Γρηγοριάδης Κώστας

Σήμερα, η εικόνα έχει αλλάξει δραματικά. Το «σχέδιο Ανάν», βέβαια, δεν έχει υποστεί την παραμικρή ουσιαστική αλλαγή. Αλλαξαν, όμως, στον έναν ή άλλο βαθμό οι θέσεις όλων των προαναφερομένων. Ούτε ένας τους, όμως, δε θέλει να θυμάται τι έλεγε προ ενός χρόνου. Ούτε ένας τους δεν παραδέχεται και δε σημειώνει την επιβεβαίωση των θέσεων του ΚΚΕ. Κι όχι μόνον αυτό, αλλά έχουν εξοβελίσει και τους εκπροσώπους του ΚΚΕ από οποιαδήποτε τηλεοπτική συζήτηση αφορά στις τρέχουσες, σχετικές εξελίξεις.

«Πρωτοφανές σκηνικό», χαρακτηρίζει το χτεσινό κύριο άρθρο της «Αυγής» το ενδεχόμενο, όταν τεθεί το «σχέδιο Ανάν» στην κρίση των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων, «το "ναι" στον ΟΗΕ να το λένε οι Τουρκοκύπριοι και η Τουρκία. Το "όχι" η Λευκωσία και η Αθήνα!». Και, βέβαια, εύχεται το τελικό κείμενο του «σχεδίου» να δώσει τη δυνατότητα στα κόμματα της Κύπρου, να το υποστηρίξουν «και να δώσουν τη μάχη για το "ναι"». Σε όποια άλλη περίπτωση, συμβουλεύει ψυχραιμία, νηφαλιότητα, όχι βεβιασμένες αποφάσεις, συνεκτίμηση όλων των παραγόντων, του πραγματικού κόστους κάθε επιλογής, κλπ., κλπ.

Αναρωτιόμαστε, εάν η «Αυγή» σημειώνει όλα τα παραπάνω, μετά από συνεκτίμηση όλων των παραγόντων, όπως λέει. Κι αν το έχει κάνει, τότε, γιατί δε λέει ξεκάθαρα τη γνώμη της; Αν όχι, τότε πώς τάσσεται - εμμέσως πλην σαφώς - υπέρ της αποδοχής του «σχεδίου Ανάν» και, ταυτόχρονα, συμβάλλει ...διακριτικά στην καλλιέργεια της κινδυνολογίας και των δήθεν απειλών, που συνεπάγεται το ενδεχόμενο της απόρριψης;

Εάν πούμε «ναι» στο σχέδιο Ανάν, δεχόμαστε μια άδικη και μη λειτουργική, ουσιαστικά διχοτομική λύση, η οποία, αργά ή γρήγορα, θα οδηγήσει σε νέα, ίσως και μεγαλύτερα προβλήματα από τη μια και από την άλλη θα αποτελέσει τον οδηγό για ανάλογη αντιμετώπιση των προβλημάτων στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, κλπ. Εάν πούμε όχι, τότε θα διαταράξουμε τις σχέσεις μας με τον ΓΓ του ΟΗΕ, τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Ενδεχομένως, να υπάρξει μια «ντε γιούρε» διχοτόμηση με αθρόα αναγνώριση του ψευτοκράτους κλπ, κλπ.

Αυτά είναι τα διλήμματα, τα οποία απασχολούν τις μέρες αυτές τους διάφορους αναλυτές. Και όλοι καλούν σε ψυχραιμία και νηφαλιότητα, σε προσεκτική και αντικειμενική εξέταση των υπέρ και κατά κλπ, κλπ. Και δε διαφωνεί κανένας, βέβαια, με τις εκκλήσεις ψυχραιμίας και νηφαλιότητας, αλλά η ουσία δεν αλλάζει: Η πολιτική που ακολουθήθηκε μέχρι σήμερα οδήγησε το Κυπριακό σ' ένα τραγικό αδιέξοδο και, τώρα, καλούνται οι πάντες και, πρωτίστως, οι Κύπριοι, να επιλέξουν τη... μικρότερη καταστροφή. Κι όταν λέμε ακολουθούμενη πολιτική δεν εννοούμε μόνο τη συμφωνία του Φλεβάρη στη Νέα Υόρκη, η οποία δρομολόγησε τις τελευταίες εξελίξεις. Η συμφωνία αυτή ήταν το τελευταίο, αλλά όχι και το μοναδικό βήμα της πολιτικής αυτής.

Οι βαθύτερες ρίζες των σημερινών αδιεξόδων του Κυπριακού βρίσκονται στη σταδιακή και βήμα το βήμα υποβάθμιση και υπονόμευση του βασικού περιεχομένου του προβλήματος, ως ωμής παραβίασης της εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας ενός κράτους - μέλους του ΟΗΕ και του ιερού δικαιώματος ενός λαού να καθορίζει τα του οίκου του. Στον όλο και μεγαλύτερο εγκλωβισμό του προβλήματος στις ιμπεριαλιστικές Συμπληγάδες και, συγκεκριμένα, στις «καλές προθέσεις» των ΗΠΑ και στις αυταπάτες, ότι η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ είναι το «κλειδί» για τη δίκαιη λύση του προβλήματος.

Κι έτσι φτάσαμε στο «σχέδιο Ανάν». Και μπορεί, βέβαια, ο Κ. Ανάν να είναι ο γραμματέας του ΟΗΕ, αλλά το σχέδιό του δεν έχει καμιά σχέση με τις σχετικές για το Κυπριακό, παλιότερες αποφάσεις του Οργανισμού. Δεν αντιμετωπίζει το Κυπριακό, ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής, κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας της Κύπρου. Δεν αποκαθιστά το ενιαίο, την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η ενδεχόμενη αποδοχή του οδηγεί ουσιαστικά στη νομιμοποίηση της εισβολής, στην αναγνώριση των τετελεσμένων και τη διχοτόμηση.

Χρειάζεται, άραγε, να σημειώσουμε ότι όσο θα κυριαρχούν οι προαναφερόμενες αντιλήψεις και αυταπάτες, το Κυπριακό θα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο;

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο λόγος για τον επίτροπο της διεύρυνσης Γκίντερ Φερχόιγκεν, ο οποίος, σύμφωνα με όσα δήλωσε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής: «Τον εξουσιοδοτήσαμε να παρέχει όσο δυνατόν μεγαλύτερη στήριξη στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, ώστε να γίνουν αποδεκτές οι προτάσεις του». Μήπως είδατε πουθενά το κεκτημένο..;

Βέβαια, ο Φερχόιγκεν δεν αποφασίζει μόνος του τι θα κάνει και ακολουθεί τις κατευθύνσεις της ΕΕ, που ταυτίζονται σε βασικά σημεία με τις επιδιώξεις των ΗΠΑ, όπως τις ...προάγει - για παράδειγμα - η Βρετανία (μια και χτες έκανε τηλεφωνική παρέμβαση στη Λουκέρνη ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών, Τζακ Στρο).

Ομως, μάλλον ασχολούμαστε πολύ με το τι απασχολεί όλους αυτούς, ενώ θα έπρεπε άπαντες να δουν τι ...δεν τους απασχολεί: Για παράδειγμα, το συμφέρον του κυπριακού λαού...

ΤΙ ΕΙΠΕ, ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ, πάντως, ...όχι δεν είπε. Για τον υφυπουργό Ανάπτυξης Γιάννη Παπαθανασίου μιλάμε, που συναντήθηκε με τους εκπροσώπους των ιδιωτικών σχολείων και φροντιστηρίων, οι οποίοι του ζήτησαν «απελευθέρωση» των τιμών, δηλαδή ασυδοσία.

Οπως καταλαβαίνετε, με βάση και τις «αλλαγές» στην Παιδεία τα τελευταία χρόνια, πολύς κόσμος αναμένεται να στριμωχτεί, όσο δεν παίρνει άλλο.

ΑΣΑΦΕΙΑ ΣΤΗΝ πολιτική του γραμμή, μαθαίνουμε ότι καταλόγισαν κάποιοι στον Γιώργο Παπανδρέου κατά τη συνεδρίαση του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ. Κακώς και κάκιστα...

