκαετιών στη χώρα μας, που εξαπολύουν οι διακομματικοί σύμμαχοι της ναρκω - κουλτούρας (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κ.ά.).
Η αλήθεια: Η χρήση ψυχοτρόπων ουσιών χάνεται στα βάθη των αιώνων, σε πρωτόγονες και αρχαίες κοινωνίες, όταν αποτελούσε μέρος μιας συλλογικής διαδικασίας, με τελετουργικό χαρακτήρα, ενταγμένη στο τότε γενικότερο πολιτιστικό πλαίσιο. Θεωρητικά στόχος ήταν η ενδυνάμωση των δεσμών του κοινωνικού ιστού της συγκεκριμένης κοινωνίας. Ομως, ακόμη και σε αυτές τις τελείως διαφορετικές συνθήκες, η χρήση ναρκωτικών ήταν απόδειξη αδυναμίας της ανθρώπινης κοινωνίας να ερμηνεύσει την αντικειμενική πραγματικότητα. Ομως η «τοξικομανία» - δηλαδή η χρήση των ουσιών ως τρόπου ζωής - εμφανίζεται πρώτη φορά το 19ο αιώνα. Δηλαδή η εγκατάσταση της εξάρτησης ως κοινωνικού φαινομένου γίνεται στη φάση του περάσματος στον καπιταλισμό. Αρχικά έπληττε κυρίως τμήματα της νεοδημιουργηθείσας τότε εργατικής τάξης και σχετιζόταν με τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης και εργασίας. Με την ανάπτυξη του καπιταλισμού διαμορφώνονται και οι προϋποθέσεις εξάπλωσης του φαινομένου, το οποίο παίρνει πλέον επιδημικές διαστάσεις και αρχίζει να εκδηλώνεται με τα χαρακτηριστικά της πολυτοξικομανίας. Η ιατρικοποίηση της τοξικοεξάρτησης αποσκοπεί στη συσκότιση των αιτιών που την παράγουν.
Η αποποινικοποίηση στην Ολλανδία μετέτρεψε το Αμστερνταμ σε κέντρο διεθνούς εμπορίου ναρκωτικών και από τις πρώτες πόλεις σε εγκληματικότητα στον κόσμο. Το 2010 το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) Κάτω Χωρών απευθύνθηκε στο Δικαστήριο της ΕΕ, όπου ακόμα και ο γενικός εισαγγελέας της ΕΕ, Yves Bot, αναγκάζεται να εκτιμήσει ότι «ο ναρκω - τουρισμός συνιστά υπαρκτή και αρκούντως σοβαρή απειλή για τη δημόσια τάξη στο Μάαστριχτ, ο αποκλεισμός της προσβάσεως κατοίκων αλλοδαπής στα coffee shops συνιστά μέτρο αναγκαίο για την προστασία των κατοίκων του δήμου από τις οχλήσεις που προκαλεί το φαινόμενο αυτό». Παράλληλα, ομολογείται στο όνομα της... δημόσιας ασφάλειας της ΕΕ ότι «ο ναρκω - τουρισμός υποθάλπει τη διεθνή εμπορία ναρκωτικών και ενισχύει οργανωμένες εγκληματικές δραστηριότητες». Σκοπός της νόμιμης χορήγησης ναρκωτικών είναι η θεσμοθέτηση ενός κοινωνικού περιθωρίου.
Ενας νέος μπορεί να δοκιμάσει ναρκωτικά από περιέργεια, μίμηση, επειδή τον έλκει το απαγορευμένο, όμως όλα αυτά δεν είναι επαρκή για να τον οδηγήσουν στην εξάρτηση που συνιστά υποκατάσταση βασικών αναγκών. Σε όσες χώρες νομοθετήθηκε η αποποινικοποίηση της κάνναβης, έχει πενταπλασιαστεί η χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών (εκθέσεις Ευρωπαϊκού Κέντρου Παρακολούθησης Ναρκωτικών και Τοξικομανίας - ESPAD, EMCDDA, Διεθνής Επιτροπή του ΟΗΕ για τον Ελεγχο των Ναρκωτικών - INCB). Η κοινωνική ανοχή στα ναρκωτικά έχει τριπλασιάσει τη χρήση στους μαθητές της Ελλάδας και έχει μειώσει την ηλικία πειραματισμού και έναρξης της χρήσης πριν τα 13 έτη. Τα παραπάνω επιβεβαιώθηκαν και τον Αύγουστο του 2004, όπου «η ολλανδική κυβέρνηση αναγνωρίζει ότι "η κάνναβη δεν είναι ακίνδυνη" ούτε για τους χρήστες, ούτε για την κοινωνία, τα coffee shops (χώροι όπου πωλείται νόμιμα και επιτρέπεται η χρήση κάνναβης) "δεν είναι άμοιρα ευθυνών" και σκοπεύει να μειώσει τον αριθμό τους που βρίσκονται κοντά σε σχολεία». Ο μαθητικός πληθυσμός της Ελβετίας κατέχει την τρίτη θέση και της Ολλανδίας την πέμπτη θέση στην Ευρώπη στη χρήση παράνομων ουσιών (Πανευρωπαϊκή Ερευνα «ESPAD» 2007 για τη χρήση ουσιών στο μαθητικό πληθυσμό). Η χρήση ηρωίνης και οπιοειδών παρουσιάζει αύξηση στην Ολλανδία, ειδικά στις νεαρότερες ηλικίες (Ετήσια Εκθεση του ΟΗΕ 2008).
Η χρήση ναρκωτικών δεν είναι «ελεύθερη επιλογή», η χρήση και η εξάρτηση είναι ανελευθερία, γιατί ο άνθρωπος υποτάσσεται στο κυνήγι της ουσίας που κάνει χρήση. Εξάρτηση σημαίνει φραγμός στη διαδικασία αυτογνωσίας και κοινωνικής συνειδητοποίησης, είναι στρέβλωση του κοινωνικού περιεχομένου κάθε μορφής δικαιώματος.
Η χρήση ναρκωτικών είναι ένα φαινόμενο που το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει, έτσι επιλέγει να το διαχειριστεί ή ακόμα και να το αξιοποιήσει με στόχο τη χειραγώγηση ιδιαίτερα των νέων.
Η νόμιμη (είτε τυπικά είτε άτυπα) χορήγηση ναρκωτικών έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον στο παρελθόν. «Ψυχαγωγικά χάπια» και «ηρεμιστικά» χορηγούνταν στους στρατιώτες στην εισβολή του Ιράκ, με ναρκωτικά «μπούκωσαν» τους στρατιώτες στο Βιετνάμ, με κάνναβη κατακρεούργησαν το αντιπολεμικό κίνημα που αναπτύχθηκε το 1974 στην Ολλανδία, όπου οι πλατείες της σταδιακά άδειασαν από διαδηλωτές και γέμισαν τα «coffee shops» από το 1976 με «φιλήσυχους» πολίτες...