Εν ολίγοις, και οι όποιες δημόσιες δομές Υγείας θα λειτουργούν απόλυτα επιχειρηματικά και οι εισφορές των ασφαλισμένων δε θα φτάνουν για να ταΐζονται οι επιχειρηματίες της Υγείας και του Φαρμάκου και θα πληρώνουν τα πάντα οι ασφαλισμένοι. Το κράτος θα σταματήσει εντελώς να χρηματοδοτεί, άλλωστε μειώνει διαρκώς τη χρηματοδότηση, ο ΕΟΠΥΥ θα προχωρά σε περικοπές, αφού είναι ήδη χρεοκοπημένος και τελικά το βάρος θα καταλήξει - ήδη γίνεται - απευθείας στις πλάτες των ασφαλισμένων. Το πιο εξοργιστικό είναι ότι και η σημερινή κυβέρνηση παρουσιάζει τις περικοπές σαν ένα «νοικοκύρεμα», που είναι προς όφελος των ασφαλισμένων. Στην πραγματικότητα, κάθε ευρώ που κόβεται από τον κρατικό προϋπολογισμό μεταφέρεται στις «πλάτες» των ασφαλισμένων. Αλλωστε, ο υφυπουργός μίλησε για συμμετοχή με 50% των ασφαλισμένων στις όποιες υπηρεσίες παρέχει ο ΕΟΠΥΥ. Την ίδια ώρα τα εργαστήρια του ΙΚΑ έκλεισαν, οι δομές του ΕΟΠΥΥ δεν εξοπλίζονται με μαγνητικούς κι αξονικούς τομογράφους, οι ασφαλισμένοι του ΕΟΠΥΥ απευθύνονται σε ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα πληρώνοντας επιπλέον 15% απευθείας από την τσέπη τους. Η φαρμακευτική δαπάνη των ασφαλιστικών ταμείων μειώθηκε φέτος κατά 1 δισ. ευρώ.

Οτι «η επίθεση χωρίς τέλος σε βάρος των εργαζομένων δεν συνιστά πολιτική εθνικής σωτηρίας ή μια νέα στρατηγική, αλλά είναι πολιτική ταξικού χαρακτήρα με τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους να γίνονται πειραματόζωα σε ένα σπιράλ διαδοχικών εκβιασμών και μαζικής εξαθλίωσής τους» επισημαίνει η «Αυτόνομη Παρέμβαση» σε ανακοίνωσή της ενόψει της ΔΕΘ. Ανακοίνωση που σε τέσσερις ολόκληρες σελίδες εκτείνονται συμπεράσματα και αναλύσεις για τη σφοδρότητα της επίθεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι και διατυπώνονται μεταξύ άλλων συμπεράσματα του τύπου ότι «κανένας κοινωνικός διάλογος δεν μπορεί να χωρέσει στις σημερινές συνθήκες. Καμία στάση αναμονής, καμία στάση παθητικής αποδοχής δεν είναι επιτρεπτή. Η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων και της κοινωνίας δεν είναι διατεθειμένη να γίνει στο ίδιο έργο θεατή». Οπως και ότι «η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, δεν μπορεί να μετατρέπεται σε προνομιακό συνομιλητή "σωτήρων" τύπου Βρούτση, νομιμοποιώντας τον πολιτικό κυνισμό με τον οποίο συντελείται ο σφαγιασμός της κοινωνίας, των εργαζομένων και των συνταξιούχων».

Ως εδώ, όλα ωραία και καλά. Δεκτές και οι επισημάνσεις περί «ταξικής πολιτικής», δεκτό και το σχόλιο για τους «κοινωνικούς διαλόγους». Αλλά, γεννιούνται σημαντικά ερωτήματα: γιατί αν η ΑΠ αναγνώριζε πραγματικά την ανάγκη της ταξικής οργάνωσης και πάλης (όπως πάει να μας πείσει με τέτοιες ανακοινώσεις), τα στελέχη της δε θα κρατούσαν τη στάση που κρατούν μες στους τόπους δουλειάς και στους κλάδους.

