Σάββατο 1 Ιούνη 2013 - 2η έκδοση
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ο χαρτοπόλεμος νομοσχεδίων και η πραγματικότητα

Γρηγοριάδης Κώστας

Εμφανίζονται να κόπτονται πολλά κόμματα για την καταπολέμηση του ρατσισμού και να ωρύονται για την ανάγκη να υπάρξει νέος νόμος που να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τα φαινόμενα ρατσιστικής βίας.

Βέβαια, το ΚΚΕ το έχει πει από τότε που ξεκίνησε όλη αυτή η ιστορία με τα νομοσχέδια, ότι είναι αντίθετο με κάθε σχέδιο ή πρόταση νόμου που ενσωματώνει την αντιδραστική Απόφαση - Πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, επιβάλλει την υποταγή στην ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων και το ξαναγράψιμο της Ιστορίας στα μέτρα των ιμπεριαλιστών, ανοίγει το δρόμο για την ποινικοποίηση των ριζοσπαστικών ιδεών και της λαϊκής πάλης.

Αναφέρουμε απλά ένα παράδειγμα, που αποκαλύπτει το μέγεθος της υποκρισίας τους, αλλά και το τι συμβαίνει στην πραγματικότητα.

Τα δύο φασιστοειδή που κατηγορούνται για εμπρησμό μαγαζιού που ανήκει σε Καμερουνέζο στον Αγιο Παντελεήμονα, προχτές οδηγήθηκαν στο δικαστήριο για να δικαστούν. Ομως, η δίκη τους αναβλήθηκε για άγνωστη δικάσιμο, μετά από αίτημά τους. Θυμίζουμε ότι ο ένας από τους δύο είχε ομολογήσει στην κατάθεσή του ότι συμμετείχε σε «ομάδα εφόδου» κατά μεταναστών που δρούσε οργανωμένα και με συγκεκριμένη κάλυψη...

Ο φασισμός, ο ρατσισμός δεν αντιμετωπίζονται με νόμους, αλλά από τον ίδιο το λαό και την πάλη του, με το να απομονώνει όπου βρίσκει τα φασιστοειδή και τις ρατσιστικές συμπεριφορές. Ενας αγώνας που θα στοχεύει στο να εξαλείψει τη ρίζα του κακού, που είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που γεννά και θρέφει τα ρατσιστικά φαινόμενα, τον ίδιο το φασισμό.

Απροκάλυπτος κυνισμός

Αμέσως μετά την ανακοίνωση της... αγωνίας που διακατέχει την ηγεσία της ΕΕ για τις διαστάσεις που παίρνει το φαινόμενο της ανεργίας, που πλήττει ιδιαίτερα τους νέους, η πολυεθνική «Manpower», που έχει προάγει το ξεζούμισμα της εργατικής δύναμης σε επιστήμη, πληροφορεί τους νέους και τις νέες ότι όλες οι πόρτες είναι ορθάνοιχτες, αρκεί να κάνουν τη σωστή επιλογή της ειδικότητας που θα αποκτήσουν.

Οπως, έγραψε στις 29 του μήνα η «ΗΜΕΡΗΣΙΑ», ανάμεσα στις ειδικότητες με προοπτική, ανάμεσα, δηλαδή, στις ειδικότητες που προτείνεται να αποκτήσουν όσοι βγαίνουν στην αγορά εργασίας, είναι ο χειρουργός επαύξησης της ανθρώπινης μνήμης, ο χειριστής χαμένων δεδομένων ηλεκτρονικών υπολογιστών, ο κατασκευαστής ανθρώπινων μελών σώματος, ο χρηματιστής χρόνου, ο ειδικός που θα επαναφέρει - προσγειώνει τους πελάτες του στα πραγματικά όρια των δυνατοτήτων που έχουν...

