Σάββατο 25 Νοέμβρη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΕΕ - «ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΔΕΣΜΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΕΞΑΜΗΝΟΥ»
Μόνιμη «επιτροπεία» για την ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων

ΤΑΦΙΛΗΣ

Στην «κρησάρα» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής περνούν τα σχέδια προϋπολογισμών που έχουν υποβάλει οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ για το έτος 2018, στο πλαίσιο της περιβόητης διαδικασίας των «Ευρωπαϊκών Εξαμήνων». Πρόκειται για την «κανονικότητα» της ΕΕ και βέβαια της Ευρωζώνης, με επίκεντρο το ενισχυμένο πλαίσιο «δημοσιονομικής εποπτείας», με στόχο «την πρόληψη ή τη διόρθωση των "ανισορροπιών" που εμποδίζουν την ομαλή λειτουργία των οικονομιών των κρατών - μελών της ζώνης του ευρώ ή της ΕΕ συνολικά», όπως αναφέρεται και στη σχετική ανακοίνωση.

Η συγκεκριμένη διαδικασία έχει να κάνει με τις «παγιοποιημένες» πρακτικές της ΕΕ και του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, αφορά στο σύνολο των κρατών - μελών, πέρα και πάνω από μνημόνια, όπως στην περίπτωση της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής στην Ελλάδα, που προς το παρόν υπόκειται σε «εποπτικούς ελέγχους» και αξιολογήσεις «διαφορετικού» χαρακτήρα και διαδικασίας. Ουσιαστικά, πρόκειται για το υπερ-μνημόνιο διαρκείας, που ισχύει έτσι κι αλλιώς στην ΕΕ, και βέβαια ανεξάρτητα από το σημείο του οικονομικού κύκλου, αν είναι σε φάση ρυθμών ανάκαμψης για το ευρωπαϊκό κεφάλαιο, ή σε φάση πτώσης της οικονομικής δραστηριότητας και του παραγόμενου ΑΕΠ.

Υπερ-μνημόνιο διαρκείας

Η ανάκαμψη της οικονομίας στην ΕΕ κρίνεται ως καλύτερη «ευκαιρία» για την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής και των αναδιαρθρώσεων, με στόχο την τόνωση της ανταγωνιστικότητας του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Οπως τόνισε ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Β. Ντομπρόβσκις, «παρά τις μεταρρυθμίσεις των τελευταίων ετών, η Οικονομική και Νομισματική Ενωση παραμένει ατελής», τονίζοντας πως «αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να αξιοποιήσουμε την παρούσα ευνοϊκή συγκυρία για να ενισχύσουμε περαιτέρω την ΟΝΕ και για να καταστήσουμε τις οικονομίες μας πιο ανθεκτικές».

Την ίδια ώρα, η πρόσφατη διακήρυξη της ΕΕ αναφορικά με τον «ευρωπαϊκό πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων» ενσωματώνεται, με τη σειρά της, στις διαδικασίες του «Ευρωπαϊκού Εξαμήνου», ως ένα ακόμη εργαλείο έγκαιρης διάγνωσης και εντοπισμού τυχόν «αποκλίσεων» και παρεμβάσεων σε ζητήματα σχετικά με τη διαρκή κούρσα για την απόσπαση πόντων ανταγωνιστικότητας από τα ευρωπαϊκά μονοπώλια.

Μάλιστα, «συμπληρωματικά» σε αυτήν την κατεύθυνση, η στατιστική υπηρεσία της ΕΕ (Γιούροστατ) δημοσιοποίησε τις προάλλες αναλυτική λίστα με τις επιδόσεις των κρατών - μελών σε μια σειρά από «δείκτες», όπως:

-- Για το λεγόμενο «κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος».

-- Για την «αξιολόγηση» της ανταγωνιστικότητας κάθε οικονομίας σε σχέση με τους κυριότερους ανταγωνιστές της στις διεθνείς αγορές.

-- Για τα μερίδια των εξαγωγών κάθε οικονομίας.

-- Για τη μάζα των ιδιωτικών χρεών στις τράπεζες, την εξέλιξη των τιμών στην αγορά ακίνητης περιουσίας κ.ά.

Με τους παραπάνω «δείκτες» η Γιούροστατ παρείχε την αναγκαία «στατιστική υποστήριξη» για την ετήσια έκθεση του «μηχανισμού προειδοποίησης» που εξέδωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά την έναρξη του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου 2018, διαδικασία που θα τηρείται απαρέγκλιτα κάθε χρόνο, στο πλαίσιο των «Ευρωπαϊκών Εξαμήνων» προκειμένου στη συνέχεια να προχωρούν οι «κατάλληλες» αντιλαϊκές παρεμβάσεις.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, από την πλευρά της, προανήγγειλε τα «εγκαίνια» της συγκεκριμένης διαδικασίας για το Φλεβάρη του 2018, με την παρουσίαση των «αξιολογήσεων» για τις οικονομίες που εμφανίζουν «μακροοικονομικές ανισορροπίες» - πέρα από τα ελλείμματα και το κρατικό χρέος κ.ά. - αυτήν τη φορά αναφορικά με «προβλήματα» στην «ανταγωνιστικότητα», με αιχμή βέβαια το «κόστος εργασίας», και μάλιστα σε συνάρτηση με τις συνθήκες που επικρατούν στα άλλα οικονομικά κέντρα, τις οικονομίες και τις αγορές εκείνες που αποτελούν τους βασικούς ανταγωνιστές των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.

Τα παραπάνω αποτελούν τμήμα των συντελούμενων αντιλαϊκών διεργασιών που αφορούν στην περαιτέρω «εμβάθυνση της ΟΝΕ» και είχαν προαναγγελθεί μέσω της περιβόητης έκθεσης των «5 προέδρων», μαζί με σειρά από άλλες αντίστοιχες παρεμβάσεις.

Για το 2018 - για διαφορετικούς λόγους η καθεμιά - στο σκέλος των «μακροοικονομικών ανισορροπιών» θα ελεγχθούν 12 οικονομίες της ΕΕ και συγκεκριμένα των Βουλγαρίας, Κροατίας, Κύπρου, Γαλλίας, Γερμανίας, Ιρλανδίας, Ιταλίας, Κάτω Χωρών, Πορτογαλίας, Σλοβενίας, Ισπανίας και Σουηδίας. Την ίδια ώρα, «πίσω από την κουρτίνα» φιγουράρουν οι ενδοαστικές κόντρες και η διαπάλη, για ζητήματα όπως τα υψηλά εμπορικά πλεονάσματα της Γερμανίας.

Σε κάθε περίπτωση, η διαρκής κούρσα ανταγωνιστικότητας και από τους εγχώριους επιχειρηματικούς ομίλους θα συνεχίζεται ακατάπαυστα, παράλληλα και σε συνδυασμό με τις αντιλαϊκές παρεμβάσεις, που ανάλογα με τις συνθήκες θα κρίνονται ως αναγκαίες για τα τμήματα του κεφαλαίου.

