ΟΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΕΝΟΙ: «Η αντίστροφη μέτρηση για τους χιλιάδες εργαζόμενους του δημόσιου τομέα που θα ενταχθούν στο κυβερνητικό πρόγραμμα κινητικότητας έχει ξεκινήσει (...) Κυριάκος Μητσοτάκης "οι κανόνες του παιχνιδιού έχουν αλλάξει" (...) Σήμερα παραδίδονται οι λίστες (...) των υπαλλήλων (...) που θα ενταχθούν σε καθεστώς διαθεσιμότητας» (στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ).

Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ: «Δυστυχώς, η φοροδιαφυγή παραμένει μεγάλο πρόβλημα (...) Δείχνει να το αντιλαμβάνεται και η κυβέρνηση, που προσπαθεί με διάφορους τρόπους να συλλάβει τη φορολογητέα ύλη (...) παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες, λόγω του πολύ μεγάλου ποσοστού των αυτοαπασχολούμενων στην Ελλάδα» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΟΙ ΦΡΟΥΔΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ: «Οι ελπίδες και οι προσδοκίες (...) είναι στραμμένες πλέον εκτός της Γηραιάς Ηπείρου: Σε ποιο βαθμό η συρρίκνωση της ανάπτυξης στην Κίνα θα ενισχύσει την πτώση των γερμανικών εξαγωγών, σε ποιο βαθμό η κυβέρνηση Ομπάμα θα πιέσει έμπρακτα το Βερολίνο για προσαρμογή στην αμερικανική συνταγή διαχείρισης της κρίσης» (στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: «Ντιτρόιτ και Ατλάντα: Πόλεις - παγίδες για τους Αμερικανούς εργαζόμενους (...) Η Ατλάντα μοιάζει πολύ με το χρεοκοπημένο Ντιτρόιτ: και τα δύο είναι μέρη όπου το αμερικανικό όνειρο φαίνεται να πεθαίνει, όπου τα παιδιά των φτωχών έχουν μεγάλη δυσκολία να ανέβουν την οικονομική κλίμακα (...) Η νέα μελέτη έρχεται από το Πρόγραμμα για την Ισότητα των Ευκαιριών, το οποίο έχει επικεφαλής οικονομολόγους στο Χάρβαρντ και στο Μπέρκλεϊ (...) Ολες αυτές οι μελέτες διαπιστώνουν ότι αυτές τις μέρες η Αμερική, η οποία εξακολουθεί να θεωρεί τον εαυτό της ως γη της ευκαιρίας, έχει μεγαλύτερο κληρονομικό ταξικό σύστημα σε σχέση με άλλες προηγμένες χώρες (...) Τα αποτελέσματα της έρευνας (...) θα πρέπει να τα δείτε στο ευρύτερο πλαίσιο ενός έθνους που έχει χάσει το δρόμο του, που κηρύττει την ισότητα των ευκαιριών, ενώ προσφέρει όλο και λιγότερες ευκαιρίες σε όσους τις χρειάζονται περισσότερο» (ο Paul Krugman σε «The New York Times» / το ΒΗΜΑ).

ΤΟ ΖΟΥΜΙ: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγνωρίζουν τον ζωτικό ρόλο της ναυτικής βάσης της Σούδας, καθώς και άλλων στρατιωτικών βάσεων που παρέχονται σε αμερικανικές δυνάμεις στην Ελλάδα, με χαρακτηριστικότερη περίπτωση την αναβαθμισμένη αεροπορική βάση της Καλαμάτας. Σημειωτέον ότι η συγκεκριμένη βάση χρησιμοποιήθηκε τόσο από δυνάμεις των ΗΠΑ όσο και άλλων χωρών στο πλαίσιο των επιχειρήσεων εναντίον της Λιβύης. Αυτός είναι ο λόγος που θα ζητηθεί η περαιτέρω ανάπτυξη αυτών των στρατιωτικών εγκαταστάσεων» (στο ΒΗΜΑ).