Στη δύσκολη θέση να πρέπει να διαχωρίσει το κόμμα του απ' αυτά με τα οποία ως χτες συγκυβερνούσε και από την πολιτική που φορτώνει βάρη στο λαό αλλά με την οποία δε διαφωνεί η ΔΗΜΑΡ, αφού την αναγνωρίζει ως αναγκαία για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, βρίσκεται ο Φ. Κουβέλης όπως δείχνουν και τα σχόλια που ανάρτησε χτες στο «Twitter».

Κατάφερε βεβαίως να αποδείξει για μια ακόμα φορά πως τα όρια της αστικής διαχείρισης είναι τόσο στενά που μοιραία πρώην, νυν και επίδοξοι φορείς της σκουντουφλάνε ο ένας πάνω στον άλλο. Ετσι αρκέστηκε στα τετριμμένα: «Η χώρα έχει ανάγκη την πολιτική σταθερότητα», «η συμμετοχή μας στην κυβέρνηση ήταν απόδειξη της υπευθυνότητάς μας. Με την ίδια ευθύνη συνεχίζουμε και σήμερα», «διεκδικούμε έναν άλλο τρόπο, έναν άλλο δρόμο, των εξυγιαντικών δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων (...) της αναπτυξιακής λογικής με προοπτικές για όλους, του εκσυγχρονισμού και όχι της απορρύθμισης (...) δημοκρατία - κοινωνική συνοχή - ανάπτυξη με ωφέλειες για όλους», «συμμαχία που δεν θα παγιδεύεται στον λαϊκισμό, στη δημαγωγία και στην άρνηση των αλλαγών (...) δεν είναι λύση οι μονομερείς ενέργειες καταγγελίας του Μνημονίου και αποκήρυξης του χρέους (...) δεν μας ενδιαφέρει ένα κάλεσμα που (...) θα ρίξει τη χώρα σε δρόμους διακινδύνευσης της παραμονής της στο ευρώ και την ΕΕ»...

Απ' όλη αυτή την ακατάσχετη φλυαρία το διά ταύτα είναι νομίζουμε σαφές. Επίσπευση και υλοποίηση όσων αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων θα απαιτηθούν ακόμα για να επιτευχθεί η πολυπόθητη καπιταλιστική ανάπτυξη. Και από καιρό σε καιρό να εξετάζεται η δυνατότητα να πετάνε ένα ψίχουλο στη φτωχολογιά για να εξαγοράζουν την ανοχή της και να της καλλιεργούν φρούδες ελπίδες ότι μπορεί κάτι να αλλάξει προς το καλύτερο. Η κυβερνώσα και... υπεύθυνη αριστερά ανεξαρτήτως πόστου παραμένει πιστή στην αποστολή της. Για να επιβεβαιώνει ξανά και ξανά πόσο χρήσιμη είναι. Οχι βεβαίως για το λαό.

«Προσφορά για το μήνα Αύγουστο», η οποία περιλαμβάνει τη «διενέργεια check up ανδρών και γυναικών (Γενική Εξέταση Αίματος, Σάκχαρο, Ουρία, Χοληστερίνη ορού, Τριγλυκερίδια, LDL, HDL) στην προνομιακή τιμή των 20 ευρώ», κάνει μεγάλος επιχειρηματικός όμιλος που δρα στο χώρο της Υγείας.

Αν δηλαδή δεν ήταν προσφορά, πόσο θα στοίχιζαν; Πάντως, με βάση το δημόσιο τιμολόγιο που παρουσίασε στις αρχές του 2012 η Ομοσπονδία των Υγειονομικών Υπαλλήλων του ΙΚΑ, «ένα πακέτο» σαν το παραπάνω στοίχιζε στον ιδιωτικό τομέα 34,25 ευρώ, ενώ στα τότε εργαστήρια του ΙΚΑ - και νυν του ΕΟΠΥΥ - κοστίζει μόλις 4,481 ευρώ (απ' το Νοέμβρη του 2012 απ' τα 34,25 ευρώ ο ασθενής πληρώνει από την τσέπη του 5,1 ευρώ).

Ομως, τα εργαστήρια του ΕΟΠΥΥ εκτελούν μόνο το 4% των εξετάσεων, γιατί υποβαθμίστηκαν, τους λείπει προσωπικό και πάνω απ' όλα γιατί δεν έχουν αντιδραστήρια καθώς οι σχετικοί διαγωνισμοί εκκρεμούν απ' το 2006 - 2007. Με τέτοιους αβανταδόρους πολιτικούς ταγούς πώς να μη φανούν γαλαντόμοι οι επιχειρηματίες με προσφορές που εξωραΐζουν την άγρια αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων, που καταφεύγουν σε αυτούς - παρά τα δυσβάσταχτα χαράτσια - στην ώρα της ανάγκης;

Σε «ανένδοτο αγώνα» για να μη γίνουν απολύσεις και διαθεσιμότητες στο Δημόσιο κάλεσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, προχτές, μετά τη συνάντησή του με αντιπροσωπεία φορέων της Εκπαίδευσης και ...συντάραξε το πανελλήνιο. Φυσικά, η παρότρυνση του προέδρου από το ένα αυτί μπήκε και από το άλλο βγήκε για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αφού «καπάκι» βγήκε βουλευτής του και δήλωσε για το πώς καταλαβαίνει αυτόν τον «ανένδοτο αγώνα»: Οσοι απολύθηκαν απολύθηκαν, είπε, τι να κάνουμε τώρα; Είχαν προηγηθεί φυσικά και άλλοι... Ετσι λοιπόν θα κάνει τον ανένδοτο αγώνα ο ΣΥΡΙΖΑ;

Δεν πάει καλύτερα να μαζέψει τις εκτεταμένες απεργοσπασίες μελών και στελεχών του στις κατά τόπους ΕΛΜΕ αλλά και σε άλλους δημόσιους οργανισμούς, που τον ανένδοτο αγώνα του αρχηγού τους τον καταλαβαίνουν το πολύ μέχρι να δηλώνουν ασθένεια τη μέρα της απεργίας ή να «βαράνε κάρτα» το πρωί και να φεύγουν για το συλλαλητήριο της ΑΔΕΔΥ μετά, μόνο και μόνο για να μη χάσουν το μεροκάματο;

Για τέτοιους «ανένδοτους αγώνες» ο σοφός λαός μας λέει: «Με πορδές δεν βάφονται αυγά...».

Εγκαταλειμμένο εργοστάσιο του ομίλου «Πακάρ»

Η είδηση έγινε γνωστή χτες στα πλαίσια μιας μεγάλης συζήτησης που έχει ανοίξει στα αμερικάνικα μέσα ενημέρωσης συνολικά για το «αμερικάνικο όνειρο». Με αφορμή τη χρεοκοπία της πόλης του Ντιτρόιτ, δηλαδή της πόλης σύμβολο της βιομηχανίας αυτοκινήτου, που κατέρρευσε οικονομικά όταν άρχισαν να κλείνουν η μία μετά την άλλη οι βιομηχανίες, η συζήτηση επεκτάθηκε σε όλα όσα ως πολύ πρόσφατα αποτελούσαν καθημερινή βεβαιότητα για τον πληθυσμό των Ηνωμένων Πολιτειών.

Τα στοιχεία μιλάνε για πτώση του ποσοστού ιδιοκατοίκησης στο 65%, το χαμηλότερο των τελευταίων 18 χρόνων. Με το 2014 να έρχεται χειρότερο και το μέσο όρο να μη λέει όλη την αλήθεια. Στην παραγωγική ηλικία των 35 χρόνων δικό τους σπίτι (δικό τους θεωρείται κι όταν είναι χρεωμένο στην τράπεζα) έχουν μόνο το 37%.

Αυτό που μοιάζει να 'ναι μια δυσάρεστη εξέλιξη για τους ανθρώπους, είναι παράλληλα εντονότατη ανησυχία για τις κατασκευαστικές εταιρείες από τις οποίες ξεκινά και η σχετική συζήτηση καθώς πιέζουν για ένα νέο κύκλο στεγαστικών δανείων.

Κουβέντα, βέβαια, δε γίνεται για το αυτονόητο δικαίωμα του ανθρώπου στη στέγη και για μια σειρά ακόμα αυτονόητα δικαιώματα του ανθρώπου, όπως αυτά στην εργασία, την υγεία, την πρόνοια. Δικαιώματα κατοχυρωμένα απόλυτα στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, όχι όμως και σε μια κοινωνία όπου ο κοινωνικός δαρβινισμός πάει παρέα με την υπέρτατη αξία του καπιταλιστικού κέρδους, έτσι που όταν βυθίζονται στην περίοδο της κρίσης τα κέρδη, να χάνονται στα Τάρταρα και όσα συγκροτούν τις ζωές των ανθρώπων.

Θεωρητικά σήμερα στα νοσοκομεία γίνεται στάση εργασίας. Αλλά μόνο θεωρητικά. Τόσο η πλειοψηφία της διοίκησης της Ομοσπονδίας των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία, όσο και μια σειρά συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ σε διοικήσεις σωματείων του χώρου φρόντισαν να υπονομεύσουν την κινητοποίηση είτε δίνοντάς της περιεχόμενο που αφήνει στο απυρόβλητο την αιτία των προβλημάτων, είτε βάζοντας εμπόδια στην ίδια την οργάνωση της κινητοποίησης. Η στάση τους δεν ξαφνιάζει καθώς όλοι αυτοί είναι θιασώτες της θεωρίας περί «βιώσιμων» νοσοκομείων και υπέρ της επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία. Εχουν συναινέσει ως τώρα σε κλείσιμο νοσοκομείων, όσο κι αν σήμερα που έφτασε ο κόμπος στο χτένι παριστάνουν τα κοκόρια.

Οι εξελίξεις, όμως, στο χώρο της Υγείας είναι εξαιρετικά δραματικές, με βαριές επιπτώσεις όχι μόνο για τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία, αλλά και για το σύνολο του εργαζόμενου πληθυσμού. Με αυτό το δεδομένο οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στην Υγεία μπήκαν μπροστά καλώντας τους συναδέλφους τους να πάρουν στα χέρια τους την οργάνωση του αγώνα, να ξεπεράσουν τα εμπόδια που βάζουν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, να μην αφήσουν ώρα να πάει χαμένη, να απαντήσουν στην πολιτική που μετράει με τη μεζούρα της «υγιούς επιχειρηματικότητας», δηλαδή με τα κέρδη των καπιταλιστών, πόσα νοσοκομεία χρειάζεται ο τόπος, και να προβάλουν τις λαϊκές ανάγκες. Με αυτές τις ανάγκες σαν μέτρο να απαιτήσουν να μην περάσει καμιά διαθεσιμότητα, να μην κλείσει - συγχωνευτεί κανένα νοσοκομείο. Γιατί, όπως σημειώνουν, «κανένας δεν περισσεύει και κανένα νοσοκομείο και ίδρυμα Πρόνοιας. Αυτό που περισσεύει είναι η επιχειρηματική δράση στην Υγεία, η εκμετάλλευση των ασθενών και του προσωπικού».