ΟΠΩΣ ΔΗΛΩΣΕ ΚΑΙ ο - γνωστός και μη εξαιρετέος - Β. Σόιμπλε, «ο καθένας πρέπει να λύσει τα προβλήματά του». Εννοώντας ότι η Γερμανία περιορίζει το χρέος και το έλλειμμά της και αυτό πρέπει να κάνουν όλοι.

Ελα όμως που ακόμη και το γερμανικό χρέος περιορίζεται με μισθούς των 400 ευρώ, με λιτότητα, περικοπές κρατικών παροχών και γενικώς σε βάρος των Γερμανών εργαζόμενων.

Κι όταν αυτή η λογική δημιουργεί περισσότερους φτωχούς ακόμη και στη Γερμανία, που έχει τέλος πάντων και τεράστιες ακόμη εξαγωγικές δυνατότητες - για πολλούς και διάφορους λόγους - φανταστείτε τι θα κάνει αλλού.

Στην Ισπανία, στην Ιταλία, στην Ιρλανδία, στο Βέλγιο και φυσικά στην Ελλάδα. Μιλάμε για καταστάσεις πραγματικής εξαθλίωσης.

Στο μόνο πράγμα που έχει δίκιο ο Β. Σόιμπλε είναι στο ότι ο καθένας «πρέπει να λύσει τα προβλήματά του». Και στην περίπτωση των εργαζομένων το πρόβλημα είναι ακριβώς αυτές οι πολιτικές μεταφοράς της καπιταλιστικής κρίσης στις πλάτες τους.

Και η μόνη λύση αυτού του προβλήματος είναι η ανατροπή των πολιτικών αυτών και η ανάληψη της εξουσίας απ' αυτούς που παράγουν τον πλούτο. Τότε πραγματικά θα ... μπορεί να «λύσει ο καθένας τα προβλήματά του».

ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ πειστικοί ήταν εκεί στο υπουργείο Εργασίας, όπου έγινε συνάντηση του νέου υπουργού Γ. Βρούτση με τον Χ. Ράιχενμπαχ. Συζητήσανε, λέει, κάτι ...τεχνικά θέματα σε σχέση με τη μηχανοργάνωση των Ταμείων.

Αν αναλογιστούμε ότι στόχος αμφότερων είναι η περαιτέρω μείωση του εργατικού κόστους μάλλον απίθανο να είχαν τόσο ...περιορισμένο αντικείμενο. Ιδίως όταν δεξιά και αριστερά «σκάνε» δημοσιεύματα για νέες μειώσεις στους μισθούς.

Ομως σύντομα όλοι θα μάθουμε περισσότερα γι' αυτή την ιστορία...