Αν οι παραπάνω ειδικότητες δε σας δελεάζουν ιδιαίτερα ή αν νομίζετε ότι ξεπερνούν τα επίπεδα της δικής σας κοινωνικοποίησης, υπάρχουν κι άλλα επαγγέλματα - ειδικότητες, οι οποίες, μάλιστα, προτείνονται ιδιαίτερα για την περίπτωση των αναζητούντων εργασία στην Ελλάδα. Μαθαίνουμε λοιπόν ότι γίνονται σχεδόν ανάρπαστοι και θέλουν να εργαστούν σε διάφορες υψηλόβαθμες στελεχικές θέσεις επιχειρήσεων, όσοι έχουν κλίση για υψηλού επιπέδου επικοινωνιακή υποστήριξη πελατών και βεβαίως διευθυντές πωλήσεων.

Προσοχή: Δεν πρόκειται για καλαμπούρι. Ολα τα παραπάνω, υποτίθεται ότι είναι το απαύγασμα ακριβοπληρωμένων μελετών που χρηματοδοτεί και η ΕΕ, που στόχο έχουν να αντιμετωπίσουν, δήθεν, την ανεργία. Είναι κατανοητό στον καθένα. Εδώ έχουμε να κάνουμε με πρόκληση κατά του συνόλου των εργαζομένων. Με το χυδαίο χλευασμό εκατομμυρίων ανέργων που εμποδίζονται από το σύστημα να πάνε μεροκάματο στο σπίτι. Με την κλιμακούμενη κοροϊδία των κεφαλαιοκρατών, που δεν θα σταματήσουν να κινούνται στην ίδια ρότα, αν δεν τους κόψουμε εμείς το βήχα.

Φρένο στην εξοντωτική πολιτική

Η γάγγραινα της ανεργίας μπαίνει με ιλιγγιώδη ταχύτητα σε όλο και περισσότερα εργατικά - λαϊκά σπίτια. Φτώχεια, πείνα και εξαθλίωση τα παράγωγά της. Ανατριχιαστική η υπόθεση του άνεργου, εδώ και τρία χρόνια, μεταλλεργάτη, που η ΕΥΔΑΠ επιχείρησε να βγάλει στο σφυρί το σπίτι του για οφειλή 831 ευρώ! Σοκαριστική η καθημερινότητα εκατοντάδων οικογενειών στο Περιστέρι, στο Αιγάλεω, στο Καματερό που όχι μόνο δεν μπορούν να πληρώσουν τα χαράτσια και την εφορία, αλλά πια δεν έχουν ρεύμα, δεν έχουν φαΐ να μαγειρέψουν.

Αυτό είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής που ασκούν οι κυβερνητικοί υπάλληλοι του κεφαλαίου. Αυτοί παίρνουν μέτρα για τη θωράκιση της κερδοφορίας των ξενοδόχων, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, μέτρα για να βγουν τα αφεντικά τους από την κρίση, πατώντας πάνω στα «πτώματα» που προκαλεί η πολιτική τους. Ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να λύσουν το πρόβλημα της ανεργίας παρά τα όσα προπαγανδίζουν, ειδικά το τελευταίο διάστημα. Κοροϊδεύουν προκλητικά το 1,5 εκατομμύριο άνεργους με προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας, της φτηνής και ανασφάλιστης εργασίας για τρεις, τέσσερις και πέντε μήνες και μετά πάλι «στα αζήτητα»...

Η ανεργία είναι εδώ και γιγαντώνεται. Απάντηση στο πρόβλημα μπορεί να δώσει μόνο η αγωνιστική ταξική ενότητα και δράση εργαζομένων και ανέργων. Απάντηση στο πρόβλημα μπορούν να δώσουν μόνοι οι άνεργοι και οι εργαζόμενοι, σαν μια γροθιά, στρατευμένοι στην οργανωμένη πάλη για άμεσα μέτρα στήριξης των ανέργων και των οικογενειών τους. Σε ρότα ρήξης με τα μονοπώλια, για ανάπτυξη που θα υπηρετεί τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα.

Το πραγματικό δίλημμα

Τα ίχνη του εγκλήματος των ανατροπών στο δημόσιο συνταξιοδοτικό - ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, μας πάνε αρκετά χρόνια πίσω. Στην περίοδο της ανατροπής του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων, με τις ανατροπές στη Σοβιετική Ενωση και στην περιβόητη Συνθήκη του Μάαστριχτ.

Τότε χαράχτηκε η στρατηγική του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, για μία Ευρώπη ...ανταγωνιστική στις διεθνείς προκλήσεις της εποχής μας. Ισως τότε πολλοί δεν είχαν αντιληφθεί τον ταξικό χαρακτήρα του «ανταγωνισμού», ο οποίος σε καπιταλιστική βάση εκδηλώνεται πρώτα και κύρια ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία. Και από τη στιγμή που το κεφάλαιο έχει το πάνω χέρι, επιβάλλει τους όρους του στην ανταγωνιστική αυτή σχέση.

Οι κομμουνιστές από την πρώτη στιγμή είχαν αποκαλύψει τι επιδίωκε το ευρωπαϊκό κεφάλαιο. Τώρα το γνωρίζουν όλοι. Στόχος ήταν η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, με στόχο την αντικατάσταση της μόνιμης και σταθερής εργασίας από τις κακοπληρωμένες ελαστικές μορφές απασχόλησης και οι αντεργατικές ανατροπές στο κοινωνικο-ασφαλιστικό - συνταξιοδοτικό σύστημα με ανάπτυξη των επαγγελματικών ταμείων και της ιδιωτικής ασφάλισης. Η κλιμακούμενη αυτή επίθεση πέρασε από διάφορα στάδια, ωστόσο εντάθηκε με την εκδήλωση της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης.

Πού βρισκόμαστε σήμερα; Οι εργασιακές σχέσεις έχουν ελαστικοποιηθεί πλήρως, ο κατώτατος μισθός - και κατ' επέκταση οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας - στην ουσία έχει καταργηθεί, στην αγορά επικρατούν μισθοί των 300 - 400 και 500 ευρώ. Ο δημόσιος, κοινωνικός χαρακτήρας της ασφάλισης και της σύνταξης καταρρέει. Οι ανατροπές ξεκίνησαν σταδιακά από το 1992 (νόμος Σιούφα), συνεχίστηκαν το 2008 (νόμος Πετραλιά) και ολοκληρώθηκαν επιτυχώς το 2010 (νόμος Λοβέρδου). Το αποτέλεσμα ήταν ακόμα και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας να ανακράξει - μέσω της Εκθεσης Νομισματικής Πολιτικής - περιχαρής ότι το δημόσιο συνταξιοδοτικό σύστημα έχει πλέον αλωθεί, οι συντάξεις που θα προσφέρονται θα είναι συντάξεις πείνας της τάξης των 360 ευρώ και ότι αν θέλει κάποιος να πάρει κάτι περισσότερο ας στραφεί στα «επαγγελματικά ταμεία» και την ιδιωτική ασφάλιση.

Ενδιαφέρον έχει να δούμε και το ιδεολογικό φορτίο που χρησιμοποιήθηκε για τη διάπραξη του ειδεχθούς αυτού εγκλήματος. Ολες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις, όταν προωθούσαν τις αντιασφαλιστικές και αντισυνταξιοδοτικές ανατροπές, ισχυρίζονταν ότι το έκαναν με σκοπό τη ...διάσωση της Κοινωνικής Ασφάλισης και των συντάξεων, ώστε οι μελλοντικές γενεές να έχουν ασφάλιση και σύνταξη... Και ψέμα πάνω στο ψέμα, αφού τελικά πέτυχαν το σκοπό τους, ήρθε η στιγμή της αυτοαποκάλυψης. Ηρθε η στιγμή να μας πούνε ότι τελικά τα καταφέρανε να συρρικνώσουν το δημόσιο συνταξιοδοτικό σύστημα και ότι η λύση πλέον είναι τα αρπακτικά των επαγγελματικών ταμείων και οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.

