Σάββατο 27 Ιούλη 2013 - 1η έκδοση
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ο εξορθολογισμός που γίνεται παραλογισμός

Τον Απρίλη του 2013 τα εργαστήρια του ΕΟΠΥΥ (του πρώην ΙΚΑ δηλαδή) έκαναν μόνο το 4% των εργαστηριακών εξετάσεων, όπως αποκάλυψε προχτές ο πρόεδρος του Οργανισμού, Δημήτρης Κοντός, στη συνάντησή του με τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών.

Δηλαδή το υπόλοιπο 96% δόθηκε πεσκέσι στον ιδιωτικό τομέα Υγείας, με χαράτσι 15% στους ασφαλισμένους. Ιδού τι σημαίνει αυτό σε αριθμούς: Με βάση το δημόσιο τιμολόγιο το 2012 ο ΕΟΠΥΥ πλήρωσε στα ιδιωτικά εργαστήρια 252 εκατ. ευρώ ή 21 εκατ. το μήνα. (Βέβαια οι ιδιοκτήτες των εργαστηρίων απαιτούν 486 εκατ. ευρώ ή 40,5 εκατ. ευρώ το μήνα). Με βάση αυτό το μέσο μηνιαίο τιμολόγιο πληρωμών, τα εργαστήρια του ΕΟΠΥΥ, κάνουν πια εξετάσεις αξίας μόλις 875.000 ευρώ και «πληρώνοντας έξω» άλλα 21 εκατ. ευρώ. Και τούτο γιατί τα εργαστήρια δεν έχουν προσωπικό, και, πρωτίστως, γιατί δεν έχουν αντιδραστήρια, καθώς εκκρεμούν ακόμα από το 2006-2007 οι σχετικοί διαγωνισμοί. Ετσι η προμήθεια αντιδραστηρίων, στα ελάχιστα εργαστήρια που λειτουργούν ακόμα, γίνεται με αναθέσεις από τους διευθυντές, αξίας 2.500 ευρώ.

Αυτές είναι οι αποφάσεις εκείνων που ευαγγελίζονται τον «εξορθολογισμό των δαπανών στην Υγεία», όταν αποδεδειγμένα το κόστος των συνηθισμένων εξετάσεων αίματος κοστίζουν -με βάση το δημόσιο τιμολόγιο- 34,25 ευρώ στον ιδιωτικό τομέα, ενώ στα εργαστήρια του ΙΚΑ κοστίζουν μόνο 4,481 ευρώ. (Κι απ' τα 34,25 ευρώ ο ασθενής πληρώνει από την τσέπη του 5,1 ευρώ).

Δεν είναι παράλογες οι αποφάσεις τους. Απλά είναι αποφάσεις ενταγμένες στη λογική της εμπορευματοποίησης των υπηρεσιών Υγείας και της μετακύλισης των οικονομικών βαρών -είτε άμεσα είτε έμμεσα- στο χρήστη των υπηρεσιών Υγείας. Και για να το καταλάβει κανείς αυτό δεν χρειάζεται να γίνει... μαρξιστής. Απλές πράξεις χρειάζονται...

Ερίζουν για το... πάπλωμα

Είναι μια ωραία ατμόσφαιρα εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Αφού πραγματοποίησαν ένα Συνέδριο ορισμό του διαδρομισμού, της λιστομαχίας και της σταυρομαχίας. Αφού διατύπωσαν απίστευτες καταγγελίες για το πώς μεθοδεύτηκε η σύνθεση του σώματός του και το αποτέλεσμά του... Ολοι μαζί άρχισαν να μας ζαλίζουν το κεφάλι για τη δημοκρατία που υποτίθεται ότι νίκησε στο Συνέδριο, για την ενότητα που υποτίθεται ότι επιβεβαιώθηκε και πάει λέγοντας...

Στο μόνο σημείο που λένε την αλήθεια άπαντες είναι όταν δηλώνουν αποφασισμένοι να παλέψουν για κυβέρνηση της αριστεράς... Πλειοψηφία και μειοψηφία ερίζουν ακριβώς για το ποιος είναι ο συντομότερος δρόμος προς το Μαξίμου, με τη μειοψηφία να προειδοποιεί την πλειοψηφία ότι έτσι όπως το πάει δεν θα μπορεί για πολύ ακόμα να κοροϊδεύει το λαό, να τον χειραγωγεί και να τον ενσωματώνει τελικά στο σύστημα. Αυτό κατά τη γνώμη της χρειάζεται πιο ριζοσπαστική φρασεολογία.

Χτες μάλιστα, δύο βδομάδες μετά το Συνέδριο, η «Αριστερή Πλατφόρμα» διοργάνωσε εκδήλωση στην Αθήνα. Για να διαμηνύσει στην πλειοψηφία ότι το Συνέδριο θα ήταν πιο αποτελεσματικό στην παραπάνω κατεύθυνση αν υπήρχε άλλου είδους προετοιμασία, αν είχε δοθεί βάρος στην προγραμματική και πολιτική συζήτηση και πως τώρα πρέπει να επιμείνει στην ανάπτυξη και εμβάθυνση της κινηματικής δράσης του ΣΥΡΙΖΑ! Οπως μάλιστα σημειώθηκε, «η μάχη που έδωσε η Πλατφόρμα στο Συνέδριο δεν ήταν κατά του ΣΥΡΙΖΑ αλλά για το ΣΥΡΙΖΑ». Αυτό λέμε κι εμείς. Και πιο συγκεκριμένα για τον ΣΥΡΙΖΑ διαχειριστή της αστικής εξουσίας. Ο καυγάς τους είναι απλώς για το πάπλωμα, κακέκτυπο του καυγά τους στην κεντρική πολιτική σκηνή με τον «ανταγωνιστή» τους για τη θέση.

Οι δήμαρχοι και οι εργαζόμενοι στους δήμους

Δεν προκαλεί εντύπωση η στάση της Κεντρικής Ενωσης Δήμων Ελλάδας στην πρόσφατη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου όπου στην ουσία ξεκαθάρισε προς την κυβέρνηση ότι η ίδια θα προχωρήσει στην αξιολόγηση δομών των δήμων για να διαπιστωθεί το πλεονάζον προσωπικό, κάτι που θα σημάνει την απόλυση χιλιάδων εργαζομένων. Για την ακρίβεια, δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση ότι: ένας μηχανισμός του αστικού κράτους όπως είναι οι δήμοι και το συλλογικό τους όργανο, η ΚΕΔΕ, βάζουν άλλη μια φορά το «χεράκι τους» για να τσακιστούν εργασιακά δικαιώματα, να πεταχτούν στο δρόμο εργαζόμενοι, να υλοποιηθεί η αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης. Αλλωστε, στη συνεδρίαση της ΚΕΔΕ πριν μερικές μέρες, ο πρόεδρός της θέλοντας να δείξει ότι οι δήμοι έχουν πειθαρχήσει περισσότερο από άλλους δημόσιους φορείς στο να περάσει η πολιτική που εξαθλιώνει τους εργαζόμενους, εμμέσως πλην σαφώς άφησε να εννοηθεί ότι η κυβέρνηση ας απολύσει και εργαζόμενους από άλλου. Βέβαια, και μόνο το γεγονός ότι η ΚΕΔΕ υιοθετεί τον όρο «πλεονάζον προσωπικό στους δήμους» όταν ο κλείνουν παιδικοί σταθμοί, όταν οι υπηρεσίες καθαριότητας υπολειτουργούν, όταν οργιάζουν οι ΜΚΟ και άλλα δουλεμπορικά προγράμματα, είναι αρκετό για να καταλαβαίνει κανείς τι ρόλο παίζει και για ποιον δουλεύει...

