Τις ώρες τούτες τις μαύρες, που προοιωνίζονται άβυσσο και άδικο θάνατο, το ερώτημα μοιάζει φρικαλέα παράταιρο αν δεν έχει πάρει το μάτι σου μια σπουδαία είδηση. Οικονομικού περιεχομένου. Σπουδαία μόνο αν την έχεις ψαρέψει στον «Ριζοσπάστη», που δε λειτουργεί σαν λουστράκος των υποδημάτων του εκάστοτε κουαρτέτου και ξεσκονιστής της τρόικας.

Τριανταπέντε χιλιόμετρα συρματόπλεγμα, λάσπη, πείνα, φόβος, Σκοπιανοί στρατοχωροφύλακες, σαν ράμπο πάνοπλοι, τη ροή των ανθρώπων - προσφύγων τη σταματάνε. Τη ροή των προσόδων, των κερδών, της ενιαίας ελληνοσκοπιανής αστικής τάξης δεν την σταματάει τίποτα και πουθενά. Οι μπίζνες είναι μπίζνες και η «ανθρωπιστική καταστροφή», πάω στοίχημα, θα αυγατίσει τα κέρδη των... «εθνικών» τραπεζών μας, στο πλαίσιο της «καλής γειτονίας», δόξα τω θεώ ΝΑΤΟ, την Παναγία ΕΕ και το Αγιο Πνεύμα Σένγκεν. Στούρνοι, κυρ Στουρνάρα μου είμαστε, που δεν καταλαβαίνουμε πώς πρέπει να «αξιολογούμαστε» ακόμη κι ως είδηση από τ' αφεντικά μας. Οι απόγονοι του πολυμήχανου Οδυσσέα, που κραυγάζουν πως δεν είναι φασίστες, αλλά εθνικιστές, πολύ θα την εκτίμησαν την ειδησάρα αυτή. Καίγοντας αποθήκες και κτίσματα - καταφύγια προσφύγων, απ' τα Γιαννιτσά έως το Καστελόριζο, οργώνοντας χωράφια στην Πέλλα για να μη φυτρώσουν τέντες απελπισμένων, ξέρουν πώς ξεπλένεται το μαυραγορίτικο χρήμα, ο πλούτος των διακινητών, η υπεραξία της διαφθοράς, η κομμένη χωρίς τιμολόγιο στα μέτρα των λούμπεν «ονοματομάχων» κι απ' τις δυο πλευρές του φράχτη - σύνορο...

Αν η μείωση των μισθών και η αύξηση της ευελιξίας οδηγούν μεγάλα τμήματα των μισθωτών να κατατάσσονται σήμερα στους φτωχούς, παρά το γεγονός ότι έχουν εργασία, αυτό σημαίνει ότι με την εφαρμογή του νέου Ασφαλιστικού, εκατοντάδες χιλιάδες, όταν τελειώνουν τον εργασιακό τους βίο, θα κατατάσσονται στους εξαθλιωμένους.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη», το 2015 σχεδόν οι μισοί από τους εργαζόμενους με σχέση μισθωτής εργασίας αμείβονται με μεικτό μισθό μικρότερο από τα 751 ευρώ που προέβλεπε η ΕΓΣΣΕ πριν από την ΠΥΣ του 2012, με την οποία καθορίστηκε με νόμο ο κατώτερος μισθός στα 586 και 511 ευρώ μεικτά για τους πάνω και κάτω των 25 ετών αντίστοιχα. Συγκεκριμένα, κάτω από 751 ευρώ μεικτά έπαιρναν το 2015 810.459 μισθωτοί, δηλαδή το 50% των 1.619.845 που είναι ο συνολικός αριθμός τους. Αυτό σημαίνει ότι εργαζόμενοι με τέτοιους μισθούς, όταν θα συνταξιοδοτηθούν στο μέλλον, θα φυτοζωούν κυριολεκτικά με συντάξεις πείνας.

Ας πάρουμε το παράδειγμα ενός εργαζόμενου με 9.000 ένσημα (30ετία). Το ποσοστό αναπλήρωσης που θα υπολογιστεί η σύνταξη, θα είναι μόλις 30% (αντί του 60% που προβλέπει το ισχύον σύστημα), ο μέσος μισθός δεν θα ξεπερνά τα 600 ευρώ και αυτό θα οδηγεί σε ανταποδοτική σύνταξη της τάξης των 180 ευρώ, που μαζί με την «εθνική» θα φτάνει στα 560 ευρώ μεικτά. Τέτοιες συντάξεις επιφυλάσσει το νέο σύστημα για τους μελλοντικούς συνταξιούχους και μάλιστα υπό την προϋπόθεση ότι έχουν 30 χρόνια ασφάλισης!

Την ομάδα αυτή, που σήμερα περιλαμβάνει πάνω από έναν στους πέντε εργαζόμενους, θα χτυπήσει κυρίως η σχεδιαζόμενη από κυβέρνηση και κουαρτέτο αύξηση των ελάχιστων ενσήμων από τα 4.500 στα 6.000 ένσημα, προκειμένου να κατοχυρώνεται το δικαίωμα στη συνταξιοδότηση.

Ετσι, αν σήμερα, μέσα στις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί, είναι ήδη δύσκολη η κατοχύρωση σύνταξης, μια πιθανή αύξηση του ελάχιστου αριθμού ενσήμων θα την κάνει αδύνατη. Το πρακτικό αποτέλεσμα θα είναι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι να φτάνουν στο τέλος του εργάσιμου βίου τους χωρίς να έχουν κατοχυρώσει δικαίωμα σε οποιαδήποτε σύνταξη.

Αυτό σημαίνει ότι οι νέες γενιές καταδικάζονται όχι μόνο να μπαίνουν όλο και πιο αργά στην αγορά εργασίας, μην έχοντας για πολλά χρόνια κανένα εισόδημα, αλλά και η επιβολή των νέων ασφαλιστικών όρων (π.χ. τα 6.000 ένσημα ως προϋπόθεση συνταξιοδότησης) να τους οδηγεί σε γηρατειά χωρίς την ελάχιστη ασφαλιστική προστασία (σύνταξη, περίθαλψη).

Ετσι, οι νέες ανατροπές στο Ασφαλιστικό, μέσα σε μια διαλυμένη στην κυριολεξία αγορά εργασίας, προσαρμοσμένης απόλυτα στις ανάγκες του κεφαλαίου και στο στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις, με τη μερική απασχόληση και την εκ περιτροπής εργασία να βρίσκονται πλέον στο 22,45%, προδιαγράφουν μια κοινωνία ακόμα πιο σκληρή από τη σημερινή, με τη φτώχεια και την ανέχεια να καταλαμβάνουν μεγάλα τμήματα των ηλικιωμένων...