Ο κάθε εργαζόμενος πρέπει να αναλογιστεί σήμερα τι στάση θα κρατήσει απέναντι σ' αυτές τις αντεργατικές ανατροπές. Μπροστά του ανοίγονται δύο επιλογές. Η μία να αποδεχτεί μοιρολατρικά τη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα με τους μισθούς των 300 - 400 ευρώ και χωρίς σίγουρη σύνταξη, με υποβαθμισμένη δημόσια Παιδεία και Υγεία, με ένα παρόν και μέλλον αβέβαιο και ανασφαλές.

Η άλλη επιλογή είναι να παλέψει για μία άλλη, ριζικά διαφορετική κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα που θα του διασφαλίζει αξιοπρεπή μισθό, δημόσια και δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Κοινωνική Ασφάλιση και ανεπτυγμένες κοινωνικές υποδομές για τον ίδιο και τα παιδιά του. Αυτό είναι το πραγματικό δίλημμα της εποχής μας.


Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ

Το «μαγείρεμα» με την ανεργία στην Ιρλανδία

Υποτίθεται ότι η ανεργία στην Ιρλανδία έπεσε τον τελευταίο μήνα στο 13,7% από 15,1% που ήταν πέρσι, πράγμα που εμφανίζεται ως το αποτέλεσμα της επιτυχημένης εφαρμογής του «προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής» και των μνημονίων, σύμφωνα με τη Στατιστική Υπηρεσία της χώρας.

Μόνο που αν δει κανείς αναλυτικά τα στοιχεία, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι πρώτον πολλοί νέοι που ήταν άνεργοι έχουν οδηγηθεί στη μετανάστευση, ενώ οι εργαζόμενοι από 35 χρονών και πάνω απασχολούνται στη μερική απασχόληση που διευρύνεται και φτάνει τα 1,8 εκατομμύρια «εργαζόμενους» που φυτοζωούν. Είναι η ίδια «γάγγραινα» που αντιμετωπίζουν και τα 7 εκατομμύρια Γερμανών, των λεγόμενων «μίνι τζομπς», με 400 ευρώ το μήνα, το ίδιο που συμβαίνει και στην Ισπανία με τις «συμβάσεις μιας μέρας» και σε άλλες χώρες και θέλουν να επιβάλλουν και στην Ελλάδα, που ακόμα δεν... έχει πιάσει το στόχο που θέλουν οι κεφαλαιοκράτες για τη μερική απασχόληση.

Η αστική στατιστική που εξυπηρετεί τη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα που θέλει να εξαφανίσει το δικαίωμα σε σταθερή δουλειά με δικαιώματα, εμφανίζει βελτίωση των δεικτών της απασχόλησης, εντάσσοντας σε αυτή τους μισοεργαζόμενους - που μισοζούν. Αυτήν την αθλιότητα, την υποβάθμιση της ζωής και το κατέβασμα του πήχη των απαιτήσεων, μόνο το οργανωμένο ταξικό εργατικό κίνημα σε συμμαχία με τα άλλα καταπιεζόμενα στρώματα μπορεί να τα ανατρέψει. Διεκδικώντας τη ζωή με τα σύγχρονα δικαιώματα, με αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, πρόσβαση στον πολιτισμό και τον αθλητισμό, στα αξιοπρεπή γηρατειά που αξίζει να έχουν σήμερα οι παραγωγοί όλου του κοινωνικού πλούτου.

«ΑΥΓΗ»: Τσουβάλια ψέματα για να εμφανίσει το ΚΚΕ «μια απ’ τα ίδια»

Γρηγοριάδης Κώστας

Πόσα ψέματα μαζεμένα για το ΚΚΕ μπορεί να γράψει κανείς σε μια πρόταση; Την απάντηση δίνει η «Αυγή» με το ρεπορτάζ της για την ψηφοφορία που έγινε την περασμένη Τετάρτη στη Βουλή με θέμα την άρση της ασυλίας του βουλευτή της ΝΔ, Αδωνη Γεωργιάδη. Συγκεκριμένα, λέει η «Αυγή» για τη στάση του ΚΚΕ σε αυτήν την ψηφοφορία: «Το ΚΚΕ ουσιαστικά απείχε, αλλά ο μεν Νίκος Καραθανασόπουλος ψήφισε να μην αρθεί η ασυλία (σ.σ. του Αδ. Γεωργιάδη), ενώ ο Γιώργος Λαμπρούλης ψήφισε υπέρ της άρσης».

Φυσικά, η αλήθεια δεν έχει καμία σχέση με αυτό που γράφει η «Αυγή». Πρώτον: Το ΚΚΕ δεν απείχε από την ψηφοφορία. Εξάλλου το παραδέχεται και η «Αυγή», όταν αμέσως μετά λέει ότι οι βουλευτές του ΚΚΕ που ήταν παρόντες ψήφισαν. Δεύτερον, η «Αυγή» λέει ψέματα για το τι ψήφισαν οι βουλευτές του ΚΚΕ. Γιατί τόσο ο Ν. Καραθανασόπουλος όσο και ο Γ. Λαμπρούλης ψήφισαν όπως είχε ψηφίσει προηγουμένως το ΚΚΕ στην αρμόδια επιτροπή: Υπέρ της άρσης ασυλίας τόσο του Αδ. Γεωργιάδη όσο και των άλλων τριών βουλευτών (Ι. Κεφαλογιάννη, Χρ. Κέλλα και Μ. Κασσή). Δεν υπάρχει, λοιπόν, καμία αντίφαση ανάμεσα στις ψήφους των βουλευτών του ΚΚΕ, όπως ψευδώς ισχυρίζεται η «Αυγή», παραπλανώντας ακόμα μια φορά τους αναγνώστες της.

Προφανώς, η «Αυγή» ζορίζεται από το γεγονός ότι αρκετοί βουλευτές των άλλων κομμάτων δεν «τήρησαν» την κομματική γραμμή (π.χ. τρεις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν κατά της άρσης ασυλίας του Αδ. Γεωργιάδη) και υπήρχαν διαφοροποιήσεις και επιχειρεί να εμφανίσει ότι και στο ΚΚΕ συμβαίνει το ίδιο. Ομως το ΚΚΕ δεν είναι σαν τα μούτρα τους και όσα ψέματα κι αν γράψουν αυτό δεν αλλάζει.

Οι σοφίες της εργατικής αριστοκρατίας...

Την ιδεολογικοποίηση της υποταγής ανέλαβε με τετρασέλιδο κείμενό του ο Δ. Φωτόπουλος, γραμματέας Τύπου της ΟΤΟΕ, για λογαριασμό της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ και οι λεγόμενοι «εργοδοτικοί» συνδικαλιστές) υπερασπιζόμενος την Κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που υπέγραψε.

Ειλικρινέστερος του αναμενομένου ο Δ. Φωτόπουλος γίνεται κήρυκας της ταξικής συνεργασίας, της δήθεν αρμονικής συνύπαρξης τραπεζιτών - εργαζομένων. Από την αρχή ξεκαθαρίζει ότι «η αφετηρία αναφοράς και για τις δύο πλευρές (σ.σ. τραπεζιτών - συνδικαλιστικής πλειοψηφίας) ήταν η ανάγκη για εξασφάλιση κλίματος ομαλότητας και ασφάλειας, τόσο για το Τραπεζικό Σύστημα, όσο και για τους εργαζόμενους στις Τράπεζες». Στη συνέχεια εν μέσω διαφόρων φράσεων κενών περιεχομένου περί «αξίας μιας συμφωνίας», «βούλησης (που) σημαίνει κάτι πολύ βαθύ, ουσιαστικό και καθαρό (σ.σ. χωρίς να λέει ποιο είναι αυτό)» και του νοήματος της «ικανοποίησης», βουτηγμένος μέσα στην αυθεντία του σηκώνει ψηλά το δάχτυλό του και μας διδάσκει πως «ουσιαστική, αποτελεσματική και τελικά έξυπνη Διαπραγμάτευση είναι εκείνη που οδηγεί σε μια συμφωνία που ικανοποιεί πραγματικά και τις δύο πλευρές και τέτοια μπορεί να πει κανείς ότι ήταν η διαπραγμάτευση της ΟΤΟΕ με τις Τράπεζες για την κλαδική σύμβαση». Επισημαίνει, δε, πως «το μεγάλο κέρδος από την κλαδική σύμβαση είναι ο χρόνος μέχρι το τέλος του 2015», για να προσθέσει ότι «σε μια χώρα που πρέπει η Κοινωνία να πάρει ανάσα, η Ανεργία να αρχίσει να μειώνεται, η Οικονομία να κάνει το πρώτο βήμα, έχουμε όλοι καθήκον να συμβάλουμε». Η ταξική συνεργασία σε όλο της το μεγαλείο, για να «ζει και να βασιλεύει» η εκμετάλλευση.

... σε απλά ελληνικά

Προσπαθώντας να εκλαϊκεύσουμε τις σοφίες του γραμματέα Τύπου της ΟΤΟΕ, μας λέει ότι οι μειώσεις μισθών κατά 6%, που προβλέπει η Κλαδική Σύμβαση Εργασίας και έρχονται να προστεθούν στις μειώσεις που έγιναν μέσω των επιχειρησιακών (περίπου κατά 10%), δεν είναι μόνο υπέρ των τραπεζιτών, είναι και υπέρ των εργαζομένων!

Οτι η διεύρυνση του ωραρίου στις κεντρικές υπηρεσίες, που ανοίγουν το δρόμο για διευθέτηση του χρόνου εργασίας και είναι συνέχεια προηγούμενων συμφωνιών για απογευματινά ωράρια λειτουργίας και λειτουργία το Σάββατο, δεν είναι μόνο υπέρ των τραπεζιτών αλλά και υπέρ των εργαζομένων!

Οτι τα δισεκατομμύρια ευρώ που έχουν δοθεί στις τράπεζες είτε στο όνομα της ενίσχυσης, είτε στο όνομα της ανακεφαλαιοποίησης και τα οποία προέρχονται από τις τσέπες του λαού, δεν είναι μόνο υπέρ των τραπεζιτών, είναι και υπέρ των εργαζομένων!

Οτι οι μειώσεις προσωπικού - με τη μία ή την άλλη μορφή - που έρχονται ως αποτέλεσμα των συγχωνεύσεων και εξαγορών, δεν είναι μόνο υπέρ των τραπεζιτών, είναι και υπέρ των εργαζομένων!

Και ακριβώς σε αυτή τη λογική έρχεται στο τέλος και καλεί να επωμιστούν οι εργαζόμενοι τα βάρη των κεφαλαιοκρατών, τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης που αυτοί προκάλεσαν και όχι οι εργαζόμενοι.

Αυτός είναι ο ρόλος της εργατικής αριστοκρατίας. Να καλλιεργεί την υποταγή και την ήττα.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Καμιά «χαλάρωση» για το λαό

Την Τετάρτη, η Κομισιόν δημοσιοποίησε τις συστάσεις προς τα κράτη μέλη της ΕΕ, στο πλαίσιο του ελέγχου για την επίτευξη των στόχων της δημοσιονομικής προσαρμογής. Σε εφτά χώρες (Ισπανία, Πορτογαλία, Γαλλία, Σλοβενία, Ολλανδία, Πολωνία και Βέλγιο), η Κομισιόν έδωσε παράταση από ένα έως δυο χρόνια για να μειώσουν το έλλειμμα κάτω από 3%, όπως προβλέπουν οι συνθήκες της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Η (αναμενόμενη) απόφαση της Κομισιόν, αναζωπύρωσε την προπαγάνδα ότι η ΕΕ χαλαρώνει τη δημοσιονομική της πολιτική, για χάρη της ανάπτυξης. Ορισμένοι μάλιστα μίλησαν για «τέλος της λιτότητας στην ΕΕ», για να καλλιεργήσουν προσδοκίες στο λαό ότι στο εξής θα ζήσει καλύτερα.

