Η εκδήλωση θα γίνει στις 6.30 μ.μ., στο Γκάζι (Πειραιώς 100), στο αμφιθέατρο «9,84» και παρεμβάσεις θα κάνουν ακόμα, ο Κυριάκος Ιωαννίδης, υπεύθυνος του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ του ΚΚΕ και η Δέσποινα Μαστρολέων, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ.

Στην εκδήλωση παρουσίασης θα διατίθεται και η μπροσούρα με την πρόταση του ΚΚΕ για το Ενιαίο Δωδεκάχρονο Σχολείο που έχει τυπωθεί και κυκλοφορεί από τη «Σύγχρονη Εποχή», ενώ διακινείται και από τις Οργανώσεις του ΚΚΕ. Σημειώνουμε ότι η πρόταση βρίσκεται επίσης αναρτημένη στο διαδίκτυο στην ιστοσελίδα του ΚΚΕ (www.kke.gr).

Πρόκειται για μια επικαιροποίηση της πρότασης του ΚΚΕ για το σχολείο, που το Κόμμα είχε επεξεργαστεί και δημοσιοποιήσει πριν από 16 χρόνια περίπου. Στην ίδια βασική κατεύθυνση για Ενιαίο Δωδεκάχρονο Σχολείο Γενικής Παιδείας, η πρόταση του ΚΚΕ εμπλουτίστηκε με βάση τις εξελίξεις στην αστική στρατηγική για την εκπαίδευση, αλλά και με βάση το Πρόγραμμα του Κόμματος που ψηφίστηκε στο 19ο Συνέδριο. Παράλληλα, το νέο αυτό κείμενο της πρότασης του ΚΚΕ για το Ενιαίο Δωδεκάχρονο Σχολείο λαμβάνει υπόψη του τη συλλογική μελέτη που έκανε το ΚΚΕ στο 18ο Συνέδριό του για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στη Σοβιετική Ενωση.

Στο σημερινό τετρασέλιδο «Νεολαία» μπορούμε να βρούμε:

-- Ανακοίνωση για τα Μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ που θα πραγματοποιηθούν το επόμενο διάστημα σε όλη τη χώρα, με σύνθημα «Αλλαξε τον κόσμο, το 'χει ανάγκη».

-- Αρθρο με αφορμή τη δράση «φοιτητικών ενώσεων» στο Πολυτεχνείο για την προώθηση της καινοτομίας και της επιχειρηματικότητας.

-- Σειρά εκδηλώσεων πραγματοποιούν οι Οργανώσεις της ΚΝΕ στα πανεπιστήμια της Θεσσαλονίκης, ως απάντηση στις αντιδραστικές θεωρίες και τα σάπια ιδανικά που πλασάρονται μέσα από διάφορα κανάλια στις σχολές.

«Ελα κι εσύ στα Μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ.

Ελα κι εσύ στη συνάντηση όλων των μαθητών που νοιάζονται, σκέφτονται, αγωνιούν, προβληματίζονται, χαίρονται, τραγουδούν και με το κεφάλι ψηλά παλεύουν για μια καλύτερη κι αξιοπρεπή ζωή!

...των μαθητών που από την αρχή της χρονιάς οργανώσαμε τον αγώνα μας για το δικό μας μέλλον, για το σχολείο και τη ζωή που μας αξίζει!

Ενώνουμε τη φωνή και τη δύναμή μας όλοι εμείς που:

-- Δεν δεχόμαστε πως "σύγχρονο" και "νέο" είναι η χειρότερη ζωή.

-- Αγανακτούμε με την αδικία, τους πολέμους, τη φτώχεια γύρω μας, με την εικόνα των εκατοντάδων μικρών προσφυγόπουλων που πνίγονται στη Μεσόγειο, των χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών, που ξεριζωμένοι απ' τις χώρες τους εγκλωβίζονται στην Ελλάδα και αλλού.

-- Δεν δεχόμαστε ό,τι μας πλασάρουν, αναζητάμε την αλήθεια, κόντρα στην "ομίχλη" όσων μας μαθαίνουν.

-- Δεν καθόμαστε στ' αυγά μας, αλλά αμφισβητούμε, κρίνουμε και δρούμε.

-- Ψάχνουμε την αιτία της αδικίας για να την πολεμήσουμε.

Ολους εμάς μας ενώνουν οι ανάγκες και τα όνειρά μας!

Για το σύστημα και την Ευρωπαϊκή Ενωση, το κράτος, τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που τους υπηρετούν, νόμος είναι τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών!

Αυτό το σύστημα, ο καπιταλισμός...

...σε μας μοιράζει φτώχεια, ανεργία, λειψή και ακριβοπληρωμένη μόρφωση, αβεβαιότητα, ανασφάλεια και στους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους μεγαλοεπιχειρηματίες δίνει αμύθητα κέρδη και χλιδάτη ζωή.

...γεννά κρίσεις και πολέμους για τα συμφέροντα και τους τσακωμούς των λίγων και χύνει το αίμα των λαών.