Πόσο πιο σαφή να κάνει, δηλαδή, τη συναινετική του γραμμή ο πρόεδρος; Πόσο περισσότερο να αναδείξει πως αναζητά διαφοροποιήσεις από την κυβέρνηση, που δε θίγουν την ουσία των πραγμάτων;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Και σε ό,τι αφορά στο «σχέδιο Ανάν», τέτοια σημεία αφθονούν, σε όλες τις μέχρι σήμερα εκδοχές του, αφού η όλη λογική του είναι διχαστική και θέλει την περιχαράκωση των δυο κοινοτήτων, ώστε να υπάρχει εσαεί πρόσφορο έδαφος στις ιμπεριαλιστικές πολιτικές του «διαίρει και βασίλευε». Σε ό,τι αφορά στην ΕΕ, όμως, η ζωή απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι δε σέβεται ούτε καν τις θεμελιακές αρχές της, αλλά τις μεταχειρίζεται καταπώς ορίζουν κάθε φορά τα συμφέροντα των κυρίαρχων ευρωδυνάμεων. Ο αρμόδιος επίτροπος, κ. Φερχόιγκεν, ενημέρωσε προχτές τους συναδέλφους του στην Κομισιόν και όλοι μαζί κατέληξαν πως το «σχέδιο Ανάν» δεν είναι ασυμβίβαστο με το κοινοτικό κεκτημένο, κάνοντας το μαύρο άσπρο...

Κι έτσι, οι αυταπάτες περί του διαβόητου κοινοτικού κεκτημένου έλαβαν άδοξο τέλος...

Δεν έφτασε που η απόφαση για ένα σοβαρό θέμα, όπως η προαιρετική λειτουργία των φαρμακείων τα Σάββατα στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, καθώς και αυτή για την επιμήκυνση των ωραρίων των εφημερευόντων φαρμακείων, πάρθηκε από μια συνέλευση 56 ατόμων (!) -στην οποία ψήφισαν υπέρ οι 29 (!) - ο πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής, Κ. Λουράντος, επιχειρεί να την υπερασπιστεί, προκαλώντας κι από πάνω. Ετσι, σε δηλώσεις του στην ημερήσια ηλεκτρονική εφημερίδα «Μέντικαλ Ντέι» υποστηρίζει ότι «όλοι οι φαρμακοποιοί δεν έχουν απολύτως κανένα πρόβλημα με την απόφαση του Συλλόγου», η «οποία έγινε δεκτή από όλες τις παρατάξεις στη συνέλευση πλην της προσκείμενης στο ΚΚΕ». Και ο Κ. Λουράντος αποφαίνεται: «Αυτά είναι κομματικά καπρίτσια. Φαίνεται ότι κάποιοι είναι κατά των Ολυμπιακών Αγώνων».

Πέρα από τις διαδικασίες μέσα από τις οποίες πάρθηκε η απόφαση - που αφορά 3.000 φαρμακοποιούς - η «Πανεπιστημονική Κίνηση Φαρμακοποιών» δε διαφώνησε μόνο, αλλά είχε και συγκεκριμένες προτάσεις για την κάλυψη των αυξημένων αναγκών στην περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων, χωρίς να καταστρατηγείται το ωράριο και να ανοίγουν δρόμοι για την «απελευθέρωση» του επαγγέλματος του φαρμακοποιού, όπως κάνει η προαναφερόμενη απόφαση.

Αυτή είναι η οικτρή πραγματικότητα, η οποία εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μεγάλων αλυσίδων, κι ας κάνει πως δεν καταλαβαίνει ο Κ. Λουράντος, χρησιμοποιώντας αφορισμούς για κομματικά καπρίτσια.