Εδώ και πολλά χρόνια, η Τοπική Διοίκηση έχει αναδειχθεί σε στυλοβάτη και συνειδητό παράγοντα για το πέρασμα στο Δημόσιο όλων των ειδών των ελαστικών εργασιακών σχέσεων. Από τους δήμους ξεκίνησαν τα περίφημα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης που ήταν το πρώτο χτύπημα στις εργασιακές σχέσεις. Ως αποτέλεσμα αυτού του ρόλου που έπαιξαν και παίζουν οι δήμοι είναι ότι οι εργαζόμενοι που υπηρετούν σήμερα στους δήμους έχουν πολλές διαφορετικές σχέσεις εργασίας. Δηλαδή: Μόνιμοι, αορίστου χρόνου, συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου, συμβασιούχοι έργου, έκτακτο προσωπικό, εποχικό προσωπικό, εργαζόμενοι που έχουν προσληφθεί από ΜΚΟ με 5μηνες συμβάσεις, εργαζόμενοι μέσω προγραμμάτων του ΟΑΕΔ, εργαζόμενοι με μερική απασχόληση, εργαζόμενοι για να αποκτήσουν εργασιακή εμπειρία, εργαζόμενοι σε διάφορα χρηματοδοτούμενα προγράμματα, ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι από εταιρείες στους δήμους στα πλαίσια υλοποίησης συμβάσεων, κλπ. Είναι χαρακτηριστικό ότι το σύνολο των κοινωνικών προγραμμάτων των δήμων σε μεγάλο ποσοστό, υλοποιείται από συμβασιούχους ή 5μηνίτες από ΜΚΟ. Επιπλέον, ξεκινούν πιο γοργά από το Σεπτέμβρη οι λεγόμενες Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις τις οποίες θα συστήνουν άνεργοι πρώην εργαζόμενοι στους δήμους. Και σε όλα αυτά έχουν πρωτοστατήσει και συνεχίζουν δήμαρχοι που στηρίζονται από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ.

Υπάρχουν σημαντικές ευθύνες στις κυβερνήσεις, στην Κεντρική Ενωση Δήμων Ελλάδος, στους δημάρχους, για την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, συνολικά των εργατικών κατακτήσεων. Ακόμα κι αν πολλοί δήμαρχοι κάνουν τους υπερασπιστές των δικαιωμάτων των εργαζομένων, πολύ περισσότερο που ήδη πολλοί από αυτούς σκέφτονται προεκλογικά ενόψει των τοπικών εκλογών του 2014. Για αυτό το λόγο μοναδικός δρόμος είναι ο συντονισμός της πάλης των εργαζομένων στον ιδιωτικό και ιδιωτικό τομέα ώστε να εμποδίσουν την εφαρμογή της πολιτικής της διαθεσιμότητας, της κινητικότητας, της αξιολόγησης που προτείνει η κυβέρνηση ή αυτής που προτείνει η ΚΕΔΕ.


Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ

Ο υπουργός Υγείας, η ευλογία και οι εκπαιδευτικοί

Στο πλαίσιο απορρόφησης από μονάδες Υγείας των εκπαιδευτικών που μπαίνουν σε διαθεσιμότητα, μετά τη συνάντηση με τον υπουργό Παιδείας ο υπουργός Υγείας δήλωσε: «Για το υπουργείο Υγείας αυτή η διαδικασία είναι μία ευλογία. Διότι υπάρχουν ειδικότητες, υπάρχουν γιατροί, υπάρχουν νοσηλευτές, υπάρχουν ακτινολόγοι, υπάρχουν οδοντοτεχνίτες, υπάρχουν οδοντίατροι, μία σειρά ειδικοτήτων στις οποίες έχουμε μεγάλη έλλειψη»...

Φαίνεται πως ο υπουργός με την «ευλογία» του θεού εντάσσει τους εκπαιδευτικούς στην Υγεία. Αλλά σ' αυτό που είναι αξεπέραστοι είναι η προαγωγή που κάνουν στην ιατρική επιστήμη σε ασύλληπτα ανώτερα επίπεδα, ώστε να εντάσσουν σ' αυτήν και τους εκπαιδευτικούς ως ειδικότητες. Μετά απ' αυτό ο ασθενής θα μπορεί να εξετάζεται από τον εκπαιδευτικό για διάγνωση της ασθένειας, ανάλογα με την ειδικότητα του θεράποντος εκπαιδευτικού. Αλλος εις την αρχαίαν ελληνικήν, άλλος εις τα μαθηματικά, άλλος εις την ιστορίαν, ενώ ανάλογα με τη διάγνωση της ασθένειας επί των γνώσεων των ασθενών θα δίνεται και θεραπεία. Ενα χρόνο στο Δημοτικό, έξι μήνες στο Γυμνάσιο, και για συμπλήρωμα υπάρχουν και τα φροντιστήρια. Ετσι διά της πνευματικής οδού οι ασθενείς θα θεραπεύονται. Να η ευλογία του θεού. Και μετά σου λέει γίνονται θαύματα...