...ξεριζώνει λαούς από τον τόπο τους, κάνει το Αιγαίο θάλασσα νεκρών. Τεράστιες είναι οι ευθύνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που συμμετέχει σε κάθε βήμα που οξύνει το πρόβλημα και είναι μόνο στα λόγια "αλληλέγγυα" με το δράμα των προσφύγων.

...γεννά το φασισμό, το πιο αποκρουστικό και βάρβαρο πρόσωπο αυτού του συστήματος, που εχθρεύεται το λαό και τα παιδιά του και παρουσιάζει για εχθρό το μετανάστη, τον πρόσφυγα και τον κυνηγημένο, την ώρα που οι λαοί δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε.

Το σημερινό σχολείο είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους.

-- Κάνουν τη μόρφωση εμπόρευμα κι εμάς πελάτες.

-- Μας δίνουν σκόρπιες και αποσπασματικές γνώσεις, την ώρα που η ανθρώπινη γνώση κατακτά νέα επίπεδα, ανακαλύπτει, προχωρά...

-- Μας κρατάνε μακριά από την ολόπλευρη μόρφωση, την αλήθεια για τον κόσμο γύρω μας, που μπορεί να μας δώσει τη δυνατότητα να κατανοούμε την πραγματικότητα, να είμαστε δημιουργικοί στη ζωή και τη σκέψη μας συνολικά.

-- Το σημερινό σύστημα ποδοπατά τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντά μας όταν δεν τα χρειάζεται και τα αφήνει να αναπτυχθούν μέχρι εκεί που τα έχει ανάγκη.

• Μας λένε ότι δε γίνεται αλλιώς... Θέλουν να συνηθίσουμε ότι για τους ανταγωνισμούς τους και τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και κρατών θα γίνονται πόλεμοι, θα υπάρχουν πρόσφυγες, φτώχεια κ.λπ.
• Μας πλασάρουν για αξίες τις αξίες και τα ιδανικά του συστήματός τους, που στηρίζεται στην αδικία και την εκμετάλλευση.
• Μας λένε πως στη ζωή μας πρέπει να είμαστε "ανταγωνιστικοί", πως εδώ είναι "ο θάνατός σου η ζωή μου".
• Μας παρουσιάζουν για πρότυπο τον "επιχειρηματία - ηγέτη" που πατά επί πτωμάτων για να πετύχει.
• Θέλουν να μην αμφισβητούμε, να μην κρίνουμε και τελικά να μην παλεύουμε για να τ' αλλάξουμε!

"Το ΝΑΤΟ διαφυλάττει την ειρήνη και την ασφάλεια των μελών του" (Κοινωνική και Πολιτική Αγωγή, Γ' Γυμνασίου).

Το κατά τ' άλλα "φιλειρηνικό" ΝΑΤΟ είναι υπεύθυνο για δεκάδες πολέμους, σφαγές λαών για τα συμφέροντα των λίγων, ξεριζώνοντας από τους τόπους τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση καλεί το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο για να "φυλάει τα σύνορα". Το ΝΑΤΟ δεν αναγνωρίζει σύνορα μεταξύ κρατών - μελών του, ούτε μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας. Η παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο μπλέκει τους λαούς της περιοχής σε μεγάλους κινδύνους, στρώνει το έδαφος για να ενταθεί η αμφισβήτηση των συνόρων της χώρας μας, δίνοντας πάτημα στην επιθετικότητα των τουρκικών κυβερνήσεων.

Αυτός ο κόσμος πρέπει ν' αλλάξει!

Αυτόν τον κόσμο μπορούμε να τον αλλάξουμε!

Τα σάπια ιδανικά και οι αξίες τους δεν μας ταιριάζουν.

Δεν πιστεύουμε όσα μας πλασάρουν για αλήθεια αυτοί που τσακίζουν τη ζωή και το μέλλον μας.

Σκεφτόμαστε έξω από τα όρια που μας επιβάλλουν.

Παλεύουμε για το πραγματικά "νέο" και "σύγχρονο", που βρίσκεται στο δρόμο της ανατροπής του σημερινού σάπιου συστήματος.

Γιατί "νέο" είναι αυτό που μπορεί να καλύψει τις σύγχρονες ανάγκες μας.

Για τη σοσιαλιστική κοινωνία, που καταργεί την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και έχει κριτήριο την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του λαού και των παιδιών του. Γι' αυτό αξιοποιεί τις τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης, της τεχνολογίας, της παραγωγής, για να ζούμε καλύτερα οι πολλοί και όχι για να αυξάνουν τα κέρδη τους οι λίγοι. Για την κοινωνία που ο πλούτος θα ανήκει σε αυτούς που τον παράγουν.

Παλεύουμε για τη σοσιαλιστική κοινωνία που απελευθερώνει τον άνθρωπο και τις δυνατότητές του. Την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, της ζωής με δικαιώματα, που μπορεί να κάνει πράξη και το σχολείο που μας αξίζει.