«Ορατούς και υπαρκτούς» κινδύνους «αποδόμησης του κοινωνικού κράτους», «συρρίκνωσης των κατακτήσεων των εργαζομένων» και «καθιέρωση και εμπέδωση αυταρχικών δομών» βλέπει η ΠΑΣΚ εκπαιδευτικών, σε σχετική ανακοίνωσή της και δηλώνει ότι θα αντιμετωπίσει... αγωνιστικά τη νέα κατάσταση της «νεο-δεξιάς παράταξης». Και γίνεται ακόμη πιο συγκεκριμένη, μιλώντας για το επερχόμενο «ξήλωμα του δημοκρατικού σχολείου», το «καταθλιπτικό εξεταστικό πνεύμα», την «αξιολόγηση - χειραγώγηση - συμμόρφωση του εκπαιδευτικού». Ολα όσα, δηλαδή, προωθούσε και εφάρμοζε τόσα χρόνια τώρα και η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, έχοντας βέβαια και τις πλάτες της ΠΑΣΚΕ.

Αναρωτιόμαστε, αν καταλαβαίνουν - έστω και στο ελάχιστο και, βέβαια, χωρίς να το ομολογούν - ότι πάει πολύ να εμφανίζονται τώρα ως όψιμοι... επαναστάτες, όταν μέχρι προχτές στήριζαν την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και της απελθούσας κυβέρνησης, την πολύμορφη επίθεση στο δικαίωμα στη μόρφωση, την επιβολή των εργασιακών σχέσεων λάστιχο στην εκπαίδευση, την εντεινόμενη εμπορευματοποίηση της Παιδείας κλπ., κλπ.

Ετσι κι αλλιώς, πάντως, η πλήρης ταύτιση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στα μεγάλα ζητήματα δεν αφήνει στους εκπαιδευτικούς περιθώρια για αυταπάτες και δείχνει το μονόδρομο της αγωνιστικής διεκδίκησης μιας Παιδείας που θα εξυπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες.

«Η ουσιαστική διαφοροποίηση μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, για το ρόλο του δημόσιου τομέα Υγείας σε σχέση με τον ιδιωτικό, θα αποτελούσε προνομιακό πεδίο για την αποσαφήνιση των οριοθετήσεων στα κοινωνικά θέματα, μεταξύ κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς αντίληψης. Θα αποτελούσε, επίσης, απάντηση στην ιστορική αριστερά, ΚΚΕ και ΣΥΝ, που εντελώς ανιστόρητα επιδίωξαν να ταυτίσουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ».

Αυτά γράφει ο πρόεδρος του Α' Περιφερειακού Συστήματος Υγείας (ΠεΣΥΠ) Αττικής Γ. Τούντας στη χτεσινή «Ελευθεροτυπία». Και η διαφοροποίηση, κατά το Γ. Τούντα, θα μπορούσε να γίνει πάνω στις προτάσεις της ΝΔ για κατάργηση των ΠεΣΥΠ, την κατάργηση των απογευματινών ιατρείων και την επαναφορά της δυνατότητας των νοσοκομειακών γιατρών να έχουν ιδιωτικό ιατρείο εκτός νοσοκομείου. Με άλλα λόγια, στο πώς θα προχωρήσει παραπέρα η εμπορευματοποίηση της δημόσιας Υγείας, την οποία εφάρμοσε το ΠΑΣΟΚ και υπόσχεται να συνεχίσει η ΝΔ, με την κεντροαριστερή ή την κεντροδεξιά αντίληψη.

Κατά τ' άλλα, η πρόταση του ΚΚΕ, για την κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης στον τομέα της Υγείας και η καθιέρωση ενός δημόσιου συστήματος, ικανού να εξασφαλίζει δωρεάν, σύγχρονες και ποιοτικές υπηρεσίες σε όλους τους πολίτες, είναι ανιστόρητη...

Πάνω σε αυτό το «χαρτί» αποτυπώνεται όλη η στρατηγική του ιμπεριαλισμού για την Κύπρο. Η αποδιεθνοποίηση του Κυπριακού και ο εγκλωβισμός του στα αμερικανο-ευρωενωσιακά διαβούλια δεν μπορεί παρά να σπρώχνουν σε «λύση» που να εντάσσεται στις γενικότερες διευθετήσεις που προωθούνται στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου.

Μόνο ο απεγκλωβισμός του Κυπριακού από τις ιμπεριαλιστικές μανούβρες και η επανατοποθέτησή του ως διεθνούς προβλήματος εισβολής και κατοχής αποτελεί ιστορική ανάγκη.