ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ανυπόληπτα κανάλια

Γρηγοριάδης Κώστας

Σε άλλη περίπτωση, στην περίπτωση δηλαδή της απεργίας, οι «λόφοι των σκουπιδιών» στην Αθήνα θα ήταν πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων των αστικών ΜΜΕ με τα καλοταϊσμένα παπαγαλάκια τους να ωρύονται στα τηλεπαράθυρα για το μεγάλο κίνδυνο που διατρέχει η δημόσια υγεία, «λιντσάροντας» τους απεργούς και αξιώνοντας την επιστράτευσή τους. Τώρα όμως που είναι εξόφθαλμο ότι για τα σκουπίδια ευθύνεται η εκλεκτή τους κυβέρνηση, που απολύει τους συμβασιούχους στο ΧΥΤΑ και τους δήμους, τώρα το έχουν βουλώσει, επιβεβαιώνοντας πανηγυρικά ότι το ενδιαφέρον τους για τη δημόσια υγεία είναι βαθιά υποκριτικό και στοχεύει αποκλειστικά στη συκοφάντηση των λαϊκών αγώνων. Το αποδεικνύουν, άλλωστε, με τα κροκοδείλια δάκρυα που χύνουν για τη διάλυση της οικονομίας των νησιών, εξαιτίας τάχα της απεργίας των ναυτεργατών... Οι εργαζόμενοι όμως και ο λαός έχουν καταλάβει το βρώμικο ρόλο που έχουν παίξει τα κανάλια των αστών όλα τα προηγούμενα χρόνια ως εργαλεία κοινωνικού αυτοματισμού και γι' αυτό έχει γυρίσει οριστικά την πλάτη στην ανυπόληπτη «ενημέρωσή» τους.

Εκφυλίζουν τους εργατικούς αγώνες...

Ακόμη και οι «απειλές» και τα «τελεσίγραφα» του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού προς την κυβέρνηση και την τρόικα, σαν αυτά που εκτοξεύουν οι ΠΑΣΚίτες πρόεδροι των σωματείων των ΔΕΚΟ, αποτελούν ευθεία βολή στη συνείδηση και τη δράση των εργαζομένων. Το ζητούμενο για αυτές τις συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν είναι απλά να «κερδίσουν» τις εντυπώσεις, να εμφανιστούν ότι τάχα αγωνίζονται για τα συμφέροντα των εργαζομένων, μα κυρίως να εκφυλίσουν τους εργατικούς αγώνες, να τους «καταπνίξουν» εν τη γενέσει τους.

Αυτό αποτυπώνεται ξεκάθαρα και στις δηλώσεις των στελεχών της ΠΑΣΚΕ στις ΔΕΚΟ, που φιλοξενούνται στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία:

Αυταπάτες και «ραντεβού» με την κυβέρνηση: «Οι εργαζόμενοι στις αστικές συγκοινωνίες θεωρούμε αυτονόητο, ότι μια σοσιαλιστική κυβέρνηση δεν θα κάνει απολύσεις». «Εχουμε ζητήσει ραντεβού από τον αρμόδιο υπουργό, Δ. Ρέππα, και περιμένουμε να μας δεχθεί για να συνδιαμορφώσουμε το νομοσχέδιο για τις συγκοινωνίες» (Απόστολος Ραφτόπουλος, πρόεδρος Τεχνικών ΕΘΕΛ).

Συντεχνιασμός και υποταγή: «Γιατί να κάνουν περικοπές σε εμάς; Δεν είμαστε στην ίδια κατάσταση με άλλες ΔΕΚΟ, που είναι προβληματικές», σημειώνει ο Βαγγέλης Δημούδης, πρόεδρος Ομοσπονδίας Εργαζομένων ΕΥΔΑΠ, αποδεχόμενος το κυβερνητικό επιχείρημα περί «προβληματικών ΔΕΚΟ», αλλά των άλλων. Αντί να προωθούν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες την ενότητα των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ και τη συντονισμένη πάλη τους, καλλιεργούν ανοιχτά τη διάσπαση και τον συντεχνιασμό. Την ίδια στιγμή, είναι έτοιμη η ΠΑΣΚΕ να βάλει πλάτη, ώστε οι εργαζόμενοι στην ΕΥΔΑΠ να δεχτούν αγόγγυστα να μειωθεί ο μισθός τους: «Αν ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση μας προτείνουν περικοπές, ανάλογα με τις προτάσεις, θα το σκεφτούμε και θα το συζητήσουμε»!