-- Δωρεάν για όλα τα παιδιά, που δε θα διαχωρίζει τους μαθητές, αλλά θα μορφώνει ολόπλευρα χωρίς διακρίσεις, που θα μας βοηθάει να αντιμετωπίζουμε δημιουργικά την εργασία και τη ζωή, όποιο επάγγελμα κι αν διαλέξουμε.

-- Που θα μας δίνει το απαραίτητο υπόβαθρο για να μπορούμε να προσεγγίζουμε τον πλούτο της γνώσης που έχει κατακτήσει η ανθρωπότητα, που θα διδάσκει την αλήθεια και θα βοηθάει τον κάθε μαθητή να διαμορφώνει ολόπλευρα την προσωπικότητά του, αναπτύσσοντας τις ιδιαίτερες κλίσεις του, που θα προβάλλει ως στάση ζωής τις αξίες της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης και θα διαπαιδαγωγεί στην πράξη με τη λογική "ένας για όλους και όλοι για έναν".

-- Που θα εξασφαλίζει την ενεργητική συμμετοχή όλων των μαθητών στη ζωή και τη δράση της σχολικής κοινότητας και θα παίρνει υπόψη τις ανάγκες μας στον πολιτισμό, τον αθλητισμό.

-- Ενιαίο, 12χρονο, υποχρεωτικό για όλους.

Ελα στα Μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ με τις σκέψεις και τους προβληματισμούς σου.

Ελα να μάθεις από πρώτο χέρι τι προτείνει η ΚΝΕ.

Τα Μαθητικά Φεστιβάλ τα χτίζουμε με το μεράκι και τη δίψα μας για συζήτηση, συλλογικότητα, πολιτιστική δημιουργία, άθληση, διασκέδαση.

Τα χτίζουμε εμείς, τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ που έχουμε βαλθεί να αλλάξουμε τον κόσμο.

Είμαστε σαν εσένα κι εσύ είσαι ένας από μας.

Μαζί είμαστε πιο δυνατοί!

Ελα μαζί μας γιατί έχουμε κοινό συμφέρον:

-- να ανατρέψουμε το σύστημα που τσακίζει τη ζωή τη δική μας και των οικογενειών μας.

-- να παλέψουμε για την κοινωνία και το σχολείο που μας αξίζει».

Από πρόσφατη εκδήλωση της ΚΝΕ στο Τμήμα Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Αθήνας με θέμα «Καινοτομία: Επιχειρηματική εκμετάλλευση ή αξιοποίηση προς όφελος του λαού;»

Φτάσανε στο σημείο να τους παραχωρούν την ευθύνη για την παρουσίαση των εργαστηρίων και των μαθημάτων στους νέους φοιτητές, ενώ οι καθηγητές του ΕΜΠ συχνά συνδιοργανώνουν «εκδηλώσεις», συμμετέχουν με παρεμβάσεις στην ετήσια κορύφωση των δραστηριοτήτων τους, στο Job Fair Athens, την εκδήλωση που η ΚΝΕ πολύ σωστά χαρακτήρισε σύγχρονο σκλαβοπάζαρο. Μάλιστα, σε αυτήν την εκδήλωση, στις 12/5/2015, ο πρύτανης του ιδρύματος, Ι. Γκόλιας, μεταξύ άλλων, σημείωσε ότι οι οργανώσεις αυτές πρόκειται να αποτελέσουν «βασικό κρίκο σύνδεσης του Πολυτεχνείου με τον παραγωγικό ιστό της χώρας», τους υποσχέθηκε, με άλλα λόγια, ένα πιο επίσημο και θεσμικό ρόλο.

Διαμορφώνουν έναν νέο με στάση ζωής ευνουχισμένη από κοινωνικές ανησυχίες, που όλη του η ζωή θα είναι μια συνεχής προσπάθεια να σκεφτεί ποια καινούρια ιδέα «θα πουλήσει» και όχι ποια θα λύσει τα τεράστια προβλήματα του λαού

Οποιο φυλλάδιο και να διαβάσεις, με όποια δραστηριότητά τους και να ασχοληθείς θα συναντήσεις παντού δύο λέξεις: Καινοτομία, επιχειρηματικότητα. Οι λέξεις αυτές στον καπιταλισμό είναι αντικειμενικά δεμένες, αφού η επιχειρηματική δραστηριότητα, το κυνήγι του κέρδους, χρησιμοποιεί ως εργαλείο την καινοτομία (τεχνολογική, οργανωτική, εμπορική). Εξάλλου, και ο όρος επιχειρηματικότητα δεν αναφέρεται στην ίδρυση επιχειρήσεων γενικά, αλλά στους όρους που θα εξασφαλίζουν στο κεφάλαιο μεγαλύτερη κερδοφορία. Οι οργανώσεις αυτές, λοιπόν, έρχονται να «προχωρήσουν» αυτόν τον στόχο με τη δημιουργία ενός δικτύου φοιτητών, αποφοίτων, εταιρειών και φορέων «με φρέσκες ιδέες», από όπου οι επιχειρηματικοί όμιλοι θα επιλέγουν και θα υιοθετούν τις πρακτικές εκείνες που θα τους αποφέρουν το προσωρινό συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με τους ανταγωνιστές τους, στα υπάρχοντα και σε νέα πεδία επιχειρηματικής δράσης.

