• Προχωρά η φετινή πρωτοβουλία της ΕΕΔΥΕ στα σχολεία με τίτλο: «Για Μεσόγειο Θάλασσα γέφυρα ειρήνης, φιλίας, αλληλεγγύης των λαών. Ενωσε κι εσύ τη φωνή σου στην πάλη των λαών ενάντια στον πόλεμο, στη φτώχεια και τον ξεριζωμό».
• Τι μαθαίνουν τα παιδιά μας στο σχολείο: Σκέψεις για τη διδασκαλία της Γλώσσας στο Γυμνάσιο.
• Υπουργεία Παιδείας και Τουρισμού: Συζητούν την επαναφορά της «λευκής εβδομάδας» στα σχολεία.

Από περσινή πρωτοβουλία της ΕΕΔΥΕ με μαθητές σχολείων στην Αλεξανδρούπολη

Σκοπός της σύσκεψης ήταν η ανταλλαγή εμπειριών και προτάσεων, για την καλύτερη δυνατή προώθηση της πρωτοβουλίας της ΕΕΔΥΕ στα σχολεία. Συμμετείχαν εκπρόσωποι της Ομοσπονδίας Γονέων Κεντρικής Μακεδονίας, Ενώσεων και Συλλόγων Γονέων, ΕΛΜΕ και Διδασκαλικών Συλλόγων, εκλεγμένοι συνδικαλιστές, εκπαιδευτικοί, Σύλλογοι Γυναικών και τοπικές Επιτροπές Ειρήνης.

Στη σύσκεψη μίλησε ο Μπάμπης Βέλλης, Γραμματέας της ΕΔΥΕΘ, ενώ ακολούθησε συζήτηση μέσα από την οποία αναδείχθηκε η προηγούμενη θετική πείρα τόσο στη Θεσσαλονίκη, όσο και πανελλαδικά, που καταγράφηκε από την απήχηση που βρήκε το κάλεσμα της ΕΕΔΥΕ σε εκπαιδευτικούς και μαθητές. Επίσης, παρουσιάστηκαν προτάσεις και ιδέες για την ακόμη μεγαλύτερη εμπλοκή μαθητών, γονέων και εκπαιδευτικών.

«Η θάλασσα της Μεσογείου κόβεται σε "οικόπεδα" και μοιράζεται σε επιχειρηματικούς ομίλους για να αντλήσουν τον πλούτο της, κάνοντας την ευρύτερη περιοχή μας πεδίο σύγκρουσης για τα κέρδη τους.

Οι πολεμικές συγκρούσεις, οι επεμβάσεις στις δύο ηπείρους Ασία και Αφρική, είναι η βασική αιτία του ξεριζωμού εκατομμυρίων ανθρώπων από τις εστίες τους. Αποτέλεσμά τους είναι οι τραγικές εικόνες των πλεούμενων - σαπιοκάραβων με πρόσφυγες και μετανάστες. Το πέρασμα της Μεσογείου συχνά - πυκνά καταλήγει σε τραγωδίες, με εικόνες ντροπής για την ανθρωπότητα και αμέτρητα θύματα, ανάμεσά τους και παιδιά», σημειώνει.

Αναφέρεται στην εμπλοκή της χώρας μας που από τη μία δέχεται καθημερινά εκατοντάδες ξεριζωμένους που ζουν σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης, λειτουργώντας ουσιαστικά ως αποθήκη ψυχών και, από την άλλη, συμμετέχει σε στρατιωτικές αποστολές στο εξωτερικό - σε χώρες όπου μαίνονται πολεμικές επεμβάσεις - ενώ φιλοξενεί παράλληλα ένα τεράστιο δίκτυο ευρωατλαντικών βάσεων και υποδομών που πληθαίνουν. Και καλεί τους μαθητές να πάρουν θέση «απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, απέναντι σε αυτές τις εικόνες που μας πληγώνουν καθημερινά, ...να στείλουν μήνυμα αντίστασης ενάντια σε όλους τους πολεμικούς ανταγωνισμούς και σχεδιασμούς, ενάντια στο ρατσισμό και την ξενοφοβία. Ταυτόχρονα, να στείλουν μήνυμα ελπίδας, ώστε μέσα από την πάλη του κάθε λαός, και ο δικός μας, να γίνει νοικοκύρης στον τόπο του».

Τέλος, αναφέρθηκε στις πρόσφατες εξελίξεις στην καυτή περιοχή της Μεσογείου και κάλεσε το λαό να απορρίψει τα εκβιαστικά διλήμματα που μπαίνουν μπροστά του, να προσανατολίσει την πάλη του στην αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως το ΝΑΤΟ, να δυναμώσει τον αγώνα ενάντια σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και να απαιτήσει να κλείσουν όλες οι ΝΑΤΟικές στρατιωτικές βάσεις στη χώρα μας.

Αντίστοιχες συσκέψεις έχουν ξεκινήσει και σε άλλες περιοχές της χώρας με πρωτοβουλία των Επιτροπών Ειρήνης της ΕΕΔΥΕ και με τη συμμετοχή γονιών, εκπαιδευτικών και άλλων φορέων, με στόχο και η φετινή πρωτοβουλία να φτάσει πλατιά στα σχολεία. Υπάρχει άλλωστε η εμπειρία των προηγούμενων χρόνων με την πλατιά ανταπόκριση στις ανάλογες πρωτοβουλίες: «Μια ζωγραφιά για την ειρήνη», «Κανείς δεν επιλέγει να γίνει πρόσφυγας», «Να σκέφτεσαι τους άλλους», «Μια εικόνα - τρία ερωτήματα», «Αλληλεγγύη στα παιδιά και το λαό της Παλαιστίνης». Μέσα από τις οποίες οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να εκφράσουν μέσα από διάφορες μορφές τέχνης και παρουσίασης την επιθυμία τους για έναν κόσμο χωρίς πόλεμο, φτώχεια και προσφυγιά. «Οι καρποί που γευτήκαμε ήταν τα έργα - σε διάφορες καλλιτεχνικές μορφές με τη στήριξη των δασκάλων και των καθηγητών - του νου και της καρδιάς των παιδιών, μαθητών Δημοτικών, Γυμνασίων, Λυκείων. Εργα που παρουσιάστηκαν με επιτυχία σε εκατοντάδες εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα, μέσα στα πέντε προηγούμενα χρόνια», αναφέρει στο κάλεσμά της η ΕΕΔΥΕ, υπογραμμίζοντας τις προηγούμενες πρωτοβουλίες «που αποτέλεσαν ένα βήμα ώστε να εκφραστεί η παιδική - νεανική ψυχή, τα "θέλω", οι σκέψεις των παιδιών μας μέσα από την ίδια τους την αστείρευτη δημιουργικότητα. Τη φετινή χρονιά, συνεχίζουμε, λαμβάνοντας υπόψη μας, εκτός από τα παραπάνω, τις γόνιμες επισημάνσεις - προτάσεις των εκπαιδευτικών, των γονιών των μαθητών από τα σχολεία που ανταποκρίθηκαν και συμμετείχαν στην πρωτοβουλία».

Η διάρκεια της φετινής πρωτοβουλίας είναι από το Νοέμβρη 2019 μέχρι τον Ιούνη του 2020. Οι μαθητές, ατομικά ή σε ομάδες, μπορούν να συμμετέχουν με λόγο, εικόνα, βίντεο, μουσική, θεατρικά δρώμενα, εικαστικά και με όποιον άλλον τρόπο καλλιτεχνικής έκφρασης επιλέξουν. Τα έργα των μαθητών θα παρουσιαστούν σε εκδηλώσεις των Επιτροπών Ειρήνης της κάθε περιοχής, στο τέλος της σχολικής περιόδου ή σε εκδηλώσεις των ίδιων των σχολείων και σε όλους τους συμμετέχοντες μαθητές θα απονεμηθούν αναμνηστικά διπλώματα συμμετοχής.

Την πρωτοβουλία της ΕΕΔΥΕ στηρίζει για μια ακόμα φορά το ΔΣ της Ομοσπονδίας Γονέων και Κηδεμόνων Περιφέρειας Αττικής.

INTIME NEWS

Η γλώσσα είναι μέσο επικοινωνίας με το κοινωνικό περιβάλλον και προσέγγισης των γνώσεων που κατακτούν οι επιστήμες. Ο νέος άνθρωπος με τη χρήση της γλώσσας γνωρίζει τον κόσμο και την Ιστορία του. Η γλώσσα ακόμη αποτελεί όργανο δημιουργικής σκέψης και κριτικής. Η γλώσσα επηρεάζει τη σκέψη και η σκέψη τη γλώσσα και η αμοιβαία αυτή επίδραση καταλήγει στην ανάπτυξη της αντικειμενικής γνώσης. Ο βαθμός όμως λειτουργίας των προηγούμενων δυνατοτήτων επηρεάζεται από την ατομική και κοινωνική συνείδηση του χρήστη, μια και η γλώσσα προσαρμόζεται στα ενδιαφέροντά του.