Αν απέρριπτε πραγματικά τη λογική και την τακτική των «κοινωνικών διαλόγων» και της «κοινωνικής συνοχής», τα στελέχη της σε μια σειρά κλάδους δε θα υπέγραφαν (όπως έκαναν στους Ιδιωτικούς υπαλλήλους, στη ΔΕΗ κτλ.), δε θα νομιμοποιούσαν τις μειώσεις μισθών και την κατάργηση μιας σειράς δικαιωμάτων στο όνομα μάλιστα του «μικρότερου κακού». Ούτε θα υπερασπίζονταν την «κοινωνική συνοχή» όπως κάνουν εδώ και χρόνια, ούτε θα ανέλυαν τις ανάγκες της ανταγωνιστικότητας και το πόσο στενά δεμένες είναι οι τύχες των επιχειρήσεων με αυτές των εργαζομένων (π.χ. Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία). Γιατί βέβαια, το ζήτημα δεν είναι να καταδικάζει κανείς τη στάση της ΓΣΕΕ αλλά ... να κάνει τα ίδια. Κι επειδή το τελευταίο διάστημα «πυκνώνουν» αυτοί που το παίζουν «εξαγριωμένοι» με όσους έχουν σκάψει το λάκκο των εργατών, έχουμε να τονίσουμε το εξής: είναι στον τόπο δουλειάς που φαίνεται ποια τάξη στηρίζει πραγματικά κάθε πολιτική και συνδικαλιστική δύναμη. Στο αν αυτή η δύναμη οργανώνει την αναμέτρηση ή καλλιεργεί το συμβιβασμό με την εργοδοτική τρομοκρατία, την παραπλάνηση, τον εφησυχασμό, τις αυταπάτες, με κάθε μεθόδευση και προσπάθεια να ποδηγετηθούν οι εργάτες. Κι ένα τελευταίο: καταγγελίες της αντεργατικής πολιτικής χωρίς καμιά αναφορά για αποδέσμευση από την ΕΕ (τη λυκοφωλιά των μονοπωλίων) και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, είναι «ταξικές» για τα μάτια του κόσμου...

Γρηγοριάδης Κώστας

Υποθέτουμε, λοιπόν, ότι οι «εισβολείς» μετανάστες κάπου μαζεύονται και υφαίνουν τα δόλια σχέδιά τους εναντίον των Ελλήνων εργαζομένων.

Αυτοί αποφάσισαν, άλλωστε, ως γνωστόν την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων που οδηγούν στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Αυτοί αποφασίζουν για τις ομαδικές απολύσεις. Αυτοί συμφωνούν στην ακρίβεια των προϊόντων.

Είναι, επίσης, βέβαιο ότι οι μετανάστες ευθύνονται για τις 150.000 διώξεις υπαλλήλων από το Δημόσιο, και φυσικά έχουν απεργαστεί στα μυστικά τους κρυσφήγετα το ξεπούλημα του ΟΤΕ, της ΔΕΗ, των λιμανιών κ.λπ.

Οι πολυεθνικές, οι τράπεζες, οι εφοπλιστές, που τόσα χρόνια επωφελήθηκαν από την εργασία, την εκμετάλλευση και σε πάρα πολλές περιπτώσεις από την ίδια τη ζωή των μεταναστών δεν έχουν καμία σχέση με τα παραπάνω.

Για το σχέδιο περικοπών των 11,6 δισεκατομμυρίων που θα μας πλασάρει τις επόμενες μέρες η κυβέρνηση, τι να συζητάμε: Προφανώς ...μετανάστες θα το έχουν σκεφτεί, εκπονήσει και συμφωνήσει.

ΩΡΑΙΑ ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΕΙ όμως ο πρωθυπουργός για τις βραχονησίδες: «Δεν τίθεται θέμα ξεπουλήματός τους, αλλά η μετατροπή αναξιοποίητης γης σε περιουσιακό στοιχείο»....

Μόνο που ξεχνάει μια μικρή, ασήμαντη λεπτομέρεια: Οτι πρόκειται για περιουσιακό στοιχείο του κράτους και ως εκ τούτου πρέπει να εξυπηρετεί τις ανάγκες του λαού.

Σίγουρα, λοιπόν, το να ξεπουλάς νησιά, ακτές, δάση, αιγιαλούς σε επιχειρηματίες σε τίποτε δεν έχει να κάνει με τις ανάγκες ενός λαού που δεν έχει πρόσβαση στο στοιχειώδες δικαίωμα των ολιγοήμερων διακοπών.

Γρηγοριάδης Κώστας

Γρηγοριάδης Κώστας

Είναι απίθανο... Δεν υπάρχει δύναμη που να σπεύδει να καλλιεργεί αυταπάτες για το ενδεχόμενο τάχα η ΕΕ να «χαλιναγωγηθεί» ή να «αλλάξει» και να μη σπεύσει ο ΣΥΡΙΖΑ να δηλώσει φίλος ή θαυμαστής της. Το ζήτημα είναι να μη θίγεται καν το ζήτημα της αποδέσμευσης από την καπιταλιστική ΕΕ και την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων σε κάθε χώρα - αφού άλλος δρόμος για τη σωτηρία των λαών δεν υπάρχει -, ώστε να μένει ο λαός μας εγκλωβισμένος στους νόμους της εκμετάλλευσης, της αναπαραγωγής και έντασης της φτώχειας και της εξαθλίωσης, της ανεργίας. Οπως τόνισε και ο Ρεμέρ: «Αυτό το καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται στο τέλος του...». Ας ψάξουμε λοιπόν για ένα άλλο... καπιταλιστικό σύστημα. Και ο ΣΥΡΙΖΑ για άλλο «ηθικό και ανθρώπινο» καπιταλιστικό σύστημα ψάχνει, χειραγωγώντας το λαό στην εκμετάλλευση...