Ταυτόχρονα, οι οργανώσεις αυτές θα συμβάλλουν στην πιο έγκαιρη επιμόρφωση των φοιτητών με τις κάθε φορά αναγκαίες δεξιότητες, παρέχοντας στο κεφάλαιο μια νέα βάρδια εργατών βελτιωμένης παραγωγικότητας, προσαρμοσμένων στα νέα μέσα παραγωγής και τη συνεχή εξέλιξη της τεχνολογίας. Ετσι, αν αναλογιστούμε το χαρακτήρα και το επιστημονικό αντικείμενο των σχολών, η μεγάλη συγκέντρωση των οργανώσεων αυτών στο συγκεκριμένο ίδρυμα δεν προξενεί εντύπωση.

Ολα αυτά, βέβαια, είναι πάγιοι στόχοι του κεφαλαίου. Το νέο στοιχείο είναι ότι τα τελευταία χρόνια οι οργανώσεις αυτές συγκεντρώνουν διαρκώς περισσότερο ενδιαφέρον από την πλευρά των φοιτητών του ΕΜΠ. Εκατοντάδες συμμετέχουν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, πιο ενεργά ως μέλη ή πιο χαλαρά ως «χρήστες» των υπηρεσιών που παρέχουν, οι οποίες αναγνωρίζονται ως απαραίτητες ακόμα και από φοιτητές που δεν συμμετέχουν σε αυτές. Δεν είναι τυχαίο ότι η άνοδος του ενδιαφέροντος των φοιτητών για σεμινάρια απόκτησης νέων δεξιοτήτων, ενημέρωσης για μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό και ημερίδες σχετικά με την αγορά εργασίας, πραγματοποιείται σε μια περίοδο που οι προσδοκίες για «ομαλή ένταξη» ενός νέου μηχανικού στην εργασία έχουν κλονιστεί σοβαρά εξαιτίας της ανεργίας στους κλάδους.

Ωστόσο, η τάση αυτή, που εκφράζεται με ένταση στη συγκυρία της κρίσης και πάνω στο έδαφος των αναγκών του κεφαλαίου, οδηγώντας τους φοιτητές να κυνηγούν πότε το ένα και πότε το άλλο workshop και σεμινάριο, αποτελεί ταυτόχρονα και έκφραση μιας βαθιά μελετημένης και έντεχνα καμουφλαρισμένης αστικής ιδεολογικής παρέμβασης στη νεολαία, που ξετυλίγεται εδώ και χρόνια και πότε γίνεται με την καθέδρας παρέμβαση, πότε μέσα από τη δράση των αστικών παρατάξεων και πότε γίνεται από «απλούς φοιτητές για φοιτητές», όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Η αναπαραγωγή της αστικής ιδεολογίας «από φοιτητές για φοιτητές» ξεδιπλώνεται μέσα από τις δραστηριότητες που αναπτύσσουν οι οργανώσεις αυτές, που περιλαμβάνουν: Διάφορα σεμινάρια σε θέματα σχετικά με το επάγγελμα του μηχανικού (workshops, εβδομαδιαία προγράμματα, διαλέξεις, επισκέψεις σε επιχειρήσεις, πρακτική άσκηση), ομιλίες μηχανικών - ειδικών σε διάφορους τομείς (ασφάλεια, hacking), ημερίδες σχετικές με την αγορά εργασίας (παρουσιάσεις από εταιρείες, ευκαιρίες πρακτικής και μεταπτυχιακών σπουδών στο εξωτερικό), διαγωνισμούς καινοτόμων εφαρμογών, συζητήσεις για τη νεοφυή επιχειρηματικότητα (startup), προγράμματα απόκτησης γενικότερων δεξιοτήτων (διαχείριση χρόνου, ατομικής ανέλιξης, δημιουργική σκέψη) κ.λπ. Οσο αθώα και να φαίνονται τα παραπάνω, συχνά - πυκνά συνδυάζονται με ομιλίες σχετικά με το ιδανικό επιχειρηματικό περιβάλλον (Idea(l) Environment), αλλά και διαλέξεις εταιρειών σε σχέση με θεσμικές και νομικές αδυναμίες του κρατικού μηχανισμού, την «υπερφορολόγηση των επιχειρήσεων» κ.ο.κ.

Επομένως, η δουλειά που κάνουν είναι καλά κρυμμένη σε ένα πολύ ενδιαφέρον περιτύλιγμα, με αποτέλεσμα να κάνουν ιδεολογική πολιτική παρέμβαση που θα ζήλευαν οι παραδοσιακές αστικές παρατάξεις στα πανεπιστήμια. Δεν είναι τυχαίο ότι η ΔΑΠ ρίχνει βάρος στη συμμετοχή και τη δουλειά μέσα από τέτοιες οργανώσεις. Είναι, λοιπόν, επιτακτική ανάγκη να αποκαλύψουμε και να απαντήσουμε ιδεολογικά και πολιτικά σε όλες εκείνες τις ιδέες, τις αντιλήψεις με τις οποίες προσπαθούν να διαμορφώσουν τη συνείδηση των φοιτητών.

Η λεγόμενη καινοτομία είναι αντικειμενικά όρος για να αποκτούν οι καπιταλιστές το συγκριτικό προσωρινό πλεονέκτημα ο ένας απέναντι στον άλλον στον ανταγωνισμό τους για μεγαλύτερα κέρδη. Από αυτήν την άποψη η καινοτομία προωθείται στον καπιταλισμό, όμως είναι τέτοια και τόση όση κάθε φορά τους χρειάζεται. Είναι γνωστά πολλά παραδείγματα καινοτόμων εφαρμογών σε όλους τους τομείς της Ερευνας, που θα κάλυπταν μια σειρά από λαϊκές ανάγκες, τα οποία καθυστερούν να μπουν στην παραγωγή, γιατί προσωρινά δεν είναι αναγκαία για την αύξηση των κερδών. Επίσης, δεδομένου του ότι το περιεχόμενο της καινοτομίας στον καπιταλισμό δεν καθορίζεται από το στόχο της ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών, αλλά π.χ. από την ανάγκη για καλύτερη εμπορική προώθηση, βλέπουμε να δίνεται δυσανάλογο βάρος στην ανάπτυξη «εφαρμογών και πρακτικών marketing» σε σχέση με τομείς που πραγματικά θα μπορούσαν, αν δεν τους καθόριζε το καπιταλιστικό κέρδος, να καλύπτουν τις ολοένα αυξανόμενες λαϊκές ανάγκες.

Μάλιστα, μέσα από τη δραστηριότητα αυτών των οργανώσεων διάφοροι επιχειρηματίες και ειδικοί μαθαίνουν τους φοιτητές ότι «η καινοτομία είναι μια καλά καθορισμένη διαδικασία με τρεις διακριτές φάσεις: Της ιδέας, της απόδειξής της και της εφαρμογής της στην αγορά. Για να είναι η καινοτομία βιώσιμη, κάθε φάση καινοτομίας πρέπει να υλοποιείται ανταγωνιστικά». Αρα, η καινοτομία ως εργαλείο της επιχειρηματικής δραστηριότητας, είναι από τη φύση της περιορισμένη σχετικά με το επίπεδο που η επιστήμη σήμερα την έχει εφοδιάσει με γνώση. Και θα συνεχίσει να είναι όσο θα αναπτύσσεται στο πλαίσιο των ασφυκτικών νόμων της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Η παρότρυνση για ανάπτυξη ιδεών που θα εξυπηρετούν την επιχειρηματικότητα συνοδεύεται από διάφορα «κίνητρα». Το πιο διαδεδομένο είναι ότι «η καινοτόμα επιχειρηματικότητα θα αποτελέσει όχημα για την έξοδο της οικονομίας από την κρίση», «θα συμβάλει στην αναγκαία παραγωγική ανασυγκρότηση» (δηλαδή καπιταλιστική ανάπτυξη), η οποία θα ωφελήσει τάχα «όλη την κοινωνία». Πρόκειται για το χιλιοειπωμένο ιδεολόγημα της «καπιταλιστικής ανάπτυξης για όλους», που στοχεύει στη νομιμοποίηση της ταξικής συνεργασίας στη συνείδηση της νέας βάρδιας των εργαζομένων.

Σε μια σειρά ημερίδων τέτοιων οργανώσεων, οι διοργανωτές εντοπίζουν το πρόβλημα ότι «στην Ελλάδα υπάρχει μια νοοτροπία, μια πολύ κακή προκατάληψη του κόσμου όταν ακούει λέξεις όπως επιχειρηματίες, ανταγωνιστικότητα κ.λπ.». Και ακριβώς σε αυτό στοχεύουν: Τις ανάγκες του κεφαλαίου να τις βάλουν στο μυαλό της νεολαίας ως δικές της και φυσικά να την κάνουν όσο γίνεται να ξεχάσει τις αληθινές σύγχρονες ανάγκες της και τη διεκδίκηση για να γίνουν αυτές πραγματικότητα.

Την προσπάθεια να καλλιεργήσουν το θαυμασμό και την υποταγή στους επιχειρηματίες την ντύνουν κατά καιρούς και με μια άσφαιρη κριτική σε επιχειρηματίες που «παράγουν προϊόντα και υπηρεσίες με στόχο τις επιδοτήσεις ή στην κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, που οδηγεί σε μη ανταγωνιστικά προϊόντα, με αποτέλεσμα να φτάνουμε στην κρίση»! Προβάλλουν ως πρότυπα «κορυφαίους» της παγκόσμιας αστικής τάξης (Steve Jobs), οι οποίοι ήταν «αυτοδημιούργητοι», οι οποίοι «με μόνο όπλο τις φρέσκες ιδέες τους» νίκησαν στην αρένα του ανταγωνισμού όλους τους άλλους και επικράτησαν. Αναδεικνύουν το ατομικό επιχειρηματικό «ρίσκο» ως χάρισμα και αρετή που επιτρέπει στους «ικανότερους και τολμηρότερους να ξεφύγουν από τη μίζερη μοίρα τους» και από εργαζόμενοι να γίνουν καπιταλιστές.

Με απλά λόγια, διαμορφώνουν έναν νέο με στάση ζωής ευνουχισμένη από κοινωνικές ανησυχίες, που όλη του η ζωή θα είναι μια συνεχής προσπάθεια να μοιάσει σε ένα από αυτά τα «πρότυπα». Να προσπαθεί να σκεφτεί ποια καινούρια ιδέα «θα πουλήσει» και όχι ποια θα λύσει τα τεράστια προβλήματα του λαού. Να την δημιουργεί μόνος του, με τις δικές του γνώσεις, στα κρυφά, μη τυχόν και του την «κλέψουν», αντί να τη δουλεύει συλλογικά με άλλους ειδικούς επιστήμονες και τη γνώση όλης της κοινωνίας στο πλευρό του. Να τρέχει από εδώ και από εκεί να την παρουσιάζει, μήπως βρει χρηματοδότη, αν χρειαστεί να μπορέσει να πουλήσει την ιδέα σε κανένα «μεγαλύτερο ψάρι». Και το πιο σημαντικό: Οταν δεν θα τα καταφέρει (γιατί λίγοι τα καταφέρνουν) και θα χρειαστεί να δουλέψει όπως όλοι οι άλλοι, να απογοητευτεί, να κατηγορήσει τον εαυτό του, να συμβιβαστεί με το ρίσκο που πήρε και «δεν του βγήκε».

Στη συνείδηση του φοιτητή αυτού, φυσικά, δεν έχουν λόγο ύπαρξης οι κοινωνικοί αγώνες, η πάλη για μόρφωση και ζωή με δικαιώματα, το αίτημα - στόχος για επιστήμη στην υπηρεσία του λαού και των αναγκών του. Είναι ευάλωτος σε αντιδραστικές ιδεολογίες που απαιτούν να σταματήσει η πολιτική - συνδικαλιστική δράση στα αμφιθέατρα (το γνωστό «έξω τα κόμματα»), ψάχνει να βρει τη λύση μακριά από τους συναδέλφους του.

Σήμερα, κάτω από την παρέμβαση αυτών των οργανώσεων, πλευρές αυτών των αντιλήψεων γίνονται περισσότερο ή λιγότερο στοιχεία της συνείδησης των νέων μηχανικών, ανάλογα με τα ερεθίσματα, τη ζωή, τις εμπειρίες του καθένα. Η επίθεση στο μυαλό των νέων είναι πολύ καλά μελετημένη και ενταγμένη στη συνολική παρέμβαση της άρχουσας τάξης για να ενσωματώνει και να κοιμίζει τη σκέψη της εργατικής τάξης και των φτωχών στρωμάτων.

Ωστόσο, η πείρα μας δείχνει ότι όσο οι νεολαίοι δρουν συλλογικά, στη βάση των προβλημάτων τους, όταν βάζουν απέναντι τον πραγματικό αντίπαλο, τότε ορθώνουν πραγματικό φράχτη σε αυτές τις οργανώσεις και την ιδεολογία τους και δείχνουν τη διέξοδο: Επιστημονική καινοτομία για την κάλυψη των διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών, στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού και της εργατικής εξουσίας.

Από παλιότερη συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη

Παίρνουμε υπόψη ότι αυτή η παρέμβαση γίνεται μέσα σε σύνθετες συνθήκες. Η προσπάθεια ανάκαμψης από την παρατεταμένη και βαθιά οικονομική κρίση στη χώρα μας και διεθνώς, οι μεγάλες δυσκολίες που έχει η προσπάθεια αυτή, οι ανταγωνισμοί καπιταλιστικών κρατών και ιμπεριαλιστικών ενώσεων, αποτελούν το έδαφος πάνω στο οποίο εξελίσσονται ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που γεννούν τη δυστυχία για εκατομμύρια ανθρώπους, αναζωπυρώνουν την ξένη για τα συμφέροντα του λαού συζήτηση για το μέλλον της ΕΕ, για την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος κ.ο.κ. Το επόμενο διάστημα μάς περιμένουν ακόμα πιο δύσκολες μέρες με τα μέτρα που συνεχίζει να παίρνει για λογαριασμό της αστικής τάξης η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Αυτά τα μέτρα δεν θα είναι προσωρινά. Η παρουσία των φονιάδων του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο ρίχνει ακόμα περισσότερο μπαρούτι στην πυριτιδαποθήκη της Ανατολικής Μεσογείου. Ολα τα παραπάνω απαιτούν την ένταση της λαϊκής παρέμβασης.