Αυτά τα χαρακτηριστικά καθορίζουν και την άποψη προσέγγισης της διδασκαλίας της. Καθορίζουν τους στόχους της διδασκαλίας και την ίδια τη διδασκαλία. Αλλο σχεδιασμό και περιεχόμενο έχουν τα βιβλία και τα προγράμματα όταν επιδιώκεται η ολόπλευρη ανάπτυξη των ικανοτήτων που προσφέρει η γλώσσα στον άνθρωπο και άλλο όταν αυτές οι ικανότητες πρέπει να περισταλούν και οι συνειδήσεις να χειραγωγηθούν, όταν επιδιώκεται να περιοριστούν η σκέψη, η κρίση και τελικά η δράση. Και μιλάμε για την κοινωνική δράση και διεκδίκηση, γιατί η μόρφωση πρέπει να έχει στόχο της τον εξοπλισμό του κάθε ανθρώπου με τα μέσα που θα μπορεί να παρεμβαίνει στη ζωή και την κοινωνία, για να την αλλάξει προς όφελος των πολλών και όχι των λίγων ισχυρών, που θέλουν να κατέχουν αποκλειστικά εκτός από τα μέσα παραγωγής και την οικονομική ισχύ, και τη γνώση, και τη δύναμη δηλαδή που η γνώση προσδίδει. Γι' αυτό και η πάλη για τη μόρφωση είναι πλευρά της ταξικής πάλης.

Στη λειτουργία του αστικού σχολείου, αν και έχει ενσωματώσει πλευρές της προόδου της επιστήμης, παραμένουν ανορθολογικές ερμηνείες, συνυπάρχει το μεταφυσικό με το λογικό, τελικά μπαίνουν εμπόδια στους μαθητές να αναπτύξουν την κρίση τους και να ερμηνεύσουν φυσικά και κοινωνικά φαινόμενα, εντοπίζοντας και τα αίτια που προκαλούν τα φαινόμενα αυτά. Στη γλωσσική διδασκαλία κυριαρχούν η ασυναρτησία, η αποσπασματικότητα και ο βερμπαλισμός.

Χαρακτηριστικό των απόψεων και των προθέσεων των συντακτών των βιβλίων είναι η - επί της ουσίας - μιμητική μεταφορά στο ελληνικό σχολείο του τρόπου γλωσσικής διδασκαλίας που χρησιμοποιείται σε άλλες χώρες και για άλλες γλώσσες, κυρίως την Αγγλία, με διαφορετικές απαιτήσεις εμβάθυνσης στα διάφορα γραμματικά και συντακτικά φαινόμενα και διαφορετικές απαιτήσεις γενίκευσης και ομαδοποίησης φαινομένων και παρουσίασής τους μέσα από κανόνες, όταν μάλιστα και σε χώρες που εφαρμόζονται τέτοιες μέθοδοι, παρά τις ιδιαιτερότητες των γλωσσών, έχουν παραγάγει και μεγάλο αριθμό λειτουργικά αναλφάβητων. Η μηχανιστική μεταφορά τέτοιων μεθόδων συνδέεται με την έμφαση που θέλουν να δώσουν οι συντάκτες των βιβλίων στην επικοινωνιακή χρήση της γλώσσας και μόνο, αλλά ούτε αυτός ο στόχος επιτυγχάνεται, γιατί κάθε γλώσσα ανάλογα με τη συνθετότητα της δομής της απαιτεί διαφορετική πρακτική και μεθοδολογία διδασκαλίας. Επιπλέον η μητρική γλώσσα δεν μπορεί να διδάσκεται με τους ίδιους στόχους και τις ίδιες μεθόδους που διδάσκεται μια ξένη.

Στον πυρήνα της αστικής στρατηγικής για την Εκπαίδευση βρίσκεται η προώθηση δεξιοτήτων όπως: Η επικοινωνία στη μητρική γλώσσα και σε ξένες γλώσσες, οι ικανότητες στα Μαθηματικά, τις φυσικές επιστήμες και την τεχνολογία, ο χειρισμός Η/Υ, η ικανότητα του «μαθαίνω πώς να μαθαίνω», η κοινωνική και πολιτική συνείδηση, οι πρωτοβουλίες και η επιχειρηματικότητα, η πολιτισμική συνείδηση και έκφραση. Πέρα από την εμμονή στο ζήτημα των δεξιοτήτων που εντέλει δεν συγκροτούν τη βάση για την ανάπτυξη των δημιουργικών ικανοτήτων του ανθρώπου, η ίδια η ταξική - ιδεολογική διάστασή τους επιδρά καταλυτικά στο περιεχόμενο της Εκπαίδευσης.

Με βάση αυτές διαμορφώνεται και το περιεχόμενο της Εκπαίδευσης.

Τα βιβλία γλωσσικής διδασκαλίας του Γυμνασίου είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα εφαρμογής των αποφάσεων των ευρωενωσιακών συνόδων και των στοχεύσεών τους. Οι ίδιοι οι συγγραφείς ομολογούν ότι έχουν στηριχτεί στο μοντέλο της διαθεματικότητας και του «να μάθουν τα παιδιά πώς να μαθαίνουν».

Τα εισαγωγικά κείμενα αλλά και όλα όσα είναι διάσπαρτα στα άλλα μέρη χαρακτηρίζονται από έλλειψη θεματικής ισορροπίας. Αρκετά κείμενα είναι από μεταφράσεις ξένων έργων, που άσχετα από τη λογοτεχνική τους αξία διατηρούν δομικά στοιχεία της γλώσσας στην οποία έχουν γραφτεί και δεν μπορούν πάντα να αποτελούν βάση για τη διδασκαλία της Ελληνικής.

Εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι υπάρχουν κάποια ελάχιστα λογοτεχνικά αποσπάσματα δοκίμων συγγραφέων που θα συνέβαλλαν στη γλωσσική επάρκεια και την κριτική καλλιέργεια, αλλά η μερίδα του λέοντος έχει διατεθεί σε αποσπάσματα άρθρων εφημερίδων - και κάποιων περιοδικών - που αναφέρονται ποιες είναι και έτσι καταξιώνονται και διαφημίζονται. Εφημερίδες συγκροτημάτων που είναι τοις πάσι γνωστό πως μόνο για τα κέρδη και τα συμφέροντα του ομίλου ενδιαφέρονται, έχουν την τιμή να αναδεικνύονται σε σχολικά διδακτικά εγχειρίδια μαζί με κάποια ένθετά τους και οι απόψεις τους σε φάρο που φωτίζει τα μυαλά των παιδιών. Οταν η περίσταση, το θέμα απαιτεί παρέμβαση χωρίς τη μεσολάβηση ούτε του φίλτρου του αστικού Τύπου, τότε οι κατευθύνσεις της ΕΕ φυτεύονται στα μυαλά των παιδιών με τη χρήση απευθείας κειμένων της ΕΕ, του υπουργείου Παιδείας κ.ά. Κι αυτά ενδεικτικά, όχι τα μόνα. Οταν το παιδί πρέπει μετά από αυτά να απαντήσει σε ερωτήσεις και να συνθέσει κείμενο με τις ιδέες αυτές, τότε μπορούμε να μιλούμε για πλύση εγκεφάλου.

Οπως φαίνεται στις αλλαγές στο περιεχόμενο του σχολείου, η «επικοινωνία στη μητρική γλώσσα» περιορίζει τη χρήση της γλώσσας στην επικοινωνία και δεν την αντιμετωπίζει ως μέσο οργάνωσης της σκέψης και έκφρασης.

Αντίστοιχη είναι και η στάση προς τις ξένες γλώσσες, καθώς συνολικά η γλώσσα περιορίζεται στη χρηστική λειτουργία της. Πλήθος ερωτήσεων πάνω σε ζητήματα πολυτροπικότητας, λειτουργίας των επιχειρημάτων και υφολογίας, σε κείμενα χωρίς ιδιαίτερο ύφος, τονίζουν την επικοινωνιακή σκοπιμότητα της διδασκαλίας της Γλώσσας. Διαφημίσεις και συνταγές μαγειρικής υπάρχουν σε αφθονία στα βιβλία και των τριών τάξεων. Στη σημερινή εποχή, που αυτά τα είδη λόγου κατακλύζουν τον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, καθ' υπερβολήν μάλιστα, αλλά και όχι μόνο, στα βιβλία παίρνουν θέση ως είδος που πιθανόν να μην το προσεγγίσει ο μαθητής επαρκώς και θα έχει έλλειμμα γνώσης.

Οσα παρατηρούμε δεν είναι αβλεψίες, ούτε συμπτωματικές περιπτώσεις. Πίσω από αυτά βρίσκεται ολόκληρη θεωρητική προσέγγιση που εκφράζεται στα προγράμματα και τα βιβλία όλων των μαθημάτων, όχι μόνο των φιλολογικών. Η άποψη είναι να παρουσιάζονται στους μαθητές πληροφορίες χωρίς ενότητα και συνέχεια και να αφήνονται αυτοί μόνοι τους στην προσπάθεια να συγκροτήσουν τις πληροφορίες σε γνώση και να καταλήξουν σε συμπεράσματα: Η θεωρία του κονστρουκτιβισμού, κατά την οποία κάθε άνθρωπος οικοδομεί τη δική του αλήθεια σωστή και ισότιμη με τις διαφορετικές για το ίδιο πράγμα «αλήθειες» των άλλων ανθρώπων. Ζητούμενο μιας τέτοιας - ταξικής στη βάση της - Εκπαίδευσης είναι η παρεμπόδιση της κατανόησης της μίας αντικειμενικής αλήθειας, που αντανακλά το πραγματικό φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον, και αντ' αυτής η ύπαρξη πολλών διαφορετικών και αντιπαρατιθέμενων «αληθειών», δυσκολεύοντας τη διαμόρφωση ενιαίας αντίληψης για τα πράγματα και την όσο το δυνατόν ενιαία δράση της εργατικής τάξης, αφού τέτοιες θεωρίες και τέτοια Παιδεία αυτή στοχεύει.

Στο βιβλίο του μαθητή όπως και στα τετράδια εργασιών περιπτώσεις σαν αυτές που προαναφέρθηκαν αποτελούν τη βασική ύλη. Στους προλόγους των βιβλίων με αποδέκτη τον μαθητή προβάλλεται η σημασία του γλωσσικού μαθήματος με αποκλειστική σκοπιμότητα την επικοινωνία. Από το περιβάλλον προς τον μαθητή, από τον μαθητή προς το περιβάλλον.

Είναι γεγονός και αλήθεια πως οι ενότητες που περιλαμβάνει κάθε βιβλίο (10 της Α', 9 της Β', 8 της Γ') αναφέρονται σε μια μεγάλη ποικιλία θεμάτων, θέματα που συζητιούνται έντονα στη σύγχρονη εποχή, λέει χαρακτηριστικά η εισαγωγή του εγχειριδίου της Γ'. Το ζήτημα είναι τι λέγεται για κάθε θέμα και τι ζητείται από τον μαθητή να κάνει.

Θίγονται μεν πολλά ζητήματα, αλλά πάντοτε η προσέγγιση μένει εντός των ορίων. Πίσω από την άποψη - δόγμα πως ο μαθητής, ο νέος άνθρωπος θα διαμορφώσει μόνος του την άποψή του για τα ζητήματα κρύβεται μια ύπουλη «διακριτικότητα».

Στα ζητήματα διατροφής και την κατανάλωση μεταλλαγμένων υπάρχει αναφορά στο τετράδιο ασκήσεων της Α' και Β' Τάξης. Και στις δύο περιπτώσεις το κείμενο είναι από φυλλάδιο της ΜΚΟ «Greenpeace» και στο βιβλίο της Α' περιγράφεται μια ακτιβιστική δράση, ένα χάπενινγκ, στης Β' με τίτλο «τι μπορείς να κάνεις εσύ» μεταφέρει γενικά την ευθύνη στο άτομο, στον καταναλωτή, στον κόσμο. Ούτε κουβέντα για συμφέροντα, τον ρόλο του κράτους, του κινήματος. Στην Α', μια άσκηση ζητεί τη μεταγραφή του κειμένου για τα μεταλλαγμένα με αλλαγή του χρόνου των ρημάτων και άλλη να αναφερθούν οι κίνδυνοι για την υγεία όποιου δεν προσέχει. Η αναφορά στο ότι η παχυσαρκία είναι ασθένεια των φτωχών του δυτικού κόσμου, που τρώνε αυτά που μπορούν να πληρώσουν για να τους χορτάσουν, αντίθετα με τα αποστεωμένα σώματα των φτωχών λιμοκτονούντων της Αφρικής, είναι κραυγαλέα απούσα. Απούσα είναι και κάθε ταξική προσέγγιση οποιουδήποτε θέματος. Αυτούσια η λογική των προγραμμάτων αγωγής υγείας και αγωγής καταναλωτή: Καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του να καταναλώνει σωστά και ό,τι καταφέρει.

