Παρουσιάζοντας την πρόταση του ΚΚΕ ο Μάκης Παπαδόπουλος σημείωσε μεταξύ άλλων:

«Ποιος δρόμος ανάπτυξης, ποια πολιτική μπορεί να διασφαλίσει την αξιοποίηση του νερού για την ικανοποίηση του συνόλου των λαϊκών αναγκών σχετικά με την ύδρευση, την άρδευση, την αποχέτευση, την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, τη στήριξη της εγχώριας αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής, την ισόρροπη ανάπτυξη των περιφερειών, την προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, την αντιπλημμυρική προστασία των πόλεων;

Αρκεί η αλλαγή της τρικομματικής κυβέρνησης όπως υπέδειξε χτες (σ.σ. προχτές) ο Αλ. Τσίπρας; Αρκεί η διατήρηση της σημερινής κατάστασης, της διατήρησης του δημόσιου ή του δημοτικού χαρακτήρα στην ιδιοκτησία των επιχειρήσεων ύδρευσης - αποχέτευσης, για να αποτρέψει την επιδείνωση και να ανοίξει το δρόμο για την αξιοποίηση του νερού με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία; Οποιος απαντά καταφατικά, καλό είναι να ξανασκεφτεί και να διδαχθεί απ' την πορεία που μας έφερε στη σημερινή κατάσταση.

Η πορεία της ΕΥΑΘ μέχρι σήμερα αποτελεί ένα εμβληματικό παράδειγμα. Εισήχθηκε στο Χρηματιστήριο το 2001 και σήμερα το Δημόσιο κατέχει το 74% του μετοχικού της κεφαλαίου. Παρά την αύξηση των καταναλωτών κατά 80.000 τη συγκεκριμένη περίοδο, ο αριθμός των εργαζομένων συρρικνώθηκε δραματικά απ' τους 700 στους 250 μόνιμους υπαλλήλους, ενώ αυξήθηκαν οι ενοικιαζόμενοι απασχολήσιμοι με μισθό πείνας 500 ευρώ.

Η συντήρηση του δικτύου 2.200 χιλιομέτρων αγωγών ύδρευσης και 1.800 χιλιομέτρων αγωγών αποχέτευσης θυσιάστηκε στο βωμό της βελτίωσης της κερδοφορίας της επιχείρησης. Η ίδια η εταιρεία υπολογίζει σε 26% τις απώλειες νερού, ενώ το ΤΑΙΠΕΔ στο 32%. Η ίδια η επιχείρηση καταγράφει 5.232 συμβάντα διαρροών, ενώ γνωστό είναι το ατύχημα του 2004 στους αγωγούς των πηγών της Αραβησσού.

Παράλληλα, η κερδοφορία της επιχείρησης είναι συνεχής και αυξανόμενη, από 15 εκατ. κέρδη μετά φόρων το 2008, στα 20,5 εκατ. το 2011. Σήμερα, στη θυγατρική της επιχείρησης, την "ΕΥΑΘ ΑΕ Υπηρεσιών" λειτουργούν 20 εξωτερικοί πάροχοι - εργολάβοι υπηρεσιών στο σκέλος της λήψης ενδείξεων υδρομετρητών και 7 εξωτερικοί πάροχοι υπηρεσιών στο σκέλος της διανομής τιμολογίων. Ολα αυτά συμβαίνουν ήδη πριν την προβλεπόμενη απ' το Μεσοπρόθεσμο πώληση του 51% των μετοχών της ΕΥΑΘ ΑΕ, εκ του συνόλου του 74,15% των μετοχών που έχουν ήδη μεταβιβαστεί στο ΤΑΙΠΕΔ.

Μήπως το παράδειγμα της ΕΥΑΘ είναι τυχαίο και μεμονωμένο; Ασφαλώς όχι, αφού η πολιτική της ΕΕ για το νερό, που αποτυπώνεται σε σχετική οδηγία, προωθεί πλαίσιο εμπορευματοποίησης του νερού και επιβάλλει νέα αντιλαϊκή πολιτική τιμολόγησής του, με το νέο σχέδιο προστασίας των ευρωπαϊκών υδάτων. Η κοινοτική οδηγία - πλαίσιο για το νερό του 2000, με την οποία εναρμονίστηκε η ελληνική νομοθεσία ήδη απ' το 2003, θέτει σε προτεραιότητα την εξοικονόμηση της ζήτησης νερού, σε αντιπαράθεση στην ουσία με τη μεγιστοποίηση της προσφοράς σε κάθε υδατικό διαμέρισμα.

Η ουσιαστική ιδιωτικοποίηση μπορεί να υλοποιηθεί εύκολα και απ' την "πίσω πόρτα" των δημοτικών επιχειρήσεων, ιδιαίτερα σήμερα που προωθείται η νέα οδηγία της ΕΕ για τις συμβάσεις παραχώρησης, σύμφωνα με την οποία οι δήμοι θα πρέπει να δέχονται ανεμπόδιστα προσφορές για τις συμβάσεις τους απ' όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, προς όφελος των ισχυρών πολυεθνικών ομίλων.

Το λεγόμενο "κίνημα επαναδημοτικοποίησης", που εμφανίσθηκε σε ορισμένες ευρωπαϊκές πόλεις, δεν αμφισβητεί ουσιαστικά την εμπορευματοποίηση, την επιχειρηματική δράση με γνώμονα το κέρδος. Διατηρεί την ανταποδοτική λειτουργία των δημοτικών επιχειρήσεων, όπου η πρόσβαση στο νερό εξαρτάται απ' την οικονομική δυνατότητα του καταναλωτή.

Στο Παρίσι, που παρουσιάζεται ως εμβληματικό παράδειγμα επαναδημοτικοποίησης, είχαμε μια μεσοσταθμική ελάχιστη μείωση των τιμολογίων κατά 8%, μετά από μια θεαματική αύξηση που ξεπέρασε το 200% την εικοσιπενταετία που προηγήθηκε. Ταυτόχρονα, σε τεχνολογικές αναβαθμίσεις συγκεκριμένων υποδομών της πόλης μετέχουν θυγατρικές των ισχυρών ομίλων, όπως η "Veolia Water Solution".

H γενικότερη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για αναπτυξιακές κοινοπραξίες και συμπράξεις, όπου το Δημόσιο θα διαθέτει ένα μερίδιο σε εγχώριους ιδιωτικούς και ξένους ομίλους ή σε ΜΚΟ, αποκαλύπτει τη στράτευσή του στο στόχο θωράκισης της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων, με θύμα το εισόδημα και τα δικαιώματα του λαού.

Εντός των τειχών του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και των δεσμευτικών οδηγιών της ΕΕ, καμιά αστική κυβέρνηση δεν μπορεί να διασφαλίσει φιλολαϊκή διαχείριση του νερού, ουσιαστική ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Δεν μπορούμε να δώσουμε τη μάχη για το αύριο της λαϊκής ευημερίας με τη σημαία του χτες, εγκλωβισμένοι στο δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, στις συνταγές της μεικτής οικονομίας, του δήθεν μικρότερου κακού.

Για να ανοίξει ο δρόμος προς τη μόνη ελπιδοφόρα διέξοδο της εργατικής εξουσίας, οι σημερινοί αγώνες ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ πρέπει να στοχεύουν στη συνολική ανατροπή της κοινοτικής πολιτικής εμπορευματοποίησης του νερού, που επιτρέπει την επιχειρηματική δράση με κριτήριο το κέρδος, τόσο από ιδιωτικούς ομίλους, όσο και από δημοτικές και μεικτές επιχειρήσεις και κοινοπραξίες.

Για να έχει ο αγώνας συνέχεια, διάρκεια και νικηφόρα προοπτική πρέπει να προτάξει την απαίτηση να ικανοποιηθεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών και όχι να επιλέξει το δήθεν "λιγότερο επώδυνο μοντέλο" εμπορευματοποίησης του νερού».