Στη Θέση 29 η πορεία της εκλογικής δύναμης του Κόμματος λέει μεταξύ άλλων ...«ανεξάρτητα από τους αντικειμενικούς παράγοντες που καθόρισαν την εκλογική μείωση, σημειώθηκαν κατά την προεκλογική περίοδο αδυναμίες, ελλείψεις υποκειμενικού χαρακτήρα». Θα ήθελα επίσης να αναφερθώ και στην εκτίμηση της ΚΕ για τις εκλογές στη σελίδα 5, αφού αναφέρει για την έλλειψη στη δουλειά του Κόμματος με τον περίγυρό του... και καταλήγει «όμως δεν πρέπει να θεωρούνται οι εκλογές ως μάχη των μαχών, αποσπασμένη από το επίπεδο ανάπτυξης της ταξικής πάλης».

Εδώ πιστεύω ότι είναι η βασική αιτία μείωσης του εκλογικού ποσοστού του Κόμματος και αυτό γιατί; Πέρα από τους οπαδούς, φίλους και περίγυρος πρέπει να προστεθεί και μέλη του Κόμματος, γιατί όταν υπάρχει έλλειψη σημαίνει μη επάρκεια ιδεολογικής κατάρτισης. Η οποία πρώτα και κύρια των μελών οδηγεί ή στο σεχταρισμό που σημαίνει υποτονίζω τις εκλογές ή στον οπορτουνισμό που σημαίνει υπερτονίζω τις εκλογές. Εγώ διακρίνω και τα δύο. Ο μεν υπερτονισμός έχει μακριές ρίζες, που ξεκινάει, για να μην πάω πιο πίσω, από την εποχή της ΕΔΑ που εκπαιδεύτηκε ένας κόσμος έτσι. Και βέβαια η κυρίαρχη ιδεολογία, η ιδεολογία της αστικής τάξης. Από την άλλη, ο υποτονισμός έχει να κάνει με την άμυνα απέναντι στον υπερτονισμό των εκλογών. Τι πρέπει να γίνει τώρα, δε θα σας το πω εγώ, θα μεταφέρω απλά τα λόγια του Λένιν «νικήσαμε στη Ρωσία και μάλιστα τόσο εύκολα γιατί είχαμε προετοιμάσει την επανάστασή μας, πρώτο βήμα για τη νίκη ήταν η δημιουργία πραγματικού κομμουνιστικού κόμματος, για να ξέρουμε με ποιον μιλάμε και σε ποιον μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη».

Ολο αυτό το διάστημα διαβάζοντας εγώ κάποια ντοκουμέντα, ακούγοντας «902» και TV «902», έβλεπα ότι το Κόμμα προσπαθούσε να διαφωτίσει τα μέλη του -τους οπαδούς του- τον περίγυρό του για ιδεολογικά ζητήματα, για ιστορικά θέματα. Ασχολήθηκε επίσης με θέματα των σοσιαλιστικών χωρών και τις αιτίες της αντεπανάστασης σε αυτές. Και πώς αυτά εκφράζονταν μετά την επιτυχία της Οχτωβριανής Επανάστασης, με κριτήριο του ανθρώπου που είναι έξω από το Κόμμα, ίσως με ελλιπή πληροφόρηση όπως εγώ. Θα ήθελα να αναφερθώ σε κάτι που αρχίζει να δημιουργείται από το 2004 μέχρι το αποκορύφωμά του το 2012. Κάθε φορά που υπήρχε πρόβλημα στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ έβλεπες στις δημοσκοπήσεις το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ να αυξάνεται απότομα. Μόλις καταλάγιαζαν τα προβλήματα επανερχότανε στα ίσα του. Αυτό το Κόμμα έπρεπε να το εκτιμήσει, να δει ότι υπάρχουν υπόγειες διαδρομές μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ και να πράξει τα δέοντα.

Θα μπορούσε αυτό που λέει το Πρόγραμμα του Κόμματος για αντιιμπεριαλιστική αντικαπιταλιστική συνεργασία να το απευθύνει στο ΣΥΡΙΖΑ και να του το κάνει βραχνά να αποκαλυφθεί στον κόσμο ο ρόλος τους πολύ νωρίς. Γιατί, όπως η φύση δε δέχεται το κενό, είδαμε τελικά ότι την πρόταση αυτή την έκανε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όπως αυτή με τα αδιέξοδά της θεώρησε σωστό ότι έπρεπε να γίνει.

Ενα άλλο θέμα που θέλω να θίξω είναι η προεκλογική περίοδος μέχρι το Μάη. Παρ' όλα τα επικοινωνιακά προβλήματα έβλεπες όμως τη σιγουριά μας στην από θέση επίθεση που κάναμε σε όλους. Μετά το 17% του ΣΥΡΙΖΑ από τις πρώτες εκλογές μέχρις τις δεύτερες υπήρχε μια αγχωμένη επίθεση στο ΣΥΡΙΖΑ φοβούμενοι πολύ μεγάλη συρρίκνωση του Κόμματος. Εδώ βλέπουμε ότι η ηγεσία σύρθηκε και από τις αντιδράσεις των μελών και των φίλων του Κόμματος. Εάν όμως το Κόμμα συνέχιζε να ακολουθεί τη Λενινιστική θεωρία για την τακτική: Δε συμμεριζόμαστε την άποψη αυτή για το εργατικό κόμμα (όπου εργατικό κόμμα βλέπε ΣΥΡΙΖΑ) το εργατικό κόμμα έχει ένα πολύ μεγάλο μέλλον... λέει ο Λένιν (ψηφοφόρων λέω εγώ για τον ΣΥΡΙΖΑ) - ακόμη χειρότερα δηλαδή - αν και τα μέλη του αυτά είναι σε μεγάλο βαθμό αδρανή και απαθή. Είναι εργάτες και εργάτριες που μπήκαν στα Τρέιν γιούνιον γιατί οι σύντροφοί τους του εργοστασίου είναι τρέιντ γιουνιονίστες και γιατί θέλουν να παίρνουν βοηθήματα - εδώ ακόμη χειρότερα ούτε τρέιντ γιουνιονίστες θέλουν να είναι ούτε βοηθήματα μπορεί να τους δώσει - και συνεχίζει ο Λένιν: «Εμείς όμως αναγνωρίζουμε πως η μεγάλη αριθμητική δύναμη του εργατικού κόμματος οφείλεται επίσης στο γεγονός ότι είναι δημιούργημα μιας ιδεολογικής σχολής, που τα σύνορά της δεν τα έχει ακόμη ξεπεράσει η πλειοψηφία της βρετανικής εργατικής τάξης, αν και μεγάλες αλλαγές ετοιμάζονται στα μυαλά του λαού που θα αλλάξει γρήγορα αυτή την κατάσταση και, συνεχίζει, δεν πρέπει να σκορπάμε την ενεργητικότητά μας αυξάνοντας τη δύναμη του εργατικού κόμματος. Η άνοδός του στην εξουσία είναι αναπόφευκτη, πρέπει να συγκεντρώσουμε τις δυνάμεις μας για να δημιουργήσουμε κομμουνιστικό κίνημα που θα νικήσει το εργατικό κόμμα. Το εργατικό κόμμα σε λίγο θα σχηματίσει κυβέρνηση, η επαναστατική αντιπολίτευση πρέπει να είναι έτοιμη για να επιτεθεί εναντίον της». Τώρα εμείς γιατί να έχουμε τόσο άγχος για το αν θα κάνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ; Ηταν ευκαιρία πιστεύω έστω και βοηθώντας τον να κάνει αυτό που είχε τρελαθεί να μην κάνει, να κυβερνήσει.

Τελειώνοντας βλέπω πρωτόγνωρα πράγματα να γίνονται στο Κόμμα και πραγματικό συγκινούμαι. Βλέπω ότι υπάρχει πίστη -και όχι με τη δογματική έννοια του όρου- στο στόχο για μια κοινωνία που θα απελευθερώσει τον άνθρωπο από την εργασία και που κάθε μέρα θα είναι Κυριακή.

Μέσα στο γραπτό μου υπάρχουν προτάσεις. Δεν είναι αριθμημένες.

Αυτά όσον αφορά τις Θέσεις του Κόμματος μέσα από τις σωστές ή λάθος προσλαμβάνουσες που έχω εγώ.

Εν κατακλείδι, πιστεύω ότι η πεμπτουσία της πολιτικής του Κόμματος που έχει ξεκινήσει εδώ και κάποια χρόνια είναι η προετοιμασία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της για όλα αυτά που μέσα από τις αναλύσεις που κάνει αναμένονται.

Αρκεί κάποια κομματικά μέλη αυτήν την προετοιμασία, μην την μπερδεύουν με την προετοιμασία των χριστιανών για τον παράδεισο.

Θα ήθελα να τελειώσω με μια προτροπή προς όλους. Αγκαλιάστε όλοι τους εργαζόμενους. Και ας μη δίνουμε το χέρι μόνο σε όσους σηκώνονται. Σήμερα ο κόσμος έχει παγώσει, πρέπει σε όλους να απλώσουμε το χέρι και να του δείξουμε το δρόμο της διεκδίκησης και της αλληλεγγύης μας. Φίλοι, η ουτοπία είναι σήμερα ρεαλιστικός στόχος. Και για όσους βιάζονται θα ήθελα να δούμε λίγο έννοιες όπως χρόνος. Ανθρώπινος χρόνος, κοινωνικός χρόνος. Και ας μην ξεχνάμε ότι πέρα από τη θεωρία της σχετικότητας υπάρχει και η θεωρία του χάους.