Οι αποφάσεις που παίρνουν, καμιά σχέση δεν έχει με χαλάρωση της επίθεσης διαρκείας που εξαπολύουν στο λαό. Οι αποφάσεις της Κομισιόν είναι συνέπεια της βαθιάς κρίσης που σαρώνει την Ευρωζώνη και ρίχνει έξω τους προϋπολογισμούς όλων των κρατών μελών στο σκέλος των εσόδων που προσδοκούν, για να καλύψουν τα ελλείμματά τους. Με άλλα λόγια, τα κράτη μέλη που ζορίζονται να πιάσουν τους στόχους για το έλλειμμα, δεν θα τους έπιαναν ούτως ή άλλως. Τώρα, η Κομισιόν τους λέει ότι έχουν ένα ή δυο επιπλέον χρόνια για να το κάνουν, αλλά αυτό προϋποθέτει να μη χαλαρώσει στο ελάχιστο η επίθεση που διευθύνουν οι αστικές κυβερνήσεις σε βάρος του λαού. Διότι οι αντεργατικές αναδιαρθρώσεις εφαρμόζονται τσακίζοντας μισθούς, συντάξεις, εργασιακές σχέσεις κλπ, ενώ η δημοσιονομική χαλάρωση δε σημαίνει καθόλου χρήμα από τον κρατικό προϋπολογισμό για Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια.

Από τη χαλάρωση της δημοσιονομικής προσαρμογής, ωφελημένα θα βγουν τα μονοπώλια. Για λογαριασμό τους, η κυβέρνηση κερδίζει χρόνο στην κάλυψη των στόχων και εξοικονομεί χρήμα από τον κρατικό προϋπολογισμό, για να το διοχετεύσει σε παροχές και φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο, με το επιχείρημα ότι έτσι βοηθάει την ανάπτυξη. Ταυτόχρονα, η Κομισιόν και οι αστικές κυβερνήσεις, λένε σε όλους τους τόνους ότι η «χαλάρωση» είναι το κίνητρο για να προχωρήσουν ταχύτερα όλες οι «διαρθρωτικές αλλαγές», δηλαδή τα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα που στοχεύουν στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Γαλλίας, της δεύτερης οικονομίας στην Ευρωζώνη. Η διετής παράταση στο πιάσιμο των δημοσιονομικών στόχων, συνοδεύτηκε με αυστηρές συστάσεις για επιτάχυνση των ανατροπών σε εργασιακά και ασφαλιστικό.

Οι αστικές κυβερνήσεις ενδεχόμενα να προωθήσουν και κάποια μέτρα - βιτρίνα, για να πείσουν ότι η «χαλάρωση» ωφελεί και το λαό, ότι τον ανακουφίζει. Είναι παγίδα. Μιλάνε για ανάπτυξη που θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και κρύβουν ότι αυτές θα είναι ελάχιστες μπροστά στην τεράστια ανεργία και ότι θα είναι κακοπληρωμένες, με συνθήκες σύγχρονης δουλείας. Η κατάσταση δεν αντιστρέφεται με την άλλη διαχείριση που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ και η οποία έχει στον πυρήνα της τη χαλάρωση της δημοσιονομικής προσαρμογής. Για να ευημερήσει ο λαός πρέπει να απαλλαγεί από την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, από τις δεσμεύσεις και τους περιορισμούς που βάζει η ΕΕ και οι άλλοι ιμπεριαλιστικοί Οργανισμοί, από το χρέος που δεν είναι δικό του. Πρέπει να πάρει στα χέρια του την εξουσία, να οργανώσει την οικονομία με βάση τις δικές του ανάγκες, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