«Ενα το κρατούμενο» είναι η επίτευξη των «δημοσιονομικών στόχων» (π.χ. πλεονάσματα, φορολογικά έσοδα, κρατικό χρέος κ.ά.). Ταυτόχρονα, ακόμη και η «υπεραπόδοση» των «στόχων» στους ετήσιους κρατικούς προϋπολογισμούς και στα «Μεσοπρόθεσμα Πλαίσια» δεν ακυρώνει, ούτε στο ελάχιστο, την «ανάγκη» για «διαρθρωτικές παρεμβάσεις» απέναντι στα λαϊκά στρώματα.

«Ευρωπαϊκό Εξάμηνο» 2018

«Ο κύκλος για τον συντονισμό της οικονομικής, δημοσιονομικής και κοινωνικής πολιτικής του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου 2018 αρχίζει σε συνθήκες εύρωστης οικονομικής δραστηριότητας στη ζώνη του ευρώ και στην ΕΕ, πρωτοφανών υψηλών επιπέδων απασχόλησης και υποχώρησης των ποσοστών ανεργίας προς τα επίπεδα πριν από την κρίση».

Αυτό υπογραμμίζει έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αναφορικά με τους κρατικούς προϋπολογισμούς, καλώντας τα κράτη - μέλη «που διατρέχουν κίνδυνο μη συμμόρφωσης με το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης (ΣΣΑ) να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα για να προσαρμόσουν τη δημοσιονομική τους πορεία».

Μεταξύ άλλων, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επισημαίνει:

Για τη Γαλλία, διαπιστώνεται ότι ενέχει κίνδυνο μη συμμόρφωσης με τις απαιτήσεις για το 2018, δεδομένου ότι η Επιτροπή, στις οικονομικές προβλέψεις του φθινοπώρου 2017, προβλέπει σημαντική απόκλιση από την τιμή αναφοράς για τη μείωση του κρατικού χρέους.

Στην Ιταλία, «το επίμονα υψηλό κρατικό χρέος αποτελεί λόγο ανησυχίας». Οπως τονίζουν, ενημέρωσαν τις ιταλικές αρχές ότι την άνοιξη του 2018 «η Επιτροπή προτίθεται να αξιολογήσει εκ νέου τη συμμόρφωση της Ιταλίας».

Εκτός από την Ιταλία, το Βέλγιο, η Αυστρία, η Πορτογαλία και η Σλοβενία ενέχουν κίνδυνο μη συμμόρφωσης με τις απαιτήσεις του Συμφώνου Σταθερότητας για το 2018. Σύμφωνα με την Επιτροπή, οι προϋπολογισμοί αυτών των κρατών - μελών ενδέχεται να οδηγήσουν σε σημαντική απόκλιση από την πορεία προσαρμογής προς την επίτευξη του αντίστοιχου μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού στόχου.

Για την Ισπανία, επισημαίνεται πως «οι δημοσιονομικές προσπάθειες είναι αισθητά χαμηλότερες από τις συνιστώμενες».

Σε κάθε περίπτωση, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καλεί τα κράτη - μέλη «να προωθήσουν τις επενδύσεις ως μέσο για την υποστήριξη της ανάπτυξης και να αυξήσουν την παραγωγικότητα και τη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη (...) με περαιτέρω διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες είναι απαραίτητες για να καταστεί η ευρωπαϊκή οικονομία πιο σταθερή, χωρίς αποκλεισμούς, παραγωγική και ανθεκτική»...

Διαβάστε σήμερα στο 4σέλιδο «Διεθνή και Οικονομία»:

«ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΔΕΣΜΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΕΞΑΜΗΝΟΥ»: Μόνιμη «επιτροπεία» για την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων

ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ: «Εθνικός στρατηγικός σχεδιασμός» με έντονο αμερικανικό ενδιαφέρον

ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Ερχεται αντεργατική «θύελλα» με κάθε κυβέρνηση. Οι απαιτήσεις των εργοδοτών και οι προτάσεις των «σοφών» οικονομολόγων

ΚΙΝΑ - ΗΠΑ: Οι επιχειρηματικές συμφωνίες που υπέγραψαν στις αρχές Νοέμβρη αναδεικνύουν ότι κόντρες και κολιγιές συνυπάρχουν, μεγαλώνοντας τη ρευστότητα των ενδοϊμπεριαλιστικών διεργασιών

ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ
«Εθνικός στρατηγικός σχεδιασμός» με έντονο αμερικανικό ενδιαφέρον

Από παλιότερη συνάντηση του υπ. Υποδομών με τον Αμερικανό πρέσβη

Eurokinissi

Από παλιότερη συνάντηση του υπ. Υποδομών με τον Αμερικανό πρέσβη
Με γοργούς ρυθμούς προχωρά η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ τον σχεδιασμό για τη μετατροπή της χώρας σε περιφερειακό κόμβο εμπορευματικών μεταφορών καθώς η χρηματοδότηση και υλοποίηση των απαιτούμενων υποδομών αποτελεί σαφή προτεραιότητα, που εξυπηρετεί αφενός την καπιταλιστική κερδοφορία και αφετέρου τον στενά δεμένο με αυτή στόχο της «γεωστρατηγικής» αναβάθμισης της εγχώριας αστικής τάξης.

Η κυβέρνηση έχει καταστήσει σαφές, και μέσα από τον προϋπολογισμό που κατέθεσε την περασμένη βδομάδα στη Βουλή και αφορά τη χρηματοδότηση άμεσων έργων υποδομών, και από το γενικότερο «αναπτυξιακό σχέδιο» που παρουσίασε συνολικά τον περασμένο Ιούλη αλλά και από τις πρωτοβουλίες που λαμβάνει το άμεσα αρμόδιο υπουργείο, Υποδομών και Μεταφορών, ότι θα εξαντλήσει κάθε χρηματοδοτικό περιθώριο που υπάρχει για την επίτευξη του συγκεκριμένου στόχου. Παράλληλα, «δείχνει» προς κάθε ενδιαφερόμενο ότι θα λάβει και όλα τα απαιτούμενα μέτρα σε νομοθετικό επίπεδο, αλλά και σε επίπεδο διακρατικών συμφωνιών, για τη διευκόλυνση των επενδυτικών σχεδιασμών και την εξασφάλιση της απαιτούμενης κερδοφορίας, όπως φανερώνει, για παράδειγμα, η πρόσφατη συμφωνία με την κυβέρνηση της Βουλγαρίας για τη δημιουργία ενιαίου σιδηροδρομικού δικτύου που θα ενώνει τα λιμάνια της Θεσσαλονίκης, της Καβάλας και της Αλεξανδρούπολης με τα βουλγαρικά λιμάνια στη Μαύρη Θάλασσα και τον Δούναβη.