Το ίδιο και στην αναφορά στο περιβάλλον. Αναφέρεται μεν ότι συμφέροντα εμποδίζουν να ληφθούν μέτρα προστασίας, αλλά ούτε λέξη ποια συμφέροντα και ποιους ωφελούν και πώς.

Ο πόλεμος, οι πόλεμοι που κάθε τόσο ξεσπούν σε κάθε γωνιά της Γης, είναι παρόντες στα τετράδια της Β' και της Γ'. Στο τετράδιο της Γ' υπάρχει κείμενο: «Η αφορμή της εξάπλωσης των πολέμων και της βίας». Μόνο αφορμές έχουν οι πόλεμοι, όχι αίτια; Δεν είναι όμως μάθημα Ιστορίας. Ομως ούτε και καμιά αφορμή αναφέρεται, πάσχει και ως παράδειγμα γλωσσικής ανάπτυξης. Η γενική αναφορά στη βαρβαρότητα που έρχεται από τα ιστορικά βάθη μάλλον σαν δικαιολόγηση του πολέμου ακούγεται. Το δε ότι η ανθρωπότητα θα συνειδητοποιηθεί βλέποντας τη βαρβαρότητα και θα φτιάξει μια μεγάλη πολιτική επίγειας σωτηρίας, είναι ωραιότατη συγκάλυψη της «άποψης» πως θύτες και θύματα από κοινού θα σωθούν από τα δεινά που οι μεν προκαλούν στους δε. Αυτά από την «έγκριτη» γαλλική εφημερίδα «Le Monde».

Στην Α' υπάρχει κείμενο που αναφέρεται στην αλληλεγγύη των Ελλήνων προς τους Σέρβους κατά τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ. Ο βομβαρδισμός σχολείων, νοσοκομείων, αμάχων, αγορών, δρόμων και γεφυρών με πολλούς νεκρούς και θύματα στην εισαγωγή αναφέρεται απλά ως ατμόσφαιρα πολέμου. Τα παιδιά μάλλον διάβαζαν πολεμικό μυθιστόρημα, δεν ζούσαν βομβαρδισμούς, δεν έβλεπαν γονείς, φίλους, γείτονες σκοτωμένους, σπίτια καμένα και γκρεμισμένα. Πόλεμος απρόσωπος, χωρίς αίτια και αφορμές, χωρίς δράστες και υπεύθυνους, κάτι σαν καταστροφικό φυσικό φαινόμενο. Με αυτό το πνεύμα ταιριάζει γάντι και το κείμενο από την «Καθημερινή» στο βιβλίο του μαθητή της Γ', που λέει πως η ειρήνη είναι θέμα ανατροφής του καθενός μας, να μάθουμε να είμαστε ειρηνικοί όπως μικροί μάθαμε να λέμε «καλημέρα» και γίναμε ευγενικοί. Ο πόλεμος τελικά αποδεικνύεται αγένεια των ενηλίκων, όλων των ενηλίκων αδιακρίτως και εδώ. Το ίδιο είναι αυτοί που πολεμούν και σκοτώνονται με αυτούς που χρειάζονται τον πόλεμο και τους βάζουν να πολεμούν.