Μαζί τρώνε και πίνουν

Γρηγοριάδης Κώστας

Για να εξασφαλίσουν αλλοδαπούς ναυτικούς με μηδενικά δικαιώματα, στελέχη ναυτιλιακών εταιρειών συνεργάζονται άμεσα με μεγάλα διεθνή δουλεμπορικά γραφεία. Εκδίδουν μέσω των διακρατικών συμφωνιών διπλώματα και πιστοποιητικά έναντι αμοιβής. Με δεδομένο ότι στα ποντοπόρα πλοία 60 χιλιάδες αλλοδαποί ναυτεργάτες ανακυκλώνονται κάθε 6 ή 7 μήνες, οι σύγχρονοι δουλέμποροι εισπράττουν κεφαλιάτικο για πάνω από 120 χιλιάδες διακινήσεις. Με το "κεφαλιάτικο" να είναι περίπου 2.000 δολάρια (αν είναι αξιωματικός ο ναυτεργάτης ξεπερνάει και τις 5.000) τζιράρονται το ελάχιστο 24 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο! (120.000 αλλοδαποί ναυτεργάτες Χ 2.000 δολάρια "κεφαλιάτικο" = 24 εκατ. δολάρια minimum).

Παράλληλα, διευθυντικά στελέχη των εταιριών είναι και μέλη του Πανελλήνιου Συνδέσμου Εργαζομένων στη Ναυτιλία και τον Τουρισμό (ΠΑΣΕΝΤ) όπου πλειοψηφούν η ΑΠ - ΠΑΣΚΕ (κατεβαίνουν με κοινό ψηφοδέλτιο). Οι ίδιοι είναι και στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων. Να γιατί υπογράφουν σε ΠΑΣΕΝΤ και Ομοσπονδία ΣΣΕ με μείωση μισθών (μείωση 15% του μισθού υπέγραψε η Ομοσπονδία). Είναι εργατική αριστοκρατία. Να γιατί οι εφοπλιστές δεν αφήνουν τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ ούτε να σταθούν στην είσοδο των ναυτιλιακών εταιρειών ενώ μόλις εμφανιστεί (π.χ. 4 Δεκέμβρη του 2012 στα γραφεία της «ΜΠΛΟΥ ΣΤΑΡ») ο Θ. Βασιλόπουλος, πρόεδρος του ΠΑΣΕΝΤ και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, οι πόρτες αμέσως ανοίγουν διάπλατα. Να γιατί στις εκλογές του ΠΑΣΕΝΤ ψηφίζει ακόμα και ο πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας (ΣΕΕΝ) εφοπλιστής Μ. Σακέλης. Αντίστοιχες δυνάμεις κυριαρχούν και σε άλλα σωματεία και ομοσπονδίες. Αυτές πλειοψηφούν στη ΓΣΕΕ. Τι σχέση μπορεί να έχουν αυτές οι δυνάμεις με τα συμφέροντα των εργαζομένων, με την ανάγκη που έχουν σήμερα οι εργαζόμενοι για την οργάνωση της πάλης για να αντιμετωπίσουν τη λυσσαλέα επίθεση που δέχονται από τις δυνάμεις του κεφαλαίου;

Η εντατικοποίηση είναι ο κανόνας

Νιώθοντας να τους «πνίγει το δίκιο» πριν λίγες μέρες οι εκπρόσωποι των ξενοδόχων με ανακοίνωση ζήτησαν να σταματήσει η «δαιμονοποίηση» και ο «λιθοβολισμός» της ελληνικής ξενοδοχείας, εξαιτίας - όπως σημειώνουν - «μεμονωμένων περιστατικών παραβατικότητας και κακώς εννοούμενων ή εφαρμοζόμενων εργοδοτικών συμπεριφορών». Ορισμένα μόνο περιστατικά των τελευταίων ημερών που καταγγέλθηκαν δείχνουν ακριβώς το αντίθετο. Σε περίοδο υψηλής τουριστικής κίνησης, οι εργαζόμενοι «φτύνουν», κυριολεκτικά, «αίμα» στη δουλειά.

Συγκεκριμένα, σε ξενοδοχείου της Ρόδου πριν λίγες μέρες ένας μάγειρας, προκειμένου να καταφέρει να ολοκληρώσει ένα μεγάλο όγκο δουλειάς, γλίστρησε μπροστά από τον πάγκο της κουζίνας, έπεσε και χτύπησε στο κεφάλι και στο σαγόνι. Στο ίδιο ξενοδοχείο, νωρίτερα, δύο εργαζόμενες λιποθύμησαν, η μία υπέστη και εγκεφαλικό επεισόδιο. Στην Κέρκυρα, εργαζόμενη εξαναγκάστηκε σε παραίτηση εξαιτίας της εντατικοποίησης που την οδήγησε και σε λιποθυμία. Λίγες μέρες πριν επίσης απολύθηκε η πρόεδρος του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Χαλκίδας από ξενοδοχείο στην Ερέτρια γιατί διεκδίκησε το αυτονόητο: ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς. Η ίδια, λίγες μέρες πριν την απόλυσή της, είχε δουλέψει μέσα σε δυο μέρες 26 ολόκληρες ώρες (με ένα διάλειμμα 6 ωρών). Σε άλλο ξενοδοχείο της Ρόδου διαπιστώθηκε ότι για κάθε δυο καμαριέρες αντιστοιχούν μέχρι και 52 δωμάτια!!!

Οι ξενοδόχοι δεν είναι μόνο προκλητικοί αλλά έχουν και απύθμενο θράσος, όταν «παραπονιούνται» την ίδια στιγμή που έχουν διαμορφώσει εργασιακές συνθήκες «γαλέρας» μέσα στα ξενοδοχεία τους. Το θράσος και τον «αέρα» τους, έχουν τροφοδοτήσει όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις που ικανοποίησαν κάθε παραγγελιά τους, είτε αφορούσε χτύπημα των συμβάσεων, είτε χτύπημα των μισθών, είτε χτύπημα των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων, είτε τη «νομιμοποίηση» της τζάμπα εκμετάλλευσης των νέων εργαζομένων, είτε φοροαπαλλαγές, είτε επιδοτήσεις κλπ. κλπ. Ανθρωποι σακατεύονται καθημερινά μέσα στα ξενοδοχεία, αλλά ποιος να «ακουμπήσει» τους ξενοδόχους. Αλλωστε η κυβέρνηση το έχει αποδείξει και δηλώσει ποικιλοτρόπως: ο Τουρισμός είναι η «βαριά βιομηχανία της χώρας». Δικαιώματα, μισθοί, ωράρια, μέτρα προστασίας για την υγεία και την ασφάλεια δε συμβαδίζουν με την κερδοφορία των ξενοδόχων γι' αυτό και μειώνονται ή αφαιρούνται.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Κέρδη και εκμετάλλευση πάνε μαζί

Η κερδοφορία των εφοπλιστών ακόμα και εν μέσω κρίσης είναι απίστευτη. Αυτό φαίνεται και από την ετήσια έκθεση της Ενωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, όπου ο ελληνόκτητος στόλος το 2012 μετρούσε 3.428 πλοία, από 3.325 που ήταν το 2011. Μόνο το πρώτο 6μηνο του 2013 επένδυσαν 5,5 δισ. δολάρια σε νέες παραγγελίες και αγορές πλοίων. Ενώ σύμφωνα με τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς εκτιμάται ότι ξεπερνούν τα 200 δισ. δολάρια τα κέρδη τους την τελευταία δεκαετία. Κάθε σεντ είναι ακριβοπληρωμένο με ιδρώτα και αίμα από τους ναυτεργάτες και τους εργαζόμενους της στεριάς (κανείς δεν ξεχνάει τους 14 νεκρούς της ΠΕΤΡΟΛΑ, τους 81 επιβάτες και ναυτεργάτες του «ΣΑΜΑΙΝΑ», τους 8 μεταλλεργάτες του «FRIENDSHIPGAZ» κ.ά.). Ενώ είναι αμέτρητα τα προνόμια φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις που τους προσφέρουν διαχρονικά οι κυβερνήσεις της πλουτοκρατίας, όπως και η σημερινή, λεηλατώντας διαρκώς τις τσέπες του λαού.

Για να συνεχίσουν να έχουν αυτήν την τρελή κερδοφορία επιτίθενται λυσσαλέα τόσο στους ναυτεργάτες όσο και στους υπαλλήλους των εταιρειών τους. Βάζοντας μπροστά τους πολιτικούς τους εκπροσώπους, κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ, με νόμους και υπουργικές αποφάσεις επιδιώκουν να ξεπαστρέψουν και το τελευταίο εργασιακό δικαίωμα από τα καράβια τους και τις ναυτιλιακές εταιρείες, να μετατρέψουν τους ναυτεργάτες και υπαλλήλους σε σύγχρονους δούλους. Με τη συμβολή των εργατοπατέρων στην πλειοψηφία της διοίκησης της ΠΝΟ και του κλαδικού σωματείου (ΠΑΣΕΝΤ) των ναυτιλιακών υπαλλήλων και συγκεκριμένα των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΑΠ, να είναι καθοριστική, προωθείται σε όλες τις κατηγορίες πλοίων η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, το μαζικό πέταγμα στη στεριά των ναυτεργατών που έχουν κατοχυρωμένα συλλογικά δικαιώματα, ναυτολόγηση πληρωμάτων χαμηλόμισθων ανασφάλιστων. Δραστικές μειώσεις που φτάνουν και το 15% στους μισθούς των ναυτιλιακών υπαλλήλων, κατάργηση των επιδομάτων.

Οι εφοπλιστές είναι ο σκληρός πυρήνας του μεγάλου κεφαλαίου. Πρωτοστατούν στη γενικευμένη επίθεση που έχει εξαπολύσει η αστική τάξη και τα επιτελεία της σε βάρος της εργατικής τάξης. Δείχνουν απροκάλυπτα ότι είναι μονόδρομος για το κεφάλαιο να επιτίθεται, να αυξάνει διαρκώς το βαθμό εκμετάλλευσης στα καράβια, τα εργοστάσια, να μειώνει δραστικά την τιμή της εργατικής δύναμης, να συσσωρεύει κέρδη, επίθεση που σε φάση καπιταλιστικής κρίσης γίνεται πιο βίαιη. Το 2005, δηλαδή πολύ πριν την καπιταλιστική κρίση, η κυβέρνηση της ΝΔ επέβαλε τη 10η στη σειρά από το 1981 μείωση των οργανικών συνθέσεων των ποντοπόρων πλοίων αφήνοντας πλέον στα καράβια ανάλογα με τη χωρητικότητα 4 - 5 και 6 Ελληνες ναυτεργάτες που καλύπτονται από τις συλλογικές συμβάσεις. Το υπόλοιπο πλήρωμα αποτελείται από φτηνούς, ανασφάλιστους ναυτεργάτες, θύματα του διεθνούς δουλεμπορικού κυκλώματος.

Οι εργαζόμενοι δεν πρόκειται να δουν άσπρη μέρα όσο οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι, συνολικά οι καπιταλιστές, έχουν στην ιδιοκτησία τους τα μέσα παραγωγής. Είναι μονόδρομος, ο συνειδητός οργανωμένος αγώνας για όλα τα δικαιώματα των ναυτεργατών, η οικοδόμηση της συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα λαϊκά στρώματα που ταυτόχρονα με την πάλη για την επίλυση των καθημερινών προβλημάτων, θα βάλει πλώρη να διεκδικήσει τη δική της εξουσία. Τη λαϊκή εξουσία, που έχει τη δύναμη να απελευθερώσει τα μέσα παραγωγής, να πάρει τα πλοία από τους κηφήνες να τα κάνει κοινωνική ιδιοκτησία, να οργανώσει και να αναπτύξει την οικονομία και τη ναυτιλία με κεντρικό σχεδιασμό με εργατικό - κοινωνικό έλεγχο με κριτήριο τη λαϊκή ευημερία.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