Προωθείται η σύνταξη του εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, στα μέσα του Νοέμβρη, το υπουργείο Υποδομών ανακοίνωσε την πρόσληψη τεχνικού συμβούλου για την εκπόνηση του λεγόμενου «Εθνικού Στρατηγικού Σχεδίου Μεταφορών», που θα έχει τον συντονιστικό ρόλο τεκμηρίωσης και σχεδιασμού αναγκαίων πολιτικών και επενδύσεων στον τομέα των μεταφορών. Η ολοκλήρωση του «Στρατηγικού Σχεδίου Μεταφορών» αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί εντός του 2019 και θα έχει χρονικό ορίζοντα το 2037, με «ενδιάμεσο» σταθμό το 2027.

Στη διαδικασία συμμετέχουν η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ), η «Εγνατία Οδός ΑΕ», ο ΟΣΕ ΑΕ, η «Hellastron»/ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΟΔΟΙ ΜΕ ΔΙΟΔΙΑ (ο φορέας των επιχειρηματικών ομίλων εκμετάλλευσης των εθνικών οδών) και όλα τα κεντρικά λιμάνια της χώρας που είτε έχουν ήδη ιδιωτικοποιηθεί είτε προορίζονται σε επόμενη φάση να ιδιωτικοποιηθούν και συγκεκριμένα οι Οργανισμοί Λιμένων: Πειραιά, Θεσσαλονίκης (είναι σε εξέλιξη η διαδικασία ιδιωτικοποίησης), Βόλου, Αλεξανδρούπολης, Ελευσίνας, Ηγουμενίτσας, Ηρακλείου, Καβάλας, Κέρκυρας, Λαυρίου, Πάτρας και Ραφήνας.

Σύμφωνα με το «γενικό αναπτυξιακό σχέδιο» που έχει συντάξει το υπουργείο Οικονομίας και έχει εξειδικευτεί ανά περιφέρεια, προβλέπεται η ανάπτυξη και διασύνδεση του συνόλου των υποδομών μεταφορών και διαμετοκομιστικής αλυσίδας, λιμενικών εγκαταστάσεων, σιδηροδρόμου, εθνικών οδών, αερομεταφορών. Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά τις λιμενικές εγκαταστάσεις επιδιώκεται η αύξηση της κίνησης και η βελτίωση των οικονομικών τους αποτελεσμάτων, με την υλοποίηση των απαιτούμενων επενδύσεων.

Βάσει του σχεδιασμού, επιδιώκεται ενίσχυση της διασύνδεσης των μεγάλων ελληνικών λιμένων που αποτελούν απολήξεις χερσαίων μεταφορικών δικτύων με αντιστοίχους λιμένες της Ανατολικής Μεσογείου, της Αδριατικής και της Μαύρης Θάλασσας. Ειδικά για τον ΟΛΠ ΑΕ, προωθείται, όπως προβλέπει και η σχετική σύμβαση παραχώρησης στην «Cosco», η ενίσχυση των σημερινών εγκαταστάσεων για τη διαχείριση φορτίων, την κρουαζιέρα και τη ναυπηγοεπισκευή.

Για την εφοδιαστική αλυσίδα (logistics) επιδιώκεται η ενίσχυση της θέσης της Ελλάδας στην παγκόσμια σχετική κατάταξη - σήμερα η χώρα βρίσκεται στην 47η θέση ανάμεσα σε 160 χώρες με βάση τον δείκτη LPI (Logistics Performance Index) - και αύξηση της συμμετοχής του κλάδου στο ΑΕΠ, από 10,8% περίπου που είναι σήμερα. Αμεσο μέτρο υλοποίησης για τον κλάδο θεωρείται η ανάπτυξη σύγχρονου σιδηροδρομικού δικτύου με τέσσερις πύλες εισόδου προς τα Βαλκάνια και την Κεντρική, Δυτική και Ανατολική Ευρώπη (Ορμένιο, Προμαχώνας, Ειδομένη και Κρυσταλλοπηγή). Παράλληλα, η διασύνδεση βιομηχανικών περιοχών με τον σιδηρόδρομο και τους λιμένες, όπως και η ανάπτυξη εμπορευματικών κέντρων.

Ειδικότερα για τα εμπορευματικά κέντρα, αξίζει να αναφερθεί ότι απομένουν οι τυπικοί έλεγχοι του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους για την επένδυση στο Θριάσιο από την κοινοπραξία των «Goldair» - ΕΤΒΑ ΒΙΠΕ (του ομίλου Τράπεζας Πειραιώς). Σύμφωνα με τη σύμβαση, το εμπορευματικό κέντρο Θριασίου παραχωρείται για 60 χρόνια στην κοινοπραξία. Είναι το πρώτο μεγάλο εμπορευματικό κέντρο που διαθέτει πλήρως το χαρακτήρα των συνδυασμένων μεταφορών, συνδέεται με το λιμάνι του Πειραιά, αλλά και με το διευρωπαϊκό δίκτυο σιδηροδρομικών και οδικών μεταφορών «Ten-T». Εντός του εμπορευματικού κέντρου πρόκειται να κατασκευαστούν 235.000 τ.μ. κτιρίων, 250.000 παλετοθέσεις, 4.000 θέσεις για αυτοκίνητα και 120 θέσεις για φορτηγά.

Για το εμπορευματικό κέντρο της Θεσσαλονίκης κατατέθηκαν δύο προσφορές, στις αρχές του Νοέμβρη, από δύο ομίλους στο διαγωνισμό για την κατασκευή σε έκταση 670 στρεμμάτων του πρώην στρατοπέδου «Γκόνου» στη Δυτική Θεσσαλονίκη. Πρόκειται για τον κατασκευαστικό και ενεργειακό όμιλο της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ και για την εταιρεία «Belterra», συμφερόντων Σαββίδη, η οποία συμμετέχει και στο διαγωνισμό για την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΘ, σε κοινοπραξία με τη γαλλική «Terminal Link» και τη γερμανική «Deutsche Invest Equity Partners GmbH». Σε επόμενη φάση προωθείται η δημιουργία εμπορευματικών κέντρων σε Αλεξανδρούπολη, Βόλο, Πάτρα, Λάρισα.

Ανάλογες δράσεις προβλέπονται για την περαιτέρω ανάπτυξη των αεροπορικών μεταφορών και αύξηση του ποσοστού συμμετοχής τους στο σύνολο του τομέα των μεταφορών. Η κυβέρνηση, αν και με «πόνο καρδιάς» υλοποίησε τη σύμβαση παραχώρησης των 14 περιφερειακών αεροδρομίων στη «Fraport», προσβλέπει στην ανάπτυξη επενδύσεων σε αυτά τα αεροδρόμια, επεξεργάζεται τη χρονική επέκταση της σύμβασης παραχώρησης του «Ελ. Βενιζέλος», ενώ κρίσιμης σημασίας χαρακτηρίζεται η κατασκευή του νέου αεροδρομίου στο Καστέλι Κρήτης. Θέση στον γενικό σχεδιασμό αερομεταφορών κατέχουν και τα υδατοδρόμια, για τα οποία αναμένεται ειδική νομοθετική ρύθμιση διευκόλυνσης ίδρυσής τους και δημιουργίας δικτύου.

Εντονο αμερικανικό ενδιαφέρον για υποδομές μεταφορών

Στο μεταξύ, την περασμένη βδομάδα ανακοινώθηκε η επίσημη επίσκεψη του υπουργού Υποδομών, Χρ. Σπίρτζη, στις ΗΠΑ, όπου είχε σειρά επαφών με τον εκτελούντα χρέη βοηθό υπουργού Εξωτερικών για Οικονομικές και Επιχειρηματικές Υποθέσεις, Br. McFeeters, στο Λευκό Οίκο, με τον αναπληρωτή βοηθό του Αμερικανού Προέδρου για Διεθνείς Οικονομικές Σχέσεις, Ev. Eissenstat, με εκπροσώπους της Παγκόσμιας Τράπεζας καθώς και γερουσιαστές στο Κογκρέσο και επιχειρηματίες. Ακόμη, στη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε με την υπουργό Μεταφορών των Ηνωμένων Πολιτειών, El. Chao, συζητήθηκε πιο διεξοδικά η συμφωνία με τη Βουλγαρία, που περιλαμβάνει τη σιδηροδρομική σύνδεση των λιμανιών της Βόρειας Ελλάδας με τα λιμάνια της Βουλγαρίας στη Μ. Θάλασσα.

Σύμφωνα με όσα επίσημα ανακοινώθηκαν από το υπουργείο, η παρουσία του υπουργού Υποδομών στις ΗΠΑ ήρθε σε συνέχεια της πρόσφατης επίσκεψης του Αλ. Τσίπρα και «διερευνήθηκαν οι δυνατότητες συνεργασίας στον τομέα των επιχειρήσεων όσο και στις υποδομές και τις συνδυασμένες μεταφορές». Ειδικότερα, όπως συνεχίζει η σχετική ανακοίνωση, «οι συζητήσεις επικεντρώθηκαν στις υποδομές, στις συνδυασμένες μεταφορές, στα εμπορευματικά κέντρα, στην ανάπτυξη των σιδηροδρομικών υποδομών, καθώς και στη λειτουργία και την ασφάλειά τους».

Αξίζει να αναφέρουμε ότι οι ΗΠΑ αποδίδουν στρατηγική σημασία ειδικά στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, για το οποίο σε πρόσφατες δηλώσεις ο Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα, Τζ. Πάιατ, είχε εκφράσει τη βούληση της χώρας του να διαδραματίσει «έναν μεγαλύτερο ρόλο», αφού, όπως τόνισε, θέλει να το χρησιμοποιήσει τόσο για εμπορικούς, όσο και για στρατιωτικούς σκοπούς και ειδικότερα για βάση ελικοπτέρων. Αντίστοιχα είχε εκφράσει την επιθυμία της αμερικανικής εταιρείας «Onex» να επενδύσει στα Ναυπηγεία της Σύρου.

Επίσης, οι σχετικές πληροφορίες αναφέρουν ότι εξετάστηκε η δυνατότητα χρηματοδότησης, από την Παγκόσμια Τράπεζα, της προαναφερόμενης συμφωνίας με τη Βουλγαρία, για τη σύνδεση των λιμανιών Θεσσαλονίκης, Καβάλας και Αλεξανδρούπολης με τα λιμάνια της Βουλγαρίας, Μπουργκάς, Βάρνας και Ρούσε, με τον υπουργό Υποδομών να καταθέτει την επιθυμία της ελληνικής κυβέρνησης για «συνεργασία με την Παγκόσμια Τράπεζα στο συγκεκριμένο έργο, έπειτα από συνεννόηση και τη σύμφωνη γνώμη της βουλγαρικής κυβέρνησης».

Αξίζει να αναφέρουμε ότι ειδικά για τη σιδηροδρομική διασύνδεση με τη Βουλγαρία, η οποία αποτελεί κομβικό στοιχείο του συνολικού σχεδιασμού μεταφορών της κυβέρνησης, υπάρχει αισιοδοξία από ελληνικής πλευράς ότι το έργο θα μπορούσε να προσελκύσει σημαντικά επενδυτικά κεφάλαια από τη Μέση Ανατολή, την Κίνα και τη Ρωσία, αλλά και άλλους μεγάλους «παίκτες» που δραστηριοποιούνται στην κατασκευή και ανάπτυξη δικτύων μεταφορών και εμπορευματικών κέντρων. Οπως φαίνεται από τις δηλώσεις του Αμερικανού πρέσβη και τις επαφές του υπουργού Υποδομών στις ΗΠΑ, τα πράγματα αρχίζουν να ξεκαθαρίζουν τουλάχιστον σε ένα μεγάλο μέρος τους για το ποιο ιμπεριαλιστικό κέντρο επιθυμεί να έχει τον πρώτο λόγο στη διασύνδεση της Ελλάδας με τη «βαλκανική ενδοχώρα».


Φ. Κ.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Ερχεται αντεργατική θύελλα με κάθε κυβερνητικό συνδυασμό

Εργοδότες και «σοφοί της οικονομίας» απαιτούν ρητά κατάργηση του 8ώρου, περισσότερες απλήρωτες ώρες εργασίας, μεγαλύτερη ευελιξία για τις επιχειρήσεις και μείωση του μη μισθολογικού «κόστους»

Από πρόσφατη διαμαρτυρία εργαζομένων ενάντια στη συγχώνευση «Τίσενκρουπ» - «Τάτα» και τις απολύσεις
Από πρόσφατη διαμαρτυρία εργαζομένων ενάντια στη συγχώνευση «Τίσενκρουπ» - «Τάτα» και τις απολύσεις
«Ο πιο ευέλικτος εργάσιμος χρόνος είναι σημαντικός για την ανταγωνιστικότητα των γερμανικών επιχειρήσεων. Οι εταιρείες που θέλουν να επιβιώσουν στον νέο μας ψηφιοποιημένο κόσμο πρέπει να είναι ευκίνητες. Η ιδέα να ξεκινάει η εργάσιμη μέρα το πρωί και να τελειώνει με την αποχώρηση από την εταιρεία είναι ξεπερασμένη». Με αυτά τα λόγια περιγράφει ο πρόεδρος της Επιτροπής των «σοφών της οικονομίας», Κρίστοφ Σμιντ, το μελλοντικό εργασιακό τοπίο στη Γερμανία.

Μπορεί στη Γερμανία να υπάρχει, τις τελευταίες μέρες, «πολιτική αβεβαιότητα» και δυσκολία να σχηματιστεί σταθερή κυβέρνηση, όμως, η θύελλα που έρχεται για τους εργαζόμενους είναι προδιαγεγραμμένη και ανεξάρτητη από τη σύνθεση της επόμενης κυβέρνησης: Κατάργηση του 8ώρου, μείωση των προβλεπόμενων 11 ωρών ανάπαυσης μεταξύ δύο βαρδιών, μεγαλύτερη ελαστικότητα στην εργασία, ενίσχυση της προσωρινής απασχόλησης, μείωση του μη μισθολογικού «κόστους», περιορισμένες κοινωνικές δαπάνες. Αυτά - μεταξύ άλλων - απαιτούν οι εργοδότες, προτείνουν οι κορυφαίοι οικονομολόγοι και έχουν υιοθετήσει κατά βάση όλα τα αστικά κόμματα.

Θυμίζουμε ότι στη Γερμανία «ανθούν» εδώ και δεκαετίες οι λεγόμενες «άτυπες» μορφές απασχόλησης και έχουν γίνει μεγάλες περικοπές σε προνοιακά επιδόματα. Μάλιστα, αυτές θεωρούνται ένας από τους βασικούς παράγοντες που έχουν οδηγήσει σε καλούς ρυθμούς ανάπτυξης, υψηλή ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία, επενδύσεις κ.λπ. Τώρα, ενόψει της ψηφιοποίησης της παραγωγής και της οικονομίας και προκειμένου να ενισχυθεί η θέση του γερμανικού κεφαλαίου απέναντι σε άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, «δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι», λέει χαρακτηριστικά ο πρόεδρος των Γερμανικών Εργοδοτικών Ενώσεων (BDA), Ινγκο Κράμερ και ζητά από τη μελλοντική κυβέρνηση μια «επιδρομή» «για την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη».

Κατάργηση του 8ώρου και μείωση των ωρών ανάπαυσης

Στην πολυσέλιδη έκθεσή τους, την οποία παρέδωσαν στην καγκελάριο και πρόεδρο των Χριστιανοδημοκρατών (CDU), Αγκελα Μέρκελ, οι «πέντε σοφοί οικονομολόγοι» προτείνουν «χαλάρωση» της νομοθεσίας για τον εργάσιμο χρόνο και ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας για διευθέτηση του χρόνου εργασίας.

Σήμερα, η γερμανική νομοθεσία προβλέπει: Εργασία έως 6 μέρες και έως 48 ώρες τη βδομάδα. Ημερήσιος εργάσιμος χρόνος έως 8 ώρες. Μεταξύ του τέλους μιας βάρδιας και έναρξης της επόμενης, πρέπει να υπάρχει περίοδος ανάπαυσης τουλάχιστον 11 ωρών (8 ώρες ξεκούραση και ο χρόνος που απαιτείται από και προς τον τόπο εργασίας).

Οι εργοδότες ζητούν από καιρό άρση τέτοιων «εμποδίων» και οι κορυφαίοι οικονομολόγοι πλαισίωσαν με τη ...«σοφία» τους τις επιχειρηματικές ανάγκες: Χρειάζεται να γίνει μια προσαρμογή «από έναν ημερήσιο μέγιστο χρόνο εργασίας σε εβδομαδιαίο μέγιστο», ώστε «να κατανέμεται ο χρόνος εργασίας με μεγαλύτερη ευελιξία μέσα στις μέρες της βδομάδας», ανάλογα με τις ανάγκες της επιχείρησης. «Επιπλέον, λόγω της αυξανόμενης ευελιξίας των ωρών και του τόπου εργασίας, να επιτρέπονται παρεκκλίσεις από την ελάχιστη περίοδο ανάπαυσης των 11 ωρών». Οι Γερμανοί εργοδότες μιλούν ξεκάθαρα για μείωση σε 9 ώρες.

Ετσι, ανοίγει η πόρτα για επέκταση των (απλήρωτων) ωρών εργασίας των εργαζομένων, κάτι για το οποίο «προειδοποιούν» και οι οικονομολόγοι. Θυμίζουμε ότι πρόσφατα στην Ελλάδα ψηφίστηκε - από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, τη ΝΔ, τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, την Ενωση Κεντρώων και το Ποτάμι - ο νόμος για τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας των νοσοκομειακών γιατρών, που ορίζει τις 48 ώρες ως μέσο όρο εβδομαδιαίας εργασίας (με περίοδο αναφοράς το 4μηνο) και παρέχει δυνατότητα να ανεβαίνει ο χρόνος εργασίας έως και στις 60 ώρες τη βδομάδα («ρήτρα εξαίρεσης»).

Η αποτυχία των διαπραγματεύσεων για κυβέρνηση «Τζαμάικα», πάντως, σε καμία περίπτωση δεν αφορούσε σε τέτοιου είδους διαφωνίες και φιλεργατικές «ευαισθησίες» των κομμάτων. Φιλελεύθεροι (FDP) και Χριστιανοδημοκράτες/ Χριστιανοκοινωνιστές (CDU/CSU) στήριζαν με θέρμη τέτοιες προτάσεις, ενώ οι Πράσινοι εμφανίζονταν - κλασικά - «διστακτικοί», χωρίς όμως να το θεωρούν ανυπέρβλητο εμπόδιο.

Υπό αμφισβήτηση και ο ελάχιστος μισθός

Το 2015 καθιερώθηκε ένας ελάχιστος μισθός στη Γερμανία (8,50 ευρώ την ώρα) και από το 2017 θα αυξηθεί ελάχιστα (στα 8,84 ευρώ την ώρα). Η καθιέρωση ενός κατώτατου μισθού στη Γερμανία «είχε επιπτώσεις» αν και όχι «μεγάλες», τονίζεται στην έκθεση των «σοφών»: Οι εταιρείες προσαρμόστηκαν με ελάχιστες ή καθόλου μισθολογικές αυξήσεις, μείωση του ωραρίου εργασίας και αύξηση των τιμών των προϊόντων τους. Οι «σοφοί» προειδοποιούν επίσης ότι αυτό το μέτρο κάνει πιο δύσκολη την πρόσληψη εργαζομένων με χαμηλά προσόντα, υπονοώντας ότι κοστίζουν πολύ στους εργοδότες! Προτείνουν να εξαιρούνται από τον ελάχιστο μισθό ως και 12 μήνες όσοι κάνουν πρακτική άσκηση.

Σε κάθε περίπτωση, οι επιπτώσεις του εθνικού ελάχιστου μισθού «εξετάζονται σε οικονομικά ευνοϊκές συνθήκες και πριν την είσοδο των αναγνωρισμένων προσφύγων στην αγορά εργασίας». Οι τελευταίοι προσφέρονται για πάμφθηνο εργατικό δυναμικό και οποιοδήποτε όριο, ακόμη κι αυτός ο στοιχειώδης κατώτατος μισθός (πείνας για τα δεδομένα της Γερμανίας) αποτελεί εμπόδιο για την ένταση της εκμετάλλευσης.

Κανένα όριο στην «ευελιξία» των εργαζομένων

Ολη η ενότητα «εργασιακά» στην έκθεση των «σοφών» κατακλύζεται από αντεργατικές προτάσεις πάντα «υπό το πρίσμα της αναγκαίας ευελιξίας στις επιχειρήσεις» και πάντα υπέρ «της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης»:

  • Να διατηρηθεί η δυνατότητα των εργοδοτών να χρησιμοποιούν συμβάσεις ορισμένου χρόνου χωρίς περιορισμούς και χωρίς «αιτιολόγηση». Αυτές οι απαιτήσεις, προτού ακόμη γίνουν νόμος του κράτους, τίθενται από τους επιχειρηματικούς ομίλους στους εργαζόμενους και τα συνδικάτα. Την προηγούμενη Παρασκευή ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Μετάλλου και Ηλεκτρικών Συσκευών της Σαξονίας (VSME) στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης με το Συνδικάτο μετάλλου (IG Metall) για κλαδική Συλλογική Σύμβαση, απαίτησε να αντικατασταθεί ο μέγιστος ημερήσιος χρόνος από τον μέγιστο εβδομαδιαίο και επιπλέον να επεκταθεί η διάρκεια των προσωρινών συμβάσεων. Τα κόμματα που διαπραγματεύονταν για σχηματισμό κυβέρνησης είχαν συμφωνήσει «οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου να μπορούν να διαρκούν έως και δύο χρόνια χωρίς κάποιον αντικειμενικό λόγο από πλευράς της επιχείρησης», επιθυμούσαν ωστόσο, να ...«καταπολεμήσουν την κατάχρησή τους», όπως ανέφερε το έγγραφο της διαπραγμάτευσης.
  • Να διατηρηθεί το δικαίωμα των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων να απασχολούν αποσπασμένους εργαζόμενους από άλλες χώρες της ΕΕ με μισθούς της χώρας προέλευσης, δηλαδή με χαμηλότερο μισθό (Οδηγία Μπόλκενστάιν). Αντιτίθενται στη μεταρρύθμιση της σχετικής Οδηγίας (23/10/2017) που θέτει «στα χαρτιά» κάποιους περιορισμούς για να αμβλύνουν τον «αθέμιτο» ανταγωνισμό, εξαιτίας των εξευτελιστικών μισθών (Βαλτικές χώρες, Πολωνία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ελλάδα κ.ά.), που μειώνουν πολύ σε ορισμένα κράτη - μέλη και ορισμένους κλάδους το εργασιακό «κόστος». «Η ευελιξία των επιχειρήσεων θα επηρεαστεί», «θα μειωθεί η ελκυστικότητα της αποσπασμένης εργασίας» και «αποτρέπει τον ανταγωνισμό από εταιρείες που μπορούν να προσφέρουν φθηνότερες υπηρεσίες», προειδοποιούν.
  • «Η ευελιξία της αγοράς εργασίας περιορίστηκε από τη μεταρρύθμιση του νόμου περί προσωρινής εργασίας»: Από τον περασμένο Απρίλη οι ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι επιτρέπεται να πληρώνονται το πολύ 9 μήνες αργότερα από τους μόνιμους συναδέλφους τους και να απασχολούνται το πολύ έως 18 μήνες μέσω της ίδιας εταιρείας ενοικίασης.
Ούτε ψίχουλο

Ενδεικτικό της αντεργατικής επιθετικότητας του γερμανικού κεφαλαίου είναι πως κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για κυβέρνηση «Τζαμάικα», οι επιχειρηματίες δεν ήθελαν να αφήνεται ούτε χαραμάδα ανοιχτή για φιλολαϊκές παροχές και πως «η οικονομία παρακολουθεί με ανησυχία την προσπάθεια των κομμάτων να βελτιώσουν το κοινωνικό τους προφίλ για να κρατήσουν τους ψηφοφόρους τους». Οι όποιες παροχές πρότειναν τα κόμματα ήταν ψίχουλα, με δεδομένο ότι «τα πρόσθετα φορολογικά έσοδα θα ανέλθουν στα 300 δισ. ευρώ τα επόμενα τέσσερα χρόνια» (στοιχεία του Συνδέσμου Γερμανικών Βιομηχανιών) και το δημοσιονομικό περιθώριο της επόμενης κυβέρνησης στα 30 δισ. ευρώ (στοιχεία υπουργείου Οικονομικών). Ομως ούτε τα ψίχουλα είναι ανεκτά από τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Σε Χριστιανοδημοκράτες (CDU) και Σοσιαλδημοκράτες (SPD) υπήρχε η σκέψη για περιορισμό των συμβάσεων ορισμένου χρόνου (βλ. παραπάνω) και για δικαίωμα επιστροφής από μερική σε πλήρη απασχόληση. Οι εργοδότες (BDA) απείλησαν με απολύσεις ή φρένο στις προσλήψεις και οι σοφοί υπερθεμάτισαν: «Παραμένει ορθό να μην υπάρχει δικαίωμα επιστροφής των εργαζομένων από μερική σε πλήρη εργασία» καθώς «οι δυνατότητες αύξησης του ποσοστού απασχόλησης και των ωρών εργασίας είναι περιορισμένες μακροπρόθεσμα». Δηλαδή, σε αυτό το «ευέλικτο εργασιακό περιβάλλον», από τη μια, οι εργαζόμενοι θα ξεπατώνονται στη δουλειά με όλο και παραπάνω απλήρωτες ώρες δουλειάς και άλλοι εργαζόμενοι θα υποαπασχολούνται, με μισθούς πείνας και χωρίς δικαιώματα.

Επίσης, νέες «κοινωνικές παροχές» - που ψέλλιζαν οι Πράσινοι - «θα αυξήσουν το μη μισθολογικό κόστος» «διακινδυνεύοντας επίσης τις θέσεις εργασίας», λέει ο BDA. Για τη μείωσή του «οι ασφαλιστικές εισφορές πρέπει να μην ξεπερνούν το 40%» και «να μειωθεί η εισφορά υπέρ ανέργων κατά 0,2% - 0,3%».

Τέλος, «να απορριφθούν προτάσεις για παράταση των παροχών ανεργίας, καθώς αυτό θα αποδυναμώσει τα ...κίνητρα για εύρεση εργασίας» (πρόταση SPD).


Ε. Μ.

ΑΛΛΗΛΕΞΑΡΤΗΣΗ ΚΙΝΕΖΙΚΩΝ - ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ
Το ενδοϊμπεριαλιστικό αλισβερίσι περιπλέκεται διαρκώς

Κατά την πρόσφατη επίσκεψη Τραμπ στο Πεκίνο, ΗΠΑ και Κίνα υπέγραψαν οικονομικές συμφωνίες αξίας πάνω από 250 δισ. δολαρίων

Οι Πρόεδροι Κίνας και ΗΠΑ παρόντες στην υπογραφή επιχειρηματικών συμφωνιών, στις 9 Νοέμβρη στο Πεκίνο

Copyright 2017 The Associated

Οι Πρόεδροι Κίνας και ΗΠΑ παρόντες στην υπογραφή επιχειρηματικών συμφωνιών, στις 9 Νοέμβρη στο Πεκίνο
Την πρόσφατη επίσημη επίσκεψη του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ στην Κίνα, στο πλαίσιο πολυήμερης περιοδείας του σε Ασία - Ειρηνικό, επισφράγισε η υπογραφή διμερών οικονομικών συμφωνιών αξίας πάνω από 250 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Για τη σημασία αυτών των συμφωνιών γράφτηκαν πολλά. Για παράδειγμα, αρκετοί (επικριτές του Τραμπ στο εσωτερικό των ΗΠΑ, αλλά όχι μόνο) αμφισβήτησαν το αν τελικά οι συμφωνίες θα εφαρμοστούν, άλλοι υποστήριξαν ότι εν μέρει αποτελούν επιχειρηματικά παζάρια που έχουν ξεκινήσει εδώ και χρόνια, χωρίς να έχουν καταλήξει οριστικά, κ.ο.κ.

Ανεξάρτητα από το βαθμό στον οποίο ισχύουν τέτοιες επισημάνσεις, η ουσία είναι πως η αλληλεξάρτηση ανάμεσα στα αμερικανικά και τα κινεζικά κεφάλαια μεγαλώνει, όπως είναι άλλωστε λογικό να συμβαίνει στις σημερινές συνθήκες ανάπτυξης της καπιταλιστικής οικονομίας, σε συνθήκες δηλαδή ιμπεριαλισμού, όπου η διεθνοποίηση της παραγωγής είναι τεράστια. Πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για τις δύο ισχυρότερες οικονομίες του κόσμου, δηλαδή για μονοπωλιακούς ομίλους που απλώνουν τα πλοκάμια τους όλο και πιο ορμητικά, σε όλο και περισσότερους κλάδους, σε όλες τις πλευρές του πλανήτη.

Αναδεικνύεται ότι παράλληλα με γεωπολιτικούς και πολυεπίπεδους ανταγωνισμούς που δυναμώνουν, πολιτικοί και φυσικοί εκπρόσωποι των μονοπωλίων κάθε πλευράς αναπτύσσουν ή εξετάζουν και συνεργασίες σε διάφορους τομείς, που μεγαλώνουν τη ρευστότητα των ενδοϊμπεριαλιστικών σχέσεων, την πίεση για αναζήτηση συμβιβασμών. Μέσα σε ένα τόσο σύνθετο πλαίσιο, και με φόντο την ανησυχία για τους ρυθμούς ανάπτυξης της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας, ξεδιπλώνονται οι κινήσεις και αναμορφώνονται οι προτεραιότητες ισχυρών ιμπεριαλιστικών κέντρων, αυξάνοντας την αβεβαιότητα για την εξέλιξη σχεδιασμών αντίπαλων ή σύμμαχων συμφερόντων. Πάνω σε αυτό το έδαφος είναι που μεγαλώνει και η επιθετικότητα των μονοπωλίων, μαζί με την καλομελετημένη προσπάθεια να στρατευτούν οι λαοί με τη μία ή την άλλη λυκοσυμμαχία, με τη Σκύλλα ή τη Χάρυβδη, αντί να βγάλουν συμπεράσματα και να οργανώσουν την πάλη για την ανατροπή τους.

Στοιχεία για τις διμερείς σχέσεις

Στις 9 Νοέμβρη, ο υπουργός Εμπορίου των ΗΠΑ Γουίλμπουρ Ρος περηφανεύτηκε για τη σύναψη επενδυτικών συμφωνιών αξίας 250 δισ. δολαρίων, συμπληρώνοντας: «Οι αμερικανικές εταιρείες είναι οι πιο καινοτόμες στον κόσμο και, όταν διασφαλίζουν πρόσβαση (στις αγορές) μπορούν να ανταγωνιστούν τον οποιονδήποτε». Ξεκαθάρισε έτσι ότι και τις νέες συμφωνίες υπαγορεύει ακριβώς ο στόχος της στρατηγικής που η κυβέρνηση Τραμπ έχει συμπυκνώσει στο «πρώτα η Αμερική» («America First») και το «Αμερική μεγάλη ξανά» (America Great again). Δηλαδή, ο στόχος για υπεράσπιση των στρατηγικών συμφερόντων του αμερικανικού κεφαλαίου, που υπό την πίεση ανακατατάξεων στη διεθνή ιμπεριαλιστική πυραμίδα αναπροσαρμόζει τακτική και προτεραιότητες, προκειμένου να διαφυλάξει τη δύναμή του απέναντι σε παλιούς και νέους αντιπάλους.

Σε αυτή τη βάση, από την πρώτη στιγμή που η κυβέρνηση Τραμπ ανέλαβε τα «ηνία» των ΗΠΑ, αύξησε τη ...γκρίνια για το μεγάλο εμπορικό έλλειμμα της χώρας, αναζητώντας όρους οικονομικών συνεργασιών ευνοϊκότερους για το ντόπιο κεφάλαιο, ή ακόμα, δυσμενέστερους για τους ανταγωνιστές του.

Ενδεικτικό της κατάστασης που καλείται να διαχειριστεί η κυβέρνηση Τραμπ είναι το μεγάλο εμπορικό έλλειμμα καταρχήν με την Κίνα. Τα στοιχεία του αμερικανικού υπουργείου Εμπορίου δείχνουν ότι μόνο το πρώτο 9μηνο του 2017, οι εισαγωγές της Κίνας προς τις ΗΠΑ καταγράφηκαν στα 364.773,1 εκατομμύρια δολάρια, ενώ οι εξαγωγές των ΗΠΑ προς την Κίνα καταγράφηκαν μόλις στα 91.013,8 εκατομμύρια δολάρια. Δηλαδή το έλλειμμα έφτασε τα 273.759,3 εκατομμύρια δολάρια.

Βέβαια, θα ήταν πολύ απλοϊκό να χρησιμοποιηθούν μόνο τα παραπάνω στοιχεία για να εντοπίσει κανείς χαμένους και κερδισμένους από την πορεία της οικονομικής συνεργασίας ΗΠΑ - Κίνας. Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία που παρέθεσαν με αφορμή την επίσκεψη Τραμπ και κινεζικές εφημερίδες, καταγράφοντας τις διαστάσεις της μεγάλης αλληλεξάρτησης των επιχειρηματικών ομίλων τη σημερινή εποχή.

Οπως περιέγραφε στις 8/11 η «Τσάινα Ντέιλι»,«αν και η Κίνα εξακολουθεί να βλέπει εμπορικό πλεόνασμα με τις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτό δε σημαίνει ότι η Κίνα κερδίζει ενώ οι ΗΠΑ χάνουν. Περίπου το 40% από αυτό το πλεόνασμα, στην πραγματικότητα παράγεται από αμερικανικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην Κίνα...». Ενδιαφέρον είχαν ακόμα πολλά στοιχεία που ξεχώριζε το ίδιο δημοσίευμα, όπως:

-- Η Κίνα είναι σήμερα ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος των ΗΠΑ, ενώ οι ΗΠΑ είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος για την Κίνα. Το διμερές εμπόριο έφτασε στα 519,6 δισ. δολάρια το 2016, από 2,5 δισ. δολάρια το 1979, όταν συνάφθηκαν διπλωματικές σχέσεις ανάμεσα στις δύο πλευρές.

