Συμφωνώ με το κείμενο των Θέσεων για το 19ο Συνέδριο του Κόμματός μας. Το διάστημα από το 18ο έως και σήμερα μας έφερε μπροστά σε πρωτόγνωρες εξελίξεις, μάχες και σύνθετα ιδεολογήματα στα πλαίσια της βαθιάς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Τόσο το σημερινό κείμενο όσο και η απόφαση του 18ου για το Σοσιαλισμό που γνωρίσαμε αλλά και αποφάσεις που αφορούν τη δράση μας στο κίνημα και την κομματική οικοδόμηση, οι δύο τόμοι του δοκιμίου αποτελούν εργαλεία στα χέρια μας, τρανή απόδειξη πως η επεξεργασία των θέσεων και της στρατηγικής μας είναι συνεχής και στοχευμένη. Στοίχημα το επόμενο διάστημα είναι η ουσιαστική αφομοίωσή τους από τις δυνάμεις μας, κάτι που δεν είναι καθόλου εύκολη διαδικασία αλλά απαιτεί προσήλωση στους στόχους που βάζουμε, να αναπτύξουμε κριτήριο και ικανότητα ώστε η σωστή στρατηγική που χαράζει το Κόμμα μας να γίνει κτήμα όλων μας, να πατήσει στη δράση μας και το κυριότερο να εκφραστεί σε αυξημένους ρυθμούς στρατολογίας, στην οικοδόμηση, στην αναζωογόνηση του λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος. Παρά τις τεράστιες προσπάθειες που καταβάλλουν οι δυνάμεις μας εκτιμάμε και συμφωνώ ότι είμαστε πίσω από τις απαιτήσεις και τα σύγχρονα καθήκοντα. Είναι ιστορικό καθήκον για τα σημερινά μέλη και στελέχη της ΚΝΕ που θα αποτελέσουν το νέο αίμα του Κόμματος να μάθουμε να συγκρινόμαστε όχι με το χτες αλλά με τις απαιτήσεις και ανάγκες του σήμερα, να απαλλαγούμε μια και καλή από δουλειά και συνήθειες παλαιότερων καιρών, από κάθε αναβλητικότητα ή ανυπομονησία.

Το επόμενο διάστημα το εργατικό κίνημα πρέπει να είναι έτοιμο να μπορέσει να αξιοποιήσει την προοπτική ανόδου της ταξικής πάλης ή και το ενδεχόμενο πισωγυρίσματος. Σε κάθε περίπτωση απαιτείται γερή Λαϊκή Συμμαχία με τα χαρακτηριστικά που περιγράφονται αλλά και πανέτοιμη πρωτοπορία στους χώρους που ιεραρχούμε. Η ΚΝΕ στο πλάι του ΚΚΕ ιεραρχεί πρώτα από όλα σε μια σειρά χώρους που ζει, εργάζεται και μαθητεύει η επόμενη βάρδια της εργατικής τάξης. Ενας τέτοιος ιδιαίτερος χώρος είναι και τα Επαγγελματικά Λύκεια, όπου μαθητεύουν παιδιά κατά κύριο λόγο από φτωχές λαϊκές οικογένειες. Οι θέσεις μας όπως έχουμε σωστά εκτιμήσει πατάνε καλύτερα σε αυτούς τους χώρους καθώς η πλειοψηφία των μαθητών βιώνει οξυμένα τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής στο οικογενειακό τους περιβάλλον, πληρώνει τον εξοπλισμό για το «δημόσιο και δωρεάν» σχολείο, ενώ μεγάλο ποσοστό εργάζεται ήδη σε συνθήκες μαύρης εργασίας, με μεροκάματα πείνας που μπορεί να μην ξεπερνούν τα 10 ευρώ. Ενώ, λοιπόν, οι θέσεις μας αντικειμενικά εκφράζουν το συμφέρον αυτών των παιδιών, είναι γεγονός πως δεν έχουμε καταφέρει να πιάσουμε τον παλμό, να χτίσουμε γερές οργανώσεις, να πατήσει πόδι το Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων στο πλάι των λαϊκών επιτροπών, να συνδεθούν όλοι οι εργαζόμενοι μαθητές με τα σωματεία τους και το ΠΑΜΕ. Δεν είμαστε λοιπόν τελείως εξοικειωμένοι με μια τέτοια δράση, κάτι που αντανακλάται και στη δυσκολία συσπείρωσης δυνάμεων από αυτούς τους χώρους. Καίριο βέβαια ρόλο που δεν γίνεται να αγνοούμε παίζει η συντονισμένη επίθεση που γίνεται πρώτα από όλα στο μυαλό και τη συνείδηση αυτών των παιδιών, με αποτέλεσμα να κυριαρχούν οι χαμηλές απαιτήσεις, η δράση συνδέσμων, η ανοχή της χρήσης και διακίνησης ναρκωτικών ακόμα και μέσα στα σχολεία. Γεγονός που δεν μπορεί να μας εκπλήσσει καθώς όσο σημαντικό είναι για εμάς η νέα βάρδια της εργατικής τάξης να διαπαιδαγωγηθεί με τις αξίες του αγώνα και της συλλογικότητας άλλο τόσο σημαντικό είναι και για την αστική τάξη να διαπαιδαγωγηθεί ώστε ποτέ να μη σηκώσει κεφάλι. Στο πνεύμα επομένως και των θέσεων, το επόμενο διάστημα χρειάζεται να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις ώστε τα παιδιά αυτά να αποκτήσουν συνείδηση ότι είναι παιδιά της εργατικής τάξης, να είναι περήφανα για την τάξη τους αλλά και να αναγνωρίζουν ποιο είναι το Κόμμα τους. Χρειάζεται οι ειδικότητες στα ΕΠΑΛ να συνδεθούν με τα σωματεία και το ΠΑΜΕ, να λειτουργήσουν κομματικοί πυρήνες που θα είναι ασπίδα στη σύνθετη επίθεση που δέχονται οι δυνάμεις μας, να διατάξουμε στελέχη που θα έχουν ικανότητα και γνώση του χώρου ώστε να δίνεται ουσιαστική βοήθεια.

Οσον αφορά στο σχέδιο Προγράμματος πιστεύω είναι εμπλουτισμένο, απαντάει στις ανάγκες του σήμερα και φωτίζει ότι ο αγώνας για το Σοσιαλισμό είναι για το τώρα και όχι κάποιο μακρινό όνειρο και αυτό πρέπει καθημερινά να διαπνέει τη δράση μας. Γνώμη μου είναι ότι μπορούμε να δώσουμε ακόμα πιο ζωντανά παραδείγματα για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στην Ελλάδα σε όλους τους κλάδους, για τον πλούτο που θα ξεκλειδωθεί από την αποδέσμευση από την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς.

ΖΗΤΩ ΤΟ 19ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΜΑΣ