Τριάντα πέντε μέρες συμπληρώνει σήμερα ο πόλεμος στην Ουκρανία και το διάστημα αυτό έτρεξε «πολύ νερό στο αυλάκι». Ο κίνδυνος για μια πιο γενικευμένη ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση παραμονεύει ακόμα και σ' ένα «λάθος», ή μια προβοκάτσια, αφού η καύσιμη ύλη υπάρχει και με το παραπάνω. Και δεν είναι άλλη από τις αντιθέσεις «όλων με όλους», που περνάνε σε νέα, πιο επικίνδυνη φάση για τους λαούς...

Αυτό φανερώνουν μεταξύ άλλων:

Η ανάπτυξη 140.000 και πλέον στρατιωτών του ΝΑΤΟ στην Ανατ. Ευρώπη περιμετρικά της Ρωσίας και ο σχεδιασμός του ΝΑΤΟ να ενισχύσει περαιτέρω την περικύκλωσή της. Πέντε υποβρύχια, εκατοντάδες αεροσκάφη και πολεμικά πλοία σε Μεσόγειο και πάνω από την Ανατ. Ευρώπη σημαδεύουν αυτήν τη στιγμή τη Ρωσία.

Η μεγαλύτερη στρατιωτικοποίηση των κρατών - μελών της ΕΕ, με τη «στρατηγική πυξίδα» και την αύξηση των πολεμικών προϋπολογισμών. Για πρώτη φορά η ΕΕ συγκροτεί δύναμη 5.000 στρατιωτών για «ταχεία αντίδραση». Στόχος είναι η προετοιμασία της ΕΕ για πιο αυτοτελή υπεράσπιση των μονοπωλίων της στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό, με νέες επεμβάσεις και πολέμους.

Οι αλληλοκατηγορίες και απειλές μεταξύ των πυρηνικών δυνάμεων για τη χρήση τέτοιων όπλων, είτε ως απάντηση σε οποιαδήποτε (ακόμα και συμβατική) απειλή, όπως κάνει η Ρωσία, είτε ως «πρώτο πυρηνικό πλήγμα», όπως κάνει το ΝΑΤΟ.

Οι αντιθέσεις που «βράζουν» στα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα, κυρίως στο ευρωατλαντικό, όσο βαθαίνουν οι συνέπειες του πολέμου στην οικονομία, με αιχμή την Ενέργεια, κάτω από την απειλή μιας πιο γενικευμένης σύρραξης. Κι αυτό παρά την προσπάθειά τους να παρουσιαστούν ομόφωνοι στον τρόπο που στέκονται απέναντι στη Ρωσία και την Κίνα.

Η αναζωπύρωση των εντάσεων σε μια σειρά άλλα θέατρα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, όπως στα Βαλκάνια, στον Καύκασο, στην Κεντρική Ασία, στον Ινδο-Ειρηνικό, στον Περσικό Κόλπο.

Πάνω σ' αυτό το έδαφος, αναβαθμίζεται και η εμπλοκή της χώρας μας στους ανταγωνισμούς και στον πόλεμο: Με τη συμμετοχή στις «πρόβες πολέμου», όπως ο «Ηνίοχος», που βρίσκεται τώρα σε εξέλιξη, αλλά και στις δυνάμεις ταχείας αντίδρασης της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Με τη μετατροπή όλης της χώρας σε βάση εφόρμησης της ΝΑΤΟικής πολεμικής μηχανής. Με την ανάληψη κομβικών ρόλων στην περικύκλωση της Ρωσίας, στην προβολή της «ΝΑΤΟικής ισχύος» μέχρι τον Περσικό Κόλπο, αλλά και στην «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» των Δυτικών Βαλκανίων.

Η εξέλιξη του ίδιου πολέμου δεν μπορεί να προβλεφτεί, παρά το γεγονός ότι τις τελευταίες μέρες προβάλλονται ως «αχτίδα ειρήνευσης» τα όσα συζητιούνται στις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στις δυο πλευρές.

«Διάλογος» και «διαπραγματεύσεις», όμως, υπήρχαν και πριν τον πόλεμο και δεν σταμάτησαν ούτε με αυτόν. Της ρωσικής εισβολής προηγήθηκε η «διαδικασία του Μινσκ» για την Ανατ. Ουκρανία και ώρες πριν τον πόλεμο πηγαινοέρχονταν στη Μόσχα οι ηγέτες της ΕΕ.

Αποδεικνύεται όμως ότι οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για την Ενέργεια, την αναδιανομή των σφαιρών επιρροής και των αγορών, που οδήγησαν και στον πόλεμο, γίνεται όλο και πιο δύσκολο να διευθετηθούν με - εύθραυστους ούτως ή άλλως - συμβιβασμούς.

Γι' αυτό είναι επικίνδυνος ο εφησυχασμός που καλλιεργούν τα αστικά επιτελεία απέναντι στη λαϊκή ανησυχία που μεγαλώνει, είτε παρουσιάζοντας την ελληνική εμπλοκή ως παράγοντα «ασφάλειας» για τον λαό, είτε αποκρύπτοντας τις πραγματικές αιτίες του ιμπεριαλιστικού πολέμου, που κρύβονται μέσα στην ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών.

Το αυθόρμητο λαϊκό αίσθημα υπέρ της ειρήνης και η αλληλεγγύη στα θύματα του πολέμου καμιά σχέση δεν έχουν με τη ΝΑΤΟική «ασφάλεια» και «σταθερότητα» που προπαγανδίζουν τα αστικά κόμματα με μια φωνή, ούτε με την αλληλεγγύη τους στην κυβέρνηση της Ουκρανίας, που έχει τεράστια ευθύνη για το δράμα που ζει ο λαός, όπως και η κυβέρνηση Πούτιν για τον ρώσικο λαό.

Η σωστή πλευρά της Ιστορίας είναι αυτή της αλληλεγγύης στους λαούς που υποφέρουν, της υπεράσπισης της κοινωνικής προόδου, της πρωτοπόρας δράσης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την εμπλοκή της χώρας σ' αυτόν. Είναι η πλευρά της οργανωμένης πάλης του λαού για πραγματική διέξοδο από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Της πάλης για την ανατροπή του συστήματος που γεννάει την εκμετάλλευση και τον πόλεμο.