-- Μέσα στο πρώτο 9μηνο του 2016, το διμερές εμπόριο αυξήθηκε κατά 13,7% σε σχέση με πέρυσι. Οι εξαγωγές της Κίνας στις ΗΠΑ αυξήθηκαν κατά 11,5%, ενώ οι εισαγωγές της Κίνας από τις ΗΠΑ αυξήθηκαν κατά 20%.

-- Η Κίνα δέχεται το 26% των αεροσκαφών τύπου Boeing που οι ΗΠΑ εξάγουν, το 15% των ολοκληρωμένων κυκλωμάτων που παράγονται στις ΗΠΑ. Ακόμα, το 56% της αμερικανικής παραγωγής σόγιας και το 15% των αμερικανικών γεωργικών προϊόντων.

-- Την τελευταία δεκαετία, ο μέσος όρος ετήσιας αύξησης των αμερικανικών εξαγωγών στην Κίνα ήταν 11%, ενώ ο μέσος όρος ετήσιας αύξησης των κινεζικών εξαγωγών στις ΗΠΑ ήταν 6,6%.

-- Οι ΗΠΑ διατηρούν απέναντι στην Κίνα το εμπορικό πλεόνασμα στον τομέα των υπηρεσιών, που αυξήθηκε κατά 30 φορές μεταξύ 2006 - 2016. Μέσα στην ίδια δεκαετία, το διμερές εμπόριο σε υπηρεσίες αυξήθηκε συνολικά τρεις φορές.

Για τις τελευταίες συμφωνίες

Στις τελευταίες συμφωνίες που υπογράφτηκαν μεταξύ αμερικανικών και κινεζικών επιχειρήσεων, ξεχωρίζουμε ονόματα πανίσχυρων μονοπωλιακών κολοσσών, που αναζητούν έδαφος για να κυριαρχήσουν στον έναν ή τον άλλο κλάδο, ή έστω για να διώξουν από τον επιχειρηματικό χάρτη τον έναν ή τον άλλο ανταγωνιστή. Η ορμή με την οποία ξεδιπλώνουν σε κάθε τομέα, χώρα, μονάδα παραγωγής την αντεργατική τους επίθεση, όπως και η ορμή με την οποία καταληστεύουν τον φυσικό και άλλο πλούτο των λαών σε κάθε ήπειρο, είναι ίδια, ανεξάρτητα από την εθνική καταγωγή ή το πού γεννήθηκαν τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου τους. Η από το αν έχουν την έδρα τους στο Πεκίνο, τη Σαγκάη, την Ουάσιγκτον, τη Νέα Υόρκη.

Μεταξύ άλλων, σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση του υπουργείου Εμπορίου των ΗΠΑ:

  • Η αμερικανική «Alaska Gasline Development Corporation» (AGDC) υπέγραψε Συμφωνία Κοινής Ανάπτυξης με τις κινεζικές «China Petrochemical Corp» (Sinopec), «China Investment Corporation» και «Bank of China» για την ανάπτυξη υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) στην Αλάσκα. Το υπουργείο μιλά για επένδυση συνολικής αξίας 43 δισ. δολαρίων.
  • Η τοπική κυβέρνηση της αμερικανικής πολιτείας Δυτική Βιρτζίνια υπέγραψε μνημόνιο κατανόησης με τον κινεζικό όμιλο «Shenhua», για την ανάπτυξη σχιστολιθικού αερίου σε πετροχημικές βιομηχανίες στη συγκεκριμένη πολιτεία. Η αξία της συμφωνίας αυτής εκτιμάται στα 83 δισ. δολάρια, αλλά σε βάθος 20ετίας.
  • Η «Boeing» υπέγραψε Συμφωνία Γενικών όρων με την «China Aviation Supplies Holding Company» (CASC) για την πώληση 300 αεροσκαφών, συνολικής αξίας περίπου 38 δισ. δολαρίων.
  • Οι «Ford Trading Company LLC» και «Ford Motor Company» υπέγραψαν με Κινέζους εταίρους συμφωνίες για την εξαγωγή στην Κίνα την επόμενη τριετία οχημάτων «Ford» και «Lincoln», αξίας 10 δισ. δολαρίων, που έχουν κατασκευαστεί στις ΗΠΑ.
  • Η« Qualcomm» υπέγραψε τρία «μη δεσμευτικά μνημόνια κατανόησης» με τις κινεζικές «Xiaomi», «Oppo» και «Vivo» για πώληση ημιαγωγών, αξίας σχεδόν 12 δισ. δολαρίων, αλλά σε βάθος 3ετίας.
  • Η «General Electric» (GE) υπέγραψε με την «Juneyao Airlines» συμφωνία να την προμηθεύσει με μηχανές αεροσκαφών, αξίας 1,1 δισ. δολαρίων.

Μεταξύ άλλων, πιο αόριστες είναι:

-- Η Πενταετής Συμφωνία Στρατηγικού Πλαισίου μεταξύ «Caterpillar» και «China Energy Investment Corp».

-- Το Μνημόνιο Κατανόησης για την μακροπρόθεσμη συνεργασία για αγορά και πώληση LNG μεταξύ «Cheniere Energy» και «China National Petroleum Corporation».

-- Η δημιουργία της China-US Industrial Cooperation Parthnership, ως συμφωνία της «Goldman Sachs» και της «China Investment Corporation».

Ηδη, οι συμφωνίες που υπογράφτηκαν έχουν αναζωπυρώσει διάφορες συζητήσεις στους επιχειρηματικούς κλάδους, με δεδομένο ότι η αμερικανική όσο και η κινεζική αγορά είναι τεράστιες και κάθε δεδομένο που αλλάζει, επηρεάζει ποικιλότροπα ευρύτερες ισορροπίες. Μεταξύ άλλων, αναλυτές εκτιμούν ότι αν προχωρήσει κανονικά η συμφωνία για την Αλάσκα και τη Δυτική Βιρτζίνια, τότε αυτό θα σηματοδοτήσει ουσιαστικά ένα γερό μπάσιμο κινεζικών κεφαλαίων στην εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων των ίδιων των ΗΠΑ.

Με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένεται επίσης το πώς θα εξελιχθεί η πώληση αμερικανικού φυσικού αερίου στην αχανή Κίνα, που διατηρεί ρυθμούς ανάπτυξης γύρω στο 6%, και υπό το βάρος μάλιστα διεθνών συμφωνιών για μείωση της κατανάλωσης ορυκτών καυσίμων και στροφή σε πιο «φιλικές για το περιβάλλον» μορφές Ενέργειας.


Α. Μ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