Σοκ για το τολμηρό θέαμα και προβληματισμό, επειδή ο τρίτος στη σειρά διάδοχος του βρετανικού θρόνου αδυνατεί να αλλάξει το «ίματζ» του πλέιμποϊ, γέμισαν χτες έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ. Θέμα των «ρεπορτάζ» ο γυμνός πρίγκιπας Χάρι που έμεινε χωρίς τίποτα μετά από μια παρτίδα μπιλιάρδο - στριπτίζ... Οι μεγαλοεκδότες, μεγαλοκαναλάρχες και συνολικά η τάξη τους, ποντάρουν πολλά σε τέτοιου είδους «ενημέρωση» των εργαζομένων λες και τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, την ώρα που τους εξαθλιώνουν, τους νοιάζουν τα καμώματα του πρίγκιπα. Ετσι, από τη μια μεριά μπορεί να χάνεται ο κόσμος, κι από την άλλη οι τηλεοράσεις και οι εφημερίδες να ασχολούνται με τη σαπίλα των αστών και των πριγκίπων. Ασφαλώς, πρόκειται για τα ίδια ΜΜΕ, που δεν ασχολούνται με τα προβλήματα του λαού, με τους αγώνες του, ενώ στηρίζουν τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική. Αν, λοιπόν, κάποιος πρέπει να φωνάξει «αίσχος», αυτό δεν θα αφορά τη γύμνια του ... πρίγκιπα, αλλά την εγκληματική επιχείρηση παραπλάνησης που στήνεται σε βάρος των εργαζομένων. Σάπια η αστική ενημέρωση. Η αξιοποίηση και διάδοση του «Ρ» γίνεται όλο και πιο επιτακτική.

Για τους εργάτες ως τάξη, η επομένη της καπιταλιστικής κρίσης (όταν αυτή έρθει) θα ξημερώσει με κατακόρυφη επιδείνωση της ζωής τους, με τεράστια απώλεια δικαιωμάτων και κατακτήσεων, με τεράστια πτώση του βιοτικού τους επιπέδου. Για το κεφάλαιο, ως τάξη, η επομένη της κρίσης θα ξημερώσει με αλλαγές στις επενδύσεις, συγχωνεύσεις, εξαγορές κ.τ.λ. και συνολικά μια συνολική αναμόρφωση της παραγωγικής δραστηριότητας με στόχο, ασφαλώς, τη διεκδίκηση με αξιώσεις μιας όσο το δυνατόν ευκολότερης και γρηγορότερης κερδοφορίας. Αναμόρφωση, η οποία είναι σίγουρο ότι θα στερήσει ακόμα περισσότερο από το λαό την αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων που μπορεί να προσφέρει ο φυσικός πλούτος, το εργατικό δυναμικό κ.τ.λ. της χώρας. Για παράδειγμα, μεγάλες εταιρείες ήδη ενισχύουν την εξαγωγική τους δραστηριότητα, σε μια προσπάθεια να μετριάσουν τις αρνητικές συνέπειες από την κρίση. Τέτοια σχέδια έχει, μεταξύ άλλων, και η ΣΙΔΕΝΟΡ που αναμένεται - σύμφωνα με δημοσιεύματα - να στραφεί στην αγορά της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, επειδή η ζήτηση την Ελλάδα «μετά από 4 χρόνια συνεχούς ύφεσης, έχει επιστρέψει στις αρχές της δεκαετίας του 1990, αφού σωρρευτικά η μείωση στα προϊόντα χάλυβα για το 2012 ξεπερνά το 80% σε σχέση με το 2007 και το 2008, όταν ακόμη δεν είχε ξεκινήσει η κρίση στην Ελλάδα».

Βέβαια, η ζήτηση δε μειώθηκε επειδή μειώθηκαν οι λαϊκές ανάγκες που έχουν σχέση με αντίστοιχα προϊόντα. Ούτε φυσικά και επειδή αυτές έχουν ικανοποιηθεί πλήρως... Ωστόσο, οι βιομήχανοι δεκάρα δεν πρόκειται να δίνουν αν το προϊόν των εργοστασίων τους καταλήγει σε μακρινές αγορές, ακόμα κι αν αυτό είναι απαραίτητο στη δική μας χώρα. Κι αυτό, από τη μεριά τους, είναι λογικό: Καπιταλιστές είναι οι άνθρωποι, όχι φιλάνθρωποι... Οι καπιταλιστές δεν παράγουν για να καλύψουν λαϊκές ανάγκες, αλλά για το κέρδος. Είναι η ίδια «λογική» που θέλει την Ελλάδα να παράγει μια σειρά αγροτικά προϊόντα, αλλά ένα τεράστιο μέρος του πληθυσμού της να μην μπορεί να τα εξασφαλίσει. Η «λογική» τού να είναι η Ελλάδα «μεγάλη ναυτική δύναμη», αλλά μια εκδρομή σε νησί να γίνεται απλησίαστη για όλο και περισσότερες λαϊκές οικογένειες.