Βέβαια, η ΕΕ και η προβολή των θετικών της στοιχείων (μόνο θετικά έχει βέβαια) δεν μπορούσε να λείπει. Προπαγάνδα βασισμένη σχεδόν αποκλειστικά σε κείμενα της ίδιας της ΕΕ και των συνόδων της. Στο τετράδιο του μαθητή σε κείμενο με τίτλο «Εσωτερική αγορά» προπαγανδίζεται απλοποιημένη για παιδιά και σε παιδιά η Συνθήκη του Μάαστριχτ (ελευθερία διακίνησης εργαζομένων, κεφαλαίων, υπηρεσιών και εμπορευμάτων) ως θετική βέβαια για τον καθένα. Σε άλλο κείμενο, μιλώντας για την παγκοσμιοποίηση, αναθέτει στην «Ευρώπη» έναν νέο ρόλο, ρόλο διακυβέρνησης της παγκοσμιοποίησης, ρόλο δύναμης που θα δρα αποφασιστικά εναντίον κάθε βίας, κάθε τρομοκρατίας, κάθε φανατισμού και κάθε αδικίας. Σε τελική ανάλυση, ρόλος παγκόσμιου χωροφύλακα που θα βαφτίζει βία, φανατισμό και ό,τι άλλο δεν την συμφέρει και θα συντρίβει κάθε λαό που θα πάει να σηκώσει κεφάλι και να διεκδικήσει δικαιώματα. Και αυτόν το ρόλο πρέπει να τον χωνέψουν τα παιδιά από μικρά, για να είναι προετοιμασμένα να αποδεχτούν οτιδήποτε, όταν μεγαλώσουν.

Αυτά είναι μόνο ορισμένα παραδείγματα της χειραγώγησης που επιχειρείται μέσα από τη διδασκαλία της Γλώσσας. Για ανθρώπους χωρίς διέξοδο και προοπτική, για εργατική τάξη φοβισμένη και υποταγμένη, που περιμένει τη λύση των προβλημάτων της, αν υπάρξει λύση, από τους ίδιους τους κατόχους της εξουσίας και τα μονοπώλια, μακριά απ' αυτήν την ίδια, από θαύματα, πάντως όχι με τη δικιά της δράση και τον αγώνα της.

Να εμποδίσουν να γίνει πράξη η ελπίδα, όπως περιγράφεται στην άποψη του Δ. Γληνού: «Η σοβαρότερη ελπίδα βρίσκεται στη συνείδηση των μεγάλων λαϊκών ομάδων, αν ξυπνήσουνε, αν κατανοήσουνε και αν αποφασίσουνε να ενεργήσουν σκόπιμα».

Επίσκεψη στη θεατρική παράσταση «Οι γειτονιές του κόσμου» στο θέατρο «Βαφείο» διοργανώνει την Τετάρτη 8 Γενάρη, στις 8.30 μ.μ., το Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ που λειτουργεί στο Μενίδι. Η είσοδος γίνεται με προσκλήσεις που διατίθενται από την ΤΟ Βορειοδυτικής Αττικής της ΚΝΕ.

Τις προηγούμενες μέρες, ο Σύλλογος Γονέων ανάρτησε πανό στο σχολείο, δηλώνοντας: «Οι γονείς ΑμΕΑ έχουμε βαρεθεί από τα ανέξοδα λόγια και τις ψεύτικες υποσχέσεις. Θέλουμε ελπίδα στη ζωή μας και αυτή θα έρθει μόνο μέσα από τη δική μας αποφασιστική και ανυποχώρητη κινητοποίηση». Ο Ενιαίος Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων ΑμεΑ Αττικής και Νήσων τοποθετήθηκε σχετικά και σε πρόσφατη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, σημειώνοντας πως πρόκειται για ένα σχολείο δυναμικότητας 90 μαθητών όπου σήμερα φοιτούν οι διπλάσιοι, με τη συντριπτική πλειοψηφία του εκπαιδευτικού και βοηθητικού προσωπικού να είναι συμβασιούχοι. Οι γονείς σημειώνουν πως ο θεσμός των αναπληρωτών που φτάνουν στο σχολείο αφού έχει ξεκινήσει η σχολική χρονιά και η αλλαγή εκπαιδευτικών κάθε χρόνο είναι επιζήμια για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες. Αναφέρονται στα προβλήματα και τις καθυστερήσεις στη μεταφορά από και προς το σχολείο που επαναλαμβάνονται κάθε χρονιά, με αποτέλεσμα πολλά παιδιά να έχουν μείνει στα σπίτια τους ή να δυσκολεύονται στις πολύωρες διαδρομές, καθώς δεν υπάρχουν εξειδικευμένοι συνοδοί. Ο Ενιαίος Σύλλογος ζήτησε να γίνουν άμεσα προσλήψεις ειδικού βοηθητικού και επιστημονικού προσωπικού για την κάλυψη όλων των αναγκών των παιδιών, να λυθεί το ζήτημα της μεταφοράς των παιδιών με όρους ασφάλειας και ουσιαστικής εκπαίδευσης, να μονιμοποιηθούν οι αναπληρωτές και συμβασιούχοι, να παρθούν τα μέτρα ώστε τελειώνοντας την εκπαίδευση, το παιδί να μπορεί να ενταχθεί στην κοινωνία και στην παραγωγή.

Ο Ενιαίος Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων ΑμεΑ Αττικής και Νήσων δηλώνει στο πλευρό των γονιών του ΕΕΕΕΚ και καταγγέλλει τη στάση της διεύθυνσης του σχολείου, σημειώνοντας πως επιχειρεί να βάλει εμπόδια στη δράση του Συλλόγου Γονέων...

Motion Team

Οταν οι σχολικές εκδρομές δεν είναι δωρεάν και ενταγμένες στο πρόγραμμα του σχολείου εντείνουν την ταξικότητά του

Συγκεκριμένα, οι ξενοδόχοι προτείνουν ένα εκδρομικό τετραήμερο εκπαιδευτικού και ψυχαγωγικού χαρακτήρα, κατά τη διάρκεια του οποίου μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί θα ταξιδεύουν στην ελληνική επαρχία, με προνομιακούς όρους φιλοξενίας και διαμονής.

Να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη πρόταση είχε κατατεθεί ξανά στο παρελθόν, το 2014 και το 2018, με τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ αντίστοιχα να τη συζητούν και τότε. Ενα ανάλογο πρόγραμμα είχε εφαρμοστεί για μια φορά στο παρελθόν, το 2004, για έναν περιορισμένο αριθμό μαθητών και σχολείων, όπου το κόστος των εκδρομών το είχαν αναλάβει τα υπουργεία Ανάπτυξης και Παιδείας. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, όποτε μπαίνει στο τραπέζι η πρόταση των ξενοδόχων, τα υπουργεία σπεύδουν να τη συζητήσουν με δεδομένο ότι το κόστος θα πέσει στις πλάτες των οικογενειών των μαθητών.

Γι' αυτό και ήταν έντονες και δικαιολογημένες οι αντιδράσεις από γονείς και εκπαιδευτικούς για τη σπουδή με την οποία οι κυβερνήσεις προσπαθούσαν να προωθήσουν στα σχολεία τις απαιτήσεις των επιχειρηματιών. Γιατί για τους μαθητές και τις οικογένειές τους χρόνος για παραθερισμό μπορεί και να υπάρχει, όμως χρήματα δεν υπάρχουν. Αυτό δείχνει και η πραγματικότητα σε πολλά σχολεία λαϊκών γειτονιών, όπου και στις ήδη υπάρχουσες σχολικές εκδρομές η συμμετοχή των μαθητών είναι μειωμένη, ακριβώς λόγω του κόστους τους. Οι σχολικές εκδρομές έχουν μετατραπεί καθαρά σε μία από τις πιο επωφελείς πηγές κερδών για τα τουριστικά γραφεία και τους ξενοδόχους. Ζητούν πελατεία για να χτίσουν τη «δική τους ανάπτυξη», στις πλάτες των λαϊκών οικογενειών και των παιδιών τους.

Είτε το μέτρο πάρει τον χαρακτήρα σχολικών εκδρομών μέσα στον χειμώνα είτε δεν εμπλακούν τα σχολεία και απλά κλείσουν για μια βδομάδα με ευχολόγια και προτροπές για οικογενειακές εκδρομές, η ταξικότητα θα κάνει την εμφάνισή της δριμύτερη. Γιατί και πάλι θα είναι πολλά τα παιδιά που δεν θα μπορέσουν να συμμετάσχουν σε μια ενδεχόμενη σχολική εκδρομή, αλλά και οι οικογένειες που δεν θα μπορέσουν να εκμεταλλευτούν τη «σχολική ανάπαυλα». Ετσι, όταν θα επιστρέψουν οι μαθητές από τη «Λευκή βδομάδα», άλλος μπορεί να έχει πάει π.χ. στην Αράχοβα κι άλλος μέχρι τη Σαλαμίνα και αν...

Για άλλη μια φορά δε αποτελεί υποκρισία από πλευράς της κυβέρνησης να σχεδιάζει βδομάδες με κλειστά σχολεία για να ενισχύσει τα κέρδη των ξενοδόχων και, την ίδια στιγμή, να στέλνει τιμωρητικές εγκυκλίους για κόψιμο εκδρομών σε περίπτωση ακόμα και μιας μονοήμερης ή διήμερης κινητοποίησης των μαθητών.