1876 Σερβία και Μαυροβούνιο κηρύσσουν στην Τουρκία τον πόλεμο, που θα οδηγήσει στην πλήρη ανεξαρτησία τους, το 1878. Εως τότε ήταν υποτελείς της.

1878 Κυκλοφορεί το βιβλίο του Φρίντριχ Ενγκελς με τίτλο «Αντιντύρινγκ», με στόχο τον χυδαίο υλιστή και θετικιστή φιλόσοφο Ε. Ντύρινγκ. Ασκώντας κριτική στον Ντύρινγκ, ο Ενγκελς επιμένει κυρίως στην υπεράσπιση της υλιστικής διαλεκτικής, ως βάσης όλης της μαρξιστικής κοσμοθεωρίας.

1920 Ιδρύεται το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας.

1941 Πραγματοποιήθηκε η 6η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ. Ηταν μια Ολομέλεια καθοριστικής σημασίας, καθώς συγκλήθηκε λίγες μέρες μετά τη γερμανική εισβολή. Επαιξε πολύ σπουδαίο ρόλο στην ανασυγκρότηση του Κόμματος, το οποίο είχε δεχτεί σκληρά χτυπήματα από το καθεστώς της 4ης Αυγούστου, και έβαλε τις βάσεις για τη δημιουργία του κινήματος της Εθνικής Αντίστασης.

1944 Τμήματα του ΕΛΑΣ επιτίθενται ενάντια στους Γερμανούς, στην Αμφισσα.

1967 Από τους ηγέτες των κρατών - μελών της ΕΟΚ αποφασίζεται η συγκρότηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της γνωστής μας Κομισιόν.

Τα όσα περί αυτοκινήτων των βουλευτών και άλλων τινών είπε ο κ. Δρούτσας (πρόκειται για τον υπουργό Εξωτερικών, αυτόν με το ύφος βαρόνου της Βεστφαλίας - Ρηνανίας) πολύ ενόχλησαν τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι του απαντούν από χτες κατά ριπάς.

Αμφισβήτηση βεβαίως για το λαϊκισμό του κυρίου υπουργού δεν τίθεται, αλλά πώς να μην επισημανθεί και το άλλο: Οτι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ενώ εθίγησαν για τα περί αυτοκινήτων, για άλλα ζητήματα, που επίσης άπτονται δηλώσεων και πράξεων του υπουργού (όπως π.χ. το ζήτημα της ΑΟΖ), δεν έχουν δείξει μέχρι σήμερα να ενοχλούνται ιδιαίτερα. Προφανώς έχουν τις ...προτεραιότητές τους οι άνθρωποι.

Γύρω στα 100 εκατομμύρια ευρώ προσφέρονται με το νέο πρόγραμμα του ΟΑΕΔ προς τους ξενοδόχους, για να επαναπροσλάβουν (εποχιακά...) κάποιους από τους εργαζόμενους που προηγουμένως... απέλυσαν.

Ετσι η καλή κυβέρνηση, μέσα από την παχυλή επιχορήγηση, έχει εξασφαλίσει στους μεγαλοξενοδόχους ότι θα είναι απαλλαγμένοι από μεγάλο μέρος και του λεγόμενου «μισθολογικού κόστους» και από τις ασφαλιστικές εισφορές.

Σημειωτέον ότι τα 9/10 των χρημάτων του ΟΑΕΔ προέρχονται από τους εργαζόμενους, οι οποίοι αφενός καλούνται με τα δικά τους λεφτά να «πληρώσουν» την ανεργία τους, αφετέρου να πουν και «ευχαριστώ» (!) στους εργοδότες, οι οποίοι επιδοτούνται με τα λεφτά των ίδιων των ανέργων!

Συμπέρασμα: «Λεφτά υπάρχουν»...

Η πιο ψευδής είδηση που δημοσιεύτηκε ποτέ στον ελληνικό Τύπο φιλοξενήθηκε χτες στο nooz.gr (αντιγράφουμε):

«Δεν έχουν διατεθεί αγγούρια από την ΕΕ στη χώρα μας»!

«Πακέτο»!

Οι «πατριώτες» του ΛΑ.Ο.Σ. κατέθεσαν Ερώτηση στη Βουλή με την οποία καταγγέλλουν την απόφαση μετονομασίας ενός δρόμου στην Καισαριανή σε οδό «Αρη Βελουχιώτη». Σύμφωνα με τους Πλεύρη και Γεωργιάδη - πρόκειται για τα δυο καρατζαφυρεράκια που υπογράφουν την Ερώτηση - ο Βελουχιώτης ήταν ένας «δολοφόνος»...

Δεν χρειάζεται να χαραμίσουμε ούτε σάλιο για τους φορείς του αντικομμουνισμού των «κονσερβοκουτιών». Αρκεί μόνο μια υπενθύμιση ως προς τη συνέπεια που επιδεικνύουν μέσα στη «μαυρίλα» τους οι βαστάζοι του μνημονίου: Είναι αυτοί και το κόμμα τους που ανακοίνωσαν ότι μετονόμασαν μια αίθουσα των γραφείων του ΛΑ.Ο.Σ. σε αίθουσα «Γρίβα», όπου Γρίβας ο αρχηγός και ιδρυτής των «Χιτών».

Πολύ λογικό, λοιπόν, οι απόγονοι του χιταριού να παθαίνουν σύγκρυο στο άκουσμα του ονόματος του Αρη...

Η «απασχολησιμότητα» και η «εκ περιτροπής εργασία» στον ιδιωτικό τομέα - το πρόπλασμα δηλαδή της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων - έχουν επιβληθεί με νόμο από το 1998.

*

Οι συντάξεις πείνας έχουν τεθεί στο στόχαστρο από την εποχή που ο τέως διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, ο κ. Γκαργκάνας, ανακάλυπτε το «μοντέλο του εύπορου συνταξιούχου»!

*

Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα - αυτού του τόσο φιλικού δημόσιου τομέα προς τα μονοπώλια και ταυτόχρονα τόσο καταδυναστευτικού για τον απλό άνθρωπο - πριν καταλήξουν «κοπρίτες» είχαν ξεκινήσει να διαπομπεύονται ως «ρετιρέ», ήδη από τη δεκαετία του '80.

*

Το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας συντελείται εδώ και τουλάχιστον μια 20ετία, πολύ πριν ανακαλυφθεί το «φαστ τρακ» και συγκεκριμένα από την επομένη ακριβώς που το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που σήμερα εκποιεί το 100% του ΟΤΕ, δημαγωγούσε - πρωτοστατούντος του ιδρυτή του - με το σύνθημα: «Ο ΟΤΕ μια χρυσή μετοχή στο δημόσιο».

*

Οι μισθοί έφτασαν σε πραγματικές τιμές να αντιστοιχούν στην αξία των μισθών του... 1984, πριν ακόμα αναλάβει να τους εξαερώσει πλήρως ο Παπακωνσταντίνου με την τρόικα.

*

Οι άδικοι φόροι ποτέ δεν έπαψαν να λεηλατούν το λαϊκό εισόδημα για να επιχορηγείται το μεγάλο κεφάλαιο. Από την εποχή που ο Μάνος αύξανε μέσα σε μια βραδιά την τιμή της βενζίνης κατά 125% (!) μέχρι το ΠΑΣΟΚ επί Σημίτη που πήρε τους έμμεσους φόρους από 11.254 εκατ. ευρώ (το 1995) και τους πήγε στα 23.870 εκατ. ευρώ (το 2004), τους αύξησε, δηλαδή, κατά 112% (!), ο λαός πληρώνει.

***

Οσα, επομένως, ζούμε σήμερα, δεν είναι κεραυνός εν αιθρία.

Είναι η αδίστακτη συνέχιση μιας αδίστακτης πολιτικής. Το «έκτακτο» της πολιτικής τους δεν έγκειται στην κατεύθυνση που αυτή κινείται. Η πολιτική τους κινείται στην ίδια κατεύθυνση που εκινείτο πάντα.

*

Το έκτακτο συνίσταται στη σφοδρότητά της. Στην αγριότητά της. Στη βαρβαρότητα με την οποία προωθείται.

Μόνο που στη φάση που διανύουμε το έκτακτο δεν έχει το χαρακτήρα του προσωρινού ή του παροδικού. Εχει χαρακτήρα διαρκείας χωρίς ημερομηνία λήξης. Δεν πρόκειται για καταιγίδα. Είναι κατακλυσμός. Βαρβαρότητα κυριολεκτική, που αν περάσει θα επιφέρει «σεληνιακό τοπίο». Με ό,τι αυτό σημαίνει για τις δυνατότητες αναστροφής της κατάστασης, οι οποίες θα είναι όσες ακριβώς επιτρέπει ένα «σεληνιακό τοπίο».

*

Η πολιτική τους, η οποία δεν προέκυψε λόγω «ειδικών συνθηκών», αλλά, αντίθετα, «ο βίος και η πολιτεία» των «σωτήρων» συνηγορεί ότι την είχαν προαποφασίσει και προσχεδιάσει, μοιάζει - και εδώ βρίσκεται το «νέο» - με μια επιχείρηση «Μπαρμπαρόσα» κατά του εργαζόμενου λαού.

*

Για την ακρίβεια, έχει εξαπολυθεί και εξελίσσεται με την ένταση που δηλώνει ότι το κεφάλαιο επιδιώκει να επιτύχει την «τελική λύση» στην ανειρήνευτη αντιπαράθεσή του με την εργασία.

*

Για να πετύχει αυτήν την «τελική λύση», που ισοδυναμεί με λαϊκό εξανδραποδισμό, αξιοποιεί την ίδια την καπιταλιστική κρίση σαν «ευκαιρία», ώστε μέσα από την τρομοκρατία, τους εκβιασμούς, τις απειλές, τη διάχυση του φόβου, να παραλύσει τις λαϊκές αντιστάσεις.

***

Το πρωτοφανές μέγεθος της επίθεσης που δέχεται ο λαός, σε συνδυασμό με την πείρα που προκύπτει από το παρελθόν και το παρόν των δυνάμεων της «Ιερής Συμμαχίας», των δυνάμεων που ηγούνται και συναινούν στο τσουνάμι ισοπέδωσής του, είναι στοιχεία που από μόνα τους αποτελούν πυξίδα, για να απαντηθεί το ερώτημα «τι να κάνουμε;»:

*

Τίποτα λιγότερο από τη μετατροπή της αγανάκτησης σε λαϊκή συσπείρωση.

Σε οργάνωση.

Σε συμμετοχή στις γραμμές του επεξεργασμένου, στοχευμένου, περιφρουρημένου από «τρικλοποδιές» και συνειδητού πολιτικού αγώνα για την ανατροπή εκ βάθρων των κοινωνικών και πολιτικών φορέων του λαϊκού αφανισμού.

*

Τίποτα λιγότερο, δηλαδή, από τη σύνδεση της αγανάκτησης με το εργατικό κίνημα στους χώρους δουλειάς.

Εκεί, δηλαδή, που χτυπά η καρδιά του «πολέμου». Εκεί που «η βία της φτώχειας» και της εκμετάλλευσης παίρνει σάρκα και οστά.