ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ: «Παρέχει το δικαίωμα στον αρμόδιο αστυνομικό διευθυντή να αποφασίζει αν κάποια διαδήλωση είναι μικρή για τη σημασία του δρόμου στον οποίο πραγματοποιείται και να ενημερώνει τους διοργανωτές, ακόμα και προφορικά σε πρώτη φάση, ότι δεν μπορούν να καταλαμβάνουν όλο το οδόστρωμα και να διακόπτουν την κυκλοφορία» (στο ΕΘΝΟΣ)

ΚΟΒΟΥΝ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ: «Εκρηξη ανισοτήτων μεταξύ πλουσίων και φτωχών και μαχαίρι στις καταναλωτικές συνήθειες των πολιτών που κόβουν από παντού για να πληρώσουν τη διατροφή, τη θέρμανση τις μετακινήσεις και τη στέγασή τους προκαλεί η κατάρρευση των εισοδημάτων και η ακρίβεια στην αγορά (...) κάθε έλληνας έκοψε 488 ευρώ από τα έξοδά του κάθε μήνα (...) από τα 1.824 ευρώ της μέσης μηνιαίας δαπάνης των νοικοκυριών τα 355 ευρώ κατευθύνονται στην κάλυψη διατροφικών αναγκών άλλα 240 ευρώ για τις μεταφορές και τα 230 ευρώ στα έξοδα στέγασης» (στοιχεία της Στατιστικής / στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ)

ΕΞΑΓΟΡΑ: «Ανταλλαξιμότητα εισιτηρίων (...) το πρόγραμμα που πρόκειται να εξαγγελθεί σύντομα από τον ΟΑΣΑ στοχεύει στην καταπολέμηση του φαινομένου της εισιτηριομεταβίβασης και αφορά τη δυνατότητα παροχής έκπτωσης σε επιβάτες που επιστρέφουν τα ακυρωμένα τους εισιτήρια» (στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ)

ΧΩΡΙΣ ΠΕΛΑΤΕΣ: «Οπως επισημαίνουν οι έμποροι, η απελευθέρωση που προωθεί το υπουργείο Ανάπτυξης και περιλαμβάνεται σε διάταξη νομοσχεδίου που αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή το επόμενο διάστημα "απλώς θα αναδιανείμει τα ελάχιστα διαθέσιμα κατανάλωσης, προς όφελος εκείνων, που έχουν τον τρόπο και την ρευστότητα να αναλάβουν το αυξημένο κόστος λειτουργίας την Κυριακή"» (στα ΝΕΑ)

ΚΑΗΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΙΡΑΣΙΑ: «Η ανεργία των νέων είναι ένα τεράστιο πρόβλημα, που πρέπει να αντιμετωπισθεί δραστικά (...) πολλοί, μάλιστα, θεωρούν ότι απειλείται η κοινωνική συνοχή και ηρεμία λόγω των υψηλότατων ποσοστών ανεργίας (...) δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο (...) τα κυβερνώντα κόμματα πρέπει να προσέξουν πολύ, γιατί αλίμονο αν χρησιμοποιηθούν κοινοτικά προγράμματα για να (ξανα)- βολευθούν "δικά μας παιδιά". Κάτι τέτοιο θα επέτεινε, και δικαιολογημένα, την αγανάκτηση και ασφαλώς δεν θα ήταν λύση σε ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

ΔΙΑΙΡΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕ: «Τι μένει για μια φθίνουσα αυτοκρατορία όπως οι HΠA για να περιφρουρήσει τα ζωτικά της συμφέροντα στην ευρύτερη Μέση Ανατολή χωρίς το κόστος μιας απευθείας στρατιωτικής παρέμβασης ή έστω το πολιτικό κόστος της κύριας ευθύνης σε μια καθεστωτική ανατροπή; Τι άλλο παρά η ανάδειξη, η αξιοποίηση και η χειραγώγηση των εσωτερικών αντιθέσεων όλων των κρατών της περιοχής (...) Το μοντέλο είναι παλιό καθώς το χειρίσθηκε αριστοτεχνικά μια άλλη φθίνουσα αυτοκρατορία, η Βρετανία από την Ινδία μέχρι τη Μέση Ανατολή» (στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ)