Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι προχώρησε στην πολιτική επιστράτευση των ναυτεργατών, επικαλούμενη την περίπτωση της «πολιτικής κινητοποίησης», κάνοντας χρήση του άρθρου 18 του Νομοθετικού Διατάγματος 17/1974.

Και αναφέρει ως πρόσχημα ότι είχε δημιουργηθεί «επείγουσα κοινωνική ανάγκη και ιδιαιτέρως στη δημόσια υγεία, εξαιτίας των ελλείψεων σε ιατροφαρμακευτικό υλικό και, αφετέρου, να στερούνται τις ιατρικές υπηρεσίες οι ευπαθείς ομάδες του νησιωτικού πληθυσμού μας. Και φτάσαμε στην ακραία κατάσταση, οι νεκροί, να μην μπορούν να μεταφερθούν από και προς τα νησιά μας, για να ταφούν».

Η κυβέρνηση κοροϊδεύει και εμπαίζει. Αν ήθελε θα μπορούσε να βρει τρόπους για να ικανοποιήσει τέτοιες ανάγκες που δημιουργούνται στους κατοίκους των νησιών. Κάνει ότι την έπιασε ο πόνος για τους νησιώτες, όταν η πολιτική της είναι: Πλήρης απελευθέρωση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών, προκλητικά προνόμια στους εφοπλιστές. Πολιτική που στηρίζει και ενισχύει τις επιλογές των εφοπλιστών να κόβουν δρομολόγια όταν δεν τους συμφέρουν οικονομικά, με αποτέλεσμα να αποκόβουν νησιά από την υπόλοιπη χώρα. Πολιτική που δημιουργεί τις προϋποθέσεις οι νησιώτες να σκυλοπνίγονται από τα σαπάκια των εφοπλιστών.

Η κυβέρνηση με την πολιτική της (σ.σ. όπως και αυτή της ΝΔ) διαχρονικά έχει καταδικάσει τους νησιώτες στο να βιώνουν αυτό ακριβώς που υποτίθεται ότι έρχεται να λύσει με την απόφαση για πολιτική επιστράτευση.

Η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση δουλεύει με γνώμονα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των εφοπλιστών. Αυτό και τίποτε άλλο.