ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ 4ΣΕΛΙΔΟ «ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ»:

• Παρουσίαση του ημερολογίου της «Σύγχρονης Εποχής» για το 2017, που είναι αφιερωμένο στα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση.
• Ρεπορτάζ από την εκδήλωση της ΠΟ Δυτικής Αθήνας του ΚΚΕ, όπου παρουσιάστηκε το λεύκωμα με τίτλο «Αγώνες - Μάχες - Ηρωικές στιγμές του ΚΚΕ και του εργατικού κινήματος στη Δυτική Αθήνα».
• Ρεπορτάζ από την εκδήλωση στο Ιλιον, για την επιχείρηση του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ που απέτρεψε την ανατίναξη του 301 ΕΒ και της Ραδιοφωνίας από τους ναζί.
• Ανταπόκριση από την εκδήλωση της ΤΕ Σάμου του ΚΚΕ για την παρουσίαση της συλλογής πρωτότυπων διηγημάτων.

Το εξώφυλλο της έκδοσης

Το ημερολόγιο που διατίθεται από τις Κομματικές Οργανώσεις του ΚΚΕ σε όλη την Ελλάδα και εκδόθηκε από την «Σύγχρονη Εποχή» είναι ουσιαστικά ένα μεγάλο ταξίδι σε όλη τη θυελλώδη χρονιά του 1917. Τη χρονιά που συγκλόνισε τον κόσμο, εγκαινιάζοντας τις σοσιαλιστικές επαναστάσεις και βάζοντας στο περιθώριο της Ιστορίας το τελευταίο εκμεταλλευτικό κοινωνικοοικονομικό σύστημα, τον καπιταλισμό.

Κάθε μήνας του ημερολογίου ξεκινά με σύντομο χρονικό των γεγονότων που σημάδεψαν τον αντίστοιχο μήνα του 1917, παρουσιάζοντας βασικά στοιχεία όλης της χρονιάς: Από τις παραμονές της αστικοδημοκρατικής επανάστασης του Φλεβάρη που εκθρόνισε τον τσαρισμό μέχρι τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης τον Νοέμβρη (Οκτώβρη με το παλιό ημερολόγιο) και τις πρώτες μάχες που κλήθηκε να δώσει η εργατική εξουσία.

Ο χρήστης του ημερολογίου θα παρακολουθήσει πώς το κόμμα των Μπολσεβίκων, με την καθοδήγηση του Β. Ι. Λένιν, βρέθηκε στην πρωτοπορία της εργατικής πάλης με τις μεγάλες απεργίες, αποτέλεσε την ψυχή των Σοβιέτ, ακόμα και όταν οι δυνάμεις του μειοψηφούσαν, «έριξε» την κατάλληλη στιγμή τα κατάλληλα συνθήματα που συμπύκνωναν τα καθήκοντα της εργατικής τάξης σε κάθε φάση. Πώς το Κομμουνιστικό Κόμμα έδειξε αταλάντευτη προσήλωση στην προσπάθεια για μετατροπή του Α' Παγκοσμίου ιμπεριαλιστικού Πολέμου σε πάλη για την ανατροπή της αστικής εξουσίας, πολεμώντας τη γραμμή των αστών και των οπορτουνιστών «μενσεβίκων» που καλούσαν τους εργάτες να υπερασπιστούν την αστική τάξη της χώρας τους. Το πλούσιο περιεχόμενό του, αποτελεί και ένα ερέθισμα για βαθύτερη μελέτη των συμπερασμάτων από την πρώτη - νικηφόρα προσπάθεια της εργατικής τάξης να οικοδομήσει τη δική της κοινωνία.

Σελίδα από τον «Μάρτη». Στη συνοδευτική εικόνα βλέπουμε το κάψιμο των τσαρικών εμβλημάτων

Ο κάτοχος του ημερολογίου θα βρει επίσης στις σελίδες του σύντομα βιογραφικά στοιχεία για τους κλασικούς του Μαρξισμού, τον Κ. Μαρξ, τον Φρ. Ενγκελς, τον Β. Ι. Λένιν και τον Ι. Στάλιν.

Ολες οι σελίδες συνοδεύονται από σχετικές εικόνες που καταγράφουν αυτήν την περίοδο. Σε φωτογραφίες αποτυπώνονται στιγμιότυπα από τα πεδία των μαχών του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και την παρουσία εκεί των Ρώσων στρατιωτών, από διαδηλώσεις ακόμα και στα πολεμικά μέτωπα, από τα μεγάλα συλλαλητήρια και τις απεργίες καθώς και τις ένοπλες εργοστασιακές φρουρές. Η εικονογράφηση συμπληρώνεται από καλλιτεχνικά έργα που αναπαριστούν στιγμές του 1917, όπως η παρουσίαση των «Θέσεων του Απρίλη» από τον Β. Ι. Λένιν.

Ο «Ιούνης» περιλαμβάνει εικόνα από διαδήλωση στην Πετρούπολη. «Ολη η εξουσία στο λαό», γράφει μεταξύ άλλων το πανό

Στον «Δεκέμβρη» περιλαμβάνεται φωτογραφία αποσπάσματος της Κόκκινης Φρουράς που υπερασπιζόταν την επανάσταση στην Κόκκινη Πλατεία το 1918

Στον πρόλογο της έκδοσης σημειώνεται μεταξύ άλλων: «Ο Οκτώβρης του 1917 και η διαδικασία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης απέδειξαν για πρώτη φορά στην ιστορία πως οι εργαζόμενοι μπορούν να παράγουν τον πλούτο, να δημιουργούν και να ευημερούν δίχως καπιταλιστές...».

Σε άλλο σημείο γίνεται εκτενής αναφορά στην ανατροπή του σοσιαλισμού και την αντεπανάσταση, υπογραμμίζοντας ότι «με την επικράτησή της, δεν εξαλείφθηκε η πάλη των τάξεων. Δεν εξαλείφθηκε η σοσιαλιστική - κομμουνιστική προοπτική, όπως διατείνονται οι διάφοροι ιδεολογικοί και πολιτικοί εκπρόσωποι της αστικής τάξης, οι οπαδοί του "τέλους της ιστορίας". Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι κανένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα δεν εδραιώθηκε μια κι έξω στην ιστορία της ανθρωπότητας. Οπως η ανθρωπότητα δε σταμάτησε στην εποχή των σπηλαίων, στην εποχή των δούλων και στην εποχή των δουλοπάροικων, έτσι δε θα σταματήσει και στην εποχή της μισθωτής σκλαβιάς. Η Οκτωβριανή Επανάσταση και το ιστορικό αποτέλεσμά της δεν αποτελούν απλώς ένα μεγάλο γεγονός του παρελθόντος. Τηρουμένων των αναλογιών, το παράδειγμα της σοσιαλιστικής επανάστασης του 1917 αποτελεί μια "εικόνα από το μέλλον"...».

Ο πρόλογος κλείνει με τη φιλοδοξία το ημερολόγιο «ν' αποτελέσει την αφετηρία για τη γνωριμία με το παράδειγμα της εργατικής επανάστασης που κατάφερε να νικήσει. Με την πρώτη προσπάθεια στην ιστορία της ανθρωπότητας να περάσει ένα μέρος της από το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα σε μια ανώτερη κοινωνία, στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού».

Από την εκδήλωση στον Υμηττό

Τις προηγούμενες μέρες, μάλιστα, η προβολή του ντοκιμαντέρ σε Νέα Ιωνία και Υμηττό Αττικής συνδυάστηκε με δύο όμορφες εκδηλώσεις, στις οποίες απονεμήθηκαν τιμητικά αναμνηστικά σε επιζώντες μαχητές του ΔΣΕ για τη δράση τους και την πολύτιμη παρακαταθήκη τους στις κατοπινές και σημερινές γενιές του Κόμματος.

Στην προβολή που πραγματοποιήθηκε στο Βόλο στις 18/11, έγινε ξεχωριστή αναφορά στη δράση του ΔΣΕ στην περιοχή: Από τα μέλη των πρώτων ομάδων που δρούσαν το 1946, μέχρι τη συγκρότηση των δύο Ταγμάτων, Πηλίου και Οθρυς, που ανήκαν στην 123η Ταξιαρχία της 1ης Μεραρχίας του ΔΣΕ.