Τους νέους και τις νέες των εργατικών οικογενειών δεν τους αφήνουν ανεπηρέαστους οι παραπάνω εξελίξεις. Μέσα στις σχολές αυτή η συζήτηση φουντώνει με κάθε τρόπο ώστε οι φοιτητές να βρισκόμαστε πάντα «κάτω από ξένη σημαία». Το αστικό Πανεπιστήμιο επιδιώκει με επεξεργασμένο τρόπο όχι απλά να επηρεάσει τους φοιτητές, αλλά να τους ενσωματώσει στην κυρίαρχη ιδεολογία, της υποταγής με κάθε τρόπο στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Σε πολλές σχολές του Πανεπιστημίου Μακεδονίας αλλά και του ΑΠΘ, τα τελευταία εφτά χρόνια έχουμε ακούσει κάθε λογής «μαργαριτάρι», διάφορα αποκυήματα της χυδαίας αστικής πολιτικής οικονομίας για το τι μπορεί να φταίει για την καπιταλιστική κρίση. Από τον «καζινοκαπιταλισμό» και «την Ελλάδα που δεν μπορεί να παράγει τίποτα» μέχρι ότι «καταναλώναμε περισσότερα από όσα παράγαμε». Αποκρύπτουν ότι η οικονομική κρίση είναι στο DNA του καπιταλισμού, για να μην δούμε πού βρίσκεται η λύση απέναντι στη βαρβαρότητα που ζούμε. Να αποδεχόμαστε το δικό τους «ρεαλισμό», που μας λέει «τώρα που η ανεργία φτάνει στο 30% είναι λογικό και δίκαιο να έχουμε μισθούς 300 ευρώ».

Θέλουν να πλασάρουν σαν λύση «ένα πανεπιστήμιο που, σε σύνδεση με την αγορά εργασίας, θα προάγει την Ερευνα και την καινοτομία, ένα πανεπιστήμιο που με τα εφόδια που θα παρέχει θα μπορεί να κρατήσει τους τόσους επιστήμονες που φεύγουν στο εξωτερικό». Διαστρεβλώνουν την υγιή θέληση για δημιουργία και την αγάπη που έχουμε στην επιστήμη μας, για να αποδεχτούμε την ξέφρενη δράση των εταιρειών μέσα στις σχολές, να καλλιεργήσουν αυταπάτες για αυτά που μας περιμένουν. Αυτό που δε λένε είναι ότι οι εταιρίες που σουλατσάρουν στα εργαστήρια είναι οι ίδιες που απολύουν και κόβουν δικαιώματα στους χώρους τους, έχουν ακόμα και νεκρούς εργάτες επειδή διψάνε για το μέγιστο κέρδος. Αποκρύπτουν ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των κλάδων με τους οποίους σχετίζονται οι σχολές μας η ανεργία, ιδιαίτερα για τους νέους, ξεπερνά το 60%. Οτι την ίδια στιγμή που παίρνουν τα κονδύλια για να κάνουν έρευνες για τα μονοπώλια, εργαστηριακά μαθήματα κόβονται από το πρόγραμμα σπουδών «γιατί κοστίζουν».

Αν δεν πειστούμε και από το παραπάνω, υπάρχει, μας λένε, και η λύση του εξωτερικού. Υπάρχουν χώρες που «έχουν κράτος, αξιοποιούν τους επιστήμονες, προσφέρουν ένα αξιοπρεπές περιβάλλον διαβίωσης και εργασίας». Αυτό που λείπει από το παραμύθι είναι οι γιατροί του εξωτερικού που μένουν δεκάδες ώρες πάνω από ένα τηλέφωνο, ώστε όποτε τους έχει ανάγκη μια κλινική να πάνε να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Οι εργαζόμενοι που πεθαίνουν από 72 ώρες συνεχόμενης δουλειάς λόγω της εντατικοποίησης. Το βασικό όμως είναι ότι δεν απαντάνε γιατί εν έτει 2016 που υπάρχουν τόσες ανάγκες για πρωτοβάθμια Υγεία υψηλού επιπέδου, τόσα κενά σε κλινικές, υπάρχουν γιατροί και νοσηλευτές που αναγκάζονται να φύγουν στο εξωτερικό. Γιατί ενώ υπάρχει τόσο μεγάλη ανάγκη για αντισεισμική θωράκιση, αντιπλημμυρική προστασία κ.λπ., ένας στους δύο φοιτητές στο Πολυτεχνείο σκέπτεται να φύγει σε άλλη χώρα.