... και διδάσκουν την υποταγή...

«Είμαστε αντίθετοι με τέτοιες προτάσεις (σ.σ. απολύσεις, περικοπές μισθών, αλλαγές στον κανονισμό εργασίας), οι οποίες αν πραγματοποιηθούν στα ελληνικά ταχυδρομεία θα σημαίνουν το κλείσιμό τους» (Γιώργος Βασιλόπουλος, πρόεδρος Ομοσπονδίας Ταχυδρομικών). Η ΠΑΣΚΕ στα ταχυδρομεία έχει δεχτεί τη μετοχοποίηση κατά 49% των ΕΛΤΑ, τη λειτουργία τους με κριτήρια της αγοράς και τώρα «κλαίει», ότι τα ελληνικά ταχυδρομεία θα κλείσουν στα πλαίσια του ανταγωνισμού. Εχει επίσης συμφωνήσει στη θυγατροποίηση των ταχυμεταφορών, οι οποίες τώρα είναι έτοιμες προς πώληση. Επιπλέον, τη μοναδική απεργία που προκήρυξε η Ομοσπονδία στις 26 Απρίλη 2010 την πήρε πίσω, «λόγω θετικής ανταπόκρισης του υπουργείου και της διοίκησης των ΕΛΤΑ στα αιτήματα»!

«Ας εξαντλήσουν πρώτα την προσπάθεια να μειώσουν τις σπατάλες και μετά συζητάμε. (...) δεν έχει φτιαχτεί πρώτα ένα σχέδιο εξορθολογισμού στον ΟΣΕ, που θα μειώνει τις σπατάλες και θα αυξάνει τα έσοδα», λέει ο Θανάσης Λεβέντης, πρόεδρος εργαζομένων ΟΣΕ. Αυτό που ζητάει, είναι ουσιαστικά αυτό που ισχύει μέχρι σήμερα και που θέλει να ενισχύσει η κυβέρνηση. Δηλαδή, η λειτουργία του σιδηρόδρομου σύμφωνα με το κέρδος και με τέτοιο τρόπο, ώστε να πριμοδοτείται ο ιδιωτικός τομέας και οι μεγαλοκατασκευαστές. Εξορθολογισμός, αυτό ακριβώς σημαίνει: Αύξηση στις τιμές των εισιτηρίων, περικοπή δρομολογίων και προσωπικού, παράδοση τμημάτων του ΟΣΕ στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Επιπλέον, ο ΠΑΣΚίτης πρόεδρος θεωρεί δεδομένες και καλώς καμωμένες τις περικοπές μισθών που έχουν ήδη γίνει: «Η περικοπή των μισθών μας έγινε μία φορά, δεν μπορεί να συνεχιστεί», δήλωσε.

Φτηνές μηχανές κέρδους

Οταν πριν επτά μήνες η κυβέρνηση και οι δυνάμεις του κεφαλαίου επέβαλαν το μνημόνιο, μειώνοντας τις συντάξεις και τους μισθούς στο Δημόσιο, προπαγάνδιζαν ότι αυτό είναι αναγκαίο για να λυθεί δήθεν το δημοσιονομικό πρόβλημα, που όπως έλεγαν ήταν όρος απαραίτητος για να εξασφαλιστούν τα δάνεια και η «σωτηρία» της χώρας.

Τότε, μάλιστα, στις τηλεοπτικές ρούγες κυβερνητικά στελέχη πούλαγαν ως κατάκτηση της κυβέρνησής τους και έδιναν διαβεβαιώσεις ότι δε θα θιγούν οι μισθοί του ιδιωτικού τομέα. Στήνοντας την προπαγανδιστική φάκα, πρόσθεταν πως η μείωση των μισθών δεν πρέπει και δε χρειάζεται να γίνει, γιατί αυτοί δεν επηρεάζουν τα δημοσιονομικά προβλήματα της χώρας. Πριν όμως προλάβει να βγει το 2010, κυβέρνηση, ΣΕΒ, τραπεζίτες, εφοπλιστές διαπίστωσαν ότι υπάρχει πρόβλημα και με τους μισθούς. Η οικονομία - ισχυρίζονται τώρα - δεν είναι ανταγωνιστική, οι μισθοί και τα μεροκάματα στέκονται εμπόδιο στην ανάπτυξη.

Για όσους «έβλεπαν» πίσω από τα προπαγανδιστικά τερτίπια ήταν καθαρό ότι αργά ή γρήγορα θα έρθει η σειρά των εργαζομένων και στον ιδιωτικό τομέα. Και η ώρα αυτή ήρθε. Η επίθεση στις συλλογικές συμβάσεις, η προώθηση νόμου που θα επιβάλλει και θα εξασφαλίζει την υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών αυτό ακριβώς εξυπηρετεί, τη μείωση των μισθών και των μεροκάματων, τη συρρίκνωση της τιμής της εργατικής δύναμης και άρα την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Στόχος ένας και μοναδικός: Οι κεφαλαιοκράτες να μεγαλώσουν το απλήρωτο κομμάτι της εργασίας, να αυξήσουν τα κέρδη τους. Στόχος στρατηγικός, τον οποίο οι κάτοχοι των μέσων παραγωγής, των τραπεζών, των καραβιών, των μεγάλων βιομηχανιών δεν εγκαταλείπουν ποτέ, ούτε σε περιόδους ανάπτυξης και αύξησης της παραγωγής, ούτε σε περιόδους κρίσης. Γιατί γι' αυτούς «βρέξει - χιονίσει» το κέρδος και μόνο το κέρδος είναι ο οδηγός τους.

Μάλιστα, η κυβέρνηση, για να «δέσει» στην κυριολεξία τους εργάτες με το νόμο που προωθεί, χτυπά τις συμβάσεις από όλες τις πλευρές, έτσι, εκτός από την υπερίσχυση των επιχειρησιακών έναντι των κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών, θα υπάρχει η πρόβλεψη οι κλαδικές, όσες και αν αυτές υπογράφονται, τελικά να μην επεκτείνονται στους εργαζόμενους όλου του κλάδου, αλλά να περιορίζονται μόνο στις επιχειρήσεις που εκπροσωπούνται στη διαπραγμάτευση. Επιπλέον, σε περίπτωση που δε βρεθούν συνδικάτα να υπογράψουν επιχειρησιακή με περιεχόμενο που θέλει η εργοδοσία, η κυβέρνηση φροντίζει να αχρηστεύσει νομικά όλους τους πιθανούς τρόπους που διέθεταν οι εργαζόμενοι για να προασπίσουν το μισθό τους. Ηδη, με τροπολογία, από το καλοκαίρι απαγορεύτηκαν αυξήσεις στις συμβάσεις πάνω από αυτό που ορίζει η επαίσχυντη σύμβαση της ΓΣΕΕ δηλαδή 0% αύξηση για το 2010 και 18 με 20 λεπτά την ημέρα για το 2011 και 2012.

Μπροστά μας, λοιπόν, έχουμε όλο το οπλοστάσιο κατά της εργατικής τάξης, οπλοστάσιο που επιδιώκει με κάθε τρόπο να μετατρέψει τα εργατικά χέρια σε φτηνές μηχανές παραγωγής πρόσθετου πλούτου για την κεφαλαιοκρατία. Απέναντι σε αυτό το οπλοστάσιο οι εργάτες και οι εργάτριες δεν έχουν άλλη λύση παρά να σηκώσουν τα δικά τους όπλα. Οπως οι ναυτεργάτες, που αυτές τις μέρες δίνουν το δικό τους αγώνα. Οπως δεκάδες εργοστάσια και κλάδοι που με τη στήριξη των ταξικών δυνάμεων στέκονται εμπόδιο στις επιδιώξεις της εργοδοσίας, υπερασπίζονται μισθούς και μεροκάματα, διεκδικούν τον πλούτο που παράγουν.

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

«Εξυγίανση» και εξυγίανση

Γρηγοριάδης Κώστας

Ωραία εξυγίανση θα γίνει στις αστικές συγκοινωνίες. Εκτός από τη σημαντική μείωση του αριθμού των εργαζομένων και τη διακοπή των δρομολογίων που δεν κρίνονται προσοδοφόρα, θα αυξηθούν, λέει, και τα εισιτήρια. Τα αρχικά σενάρια, αυτά που σκόπιμα διοχετεύουν ανεπίσημα οι κυβερνητικοί παράγοντες, για να προετοιμάσουν την κοινή γνώμη, έκαναν λόγο για ανατίμηση του εισιτηρίου κατά 30%, μετά είπαν ότι τα μέτρα θα έχουν καλύτερη απόδοση, αν οι αυξήσεις είναι της τάξης του 40% και τις τελευταίες μέρες διακινούν την άποψη ότι πραγματική ...εξυγίανση μπορεί να επιτευχθεί με ένα εισιτήριο που θα είναι ανατιμημένο κατά 50%.

Σε ό,τι αφορά το ύψος της ανατίμησης, μένει να περιμένουμε τις επίσημες ανακοινώσεις. Για την ουσία όμως του ζητήματος, μπορούμε από τώρα να μαντέψουμε τον αντιλαϊκό χαρακτήρα των όποιων σεναρίων επιλεγούν. Γιατί είναι πρόκληση να ταυτίζουν την περιβόητη ...εξυγίανση των αστικών συγκοινωνιών με την υποχρέωση του εργαζόμενου των 500 και 600 ευρώ να πηγαινοέρχεται στην εργασία του πληρώνοντας, τουλάχιστον δύο φορές τη μέρα, εισιτήριο 1,30 ή 1,40 και ακόμα περισσότερο 1,50 ευρώ.

Εξυγίανση των δημόσιων αστικών συγκοινωνιών από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων σημαίνει ευρύ δίκτυο δρομολογίων, ώστε να ικανοποιούνται πράγματι οι ανάγκες μετακίνησης των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, δρομολόγια στην ώρα τους, φτηνό εισιτήριο, καθιέρωση δωρεάν μετακινήσεων για τους εργαζόμενους τις πρωινές και απογευματινές ώρες που πάνε και επιστρέφουν από τις δουλειές τους, καθώς και για μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές και άτομα με ειδικές ανάγκες. Οτιδήποτε κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση δεν είναι εξυγίανση των συγκοινωνιών, αλλά πολιτική στο πλαίσιο μετατροπής τους σε επιχείρηση που λειτουργεί στη λογική κόστους - κέρδους, για να επιβαρυνθούν ακόμα περισσότερο εκείνοι που χρησιμοποιούν τις δημόσιες συγκοινωνίες.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η ελπίδα στην ανατροπή

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η θριαμβολογία της κυβέρνησης και των ΜΜΕ της πλουτοκρατίας για τις δήθεν «ευκολίες» που γίνονται στη χώρα με την απόφαση του «Εκοφίν» για παράταση αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. ευρώ μέχρι το 2021 (αντί του 2015) αποτελεί ξετσίπωτη κοροϊδία και χαστούκι στο πρόσωπο του λαού, που θα συνεχίσει να βλέπει τη ζωή του να λεηλατείται στον αιώνα τον άπαντα. Τα μεγάλα αφεντικά και οι ξένοι δανειστές - τοκογλύφοι είναι οι μόνοι που ωφελούνται από αυτή την απόφαση του «Εκοφίν» και γι' αυτό άλλωστε την προκάλεσαν. Είναι ο μόνος τρόπος που πιστεύουν ότι διασφαλίζει ότι θα πάρουν τα «λεφτά τους» μέχρι τελευταίο ευρώ, ενώ είναι αδύνατο αυτό να γίνει με τους όρους του μνημονίου, καθώς μόνο την τριετία 2013-15 η Ελλάδα έπρεπε να πληρώσει πάνω από 200 δισ. ευρώ για την εξυπηρέτηση του χρέους. Ο πρώτος άλλωστε που έθεσε το ζήτημα της επιμήκυνσης ήταν ο επικεφαλής του ΔΝΤ Ντ. Στρος Καν. Είναι αυτονόητο ότι η παράταση θα συνοδεύεται όχι μόνο με αύξηση των ληστρικών επιτοκίων αλλά και με νέο μνημόνιο διαρκείας, εξοντώνοντας στην κυριολεξία το λαό. Η θηλιά δηλαδή δε θα χαλαρώσει γύρω από το λαιμό του λαού αλλά «λιπαίνεται» για να σφίγγει πιο γερά... Σε κάθε περίπτωση οι εξελίξεις βοούν: Δεν υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος στο πλαίσιο της στρατηγικής της πλουτοκρατίας και των ξένων συμμάχων της (τρόικας). Η ελπίδα βρίσκεται στη ρήξη και την ανατροπή.

Αντιλαϊκός «απολογισμός»

Ο πρώτος χρόνος θητείας του Αντ. Σαμαρά στην ηγεσία της ΝΔ επιβεβαίωσε ότι η ΝΔ παραμένει σταθερός πυλώνας της στρατηγικής της πλουτοκρατίας και κόμμα εχθρικό με τις λαϊκές ανάγκες και συμφέροντα. Η αυτοαποκαλούμενη «νέα ΝΔ» σε τίποτα δε διαφέρει από την «παλιά». Ακριβώς την ίδια πολιτική που εφάρμοζε η κυβέρνηση της ΝΔ υπερασπίζεται και η σημερινή ηγεσία. Τα νομοσχέδια και τους νόμους της γαλάζιας δακυβέρνησης προτείνει στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να υιοθετήσει και εφαρμόσει. Η μόνη (αυτό)κριτική που έκανε στην προηγούμενη ηγεσία της ΝΔ ήταν ότι δεν τόλμησε να προχωρήσει τις «αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές», δηλαδή ότι δεν πήρε έγκαιρα τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα του μνημονίου. Αυτές ακριβώς τις αντιλαϊκές ανατροπές συμπληρωμένες με μέτρα τόνωσης της αγοράς, πουλάει σήμερα από τη θέση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως δήθεν εναλλακτική λύση στο μνημόνιο και διέξοδο από την κρίση. Με άλλα λόγια, η νέα ηγεσία της ΝΔ θέλει να λανσάρει ως καινούρια και ελπιδοφόρα την πολιτική που οδήγησε στην κρίση, μια πολιτική δηλαδή που στήριζε ολόπλευρα την κερδοφορία των επιχειρήσεων ενώ ταυτόχρονα κατεδάφιζε εργασιακά - λαϊκά δικαιώματα και βούλιαζε το λαό πιο βαθιά στην ανεργία και τη φτώχεια. Προκειμένου να γίνει περισσότερο πειστική σήκωσε την αντιμνημονιακή σημαία ευκαιρίας. Ομως, όπως έδειξαν και οι πρόσφατες εκλογές, απέτυχε παταγωδώς, γιατί εύκολα έγινε αντιληπτό από τα λαϊκά στρώματα ότι η στάση της στο μνημόνιο ήταν βαθιά υποκριτική και κάλπικη και αυτό που κάνει στην πραγματικότητα είναι να βάζει γερές πλάτες για να περάσουν τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα του εντός και εκτός μνημονίου.

Κόμμα - υπηρέτης των εφοπλιστών

Η εκτίμηση ότι το νέο κόμμα της Ντ. Μπακογιάννη είναι «όργανο» των εφοπλιστών, των τραπεζιτών και των μεγαλοβιομηχάνων, επιβεβαιώνεται πανηγυρικά από τις παρεμβάσεις που κάνει καθημερινά εφ' όλης της ύλης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι τοποθετήσεις της πρώην υπουργού για την απεργία των ναυτεργατών, όπου ταυτιζόμενη πλήρως με τα ψέματα και τις συκοφαντίες των εφοπλιστών επιρρίπτει τις ευθύνες σε «μια μικρή ομάδα κομματικών συνδικαλιστών», η οποία, όπως δήλωσε, «αποφάσισε να συνεχίσει τον αποκλεισμό της Κρήτης και των άλλων νησιών». Εννοείται ότι η Ντ. Μπακογιάννη πουθενά δε βλέπει την παραμικρή ευθύνη στους εφοπλιστές. Προφανώς γιατί θεωρεί αυτονόητο και φυσιολογικό οι εφοπλιστές να παίρνουν εκατοντάδες εκατομμύρια κρατική επιχορήγηση αλλά τα νησιά να παραμένουν δίχως ακτοπλοϊκή συγκοινωνία τον υπόλοιπο καιρό, θεωρεί αυτονόητο να έχουν διπλασιάσει και τριπλασιάσει τα ναύλα στα χρόνια της απελευθέρωσης μετά το 2003, θεωρεί αυτονόητο δικαίωμα των εφοπλιστών να μετατρέπουν τα καράβια τους σε γαλέρες με τους ναυτικούς σε ρόλο σύγχρονων δούλων, δίχως εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, κ.ο.κ. Προφανώς αυτή είναι η αποστολή του νέου κόμματος, να πρωτοστατήσει στο τσάκισμα των αγώνων των εργαζομένων και του συνδικαλιστικού κινήματος, όπως άλλωστε έχει διακηρύξει από τη μέρα της ίδρυσής του. Ομως και οι εργαζόμενοι και ο λαός δε θα μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια...

Κουτοπονηριές

«Τι έχεις «Βήμα»; Οτι είχα πάντα...». 'Η για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, όταν δε μου βγαίνει δυνατότητα πλαγιοκόπησης του ΚΚΕ τη «γεννάω» με φανταστικά σενάρια. Ετσι για άλλη μια φορά, στο «Βήμα της Κυριακής» με τίτλο «Η «σιδηρά κυρία» του Περισσού και οι επίδοξοι μνηστήρες» διαβάζουμε την ικανότητα του «ρεπόρτερ» να φτιάχνει σενάρια αλλαγής ηγεσίας του ΚΚΕ. Για την ακρίβεια, ούτε σενάριο υπάρχει, απλά κουτοπόνηροι συνειρμοί με αφορμή τα αποτελέσματα στις πρόσφατες εκλογές τοπικής διοίκησης. Αξιος ο μισθός κι ας έλειπε αυτή τη φορά ακόμα και η δημιουργική φαντασία των προηγούμενων σεναρίων.

Εχουν φάει τα ψωμιά τους

Οι προϋπολογισμοί της λιτότητας και των αντιλαϊκών ανατροπών, που αυτές τις μέρες ψηφίζονται σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, δείχνουν ότι, ανεξάρτητα από το βαθμό εκδήλωσης της κρίσης σε κάθε καπιταλιστική χώρα, το κεφάλαιο έχει ενιαία στρατηγική απέναντι στους εργαζόμενους και στα δικαιώματά τους. Από την Ελλάδα και την Ιρλανδία, που βρίσκονται ήδη στο μηχανισμό δανειοδότησης ΕΕ - ΔΝΤ, μέχρι τη Γαλλία και τη Γερμανία, τη χώρα με τη μεγαλύτερη συγκριτικά ανάπτυξη σε συνθήκες γενικευμένης κρίσης, οι προϋπολογισμοί για το 2011 αποτυπώνουν το μίσος που τρέφει η αστική τάξη για τα δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού, αλλά και τη δίψα της να συμπιέσει στα κατώτερα δυνατά όρια την τιμή στην οποία αγοράζει την εργατική δύναμη.

Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος έχει να κάνει με τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, παρά την προσπάθεια που καταβάλλουν οι αστικές κυβερνήσεις να συγκαλύψουν τις μεταξύ τους αντιθέσεις με αερολογίες και ευχολόγια περί «αλληλεγγύης». Οι ανταγωνισμοί προϋπήρχαν της κρίσης και οξύνθηκαν εξαιτίας αυτής. Η αστική τάξη σε κάθε χώρα - μέλος της ΕΕ πασχίζει για τα δικά της ιδιαίτερα συμφέροντα. Αυτά υπηρετούν οι κυβερνήσεις και το αστικό πολιτικό προσωπικό σε εθνικό επίπεδο. Τώρα που η καπιταλιστική κρίση θέτει επιτακτικά το ζήτημα της καταστροφής παραγωγικών δυνάμεων, για να επανέλθει η οικονομία σε τροχιά ανάκαμψης, τα μονοπώλια και κατ' επέκταση οι τράπεζες της κάθε χώρας κονταροχτυπιούνται ώστε να μην είναι αυτοί που θα βγουν από το παιχνίδι και βρεθούν έτσι σε μειονεκτική θέση στον ευρωενωσιακό και παγκόσμιο ανταγωνισμό.

Αυτοί που σήμερα χτυπoύν αλύπητα το λαό σε συνθήκες κρίσης, είναι οι ίδιοι που τη δημιούργησαν με την πολιτική τους. Το κεφάλαιο και τα κόμματά του άδειασαν τα κρατικά ταμεία για να γίνονται φιλομονοπωλιακές επενδύσεις με μοναδικό κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος και για να ενισχύσουν τα ντόπια μονοπώλια την ιδιαίτερη θέση τους στον ανταγωνισμό. Αυτοί τσεκούρωσαν δικαιώματα και κατακτήσεις, για να έχουν φτηνότερους εργάτες και μεγαλύτερο πεδίο για την κερδοσκοπική τους δράση. Οπως και στην προηγούμενη φάση της ανάπτυξης, έτσι και σ' αυτή που θα ακολουθήσει, η οποία με βεβαιότητα θα είναι σύντομη και αναιμική, ο λαός δεν πρόκειται να κερδίσει τίποτα. Κανένας δεν πρόκειται να του δώσει πίσω έστω και το ελάχιστο απ' όσα του κλέβει το κεφάλαιο για δεκαετίες τώρα και ιδιαίτερα στα χρόνια της κρίσης.

Η ανεργία θα συνεχίσει να υπάρχει ακόμα και αν επενδυθούν κάποια από τα συσσωρευμένα κεφάλαια, αφού πλέον θα έχει χαθεί κάθε έννοια σταθερής και μόνιμης εργασίας, ενώ οι εργάτες θα είναι πάμφθηνοι, με μισθούς πείνας, ο βαθμός εκμετάλλευσης ακόμη μεγαλύτερος, άρα και η κερδοφορία. Ο λαός δεν έχει τίποτα να περιμένει από ένα σύστημα που ιστορικά έχει φάει τα ψωμιά του και με το παραπάνω. Οπως δεν έχει τίποτα να φοβάται από τις ριζοσπαστικές αλλαγές που ο ίδιος έχει ανάγκη στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας, για να έχει αυτός το κουμάντο στον πλούτο που παράγει. Τώρα είναι η ώρα να γίνει το μεγάλο βήμα. Λαϊκή συμμαχία για να μην έρθουν τα χειρότερα. Διεκδίκηση με στόχους που να ικανοποιούν όλες τις ανάγκες του, πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για λαϊκή εξουσία και οικονομία.