Τετάρτη 1 Ιούνη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Ο μπαμπούλας του χρέους

Χτες, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έδωσε συνέντευξη Τύπου, όπου το Παρατηρητήριο του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ (ένα νέο όργανο ενσωμάτωσης) παρουσίασε τις θέσεις του για την κρίση, το χρέος και τις επιπτώσεις τους. Ούτε η στιγμή, αλλά, κυρίως, ούτε το θέμα είναι τυχαία. Την ώρα που η κυβέρνηση με το λεγόμενο «μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα» ετοιμάζεται να σαρώσει ό,τι έχει απομείνει από τα εργατικά δικαιώματα, η πλειοψηφία επικεντρώνει την προσοχή της στα δημοσιονομικά και στο χρέος. Επικεντρώνει, δηλαδή, σε αυτό που κυβέρνηση και πλουτοκρατία εδώ και ένα χρόνο εκβιάζουν τους εργαζόμενους, τους απειλούν για να αποδεχτούν τα αντεργατικά μέτρα. Κυβέρνηση και πλειοψηφία της ΓΣΕΕ εμφανίζονται να υποστηρίζουν διαφορετικές απόψεις. Στην πραγματικότητα, στέκονται στην ίδια πλευρά. Η θέση του ενός τροφοδοτεί τη θέση του άλλου.

Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι με τα μέτρα, η χώρα θα μπορέσει να βγει στις αγορές και τα δημοσιονομικά του κράτους θα γίνουν βιώσιμα. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και οι καθηγητές του Παρατηρητηρίου λένε ότι με τα μέτρα, το χρέος δεν είναι βιώσιμο. Και οι δύο, όμως, περιστρέφουν τη συζήτηση γύρω από το χρέος. Αντί η ΓΣΕΕ να σκέφτεται και να αγωνιά για την επιβίωση των εργαζομένων, ανησυχεί για τη βιωσιμότητα του χρέους, λες και το προκάλεσαν οι εργαζόμενοι. Ανησυχεί, δηλαδή, για τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και πώς αυτά θα διευθετηθούν πληρώνοντας, αντικειμενικά, οι εργαζόμενοι. Επιχειρεί να εμπλέξει τους εργαζόμενους στην αντιπαράθεση και στον πόλεμο που γίνεται μεταξύ τμημάτων του κεφαλαίου. Προτείνει, μάλιστα, και ως «λύση», ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ για την Ευρώπη. Μόνο που το σχέδιο Μάρσαλ για την Ευρώπη και τη μεταπολεμική Ελλάδα, δεν ήταν τίποτα άλλο, παρά το εργαλείο ενίσχυσης της εξουσίας των αστικών τάξεων στην τότε Ευρώπη, το σχέδιο διασφάλισης και ενίσχυσης των μονοπωλίων, το όπλο με το οποίο ο ιμπεριαλισμός με την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ, τσάκισε τα μεταπολεμικά λαϊκά κινήματα στην Ευρώπη. Ηταν σχέδιο ενίσχυσης του ευρωπαϊκού καπιταλισμού και όχι των εργαζομένων.

Στον ίδιο στόχο αποβλέπει και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, αποδεικνύοντας και με αυτές τις προτάσεις της, ότι επί της ουσίας συμπορεύεται με το κεφάλαιο και τη στρατηγική του. Οπως ακριβώς κάνει και με τη θέση της για τη «διαρθρωτική ανταγωνιστικότητα» που δήθεν θα ωφελήσει τους εργαζόμενους. Γιατί ο ανταγωνισμός, όποιο επίθετο και να βάλεις μπροστά, οδηγεί αναγκαστικά και αμετάκλητα την εργατική τάξη σε ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση, σε χειροτέρευση της θέσης της. Ο ανταγωνισμός είναι ο δίδυμος αδελφός της κερδοφορίας που όσο αυξάνεται τόσο αυξάνουν τα κέρδη για τα μονοπώλια. Και καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι το νέο «φρούτο» του Παρατηρητηρίου, το «think tank» της ΓΣΕΕ, όπως το αποκάλεσε ο γενικός της γραμματέας και επικεφαλής της ΔΑΚΕ, χρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, στα πλαίσια της «θεσμικής αναβάθμισης» της ΓΣΕΕ. Και ως εκ τούτου, αυτός που πληρώνει... παραγγέλνει και το τραγούδι.


Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