Κάνουν τα πάντα ώστε να έχουν την πλειοψηφία των φοιτητών δεμένη στο άρμα των στρατηγικών επιδιώξεων της αστικής τάξης. Να πιστεύουμε πως παρά τις όποιες «ατέλειες», αυτό το σύστημα μπορεί να εξανθρωπιστεί, ότι μπορούμε να το διαχειριστούμε. Να μας δηλητηριάσουν με τη σαπίλα του ατομισμού. Ας γίνουμε «καλοί άνθρωποι και καλοί επιστήμονες» και «δε θα χαθούμε». Αν καθοδηγούμαστε από την αρχή «θα ανταγωνιστώ τους πάντες με κάθε μέσο γιατί μόνο έτσι θα επιβιώσω» θα βρούμε προκοπή. Αλλωστε δεν υπάρχει μεγαλύτερο κίνητρο για την εξέλιξη μιας προσωπικότητας από «την προσπάθεια να αποδεικνύουμε τη νοητική και βιολογική μας ανωτερότητα». Μας λένε ότι δεν υπάρχει άλλη λύση, ο καπιταλισμός θα είναι αιώνιος, ό,τι άλλο έγινε κατέρρευσε. Ενώ αν μας γεμίζουν οργή αυτά που βλέπουμε γύρω μας, όπως π.χ. η Μεσόγειος που έχει γίνει νεκροταφείο, μπορούμε λένε να μπούμε σε καμιά ΜΚΟ και να προάγουμε το «εθελοντικό μας πνεύμα».

Απέναντι σε όλη αυτή τη σαβούρα λοιπόν, οι δυνάμεις της ΚΝΕ θέλουμε να συζητήσουμε με τους χιλιάδες φοιτητές με τους οποίους έχουμε τις ίδιες ανησυχίες και τα ίδια όνειρα. Αυτό το σύστημα όσο υπάρχει θα γεννά κρίσεις, πολέμους, φτώχεια και εκμετάλλευση. Να αντλήσουμε πείρα από την ίδια μας τη ζωή. Τα τελευταία χρόνια τα έχουμε δοκιμάσει όλα. Από τους αγώνες στις πλατείες και την κυβέρνηση της «πρώτη φορά Αριστεράς», μέχρι τη λογική της υπομονής, του συμβιβασμού στο όνομα ενός ξένου προς τα συμφέροντά μας «ρεαλισμού». Δεν έχουμε να κερδίσουμε τίποτα πιστεύοντας ότι κάποιος «σωτήρας εξ ουρανού» θα μας λύσει τα προβλήματα. Δεν μας ταιριάζει η λογική «βρε αδερφέ ούτως ή άλλως δεν αλλάζει τίποτα, ας δω τι μπορώ να κάνω μπας και επιβιώσω». Ο λαός δεν έχει δοκιμάσει τη δύναμή του. Αυτό που ζούμε σήμερα δεν είναι μονόδρομος. Υπάρχει άλλος δρόμος, αν ο λαός πιστέψει στη δύναμή του. Σήμερα πρέπει να δυναμώσει ο ταξικός αγώνας απέναντι στα μονοπώλια και την εξουσία τους. Χρειάζεται να γιγαντωθεί η Λαϊκή Συμμαχία που θα βάζει στο στόχαστρο το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Τα όνειρά μας μπορούν να πάρουν εκδίκηση, τις πιο ωραίες μέρες μας δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα.

• Στις 22/3, στη ΝΟΠΕ, στις 6 μ.μ., με θέμα «ΜΚΟ και πρόσφυγες, αλληλεγγύη από ποιον και για ποιον». Θα μιλήσει ο Κ. Σιδηρόπουλος, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ.
• Στις 30/3, στη Σχολή Θετικών Επιστημών, στις 6 μ.μ., με θέμα «Τι σήμαινε να σπουδάζεις στο σοσιαλισμό». Θα μιλήσει ο Δ. Κοιλάκος, μέλος του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ του ΚΚΕ.
• Στις 30/3, στη Γεωπονία, στις 3 μ.μ., «Αγρότες εναντίον ΕΕ: "Εκεί που μας χρωστούσανε, μας πήραν και το βόδι"». Θα μιλήσει ο Ρ. Μαρούδας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
• Στις 7/4, στην Πολυτεχνική, στις 6 μ.μ., με θέμα «ΕΕ και κινητικότητα των νέων. Είναι λύση η φυγή στο εξωτερικό;». Θα μιλήσει ο Σ. Μπουντόλος, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ.

Επίσης προγραμματίζονται:

Εκδήλωση προς τιμήν του κομμουνιστή διανοητή Γ. Ιμβριώτη, καθηγητή της Φιλοσοφικής Σχολής Θεσσαλονίκης, με θέμα «Η πρωτοπόρα σκέψη ανθίζει στον αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης» και ομιλήτρια την Κ. Παπαϊωάννου, μέλος του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ του ΚΚΕ.

Εκδήλωση με θέμα «Υπάρχει καπιταλισμός χωρίς κρίσεις; Μια συζήτηση που πρέπει να γίνει», με ομιλητή τον Μ. Παπαδόπουλο, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνο της Ιδεολογικής Επιτροπής και του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ.