Οι καπιταλιστές δεν κρύβουν λόγια: διακηρύσσουν ευθέως τι ζητάνε (ανεξάρτητα από το πώς το «ντύνουν» για να γίνει εύπεπτο) και ωμά ξεκαθαρίζουν πως για να μπορούν οι καπιταλιστές να ανταγωνιστούν μεταξύ τους με καλύτερους όρους, πρέπει να μειωθεί η «αγοραστική δύναμη» των μισθωτών (δηλαδή να μειωθούν κι άλλο μισθοί και μεροκάματα).

Ο αστικός Τύπος σε ρόλο εκλαϊκευτή των συμφερόντων του κεφαλαίου, επίσης, κάνει καθαρό ποιο είναι το πραγματικό εμπόδιο: Ο,τι κατακτήθηκε μέσα από την εργατική πάλη με οδηγό τη θέση «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Αυτό προβάλλει σαν αντίπαλο.

Ο αστικός Τύπος προβάλει σαν λύσεις επιβίωσης, προτάσεις όπως «το γεύμα του φυλακισμένου» (ολοσέλιδο ρεπορτάζ σε χτεσινή εφημερίδα). Συνταγές, λέει, που εφαρμόζονται στις φυλακές για να περνάνε καλά οι φυλακισμένοι με λίγα.

Στις ΗΠΑ η ιδιωτικοποίηση των φυλακών συνοδεύτηκε από το δικαίωμα των εταιριών που «διαχειρίζονται φυλακισμένους», να τους διαθέτουν στη βιομηχανία ως τζάμπα εργάτες με αντάλλαγμα τη μείωση της ποινής τους.

Κάθε συνειρμός δεκτός.

Ετσι κι αλλιώς κάπως έτσι φαντάζονται το σύνολο του λαού: Να ζει στη φυλακή του, να το απολαμβάνει και να εγκρίνει με την ψήφο του το δεσμοφύλακα.

Ο κόσμος, είπε ένας αναλυτής στις τιβι, είναι τόσο φοβισμένος που ψηφίζει το μικρότερο κακό. Ετσι θέλουν τους ανθρώπους, αυτήν την ιδέα υποβάλλουν στις συνειδήσεις.

Επείγει να διαψευστούν στην πράξη

Επείγει η ενημέρωση των εργατών να γίνεται άμεσα, μακριά και πέρα από τους όρους που επιβάλει ο αστικός Τύπος.

«Μια ματιά στις προτάσεις όλων όσοι σήμερα ζητούν συναίνεση, είναι αρκετή για να πείσει ότι η συμμαχία τους αποσκοπεί στο να γίνουν πράξη όλα όσα λέει το μνημόνιο και να προχωρήσουν ένα βήμα παραπέρα οι ανατροπές που μακροπρόθεσμα έχει ανάγκη η πλουτοκρατία, για να κερδίσει ακόμα φτηνότερη εργατική δύναμη. Η στρατηγική τους είναι ενιαία και σαν τέτοια πρέπει να απαντηθεί από την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Αν σήμερα, για την αστική τάξη, επείγει να συμμαχήσουν χωρίς τις ελάχιστες αποχρώσεις όλες οι πολιτικές δυνάμεις του κεφαλαίου στον πόλεμο ενάντια στο λαό, για τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρούς και μεσαίους αγρότες δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από το να δυναμώσουν τη δική τους λαϊκή συμμαχία, που θα αντιπαρατεθεί με όρους στρατηγικής στην εξουσία των μονοπωλίων, μέχρι να την ανατρέψει. Ο βόρβορος της καπιταλιστικής εξαθλίωσης δεν είναι μονόδρομος για το λαό. Η λαϊκή εξουσία και οικονομία μπορεί να εξασφαλίσει σήμερα στα λαϊκά στρώματα πραγματική ευημερία, με κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, με κατάργηση μια για πάντα της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας» (από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

Η λύση για τα εργατικά συμφέροντα δεν μπορεί να δοθεί παρά μόνο με τους όρους που εξυπηρετούν τα εργατικά συμφέροντα: «Στις δυο περίπου βδομάδες που απομένουν μέχρι την απεργία στις 15 Δεκέμβρη σε κάθε χώρο δουλειάς, κάθε μικρομάγαζο, κάθε σπίτι, σχολείο και πανεπιστήμιο πρέπει να φτάσει παντού το απεργιακό κάλεσμα, η φωνή και οι στόχοι πάλης του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ, του ΜΑΣ, της ΠΑΣΥ, της ΟΓΕ.

Κυβέρνηση - τρόικα αποφάσισαν το δεύτερο κύμα των μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας, στη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, στις δαπάνες για Υγεία, στις δημόσιες επιχειρήσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις. Τα δημόσια ελλείμματα και το χρέος είναι το πρόσχημα για να περάσουν οι διαρθρωτικές αλλαγές θωράκισης των μεγαλοεπιχειρηματιών σε βάρος των εργαζομένων, προκειμένου να βγει όσο γίνεται αλώβητο το κεφάλαιο από την οικονομική κρίση, μετακυλίοντας τα βάρη της αποκλειστικά στο λαό. Η μόνη λύση για το λαό είναι να απορρίψει την πολιτική ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΕΕ, να οργανώσει το δικό του λαϊκό μέτωπο πάλης, διεκδικώντας ικανοποίηση όλων των αναγκών του σε ρότα ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής, για να πληρώσει την κρίση το κεφάλαιο» (το πρώτο θέμα στον κυριακάτικο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

«Το βάθεμα της κρίσης στην ΕΕ και στην ευρωζώνη, η όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα στις κυβερνήσεις, η κλιμάκωση του κοινού πολέμου κατά των λαών και υπέρ των μονοπωλίων, καταδεικνύει ότι είναι αναγκαίο και κρίσιμο όσο ποτέ άλλοτε η λαϊκή συσπείρωση και πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ. Είναι μονόδρομος η λαϊκή συσπείρωση, για να βάλει φρένο ο λαός στα χειρότερα, να ανατραπεί η βάρβαρη και εγκληματική πολιτική που τον καταδικάζει να ζήσει χωρίς δικαιώματα, για να υπάρχει ανάπτυξη για το λαό, για λαϊκή εξουσία και οικονομία» (το σχόλιο του γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ).