Θεωρητικά σήμερα στα νοσοκομεία γίνεται στάση εργασίας. Αλλά μόνο θεωρητικά. Τόσο η πλειοψηφία της διοίκησης της Ομοσπονδίας των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία, όσο και μια σειρά συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ σε διοικήσεις σωματείων του χώρου φρόντισαν να υπονομεύσουν την κινητοποίηση είτε δίνοντάς της περιεχόμενο που αφήνει στο απυρόβλητο την αιτία των προβλημάτων, είτε βάζοντας εμπόδια στην ίδια την οργάνωση της κινητοποίησης. Η στάση τους δεν ξαφνιάζει καθώς όλοι αυτοί είναι θιασώτες της θεωρίας περί «βιώσιμων» νοσοκομείων και υπέρ της επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία. Εχουν συναινέσει ως τώρα σε κλείσιμο νοσοκομείων, όσο κι αν σήμερα που έφτασε ο κόμπος στο χτένι παριστάνουν τα κοκόρια.

Οι εξελίξεις, όμως, στο χώρο της Υγείας είναι εξαιρετικά δραματικές, με βαριές επιπτώσεις όχι μόνο για τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία, αλλά και για το σύνολο του εργαζόμενου πληθυσμού. Με αυτό το δεδομένο οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στην Υγεία μπήκαν μπροστά καλώντας τους συναδέλφους τους να πάρουν στα χέρια τους την οργάνωση του αγώνα, να ξεπεράσουν τα εμπόδια που βάζουν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, να μην αφήσουν ώρα να πάει χαμένη, να απαντήσουν στην πολιτική που μετράει με τη μεζούρα της «υγιούς επιχειρηματικότητας», δηλαδή με τα κέρδη των καπιταλιστών, πόσα νοσοκομεία χρειάζεται ο τόπος, και να προβάλουν τις λαϊκές ανάγκες. Με αυτές τις ανάγκες σαν μέτρο να απαιτήσουν να μην περάσει καμιά διαθεσιμότητα, να μην κλείσει - συγχωνευτεί κανένα νοσοκομείο. Γιατί, όπως σημειώνουν, «κανένας δεν περισσεύει και κανένα νοσοκομείο και ίδρυμα Πρόνοιας. Αυτό που περισσεύει είναι η επιχειρηματική δράση στην Υγεία, η εκμετάλλευση των ασθενών και του προσωπικού».