Το ντοκιμαντέρ συνεχίζει το ταξίδι του τις επόμενες μέρες, που θα προβληθεί στις παρακάτω εκδηλώσεις:

-- Την Κυριακή 27/11, στις 6.30 μ.μ., στην αίθουσα εκδηλώσεων του 3ου Γυμνασίου Αγ. Παρασκευής Αττικής (Δερβενακίων & Σάκη Καράγιωργα).

-- Τη Δευτέρα 28/11, στις 7 μ.μ., στο Χατζηγιάννειο Πνευματικό Κέντρο.

Εκδηλώσεις παρουσίασης της Διακήρυξης της ΚΕ του ΚΚΕ για τον ΔΣΕ θα πραγματοποιηθούν ως εξής:

Με ένα ζεστό χειροκρότημα συνοδεύτηκε η απόδοση τιμητικών αναμνηστικών σε μαχητές του ΔΣΕ (φωτ. από την εκδήλωση στη Ν. Ιωνία)

-- Στις 6.30 μ.μ., στο Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ στην Αθήνα (Τροίας 36, Βικτώρια), με ομιλητή τον Χρήστο Μπάθα, μέλος του Γραφείου της Επιτροπής Περιοχής της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ.

-- Στις 6.30 μ.μ., στο Πολιτιστικό Κέντρο Σεπολίων (Λαμπόβου 4), με ομιλήτρια την Βίκυ Κιτάνη, μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ.

Την Τετάρτη 30/11, στις 6.30 μ.μ., στο Πνευματικό Κέντρο Κορυδαλλού (αίθουσα «Πλειάδες»), με ομιλητή τον Αναστάση Γκίκα, μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ.

Ο Β. Μάρας

Η επιχείρηση του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ αυτή ήταν ακόμα μία μάχη που δόθηκε από το λαό της Αθήνας, για να σωθούν σημαντικές υποδομές της πρωτεύουσας, που οι ναζί επιδίωκαν να καταστρέψουν κατά την αποχώρησή τους, μετά τη συντριβή που υπέστησαν στα πεδία των μαχών από το σοβιετικό Κόκκινο Στρατό.

Να πώς περιέγραψε το χρονικό εκείνης της μέρας ο Θοδωρής Σκολαρίκος, τονίζοντας παράλληλα ότι η ιστορική έρευνα για τα συγκεκριμένα γεγονότα συνεχίζεται:

Ο Θ. Σκολαρίκος

Από το πρωί λοιπόν της 12ης Οκτωβρίου 1944, οι υπεύθυνοι του ΕΑΜ ειδοποίησαν τον ΕΑΜίτη Νίκο Κορωναίο, πυροτεχνουργό και πρώην εργαζόμενο στη στρατιωτική αποθήκη, που ήξερε πολύ καλά το εσωτερικό των εγκαταστάσεων.

Αρχικά οι Γερμανοί, που βρίσκονταν σε αμαξοστοιχία που κινούνταν προς τους Αγίους Αναργύρους, σταμάτησαν στις "Τρεις Γέφυρες" και ανατίναξαν δυο μεταλλικές γέφυρες.

Αμέσως μετά το τρένο ξεκίνησε και σταμάτησε στη στρατιωτική αποθήκη. Οι Γερμανοί πυροδότησαν το φιτίλι και ξεκίνησαν και πάλι.

Αστραπιαία η ομάδα του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ που είχε ορισθεί μπήκε στη στρατιωτική αποθήκη και έκοψε τα φιτίλια, αποτρέποντας έτσι την ανατίναξη της στρατιωτικής αποθήκης, που θα είχε ως συνέπεια την απώλεια ανθρώπων και μεγάλες καταστροφές στις γύρω γειτονιές.

Η ομάδα του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ έφυγε κατόπιν με προορισμό τις εγκαταστάσεις της Ραδιοφωνίας στα Νέα Λιόσια, που είχαν παγιδευτεί επίσης για να ανατιναχτούν. Παρότι οι εκρήξεις δεν αποφεύχθηκαν, σώθηκε η μία εκ των δύο κεραιών και ο κεντρικός πομπός.

Στο Δημαρχείο Ιλίου φιλοξενήθηκε η εκδήλωση

Το στέλεχος του Κόμματος, στην ομιλία του, στάθηκε αναλυτικά στα πολύτιμα συμπεράσματα και διδάγματα που αντλεί σήμερα το ΚΚΕ από τους ηρωικούς αγώνες ολόκληρης της δεκαετίας του 1940 για να συμβάλει καλύτερα στην οργάνωση της ταξικής πάλης. Οπως είπε χαρακτηριστικά, «μελετάμε την ηρωική ιστορία του Κόμματός μας, για να διδαχθούμε και να βγάλουμε συμπεράσματα. Δεν κάνουμε "μνημόσυνα"! Είμαστε πολέμιοι της λαθολογίας, της εκ του ασφαλούς κριτικής με την ασφάλεια της χρονικής απόστασης, αλλά και του εξωραϊσμού, στον οποίο επιδίδεται ο οπορτουνισμός...».

Αναφερόμενος, μάλιστα, στην επίθεση που κάνει η αστική τάξη και ο οπορτουνισμός, με αφορμή την Ιστορία του ΚΚΕ, υπογράμμισε: «Δεν πρόκειται για τη σύγκρουση απλά δυο "σχολών" καταγραφής των ιστορικών γεγονότων. Στην πράξη συγκρούεται η στρατηγική διαιώνισης του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος με τη στρατηγική επαναστατικής ανατροπής του».

Νωρίτερα, στο χαιρετισμό που απηύθυνε ο Βασίλης Μάρας αναφέρθηκε στη βρώμικη προσπάθεια της ΕΕ και των αστικών επιτελείων να ξαναγράψουν την Ιστορία, εξισώνοντας το φασισμό με τον κομμουνισμό. Αναφέρθηκε, επίσης, στις προσπάθειες της κυβέρνησης να διαστρεβλώσει την ιστορική αλήθεια και να καπηλευτεί τους ηρωικούς και αιματοβαμμένους λαϊκούς αγώνες, υπογραμμίζοντας ότι είναι συνεπής, με απύθμενο θράσος, στη λαθροχειρία της ιστορικής μνήμης. Καταλήγοντας, τόνισε: «Τιμάμε τους αγώνες του ΕΑΜικού κινήματος δυναμώνοντας σήμερα την κοινωνική λαϊκή συμμαχία, τους αγώνες της εργατικής τάξης. Στη μνήμη των αγωνιστών του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, της ΟΠΛΑ, του ΔΣΕ υποσχόμαστε ότι θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, ώστε η φλόγα της αληθινής Ιστορίας που έγραψαν με το αίμα τους να φωτίζει το δρόμο της ταξικής πάλης, μέχρι την τελική νίκη».

Ο Δ. Κουτσούμπας στην έκθεση

Ιδιαίτερα συγκινητικό στιγμιότυπο ήταν όταν στην έκθεση βρέθηκε ο Αιγαλιώτης, παλαίμαχος κομμουνιστής Γιώργης Παπαδημητρίου και ξεκίνησε να εξηγεί: «Εδώ είμαστε στις φυλακές Αβέρωφ, σε εκδήλωση που κάναμε για την ΕΠΟΝ κι εδώ στην εξορία στη Γυάρο...». Ο Γ. Παπαδημητρίου είναι πάνω από 70 χρόνια μέλος του Κόμματος και πέρασε πάνω από 20 χρόνια σε φυλακές και εξορίες. Βγάζει το πορτοφόλι του και δείχνει κι άλλες φωτογραφίες από την εξορία, που, όπως είπε, τις έχει πάντα πάνω του. «Για να τις δείχνω στη νεολαία», εξηγεί, για «να επαγρυπνεί και να αγωνίζεται...».

Στην εκδήλωση βρέθηκε και πλήθος νεολαίας που μένει, εργάζεται ή σπουδάζει στην περιοχή. Ο Γιάννης, φίλος της ΚΝΕ, εργάτης σε μεγάλη βιομηχανία του Ασπροπύργου, δήλωσε στον «Ριζοσπάστη» ότι νιώθει μεγάλη περηφάνια να βρίσκεται στον ίδιο χώρο με τους ανθρώπους που κράτησαν ψηλά τη σημαία σε δύσκολα χρόνια. «Παίρνουμε κουράγιο όταν ακούμε πόσα άντεξαν. Από τη ζωή τους φαίνεται ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο...», ανέφερε με αφορμή το παραπάνω στιγμιότυπο.

Ο Δημήτρης, εργαζόμενος από το Περιστέρι, είναι απόγονος αντιστασιακών και οπαδός του ΚΚΕ. Δηλώνει ότι αυτή η προσπάθεια του Κόμματος για την έκδοση ενός υλικού σχετικού με την περιοχή είναι πολύ μεγάλης αξίας και την περίμενε πολλά χρόνια. «Είδα τον πατέρα μου και το θείο μου σε φωτογραφίες από το Αρχείο του Κόμματος, από τη δράση τους στον ΕΛΑΣ που τις αγνοούσα», λέει συγκινημένος, και προσθέτει ότι τέτοιες πρωτοβουλίες βοηθούν στη συλλογή πολύτιμου αρχειακού υλικού.

Στην προχτεσινή εκδήλωση παραβρέθηκε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, καθώς και οι κομμουνιστές δήμαρχοι Χαϊδαρίου και Πετρούπολης, Μιχάλης Σελέκος και Βαγγέλης Σίμος, αντίστοιχα.

Ανάμεσα στους εργαζόμενους, στους άνεργους, στους συνταξιούχους, στους ανθρώπους του μόχθου που έδωσαν το «παρών» στο κλειστό γυμναστήριο «Σ. Βενέτης» του Αιγάλεω βρέθηκαν και αρκετοί από τη θρυλική γενιά του Κόμματος, εκείνη του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, της παρανομίας και των σκληρών διώξεων.

Το λεύκωμα της ΠΟ Δυτικής Αθήνας είναι άλλη μία καλαίσθητη έκδοση που εντάσσεται στον 5χρονο πολύμορφο εορτασμό για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ και στηρίχθηκε στην ακούραστη δουλειά δεκάδων μελών του ΚΚΕ, σε ερευνητική προσπάθεια, αλλά και στην προσφορά στοιχείων και ντοκουμέντων από παλαίμαχους αγωνιστές και απογόνους τους. Οι 145 σελίδες του είναι γεμάτες από γνωστές και άγνωστες στιγμές της δράσης του Κόμματος, που ξεδιπλώνονται μέσα από πλήθος φωτογραφιών, προκηρύξεων, αποσπασμάτων από τον «Ριζοσπάστη» και πλήθος άλλων πηγών. Ο αναγνώστης βρίσκει στο περιεχόμενό του τους 200 κομμουνιστές της Καισαριανής και την εκτέλεση του Νίκου Πλουμπίδη στο Δαφνί Χαϊδαρίου, αλλά και γεγονότα που δεν είναι ευρύτερα γνωστά, έχουν όμως και αυτά τη μεγάλη σημασία τους στη διαχρονική πάλη των κομμουνιστών: Ενοπλες συγκρούσεις, μάχες μέσα στην πόλη, απεργίες, παράνομη και νόμιμη δουλειά, κινητοποιήσεις κ.λπ.

Ο Π. Αλέπης

Ο ομιλητής αναφερόμενος στη Δυτική Αθήνα, σημείωσε ότι «στη μεγάλη πλειοψηφία της είναι μια βαθιά εργατική λαϊκή περιοχή, που όποια πέτρα και να σηκώσεις έχει από κάτω τον ιδρώτα και το αίμα των ανθρώπων της για να ζήσουν, να δουλέψουν και να αγωνιστούν για ένα καλύτερο αύριο για αυτούς και τα παιδιά τους.

Ταυτόχρονα, όποια πέτρα και να σηκώσεις έχει τη σφραγίδα του ηρωικού ΚΚΕ, που διαχρονικά σήκωσε και σηκώνει το τιμημένο βάρος της οργάνωσης, της καθοδήγησης, της ανιδιοτελούς συνεχούς προσφοράς στον αγώνα για την ανατροπή του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, για τη νίκη του σοσιαλισμού - κομμουνισμού».

Ο Π. Αλέπης στάθηκε και σε ένα «μεγάλο δίδαγμα», που, όπως είπε, «χρειάζεται οι νεότερες γενιές να το έχουν υπόψη τους. Ειδικά αυτές οι γενιές που κατακλύζονται από τις θεωρίες της "αναποτελεσματικότητας των αγώνων", της ηττοπάθειας, της μοιρολατρίας, του "πάτα επί πτωμάτων για να ανέβεις", που ακούνε ότι "η ταξική πάλη είναι ξεπερασμένη έννοια", ή ότι "η οργανωμένη ζωή δεν είναι πλέον της μόδας". Αυτά τα λένε εκείνοι που θέλουν τη μακροημέρευση του καπιταλισμού, που θέλουν να "μην κουνιέται φύλλο", ή αν δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, τα όποια πυρά να είναι ακίνδυνα για το σύστημα, να προκαλούν τυφλή οργή και αγανάκτηση που δεν το ενοχλεί.

Με συναυλία από το συγκρότημα των ΤΟ Περιστερίου και Ν/Δ Συνοικιών ολοκληρώθηκε η εκδήλωση

Αυτή η πάλη, η ταξική πάλη, είναι ασταμάτητη. Μπορεί άλλες φορές να είναι ορμητική και άλλες πιο ήρεμη φαινομενικά. Αλλες φορές να περνά σε φάση ανάτασης, άλλη σε περιόδους πιο ήρεμες. Αλλες φορές πιο ειρηνική, άλλες πιο βίαιη, ένοπλη. Πάντως, είναι πάντα σκληρή, αδυσώπητη. Πολλοί προσπάθησαν να πείσουν τους λαούς πως η Ιστορία, η πάλη των τάξεων σταμάτησε λόγω διαφόρων ως και κοσμοϊστορικών γεγονότων, όπως τα αρνητικά δραματικά γεγονότα του 1989 - 90, την αντεπανάσταση δηλαδή που τις συνέπειές της τις πληρώνουν και θα τις πληρώνουν οι λαοί για πολλά χρόνια ακόμη. Διαψεύστηκαν φυσικά πολύ γρήγορα από τα ίδια τα γεγονότα, από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις όπου Γης, που, εκτός όλων των άλλων, δείχνουν και τη φύση του συστήματος. Το ότι δηλαδή ο καπιταλισμός έχει μέσα στο ίδιο του το μεδούλι, τον πόλεμο ως συνέχεια της πολιτικής με άλλα, βίαια μέσα. Οτι είναι σύστημα πλήρως παρηκμασμένο. Οτι του χρειάζεται ανατροπή και όχι "διόρθωση", όπως λένε διάφοροι υποστηρικτές του "ανθρώπινου καπιταλισμού". Δεν υπάρχει ανθρώπινος καπιταλισμός, αυτά είναι θεωρίες, για να καθυστερούν το εργατικό κίνημα, να μπερδεύουν, να συσκοτίζουν, να αποπροσανατολίζουν για να γεμίζουν τελικά με νέες αυταπάτες και νέες δόσεις απογοήτευσης το λαό.

Αρα η υπόθεση πρέπει να εξεταστεί κυρίως από αυτήν τη μεριά, από αυτήν την οπτική γωνία από τους εργάτες που ανησυχούν, που λένε πως "κάτι πρέπει να γίνει", αλλά την ίδια στιγμή δυσκολεύονται να ολοκληρώσουν τα συμπεράσματά τους. Τους λέμε: Αυτό που φαίνεται ακίνητο θα κινηθεί. Αυτοί που φαίνονται ανίκητοι χάνουν, όταν οι λαοί το αποφασίσουν. Για αυτό και το ΚΚΕ με εκδηλώσεις, με πρωτοβουλίες, με δραστηριότητες σαν τη σημερινή δεν κάνει μνημόσυνο. Δεν αναφέρεται απλώς ρομαντικά, συναισθηματικά σε κάποιες άλλες ηρωικές εποχές, αποκομμένες από το σήμερα, από τη σημερινή σκληρή πάλη. Αντίθετα, θέλουμε η γνώση του παρελθόντος, η γνώση της Ιστορίας, να γίνεται εφαλτήριο για το σήμερα. Γιατί σήμερα αυτό που καταρχήν μετράει είναι η συγκέντρωση των κατάλληλων δυνάμεων που θα συγκρουστούν με τα βάθρα της καπιταλιστικής εξουσίας. Που θα τραβήξουν για πολύχρονο, σκληρό αγώνα. Με σκοπό μεγάλες ανατροπές στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας. Με σκοπό το σοσιαλιστικό αύριο».

Οι συγγραφείς των διηγημάτων

Πηγή έμπνευσης για τα διηγήματα αποτέλεσαν, σύμφωνα με την προκήρυξη της συγγραφής, οι σημερινοί αγώνες των κομμουνιστών, της εργατικής τάξης, της νεολαίας, των αγροτών και των γυναικών.

Η όλη πορεία της προσπάθειας αυτής δίνει, μάλιστα, πολύ ενθαρρυντικά στοιχεία για παρόμοιες πρωτοβουλίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι συγγραφείς των διηγημάτων δεν ήταν όλοι εξοικειωμένοι με το γράψιμο, όμως το ίδιο το θέμα αποτέλεσε ισχυρή πηγή έμπνευσης και κίνητρο για να βγει ένα μοναδικό αποτέλεσμα. Παράλληλα, η πείρα που αποκόμισε η Οργάνωση τής δίνει ιδέες και για άλλα θέματα, που μπορούν να αποτελέσουν νήμα επικοινωνίας με μαθητές και νέους του νησιού. Η ίδια η εκδήλωση, που αποτέλεσε την κορύφωση αυτής της πορείας, ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένη και μαζική, με πολλούς από τους συγκεντρωμένους να συμμετέχουν για πρώτη φορά σε πρωτοβουλία του ΚΚΕ.

Τα έξι διηγήματα, των Δημοσθένη Ζαβιτσάνου«Η μάνα του Αντάρτη», της Κούλας Καραμηνά-Πόθου«Κόκκινο σαν την αυγή», του Αρη Καρρέρ«Στον αγώνα ενωμένοι», τουΣταύρου Κουτράκη«Τα γενέθλια του Πετροκότσυφα», του Σταμάτη Φιλιππή«Ο Σαββατιάς επέλεξε όχθη» και της Ελσας Χίου«Τα μολύβια της Ολγας», περιλαμβάνονται σε μια καλαίσθητη έκδοση της ΤΕ Σάμου με γενικό τίτλο: «Διηγήματα για την ελπίδα, τη ζωή, την ομορφιά του αγώνα».

Στιγμιότυπο της εκδήλωσης

«Ηρθαν στα χέρια μας δημιουργήματα λογοτεχνών και εργαζομένων που συγκινούν κάθε άνθρωπο που ανήκει στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, που γνωρίζει από πρώτο χέρι την ανειρήνευτη ταξική πάλη», υπογράμμισε στο άνοιγμα της εκδήλωσης η Ρίτα Καρβούνη, ενώ στον πρόλογο του βιβλίου αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Το ΚΚΕ βάσει της ιδεολογίας του δεν αντιλαμβάνεται τον πολιτισμό ως μια "απρόσιτη πολυτέλεια" μόνο για ειδικούς... Για μας ο πολιτισμός δεν είναι παθητική πρόσληψη μιας μορφής, αλλά μέσον αφύπνισης, στήριξης αλλά και έκφρασης για όλο το λαό».

Στην ομιλία της με τίτλο «Γιατί να διαβάζουμε λογοτεχνία;», η Ελένη Μηλιαρονικολάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ, υπογράμμισε ότι «η τέχνη δεν γεννήθηκε σαν πνευματική πολυτέλεια από δυνάμεις που περίσσευαν. Πρόβαλε σαν πραγματική ανάγκη, που την επιβάλανε οι ίδιες οι προϋποθέσεις της εργασιακής δραστηριότητας: την ανάγκη να οργανώσει ο άνθρωπος ένα άλλο είδος σχέσεών του με την πραγματικότητα, τις αισθητικές. Στη συνέχεια, βέβαια, διαχωρίστηκε και αναπτύχθηκε σε ανεξάρτητο τομέα καλλιτεχνικής εργασίας.

Το εξώφυλλο της έκδοσης της ΤΕ Σάμου

Σε άλλο σημείο της ομιλίας της, η Ελ. Μηλιαρονικολάκη επισήμανε: «Υπάρχουν έργα που έχουν μοναδικό σκοπό να μας μαγέψουν ή να μας εντυπωσιάσουν, έργα που παίρνουν ως δεδομένο πως ο κόσμος δεν μπορεί να αλλάξει, ή αρκούνται στη διαπίστωση της απανθρωπιάς του, χωρίς να ανοίγουν δρόμο για την αλλαγή του. Διαπνέονται, με άλλα λόγια, από την κυρίαρχη ιδεολογία για το αμετάβλητο του κοινωνικού συστήματος, τη διαιώνιση της αστικής εξουσίας...».

«Ο πραγματικός ρόλος της αληθινής τέχνης είναι να βοηθήσει κι αυτή με τα δικά της μέσα τον άνθρωπο να ιδιοποιηθεί, να οικειοποιηθεί, να "εξανθρωπίσει" τη φύση, την κοινωνία και τον εαυτό του, να φέρει τον κόσμο στα ανθρώπινα μέτρα».

Σχετικά με τον ιδιαίτερο ρόλο της λογοτεχνίας, η ομιλήτρια είπε μεταξύ άλλων:

«Η λογοτεχνία όμως δεν περιορίζεται στην ανάπτυξη μόνο της σκέψης και της λογικής, αλλά συμβάλλει στη σφαιρική και ολόπλευρη διαμόρφωση της ανθρώπινης προσωπικότητας, καθώς καλλιεργεί ταυτόχρονα και τις τρεις πλευρές του ανθρώπινου ψυχισμού: τη νόηση, το συναίσθημα και τη βούληση. Μαζί με την πολιτική, ιδεολογική, ασκεί και ηθική διαπαιδαγώγηση.

Χωρίς συναίσθημα, χωρίς ευαισθησία δεν υπάρχει βαθύς ανθρωπισμός. Θα το έχετε σίγουρα προσέξει, πως υπάρχουν κάποιοι κομμουνιστές που έχουν την τέχνη να μεταδίνουν αποτελεσματικότερα τις ιδέες μας, που ο λόγος τους είναι ζεστός, άμεσος, ακουμπά στην ψυχή μας. Αν το ψάξετε καλύτερα, θα ανακαλύψετε πως αυτοί που ξέρουν πώς να μιλούν, διαβάζουν λογοτεχνία. Δεν είναι μόνο γιατί η λογοτεχνία μάς μαθαίνει να μεταχειριζόμαστε σωστά τη γλώσσα και να εκφράζουμε καλύτερα τα αισθήματα και τις σκέψεις μας.

Η προσφορά της λογοτεχνίας στην ανάπτυξη της γλώσσας είναι σίγουρα μεγάλη, αλλά ακόμη μεγαλύτερη είναι η συμβολή της στο να μπορούμε να συγκινούμαστε μπροστά σε κάθε ανθρώπινο πρόβλημα, να νιώθουμε βαθύτερα τους πόθους, τις ελπίδες, τις ανάγκες των συνανθρώπων μας, να εξεγειρόμαστε απέναντι στην αδικία και την εκμετάλλευση.

Χωρίς συναίσθημα, φαντασία, φλόγα, χωρίς ισχυρή θέληση δεν μπορεί να υπάρξει ούτε οραματισμός, έμπνευση, κίνητρο για την κατάκτηση δύσκολων στόχων, ακόμη και του φαινομενικά ακατόρθωτου. Ομως η συνένωση αυτών των ψυχικών χαρισμάτων με τη γνώση είναι που οδηγεί στις μεγάλες πράξεις της ιστορίας».

Η όμορφη εκδήλωση έκλεισε με το τραγούδι του «Πετροκότσυφα», με το οποίο κλείνει το διήγημά του ο Σταύρος Κουτράκης, μελοποιημένο και τραγουδισμένο από τον ίδιο, συνοδευόμενο από τους ήχους της φλογέρας του και της κιθάρας του Νίκου Καρβούνη, που επιμελήθηκε και την ηχογράφησή του.